गरीब ट्रेकर्स (2024)

05/08/2020

विजयदुर्ग_कील्ले_वाचवा_अभियान

दि ३ ऑगस्ट २०२०रोजी विजयदुर्ग किल्ल्याची जीबी चा दरवाजा ते मुख्य द्वार यामधील चिलखती तटबंदी कोसळली कोसळली😥

सर्व शिवप्रेमीना विनंती आहे की ही पोस्ट जास्तीत जास्त शेअर करा जेणे करुन सरकार त्याची जाग घेईल.

01/07/2020

आषाढी एकादशीच्या आपणा सर्वांना खुप खुप हार्दिक शुभेच्छा.
*!! धन्य झाली लाल परी! आम्हा क्षमा करी हरी! चूकली पायी वारी!!संकट आले भारी! करोना रुपे!!*

*!! काय पाप केले! संकट ओढावले!रस्ते बंद झाले! माहेराचे!!*

*!!काय अपराध झाला! का कोणी शाप दिला! तेणे कोप ओढावला! करोना रुपे!!*

*!! आगा विठु राया! येऊ दे गा दया! सोडवी महाभया! पासूनीया!!*

*!! देह असे घरी!मन करी वारी!सुनी ही पंढरी! दिसतसे!!*

*!! पंढरीची वाट! वैष्णवांचा थाट! दिसे दिवे घाट सुनासुना!!*

*!! भजन कीर्तन! टाळ मृदुंगाची धून! दिसेना रिंगण! कोठे काही!!*

*!!पंढरी वैकुंठ! रीते वाळवंट!दाटला से कंठ! पांडुरंगा!!*

*!! आता घरीच बसुनी!करू तुझे ध्यान!लावूनिया मन! तुझे पायी!!*

*!!! रामकृष्ण हरी !!!*
*!!! पांडुरंग हरी !!!!*
*!!! वासुदेव हरी !!!*

18/05/2020

चंद्राच्या लख्ख प्रकाशात होळीच्या माळावर शिवछत्रपतींना मुजरा करावा, तिथून पुढे नगारखान्याकडे जाताना डावीकडे वाट वाकडी करून खळग्याकडे चालू लागावे. आजूबाजूला पडक्या वाड्यांचे अवशेष पाहत वाडेश्वर देवळाजवळ यावं. येथून कुशावर्ताला वळसा घालत अतिशय सावधपणे खाली उतरणारी पायवाट धरावी. खाली उतरून गेल्यानंतर दोन बलदंड बुरुजांच्या कवेत अजूनही आपलं गूढ जपून लपलेला वाघ दरवाजा दिसू लागतो. हळुवार पावले टाकीत दरवाजात यावं, कमरेवर दोन्ही हात टेकवीत उर भरेस्तोवर इथला डोंगरी वारा फुफूसात भरून घ्यावा. इथे एकटे आपण असतो, सोबतीला वाहणारा वारा अन त्यासोबत हलणारी वृक्षवेलींची पानं, एवढीच काय ती चैतन्याची खुण. बाकी सगळं स्तब्ध आहे. डोईवर पसरलेल्या चांदण्यांत पल्याडचा पोटल्याचा डोंगर उजळून निघालेला आहे. एक गूढ शांतता सगळीकडे पसरलेली, जणू काही त्या चांदण्यांची, शांततेची, उदासीन गुढतेची सगळ्यावर एक नशा चढलेली आहे. या सगळ्यांशी एकरूप झाल्यानंतर हा वाघ दरवाजा आपोआप बोलू लागतो.
असं म्हणतात,
रायगड जगावा तो पौर्णिमेच्या रात्रीला.....
गरीब ट्रेकर्स

