08/06/2023
საქართველოში რუსთა მეოხებით პირველი ბორდელი მაშინ გაიხსნა, როდესაც რუსეთის იმპერიის პირველი სამხედრო შენაერთები ჩამოვიდნენ თბილისში 1783 წელს დადებული გეორგიევსკის ტრაქტატის გათვალისწინებით.
ამ ორ რუსულ ბატალიონს თან ჩამოჰყვნენ რუსეთის მეძავები, ამ მოვლენით კი სათავე დაედო "ქეიფისა და დროსტარების" პოპულარიზაციის გზით, ქართველი ხალხის თავისუფლებისათვის ბრძოლის ჟინის ჩახშობის მცდელობას რუსეთის მიერ.
მანამდე, მსგავსი მცდელობა არა ერთ დამპყრობელს ჰქონია, რადგან ეს საზოგადოების დამონების კარგადნაცადი, ეფექტური სტრატეგიაა. რუსეთმაც, - ჩვეულებრივმა იმპერიალისტურმა სახელმწიფომ, იგივე, მაცდური, ეშმაკური და მათრობელა იარაღის გამოყენება გადაწყვიტა ქართველი ხალხის გასაბრუებლად, რათა შემდეგ დაექსაქსა, გაეძარცვა და გაერუსებინა ისიცბდა მისი კულტურა და ისტორიაც.
საქართველოში დუქნების, საროსკიპოების და რესტორნების რაოდენობა რუსეთის იმპერიის და შემდეგ, სსრკ-ს პერიოდში უზარმაზარი რიცხვით გაიზარდა.
მე-19 საუკუნის შუა ხანებიდან, მივიღეთ ის სურათი, რომ მეიდანსა და სოლოლაკში მდებარე, სომეხ ვაჭართა მფლობელობაში არსებული სიძვის სახლები გაივსო მოტაცებული, ან თავად-აზნაურების მიერ ნამუსახდილი გლეხი გოგონებით. საქართველოში ისეთი მდგომარეობა შეიქმნა, რომ მეძავების უცხო ქვეყნიდან ჩამოყვანაც კი აღარ იყო საჭირო.
ქვეყანაში გაუპატიურებებისა და ქალზე ძალადობის რიცხვმა მკვეთრად იმატა, რადგან დროებითი მშვიდობიანობის პერიოდში, აგრეთვე, გლეხების გათავისუფლების შემდეგ გაღატაკებული და უსაქმოდ დარჩენილი თავად-აზნაურობის გამოისობით, დამკვიდრდა უკონტროლო ღრეობისა და "ღვინოში თავით გადაშვების ტრადიცია", რის შემდეგაც, თავზე კონტროლდაკარგული მამაკაცები ათას სისაძაგლეს სჩადიოდნენ.
თავდაპირველად, იმპერატორის მეფისნაცვალ გრაფ ვორონცოვის გეგმის თანახმად, საქართველოს ქალაქებში თეატრებისა და ოპერის მშენებლობა დაიწყეს, რასაც მისი აზრით, ქართველი კაცის ყურადღება უნდა მოედუნებინა და გადაეტანა თავისუფლების იდეიდან - გასართობ საშუალებებზე.
გეგმამ არ გაამართლა, რადგან ქართველთა შემართება, ბრძოლის ჟინი და თავისუფლების წყურვული ოპერისა და თეატრის დახმარებით, კიდევ უფრო გამძაფრდა. ქართველი სტუდენტები აღფრთოვანებულნი იყვნენ იტალიელთა ბრძოლით თავისუფლებისათვის, რომლებიც ბრძოლის ველზე პირდაპირ ოპერიდან მიემართებოდნენ. ნელ-ნელა თბილისის ოპერის თეატრში თავისუფლებისაკენ მოწოდების შეძახილები გაისმა. ამის გამო, 1874 წელს თბილისის ოპერის შენობა "დაიწვა".
როგორც თქმულა, კაცის გულისკენ გზა კუჭზე გადისო, და რუსებმაც მოგვცეს ბევრი პური, ბევრი ღვინო, მაგრამ წაგვართვეს თავისუფლება.
დაიწყო ქართული ღვინის ფალსიფიკაცია და ღვინის სმის, ასევე, სუფრის ტრადიციის მოშლა-დამახინჯება, რადგან მათ სჭირდებოდათ ღვინო, არა როგორც ღვთიური სასმელი, როგორც ეს იყო ძველ ქართველებში, ბერძნებში, თუ რომაელებში, არამედ, როგორც - დამთრობი სპირტიანი სითხე, რისი მიღების შემდეგაც ადამიანს ავიწყდება თავი, მისამართი, პატიოსნება და რაც მთავარია, - ღირსება!
