Peace Envoy

Peace Envoy To promote the ideas, concepts, knowledge, principles, theories, and views in order to motivate people to do something in a sense of world peace.

This page is established in order to encourage people to do some activities or works for improving the terrible situation around the world to be calm and create peace to the world. Peace cannot appeal without the unity of all kinds of people, religionស, believed systems, races, colors, positions, and destinations.

25/04/2024

ការកុហកបោកប្រាស់មនុស្សស្លូតត្រង់ វាមិនត្រឹមបង្ហាញថាល្ងង់ខ្លៅប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែបង្ហាញចិត្តនោះអាក្រក់ណាស់
------------------
១). ការកុហក់បោសប្រាស់គឺជាអំពើអាក្រក់ ជាហេតុនាំទៅរកសេចក្តីវិនាសអន្តរាយ និង ជាការសាងផ្លូវទៅរកគ្រោះមហន្តរាយយ៉ាងពិតប្រាកដ ។ នរណាក៏ចង់ឱ្យគេមានភក្តីភាពចំពោះខ្លួន និង ចង់ឱ្យគេនិយាយពាក្យពិតត្រង់ចំពោះខ្លួន រួមទាំងអ្នកដែលចូលចិត្តដើរកុហកបោកប្រាស់គេនោះផងដែរ ។ ការកុហកនេះ ទោះបីជានិយាយលែងក៏បណ្ដាលឱ្យកើតក្តីវិនាសអន្តរាយដល់ខ្លួនដែរ កុំថាឡើយកុហកបោកប្រាសមែនទែន ។ ក្នុងអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរបាននិទានពីបុរសគង្វាលចៀម បានកុហកលែងទៅកាន់អ្នកភូមិថា ជួយផងៗឆ្កែចចកខាំចៀមខ្ញុំហើយ ។ អ្នកឮហើយចេញទៅជួយព្រាតដោយទឹកចិត្តអាណិត បុរសនោះក៏ប្រាប់វិញថា "ខ្ញុំថាលែងទេ" ។ អ្នកស្រុកមានការស្រងាកចិត្តជាខ្លាំង ។ លុះថ្ងៃក្រោយឆ្កែចចកក៏ទៅខាំចៀមរបស់គាត់មែន គាត់បានស្រែករកអ្នកស្រុកឱ្យជួយ ។ ម្តងនេះអ្នកស្រុកស្ងៀមឈឹង ព្រោះគិតថាបុរសនោះកុហកដូចមុន ។ បុរសនោះក៏ដល់នូវក្តីវិនាសអន្តរាយពោលគឺចៀមត្រូវឆ្កែចចកខាំងាប់អស់រលីង ។

២). ទង្វើកុហកបោសប្រាស់ជាអំពើអាក្រក់ស្រាប់ លុះយើងមានចិត្តទៅបោកប្រាស់មនុស្សស្លូតត្រង់ ឬមនុស្សស្មោះត្រង់ និង មនុស្សមានគុណធម៌ថែមទៀត គឺវាពិតជាទង្វើដ៏មហាសែនអាក្រក់ណាស់ ចិត្តនោះសាហាវឃោរឃៅ និង ព្រៃផ្សៃណាស់ ។ ការកុហកបោកប្រាស់បែបនេះ នាំឱ្យមានទោសធ្ងន់ណាស់ប្រៀបដូចជាការកុហកព្រះដូច្នោះដែរ ។ អ្នកមានចំណេះដឹង មានជំនាញ មានទេពកោសល្យ មានវោហារសាស័ព្ទ និង មានបដិភាណល្អ គួរប្រើវាបង្កើតសេចក្តីល្អទាំងចំពោះខ្លួនឯង និង អ្នកដទៃ ពុំគួរយកវាធ្វើជាអាវុធប្រហារខ្លួនឯង និង អ្នកដទៃទេ ។ ចូរកុំយកមាស ឬពេជ្រទៅធ្វើជាសស្រ្តាវុធសម្រាប់ប្រហារជីវិតជនស្លូតត្រង់ ឬមនុស្សល្អ ប៉ុន្តែយកវាទៅច្នែរចនាធ្វើអលង្គារពាក់លម្អប្រាណ ឬធ្វើជាគ្រឿងសក្ការបូជាគុណព្រះរតនត្រ័យ ទើបល្អប្រពៃ ហើយសមនឹងតម្លៃរបស់វា ។ ចូរកុំលុះក្នុងអំណាចលោភខ្លាំងរហូតយកគុណតម្លៃ និង ឧត្តមភាពរបស់ខ្លួនទៅប្តូរដើម្បីបានរបស់ថោកទាបអី ព្រោះការធ្វើដូច្នោះវាពិតជាល្ងង់ខ្លៅណាស់ ។ ធ្វើបែបនេះចាស់ៗថា "អន់ជាអាចម៍មាន់កសិកម្មទៅទៀត" ។ បិតាទីឃាវុកុមារបានផ្តាំដល់ទីឃាវុថាមុនពេលស្តេចទីឃីតិប្រហារជីវិតថា"កូន!ចូរមើលកាលវែង កុំបែងខ្លី" ។ បណ្ដាំនេះបានន័យថា ធ្វើអ្វីក៏ដោយត្រូវគិតដល់ផលដែលត្រូវទទួលវែងឆ្ងាយ កុំមើលតែផលដែលសម្រេចភ្លាម ។ ការកុហកបោកប្រាស់គេ អាចធ្វើឱ្យយើងសប្បាយភ្លាមៗក្នុងរយៈពេលខ្លី ប៉ុន្តែផលនៃការកុហកនោះនឹងត្រូវរងទុក្ខអស់កាលវែងណាស់ ។ ព្រោះហេតុនេះ ទោះបីជានិយាយលែងក្តី ក៏មិនគួរនិយាយកុហកដែរ គួរតែរៀននិយាយពាក្យពិត ពាក្យមានប្រយោជន៍ ពាក្យល្អ ទើបល្អប្រពៃ ហើយវានាំឱ្យបានសុខទាំងអ្នកនិយាយ និង អ្នកស្តាប់ ៕
==============
២៥-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

