30/07/2022
Την Πρέβεζα τη γέννησε το νερό. Το Μονολίθι δεσπόζει με το μήκος του. Η Κυανή Ακτή, το Αλωνάκι, το Κανάλι, η Καστροσυκιά και η παραλία του Βράχου συμπληρώνουν την υδάτινη παρέα. Τριάντα επτά χιλιόμετρα ακτές, παντρεμένες με το Ιόνιο Πέλαγος.
Ο υγρότοπος του Αμβρακικού Κόλπου. Ένας ευλογημένος τόπος. Τα εκατόν πενήντα δελφίνια, οι εκατοντάδες θαλάσσιες χελώνες, οι αργυροπελεκάνοι, τα φλαμίνγκο, οι ερωδιοί βρήκαν το σπίτι τους. Ποτέ δεν παραπονέθηκαν για το ενοικιοστάσιο. Η αρμονία της φύσης σε όλο της το μεγαλείο.
Η Αρχαία Νικόπολη που δημιουργήθηκε λίγο μετά την Ναυμαχία του Ακτίου. Ο ιδρυτής της Οκταβιανός Αύγουστος στις 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.χ. νίκησε τον Μάρκο Αντώνιο και την Κλεοπάτρα κι έγινε μονοκράτορας. Το περίφημο Αρχαιολογικό Μουσείο με τα εκθέματά του μας θυμίζει εκείνη την ημέρα.
Κι εκτός αυτών την χαρακτηρίζουν...
Τα περίτεχνα τέμπλα, τα παλιά καμπαναριά, τα μουσεία, ο υπεραιωνόβιος ενετικός ελαιώνας, τα Ιαματικά Λουτρά στο παλιό Σαράι του Αλή-Πασά κι ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης που καταθέτει δραχμάς τριάντα.
Ο Ενετικός πύργος του ρολογιού (κτίσμα του 1752) στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Χαραλάμπους. Ο φύλακας του Ιστορικού κέντρου της πόλης.
Στο Λιθάρι στέκει ακόμη η πέτρα που κάθισε ο Απόστολος Παύλος και μίλησε για τον Χριστό στους κατοίκους της Αρχαίας Νικόπολης.
Στο Μνημείο του Ζαλόγγου οι Σουλιώτισσες δεν σταμάτησαν να χορεύουν κι ο Αϊ Δημήτρης παρακάτω, στο μοναστήρι του, ανοίγει τ’ αγιασμένα χέρια του να υποδεχθεί τη θυσία τους.
Στις κοντινές πλαγιές βρίσκεται, έρημη πια η Αρχαία Κασσώπη, που με τα ερείπιά της μας ξαναγυρίζει στον 4ο αιώνα π.Χ.
Τα περίφημα κάστρα του Αγίου Ανδρέα ,του Αγίου Γεωργίου και κυρίως του Παντοκράτορα που λούζεται από το ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα.
Δύο ποτάμια μουσκεύουν τη περιοχή. Ο Λούρος ποτίζει τον Αμβρακικό και ο Αχέροντας προσπαθεί να μας ανοίξει τις Πύλες του Άδη, νομίζοντας πως έχουμε μεθύσει από το εξαιρετικό κρασί του Ωρωπού. Το θαλασσινό νερό και η φιλοξενία των κατοίκων της είναι τα μόνα της φκιασίδια.
Ο Άγιος Βαρνάβας με το δάσος του και η Ιερά Μονή Αβάσσου είναι κάποιες απ’ τις ομορφιές που σκιαγραφούν το πλούσιο φυσικό κάλλος.
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Νιοχώρι αποκαλύπτει την ιστορία της Πρέβεζας από μια άλλη άποψη. Το Λαογραφικό Μουσείο στην Καμαρίνα υφαίνει ακόμη στον αργαλειό του, την παράδοση των γιαγιάδων μας.
Ο έρωτας για την Πρέβεζα περνάει κι από τον ουρανίσκο. Οι μυρωδιές απ’ τα φρέσκα ψάρια στα κάρβουνα σε τραβούν κυριολεκτικά από τη μύτη μέσα στα γραφικά ταβερνάκια που σε ταξιδεύουν σε νησί. Ένα νησί στην Ήπειρο.
Φαντασθείτε ότι για μία ταπεινή σαρδέλα γίνεται πανηγύρι!
Ανοιχτοχέρα η Πρέβεζα και μας κερνά τα καλύτερα.
Μα δεν το βλέπετε!!!