მთვრალ კაცს კი ყველაზე მეტად რა უნდება? დიახ, თქვენ მართალი ხართ, - ჩხუბი და სიყვარულით დაკავება.
აქ კი მოვიშველიებ სალადინის (1137-1193) სიტყვებს, - "თუ გსურს ერის განადგურება ბრძოლის გარეშე, სიშიშვლე უნდა გაავრცელო მასში."
და რუსებმაც მშვენივრად აუღეს ალღო ამ სტრატეგიას თავიანთი მაცდური პეიტოს მსგავსი ქალების დახმარებით. მათ არა მხოლოდ მიგვაჯაჭვეს რუსეთს თავიანთი ნატაშების მეშვეობით, არამედ გაგვრყვნეს და უკულტუროებადაც კი გვაქციეს, აი რატომ:
საბჭოთა კავშირში საქართველო სექს-ტურიზმის მთავარი მიმართულება გახლდათ. სლავი ქალები აქით მოიჩქაროდნენ ქართველი "მუჟიკების" დასაპატრონებლად. ვიღაცისთვის ეს დღესაც საამაყოა, მაგრამ რეალურად აი, რა ხდება:
ქართველი "ვაჟკაცების" დიდი ნაწილი ისევ რუს "ნაშებს" მისტირის და გააზრებულად, თუ გაუაზრებლად მიგვათრევს უკან, რუსეთში. ამ დროს კი, არც ერთი ქერა რუსი, ქართველი ქალის ფრჩხილის სილამაზედაც კი არ ღირს. საქმე კი უბრალოდ ისაა, რომ რუსი ნაშა ყოველთვის მარტივი "საშოვნელია", ქართველი ქალის გულის მოგება კი არასოდეს ყოფილა მარტივი საქმე, და მინიმუმ რაღაცას უნდა წარმოადგენდე, რომ ზედ შემოგხედოს.
ეს ცუდი სულაც არ არის, - ქალის მიერ დაწესებული მაღალი სტანდარტი მამაკაცს მოტივაციას აძლევს, რომ უკეთესი გახდეს, პიროვნულად გაიზარდოს, გაძლიერდეს, ჭკუა მოიმატოს და ქალს თავი მოაწონოს.
"ბაზარზე" უფრო "იაფი" და მარტივად საშოვნელი "ტავარის" შემოსვლის შემდეგ კი, ბევრ მამაკაცს ნებისყოფა არ ჰყოფნის და რთულად მოსანადირებელი ქართველი ქალის გულის ნაცვლად, რუს "ნაშებს" მისდევს, რომლებსაც დაბალი სტანდარტები და ნაკლები მოთხოვნილებები აქვთ. ამის გამოა, რუსი კაცი უფრო ჯაბანი, და თუ სლავი ქალებისკენ მიდრეკილების ტენდენცია გაგრძელდა, ქართველი კაციც იმ რუსს დაემსგავსება, რომლებსაც გაურბიან თავად რუსი ქალები.
ეს კი, არა მხოლოდ ქართველი მამაკაცის საერთო სურათს ამახინჯებს, არამედ ქართველი ქალის დიდებულებასა და სილამაზესაც აყენებს საფრთხის ქვეშ.
რადგან რუსი ქალისთვის მამაკაცის შერჩევის სტანდარტები ბევრად დაბალია, ვიდრე ქართველი ქალისა, - ის ქართველი მამაკაცები, რომლებსაც სუსტი ნებისყოფა აქვთ და მარტივად ემონებიან საკუთარ ცხოველურ სურვილებს, უშინდებიან ჩვენებურთა მაღალ მოთხოვნებს და უცუცქდებიან რუს ქალებს და ვინაიდან, ქალისთვის თავის მოწონება აღარ სჭირდებათ, აღარც განვითარებაზე, უკეთესად გახდომაზე ფიქრობენ, აღარც ფორმასა და გონებრივ აღზრდაზე ზრუნავენ. ზულუქდებიან და ეძლევიან სმა-ჭამასა და დროსტარებას.