30/03/2020

#अंजनेरी_मंदिर_समूह
नाशिक-त्र्यंबकेश्वर मार्गावर नाशिकपासून २२ किमी अंतरावर अंजनेरी पर्वताच्या पायथ्याशी वसलेलं गाव. या पर्वताच्या पश्चिमेस मोठी खिंड व त्यापलीकडे त्र्यंबकेश्वराचा डोंगर आहे.
अंजनेरीत यादवकालीन बांधकामाचा उत्कृष्ट नमुना असलेली तब्बल १६ मंदिरे विखुरलेली आहेत. यातली बहुसंख्य मंदिरे ही जैन असून उर्वरित ४ हिंदू मंदिरे आहेत. आज ही सर्वच मंदिरे बहुतांशी भग्नावस्थेत आहेत.
ही सर्व मंदिरे साधारण ११ व्या, १२ व्या शतकात ही बांधली गेली, तेव्हा देवगिरीचे यादव हे सार्वभौम नव्हते. ते कधी राष्ट्रकूट तर कधी चालुक्यांचे महाअमात्य होते. तेव्हा यादवांची राजधानी नाशिकजवळचे सिंदिनेर अर्थात सिन्नर ही होती. तर अंजनेरी येथे यादवांचीच एक शाखा अधिष्ठित होती. सेऊणचंद्र यादव (तिसरा) जो यादवांचा एक महासामंत असावा हा मुख्य यादवांपैकी नाही कारण हेमाद्रीचे राजप्रशस्तीत किंवा यादवांचे इतर लेखांतही ह्याचा उल्लेख आढळत नाही.
या अकराव्या बाराव्या शतकातील मंदिरांचा अंजनेरी व नाशिक परिसराचे धार्मिक महत्त्व वाढवण्यात मोठा वाटा आहे. यादवांनी विशेषतः सेऊणचंद्र तिसरा यांनी हिंदूंबरोबरच जैन धर्माला आश्रय दिलेला येथील शिलालेख व काही ताम्रपटांमधून आपल्याला समजतो. त्याची साक्ष अंजनेरी येथील जैन मंदिरे व मठांमध्ये सापडते.
या प्राकारातील मंदिरे तुलनेने लहान आकाराची असून बहुतांशी मंदिरांवर नागर पद्धतीची शिखरे आढळतात. प्राकाराला लागून अनेक खोल्यांची शिखर विरहित जैन मठाची इमारत आहे. आज महानुभाव ठाणे असलेल्या एका मंदिरात ललाटबिंबावर (दारावरची मधली शिल्पचौकट) ध्यानस्थ तीर्थकर दिसतात तसेच नागफणा असलेले पार्श्वनाथ व सुपार्श्वनाथ कोरलेले आहेत. आवारात अनेक हिंदू व जैन मूर्ती, हत्ती, गणपती, नाग शिळा, वीरगळी विखुरलेल्या आहेत तसेच जैन मुनींच्या यम-सल्लेखना दर्शवणाऱ्या स्मारकशिळा आहेत.
हिंदू मंदिरांमध्ये उंच जगतीवर असलेले विष्णू मंदिर विशेष उल्लेखनीय आहे. अनेक लघु शिखरांच्या रांगांची चवड रचलेले भूमीज पद्धतीचे, त्या काळात महाराष्ट्रात सर्वाधिक प्रचलित असलेले शिखर आपल्याला इथे दिसते. मंदिराची आज अवस्था वाईट असली तरी बाह्य भिंतीवरील देवकोष्टांमधील विष्णूच्या वराह अवतार, त्रिविक्रम विदर्ण-नरसिंह व योगेश्वर विष्णूमूर्ती महत्वपूर्ण आहेत. गर्भगृहात सध्या नृसिंह मूर्ती आहे तर पीठावर विष्णूचे वाहन गरुड स्पष्ट दिसते. मागील अंजनेरी किल्ला व ब्रह्मगिरीच्या शिखराच्या पार्श्वभूमीवर ही पुरातन मंदिरे विलक्षण दिसतात.

24/03/2020

कोरोनाचे अती गंभीर सावट

कोरोनाचे अती गंभीर सावट आपल्या देशावर आले आहे. आपली 137 कोटी लोकसंख्या आहे. कमी लोकसंख्या व श्रीमंत देशांनी सुद्धा हात टेकले आहेत.
इटलीने कर्फ्यु लावण्यात खुप उशीर केला. 80 चे वर रुग्ण सोडून दिलेत. ज्या प्रमाणे चीनने केले ते इटलीने केले नाही. म्हणून इतके बळी नाहक गेलेत.
चीन नंतर इटली व इतर युरोपियन देश, इराण आता याच्या विळख्यात आहेत.
इटली मध्ये सध्या यातील ३ री स्टेज आहे, तर अमेरिकेत २ री स्टेज आहे. या स्टेजेस अशा की,
१ ली स्टेज - बाहेरून लागण होऊन केसेस येतात
२ री स्टेज - स्थानिक लागण सुरू होते
३ री स्टेज - कम्युनिटी (समाजात) लागण
४ थी स्टेज - संपूर्ण साथ
आता भारतात बघू या: भारतात आपण १ ल्या स्टेज मधून २ ऱ्या स्टेज मध्ये जात आहोत. ३ री स्टेज म्हणजे महाभयंकर अशी साथ पसरणे. (भारत सरकारचा प्रयत्न आहे की २ -या स्टेजलाच प्रसार थांबला पाहिजे.)
परंतु बेशिस्त भारतीय नागरिक साथ देत नाहीत.

