De Vet's, intussen enkele kilo's ouder...
Alhoewel het voetbal toch kon aanschouwd worden als de core-business van de Vetsbende werden en worden tal van nevenactiviteiten georganiseerd, en opmerkelijk kennen deze randbezigheden een spontane ontwikkeling en zijn enkelen ondertussen al een klassieker geworden. De skiweek en de Vetsband hebben ondertussen al geëikte uitspraken en lachwekkende anekdo
tes. Enkele Vets schrokken op toen bleek dat een aantal onder hen ook motorrijder was en aangezien de Vets het leven en hun geboorte optimaal benutten werd zowat 2002, op een zonnige donderdagavond een gezamenlijke rit naar de Antwerpse haven ondernomen. De Vetse vrouwen zuchtten wantrouwig want zij hadden onmiddellijk door dat deze rit menige Vetszielen jeudig zou doen opzomeren (gebruikelijk woord van onze ex-voorzitter). De niet-motorrijders haalden hun koekendoos met scharige spaarcenten van onder de oude werkbank en bewerkten sensueel listig gedurende enkele dagen en nachten hun argwanende echtgenotes: “Lieve schat, stel je voor: op zo’n zonnige zomernamiddag rijd ik met jou langs Vlaamse wegen, we kuieren onbezorgd door het winkelcentrum van de oude stad, en…. op de terugweg, via het onherbergzaam Neigembos beleven we samen opnieuw onze jeugdherinneringen. In ons bloot g*t tussen varens en gedroogde bladeren beleven we opnieuw de opwindende angst betrapt te worden door toevallige voorbijgangers“. Een jaar later, begin 2003, staan splinternieuwe, maar ook zeer oude nieuwe, blinkende machines in de speelgoedkamer van de volwassen Vets als bewijs van de onverschrokken eeuwige jeugd. Elke machine met de daarbij horende aardigheid, scherts en rijder.