მათ ფონზე კი ქართველი ქალის ზოგადი სურათიც კნინდება, რადგან მაღალი კონკურენციის პირობებში, მასაც უწევს სტანდარტების ქვემოთ დაწევა, რათა პარტნიორის გარეშე, გაუთხოვარი არ დარჩეს და ამ დაწეული სტანდარტების გამო ხშირად იძულებულია გაჰყვეს მურთხს, ნაგავს, არარაობა მამაკაცს, რომელიც მასაც შებღალავს და მათს მომავალ თაობასაც! ზოგი ქალი კი საერთოდ გათხოვებაზე გულს იცრუებს, ან უცხოელს მიჰყვება ცოლად და ეს მაშინ, როცა ერის გენოფონდი სულ უფრო და უფრო მცირდება.
საბოლოოდ, ვიღებთ ქართული ოჯახის ასეთ სურათს: ხინკლითა და წყალწყალა ღვინით ღიპ-გასიებულ ღორმუცელა მამაკაცს, რომელსაც ოფლისა და ალკოჰოლის მჭახე სუნი დაჰკრავს, მასთან მიცუცქნულ ქერათმიან, გოჭივით დაზაგრულ რუს ტანიას, რომელიც აღტაცებული უკრავს ტაშს რესტორნის "ქართული ცეკვების ბიჭუნათა ანსამბლს"; ამ კაცის ცოლს, რომელიც სახლში დიასახლისობს, საჭმელს ამზადებს, რეცხავს, აუთოვებს, ბავშვებს ზრდის და საკუთარ ბედს წყევლის, გაჭირვების ჟამს კი ძიძად ან მცხობელადაც მუშაობს და ოჯახში მთავარი შემომტანიც ის არის. მათი შვილები კი... ასეთი მამების შემხედვარე ზოგი ჰომოსექსუალი გახდება, ზოგი გაიქცევა, ოჯახს განერიდება და დამოუკიდებლად ცხოვრებას განაგრძობს, ზოგი კი ისევ მამის კვალს გაჰყვება...
მხოლოდ თავისუფლებაში გაზრდილ ბავშვებს ძალუძთ ძლიერი, წმინდა და პატიოსანი საზოგადეობის შექმნა. სუსტი ნებისყოფისანი ყოველთვის მარტივად მოექცევიან ცდუნებებისა და მარტივი საკბილოების გავლენის ქვეშ, ისინი ვერ შესძლებენ განვითარებას და მურთხებად იქცევიან. მურთხი კი საზოგადოების ჩირქია, რომელიც მოკვეთას საჭიროებს, რათა მთელი ცოცხალი ორგანიზმი არ დააინფიციროს. თუმცა პირველ რიგში, ის ტალახი უნდა ჩამოვიბანოთ, რომელიც ამ ჩირქს წარმოშობს, ეს კი არის ის ბინძური და მანკიერი ზნე-ჩვეულებები, რომლებიც ბოლო ორი საუკუნის მანძილზე დამკვიდრდა ჩვენს მენტალიტეტში.
(აუცილებლად უნდა გავუსვა ხაზი, რომ გარკვეულწილად ბორდელი, როგორც დაწესებულება საჭიროა, რათა იმ ადამიანებმა, რომლებსაც არ ჰყავთ არც ცოლი და არც პარტნიორი, ბუნევრივი მოთხოვნილების დაკმაყოფილება შეძლონ და ამისთვის ქალზე ძალადობა არ გამოიყენონ, პრობლემას ვხედავ იმაში, რომ მთელი ქვეყანა იქცა ბორდელად და ერთ დიდ საქეიფო ადგილად)
საბედნიეროდ, საქართველოში ყველა მამაკაცი "კუჭის/პენისის მონა" არ არის. არსებობენ თავისუფლების იდეის დამცველი, რაინდული ბუნებით დაჯილდოვებული ადამიანები და სწორედ მათი დამსახურებაა, რომ ვარსებობთ, ქართველები გვქვია, ქართულ ენაზედ ვსაუბრობთ და თავისუფლებაში ცხოვრების შესაძლებლობაც გვაქვს, თუკი მოვინდომებთ.
უდიდესი მადლობა ასეთ ადამიანებს და ვუსურვებდი ქართველ ერს, მეტი ილიასნაირი, ოტია იოსელიანისნაირი, ჯემალ ქარჩხაძისნაირი, გია მურღულიასნაირი და დათო ტურაშვილისნაირი პიროვნება ჰყოლოდეს, რადგან ერის სულიერი და ფიზიკური ძლიერება სწორედ ასეთ ადამიანებზე დგას.
📷"რუსული ბორდელი". XIXს.- ის ფოტო
მადლობელი ვიქნები თუ გააზიარებთ.
პატივისცემით, #ჯორჯო