चीनने जगाला दाखवून दिले आहे की हा आजार फक्त आणि फक्त कर्फ्यु लावला तरच रोखला जाऊ शकतो. भारतात काय चालू आहे ? अजूनही सर्व शहरे सुरू आहेत, येणे जाणे, दळणवळण चालू आहे. ज्यांना लागण झाली आहेत असले पेशंट हॉस्पिटल मधून पळून जात आहेत आणि मग इतरांना त्याची लागण करीत आहेत. आपण अजूनही भेटीगाठी, समारंभ, जयंत्या, सोहळे साजरे करणे सोडलेले नाहीत.
लक्षात घ्या ही "राष्ट्रीय आपत्ती" आहे. देशाच्या व तुमच्या भविष्याचा विषय आहे. कृपया हे पण समजून घ्या की लसूण, कापूर, तपकीर, गोमूत्र,याने हे विषाणू नष्ट होत नाहीत. ह्या विषाणूला जास्त तापमानात सुध्दा काहीच होत नाही दुबई, सौदी अरेबिया मधून लागण होऊन लोक आपल्याकडे आले आहेत. तिथे काय कमी तापमान आहे ? आणि इतर अफवा ह्या सगळ्या चुकीच्या गोष्टी आहेत. स्वतःची योग्य काळजी घेणे हाच सर्वोत्तम उपाय आहे. बाहेर न फिरणे हाच एकमेव उपाय आहे.
सुट्ट्या जाहीर केल्या याचा अर्थ तुम्ही फक्त आणि फक्त घरात बसणे अपेक्षित आहे. भारतासाठी पुढील ३०-४५ दिवस अतिशय महत्वाचे आहेत. युद्धाचा प्रसंग आहे हा. घरातच थांबून रहा. हात धुणे, तोंडाला रुमाल बांधणे, सार्वजनिक ठिकाणी जाणे नाही. सरकार व जागतिक आरोग्य संघटना सांगेल ते पाळणे. तुम्हाला किंवा कोणाला लक्षणे दिसली तर लगेच सरकारी डॉक्टर चे निदर्शनास आणून द्या. स्वत:ला घरी किंवा सरकारी हॉस्पिटल मध्ये अलगी करण / विलगी करण कक्षात दाखल व्हा.

17/03/2020

चला जबाबदार ट्रेकर बनूया - सध्या आपला सह्याद्री जपला जावा म्हणून आपण तेथे जाणे टाळूया. यदाकदाचित दुर्गम भागात आपल्यामुळे (ट्रेकर्समुळे) रोगाचा प्रसार झाला तर गोरगरीब बिचाऱ्या डोंगरात रहाणाऱ्या जनतेस उपचार मिळणे कठीण होऊन बसेल.
काही दिवस आपण संयम राखत घरीच थांबुया, वाचन करूया, वैचारिक भटकंती करूया. 'काही होत नाही रे' असं म्हणत बेजबाबदारपणे वागू नका. 'कोरोना' ही अफवा नाहीये. आपल्या देशाला असं संकट पेलवणार नाही. .
तुमच्या व इतरांच्या सुरक्षेसाठी काही दिवस ट्रेक टाळून आपण 'जबाबदार ट्रेकर' बनुया. आपणही आमच्याशी सहमत असाल तर ही पोस्ट शेअर करा. ट्रेकर्सजागृती करा ही कळकळीची विनंती. 🙏
गरीब ट्रेकर्स

16/03/2020

भास्करगडावरून दिसणारे त्रंबकेश्वर परिसरातील किल्ले..

16/03/2020

कृपया सहकार्य करा👍

16/03/2020

त्रंबकेश्वर रांगेतील भास्करगडावरील कातळात कोरलेल्या सर्पिलाकार रचनेच्या पायऱ्या....

10/03/2020

#जीवधन
'जीवधन किल्ला' हा जरी सातवाहन काळातील नाणेघाटाजवळ असला तरी हा किल्ला हा सातवाहन काळात बांधला गेला याबाबत कोणताही ठोस पुरावा उपलब्ध नाही. जीवधन किल्ल्याबाबत सगळ्यात पहिले उल्लेख सापडतात ते 'सय्यद अली तबातबा' लिखित 'बुऱहाने मासीर म्हणजेच 'अहमदनगरची निजामशाही' या ग्रंथामध्ये. इ.स. १५ व्या शतकाच्या अखेरीस बहमनी राज्याच्या इतिहासात जीवधन किल्ल्याचा उल्लेख हा 'जुधान' असा येतो. 'मलिक अहमद' याने जी स्वारी केली त्यामध्ये त्याने शिवनेरी, जोंड (चावंड), लोहगड, तुंग, तिकोना, कोंढाणा, भोरपगड (सुधागड), मुरुंबदेव (राजगड) हे किल्ले काबीज केले आणि त्या किल्ल्यांवर आपले मातबर सरदार नेमले. त्यानंतर अहमदने 'जुधान' म्हणजेच 'जीवधन' किल्ल्याला वेढा देऊन किल्ल्यावर जारीने हल्ला केला. किल्ल्यावरील शिबंदीने किल्ल्याचा बचाव करण्याची शिकस्त केली परंतु अहमदच्या कडव्या फौजांच्यापुढे त्यांचा टिकाव लागला नाही आणि त्यांनी किल्ला ताब्यात देण्याची तयारी दाखवली. किल्ल्यावरील शिपायांना जीवदान देण्यात आले.
नंतर जीवधन किल्ल्याचा उल्लेख मिळतो तो निजामशाहीच्या अखेरीस. इ.स. १६३३ मध्ये 'शहाजी महाराज' यांनी 'मुघल आणि आदिलशहा' यांच्या संयुक्त फौजांशी लढाई देत 'निजामशाही' वाचवण्याचा आटोकाट प्रयत्न केला. त्यामध्ये 'शहाजी महाराजांनी' निजामशाहाच्या घराण्यातील 'मुर्तजा' नावाच्या दहा ते अकरा वर्षांच्या मुलाला 'जीवधन' किल्ल्याच्या कैदेतून सोडविले आणि 'पेमगिरी' किल्ल्यावर नेऊन शाहीतख्तावर बसविले. त्याच्यानंतर पुढे सुमारे तीन वर्षे अखंडपणे त्यांनी संयुक्त फौजांशी झुंज दिली. अखेर इ.स. १६३६ मध्ये 'शाहजी महाराजांना' 'माहुली' किल्ल्याच्या पायथ्याशी शरणागती पत्करावी लागली. त्याच्यानंतर 'शाहजी महाराजांनी' आपली काही विश्वासू लोक आणि किल्ल्यांचा ताबा देण्याविषयी स्वत:ची पत्रे 'काजी अबू सईद' याच्याबरोबर देऊन त्याला मुघल सरदार 'खानजमान' याच्याकडे पाठविले. त्यावेळी त्यांनी जे किल्ले मुघलांच्या हवाली केले त्यामध्ये 'जीवधन' किल्ल्याचा समावेश होता.
शिवाजी महाराजांच्या काळात 'जीवधन' किल्ल्याचा उल्लेख हा कवी 'जयराम पिंडे' याने लिहिलेल्या 'पर्णालपर्वतग्रहणाख्यानम्' या संस्कृत काव्यग्रंथामध्ये मिळतो. इ.स. १६७२ - १६७३ च्या सुमारास शिवाजी महाराजांनी मुघल आणि आदिलशाही यांच्या मुलुखातले बरेच किल्ले जिंकून घेतले. 'पर्णालपर्वतग्रहणाख्यानम्' या संस्कृत काव्यग्रंथात पहिल्या अध्यायातील ३८ व्या श्लोकात कवी 'जयराम पिंडे' 'जीवधन' किल्ल्याचा उल्लेख पुढीलप्रमाणे करतो.

ततो जीवधनाख्योसौ यवनानां गिरीर्महान |
जीवरूपो भवत्येषां तं च भ्योS ग्रहीनृप: ||३८||

अर्थ:-
नंतर जीवधन नावाचा यवनांचा (मुघलांचा) मोठा किल्ला प्राणभूत असा होता. तो सुधा शिवाजी महाराजांनी त्यांच्याकडून घेतला.

दिनांक ३ मे १८१८ रोजी मेजर एल्ड्रीजच्या नेतृत्वाखाली इंग्रज सैन्याची एक तुकडी जीवधन किल्ल्याजवळ येऊन पोहोचली. दोन दिवसांपूर्वीच किल्ला सोडून देण्याबद्दल जीवधनच्या किल्लेदाराला आज्ञा देण्यात आली होती. परंतु ती किल्लेदाराने नाकारली आणि किल्ला आठ दिवस लढविणार असल्याचे इंग्रजांना कळविले. किल्ल्याचा भेद काढणाऱ्या कॅॅप्टन नटच्या लोकांनी बंदुका व मॅॅच लॉक्स यांनी जीवधन किल्ल्यावर सतत मारा सुरु केला. परंतु त्याने काही हानी झाली नाही. त्यानंतर मॉर्टर तोफांसाठी जागा निवडण्यात आली आणी तोफांची बातेरी ज्यामध्ये पितळेच्या १२ पौंड क्षमतेच्या दोन तोफा १८ पौंड क्षमतेच्या एका तोफेच्या सहाय्याने बारा वाजता मॉर्टर्सचा मारा सुरु झाला आणि अंदाजे एका तासाच्या माऱ्यामध्ये २० तोफगोळे डागल्यानंतर किल्ल्यावरून एक माणूस किल्लेदाराचा निरोप घेऊन खाली आला की, किल्ल्यातील सैनिक दरवाजा उघडायला तयार आहेत. बॉम्बे युरोपियन रेजिमेंटने ताबडतोब किल्ल्याचा ताबा घेतला आणि किल्ल्यातील सैनिकांना नि:शस्त्र करून तिथून घालवून दिले.

या प्रसंगानंतर मेजर एल्ड्रीजच्या सैन्यातील एका अधिकाऱ्याने जीवधन किल्ल्याचे वर्णन केले आहे ते पुढीलप्रमाणे:-

Jivdhan is absolutely impregnable as it had bombproofs for the garrison to retire to. The last flight of steps which lead to the fort consisted 240 rock-cut steps each 1.5 foot high and as steep and hard to climb as a ladder. Midway down the hill on the North West (वायव्येस) a level ran out for 100 yards (1 yard = 0.194 meter) and the mountain then became as steep as before. From the edge of the small level rose a natural pillar of rock (म्हणजेच वानरलिंगी किंवा खडा पारशी सुळका) about 300 feet high nodding over the abyss below. One the South-West (नैऋत्येस) the hill side was so steep that a stone dropped from the hand would reach the Konkan about 2000 feet below. (Bombay Courier, 16th May 1818).
1820 साली इंग्रजांनी किल्ला सोडताना जीवधनवर जाणाऱ्या पायऱ्या सुरुंग लावून फोडून टाकल्या,त्या सुरुंगाच्या खुणा आजही पाहता येतात!
माहिती-महाराष्ट्राची शोधयात्रा

29/02/2020

हरिश्चंद्रगडाच्या घेऱ्यातील गड, शिखरे... दाखविण्याचा एक छोटासा प्रयत्न.

18/02/2020

छत्रपती शिवाजीराजांची तुलना जगातल्या थोर नेत्यांशी करताना एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवते, ती म्हणजे विलास. महाराजांनी आपल्या अखंड आयुष्यात कुठल्याच विलासाला अथवा विश्रामास थारा दिला नाही. वैयक्तिक स्वार्थासाठी कुणाचे फाजील लाडही केले नाहीत. रक्ताच्या नात्यातील मंडळींच्या बाबतीत सुद्धा हा शिरस्ता महाराजांनी काटेकोर पाळला. आपल्या सैन्याला पावसाळा सोडून राहिलेल्या आठ महिन्यात घराची जबाबदारी सांभाळायला पाठवणारे महाराज स्वतः मात्र कायम योजना, राजकारण, नवीन मोहिमा, शत्रूची अचूक माहिती ठेवणे ह्या गोष्टींमध्ये गढून गेलेले असत. कधी विश्रांतीसाठी भला मोठा वाडा बांधला नाही, की कधी जास्तीच्या गोष्टीला प्राधान्य दिले नाही. फक्त राष्ट्रनिर्मितीसाठी ह्या महामानवाने स्वतःला हयातभर खपवून घेतले. म्हणूनच महाराजांचे चरित्र क्षितिजापर्यंत उंच पोहोचले.

ीब_ट्रेकर्स 🚩
#घरोघरी_शिवजयंती
गरीब ट्रेकर्स परिवारातर्फे सर्वांना शिवजयंतीच्या शुभेच्छा❤️🐾

10/02/2020

ाढदिवस_असाही❤️
अक्षय खेलुकर सरांची ही पोस्ट इथे मुद्दाम शेअर करतोय.
प्रत्येक सह्यप्रेमीने अश्यारीतीने आपापला वाढदिवस साजरा करण्यास सुरुवात केली तर "पुरातत्व विभाग काय करतो?, वनविभाग काय करतोय?...." असे प्रश्नच उरणार नाहीत.
काही जण म्हणतील की, मी एकटा काय करू शकतो? तर ही पोस्ट वाचाच मित्रांनो...
शेवटी ईच्छा असेल तर कुठलीही गोष्ट अवघड नसते.

___________________________________________
अन अनपेक्षित यशस्वी #स्वच्छता_मोहीम
आपल्या आयुष्याचा वहीच पहिले पान ज्या पानाचा लिखाण देव स्वतःच करून देतो...अन एक शेवटचं पान सोडलं तर उरलेलं मधील रिकाम्या पानांचं लिखाण आपल्यावर सोपवतो...शेवटी प्रत्यकाचाच पान अलग असत कुणी त्यात टॉपर असत तर कुणी काठावर च तरंगत. ..
हे काहीही असलं तरी माणूस त्याच्या पहिल्या पानांचं उजळणी करायचं कधीच सोडत नाही कितीही झालं तरी तो दिवस त्याच्या वयक्तिक आयुष्यासठी एक सोहळाच...सोसिएल मीडियाच्या लाईक,कमेंट च्या पलीकडे फक्त आत्मसमाधानासाठी प्रत्येक जण ह्या सोहळ्याला अविस्मरणीय बनवण्याचं प्रयत्न करत...शेवटी मी ही आलोच त्यात खर तर कुणी भरभरून कौतुक करावं, अन स्वतःचाच अभिमान वाटावा अजून तरी असलं काही काम केलेले नाहीए पण तरी क्षणभर का होईना स्वतःचा माणूस म्हणून जन्म झाल्याचा अभिमान वाटावा असे छोटछोटे गोष्टी करण्याचा एक असफल प्रयत्न करतच असतो...लहानपणाचे दिवस सोडले अन जसे समजायला लागले तसा तो वाढदिवसाचा सोहळा अनाथआश्रमात च साजरा करू लागलो...अन वाढदिवसाच्या पार्टीचे हकदार ते अनाथ मुलेच होऊन बसलेत आपल्यामुले क्षणभर का होईना त्या चिमुकल्यांचा चेहऱ्यावर आलेला तो आनंद किती सुख देऊन जातो ना..ते माझ्यासारख्या भावनात्मक व्यक्तीलाच कळों, असो...
आजचा वाढदिवस पण कुठे तरी स्पेसिएल ठिकाणी करायचं अस महिन्यापासून च ठरलेलं...पण अचानक 2 दिवस आधी तब्येतीने धोका दिला...अन सर्वच फिस्कटल पन तरी काल रात्री ठरलेलं..नाही ते तर कुठे तरी किल्ल्यावर जायचंच मग काहीही झालं तरी तब्येतीचे लाड पुरवायचे नाहीच...दिवस उजाडला अन उशिराच लाडक्या बहिणीने दिलेले वाढदिवसाच गिफ्ट म्हणून दिलेले ट्रेकिंग शूज घालून किल्ल्याकडे धाव घेतली..किल्ल्यावर जाणे नेहमीचेच...म्हणून म्हटलं काहीतरी अलग करावा अन लगेच ज्ञानेश्वर दादांकडून कचरापिशवी अन हातमोजे घेऊन एकट्यानेच किल्ल्यांकडे धाव घेतली तसा स्वच्छता मोहीम घ्यायची हा तर अचानकच ठरलेलं प्लॅन...ह्याआधि तिथे स्वच्छता मोहिमा सुरूच असतात...पण एकट्यानेच हे काम करावं ही पहिलीच वेळ...बघुयात अस बोलून..प्रभू श्री रामांचे मंदिर गाठलं...आयुष्याच्या महत्वाच्या दिवशी एक अतिमहत्त्वाच्या जागेवर असणं ह्यापेक्षा दुसरं सुख च कोणतं अस्सल प्रभू श्रीरामांचे दर्शन घेऊन अन शिवशंभू राजेंना आठवून ठरवून आलेल्या कामाकडे नजर फिरवली...शेजारीच नरेंद्र महाराजांचा कार्यक्रम असल्यामुळे किल्ल्यावर आज बाकीच्या दिवसांपेक्षा थोडी जास्तच गर्दी होती...हळूहळू सुरवात केली...अन लोकांच्याही अनपेक्षित पणे कौतुकाच्या थापा पडायला लागल्यात...ह्या दिवशी अनोळखी लोकांकडून शुभेच्छा अन स्वतःच कौतुक व्हावं ह्यापेक्षा आणखीन जोरदार वाढदिवसाच मी कसा साजरा करू शकलो असतो तसा इतिहासात शून्यच मी पण त्यांनाही तोडक्या मोडक्या शब्दात किल्ल्याचा इतिहास सांगून सम्पूर्ण किल्ल्याच दर्शन घडवले अन सोबत त्यांनीही माझ्या कामाला हातभार लावला
कल्पनाही केलेले नव्हती अशी ती स्वच्छता मोहीम फत्ते झाली
हेच ते सुख
आणखीन काय हवंय...एकट्यान एक छोटीशी बॅग पण पण भरते की नाही असा विचार करणारा माझ्याकडून डॉक्टर दादांनी दिलेल्या त्या छोट्याशा 3 बॅगा अन मोठी गोणी भरली गेली ते सर्व घेऊन खाली उतरलो अन त्याची योग्य ती विल्हेवाट लावून घरचा रस्ता धरला खर त्या गडकिल्ल्याचे खूप उपकार आहेत..आयुष्यही खर्ची घातलं तरी अपुरेचपण तरी क्षणभर आनंदासाठी अगदी कणभर काम केलं अन तो क्षणही पूर्णतः सार्थकी झालं....
ज्ञानेश्वर रामराव गुंजाळ दादांचे विशेष आभार🙏

06/10/2019

नमस्कार फक्कड हो...

(१० एकरातील पोस्ट आहे त्यामुळे वाचनाचा कंटाळा असणाऱ्यांनी २-२ एकर करीत वाचली तरीही चालेल!)

कमीतकमी खर्चात ट्रेक करण्यास इच्छुक असणाऱ्या सर्वांचं सर्वप्रथम स्वागत आहे. पेजच्या नावावरूनच तुम्हा सर्वांना मूळ उद्देशाची कल्पना आली असेलच. आणि हाच उद्देश डोळ्यासमोर ठेऊन अश्याच कमी खर्चात ट्रेक करणाऱ्या तुमच्या-आमच्या सारख्या सर्व भटक्या मंडळींची एक मोट बांधण्याची संकल्पना डोक्यात आली, आणि तीच संकल्पना प्रत्यक्षात उतरवण्याचं पहिलं पाऊल पडलं ते थेट दुर्गराज राजगडावर!
होय मित्रहो 'गरीब ट्रेकर्स' च्या नावाखाली आयोजित करण्यात आलेला 'राजगड भ्रमंती' हा पहिलाच ट्रेक! आपल्या समूहाचे सहसंस्थापक अक्षय खेळुकर व सुरज हांडे च्या नियोजनाखाली प्रवास, जेवण, मुक्काम अशी कशाचीही आबाळ न होता राजगडाची दोन दिवसीय भ्रमंती यशस्वीपणे पार पडली. पहिल्याच ट्रेकसाठी माझ्या(वैभव इंदूरकर)सह अन्य पाच भटक्यांची साथ मिळाली. स्थळदर्शनासाठी मार्गदर्शक म्हणून आविनाश साबळे दादांचं मार्गदर्शन लाभलं. पद्मवतीमाची, बालेकिल्ला, संजीवनी, सुवेळा, पालिदरवाजा ह्या सहित जिकडे खूप कमी पावलं वळतात अशी काळेश्वरी बुरुज, अळू दरवाजा, गुंजवणे दरवाजा अशी ठिकाणे सुद्धा त्यांनी दाखवली. पहिल्या दिवशी चोरदिंडी मार्गे गडप्रवेश, पद्मावती माची, बालेकिल्ला, व संजीवणीवर सूर्यास्त असं काहीसं नियोजन होतं त्यापैकी संजीवणीवरील सूर्यास्त वगळता बाकी नियोजनाप्रमाणे पार पडले. धुक्यामुळे संजीवणीवरील सूर्यास्त पाहता आला नाही. त्याच्याप्रतिक्षेत संजीवणीवर बराच वेळ घालवल्यानंतर आपल्याच काही भटक्या मित्रांनी केलेला प्लास्टीक रॅपर्स, बॉटल्स, कागद, कपडे असा बहुमूल्य ऐवज सापडला तो गोळा करत पद्मावतीकडे परतीस निघालो. रात्रीच्या पोटोबासाठी मॅगीची पाकिटे सोबत आणलेली होतीच. ती बनवण्यासाठी चूल मांडली. पण पावसाळा जरा जास्तच लांबल्यामुळे सुक्या लाकडांची फारच कमतरता होती. त्यामुळे गडावरील जमा केलेला कचरा जाळण्याचा निर्णय घ्यावा लागला. मी, अविनाश व प्रवीण ने लगेचच एका आडोश्याला चूल मांडली. प्रवीण ने पातेलं आणलेलं त्यात सुरजने मस्त पैकी मॅगी बनवली. दिवसभराच्या पायपीटमुळे लागलेली भूक आणि गडावरील प्रचंड थंडी यामुळे ती गरमागरम मॅगी जरा जास्तच चविष्ट लागत होती. पोटोबा झाल्यानंतर पद्मावतीच्या देवळात सर्वांनी अंग टाकलं. तिथेच सर्वांचा एकमेकांशी परिचय करून घेतला त्यानंतर राजगडाचा इतिहास, गडावरील ठिकाणे याविषयी चर्चा झाली. दुसऱ्या दिवशी सोमवार(working day) असल्याने गडावर आम्हा सहा टाळक्यांव्यतिरिक्त इतर कुणीही नव्हतं. अमावस्येची रात्र, गडावरील प्रचंड थंडी अन धुकं, भयाण शांतता यात रातकिड्यांची किरकिर रात्रभर जाणवत होती. दुसऱ्यादिवशी पहाटेच सुवेळावर सूर्योदय पाहायला जाण्याचं नियोजन होतं. सकाळीच उठून सुवेळाकडे गेलो खरे पण राजगड त्याच्या मनात असेल तेवढंच दाखवतो म्हणतात!प्रचंड धुक्यामुळे सूर्यदर्शन काही झाले नाही. मग परत येताना नेढ्यातील थंडगार वारा अनुभवला. चौबाजुला दिसणारा हिरवागार परिसर न्याहाळताना फोटोग्राफीचा मोह कुणालाही होणारच, मग मनसोक्त फोटो काढले. तिकडून काळेश्वरी बुरुजाकडे गेलो पुढे मग अळू दरवाजाचं दर्शन घेऊन डुब्या शेजारून परत माचीवरती पोहोचलो. आता पालिदरवाजा पाहायचा बाकी होता. हा शिवकालीन राजमार्ग त्यामुळे अर्थातच तो भव्य असणार. सदरेवरून पालिदरवाजाकडे वाट जाते. अतिशय भव्य असा पालिदरवाजा, त्या जवळील दिंड्यांची व्यवस्था, पायरी मार्ग सगळं काही अवाक करणार आहे. पद्मावतीमाचीवर परतल्यानंतर परतीच्या वाटेला लागलो. राजगड सोडण्याची कुणाचीही ईच्छा नव्हती पण नाईलाजाने परतावं लागणारच होतं. 'राजगडा परत भेटू रे!' असं मनात ठरवूनच गुंजवणे दरवाजाने उतरायला सुरुवात केली. हा मार्ग झाडीतून जाणारा आहे त्यात पावसाळा असल्याने कारवी जास्तच होती. पण जंगल ट्रेकचा मस्त अनुभव घेता आला. वाटेत लहान ओढे लागतात त्याच्या थंडगार पाण्यात सर्वांनी मनसोक्त अंघोळीचा आनंद घेतला. गुंजवणे गावात पोहोचून नाश्ता केला आणि आपापल्या गाड्यांना किक मारली!
पुणे ते पुणे प्रवास (दुचाकीवरून), जेवण, नाष्टा, चहा यासाठी प्रत्येकी केवळ #३०० रुपये खर्च आला.
मित्रांनो तुमचेही असेच कमी खर्चात केलेल्या ट्रेकचे अनुभव असतील तर नक्की सांगा आपल्या पेज वर नक्की शेअर करू. हा समूह आपल्या सर्वांचा आहे त्यामुळे यावर कसलीही बंधने नसतील. निसर्गाला हानी न पोहोचवता, कमी खर्चात परिपूर्णपणे गडकिल्ले पाहणे हाच समूहाचा निखळ उद्देश असेल. यापुढे आयोजित करण्यात येणाऱ्या ट्रेकची कल्पना सर्वांना पेजवरती देण्यात येईलच त्यामुळे आपल्या मित्रांनाही पेजशी जोडायला विसरू नका. तुमचेही भटकंतीचे काही प्लॅन्स असतील तर आम्हाला सुध्दा कळवा. पेज आपल्या सर्वांचं आहे त्यामुळे काही suggestions असतील तर नक्की कमेंट करा.👍
🙏🏼
गरीब ट्रेकर्स

गरीब ट्रेकर्स

05/08/2020

01/07/2020

18/05/2020

30/03/2020

24/03/2020

17/03/2020

16/03/2020

16/03/2020

16/03/2020

10/03/2020

29/02/2020

18/02/2020

10/02/2020

06/10/2019

Address

Telephone

Website

Alerts

Videos

Shortcuts

Share