23/04/2024

ធ្វើស្រែលើថ្មមិនបានផលទេ
---------------------
១). ធ្វើស្រែចម្ការដែលនាំឱ្យបានផលជាទីគាប់ចិត្ត អ្នកធ្វើស្រែត្រូវឆ្លាតក្នុងកិច្ចការ៤យ៉ាងគឺ ១. ជ្រើសរើសគ្រាប់ពូជល្អ ២. ស្រែជាដីមានជីវជាតិល្អ ៣. ត្រូវចេះភ្ជួររាស់ដាស់ដី និង បិតភ្លឺទប់ទឹកឱ្យបានល្អ និង ៤. បោសស្មៅថែទឹក មើលសត្វល្អិត និង ថែមជីរគល់ឱ្យល្អ ។ កសិករទាំងឡាយណាបានអនុវត្តនូវគោលការណ៍៤ប្រការនេះជាប្រចាំ ស្រូវនឹងល្អ ហើយផ្តល់ភោគផលជាទីគាប់ចិត្តជាក់ជាមិនខាន ។ ចំណែកកសិករដែលមិនឈ្លាសក្នុងកិច្ចការទាំងនេះទេ ច្បាស់ណាស់ផលកសិកម្មរបស់គេមិនបានល្អទេ ។ ឧទាហរណ៍ យកគ្រាប់ពូជទៅសាបព្រោះលើវាលថ្ម គ្មានដី និង គ្មានទឹកជាដើម ។ ការធ្វើបែបនេះប្រាកដណាស់គឺមិនត្រឹមតែមិនបានផលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគ្រាប់ពូជនោះវាមិនអាចដុះបានថែមទៀតផង ។ លើសពីនេះគ្រាប់ពូជនោះអាចស្អុយខូច ឬក៏សត្វល្អិតឆីជាអាហារអស់រលីង ។

២). យើងងាកមកនិយាយរឿងការសន្សបុណ្យ ឬការធ្វើបុណ្យវិញ ក៏មិនខុសគ្នានឹងការសាបព្រោះពូជនោះដែរ ។ ថ្វីដ្បិតថា មូលហេតុនៃបុណ្យនៅនឹងចិត្តអ្នកធ្វើក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែបើធ្វើខុសក៏គ្មានបានបុណ្យអ្វីដែរ ។ ឧទាហរណ៍ មានចិត្តបុណ្យទិញស្រាឱ្យគេផឹក មានចិត្តបុណ្យទិញគោញីយកទៅឱ្យគោឈ្មោល មានចិត្តបុណ្យជួលមនុស្សស្រីទៅឱ្យមនុស្សប្រុស ។ល។ ចិត្តបុណ្យទាំងនេះគ្មានបានបុណ្យទេ ព្រះពុទ្ធត្រាស់ថាទានគ្មានផល ។ ម្យ៉ាងមានចិត្តល្អហើយ ប៉ុន្តែស្វែងរកទក្ខិណេយ្យ ឬបដិគ្គាហកខុសក៏មិនបានផល ។ លើសពីនេះទៅទៀត វាមិនត្រឹមតែមិនបានផលល្អ ប៉ុន្តែអាចនាំឱ្យបានផលអាក្រក់ថែមទៀតផង ប្រៀបដូចការយកគ្រាប់ពូជទៅសាបព្រោះលើវាលថ្មដូច្នោះ ។ ព្រោះហេតុនោះទើបមានពាក្យថា"ស្រែបុណ្យ" ។ ក្នុងនោះព្រះពុទ្ធ និង ព្រះអរហន្តទាំងឡាយជាស្រែកបុណ្យដ៏ប្រសើរលើស ព្រះសង្ឃសាវកជាស្រែក អ្នកមានសីលល្អបរិសុទ្ធល្អជាស្រែបុណ្យ និង ឪពុកម្តាយជាស្រែកដ៏ប្រសើររបស់កូនចៅប្រុសស្រី ។ ពូជគឺទានទាំងឡាយដែលបានសាបព្រោះហើយក្នុងស្រែទាំងនេះ ទើបបានផលល្អជាតីគាប់ចិត្ត ។ ចំណែកពូជគឺទានដែលសាបព្រោះក្រៅចាកស្រែកទាងនេះ មិនឈ្មោះថាសាបព្រោះដោយល្អទេ អាចបានផលខ្លះ និង មិនបានផលខ្លះតាមប្រភេទនៃស្រែដែលបានសាបព្រោះនោះ ។ ព្រោះហេតុនេះ ទើបមានពាក្យមួយទៀតថា "ធ្វើបុណ្យប្រកបដោយបញ្ញា និង ប្រាសចាកបញ្ញា" ។ ធ្វើបុណ្យប្រាសចាកបញ្ញាអាចបានផលខ្លះតែមិនច្រើនដូចដែលគេធ្វើប្រកបដោយបញ្ញាទេ ។ ធ្វើបុណ្យប្រាសចាកបញ្ញាប្រហាក់ប្រហែលគ្នានឹងធ្វើស្រែលើវាលថ្ម ។ ដូច្នេះមុនធ្វើត្រូវសិក្សាឱ្យល្អ ដើម្បីកុំឱ្យធ្វើច្រើនបានផលតិច ៕
==============
២៣-០៤-២៥៦៧-២០២៤
ឿម
ឿម

21/04/2024

សប្បាយនឹងការចងពៀរៗនាំឱ្យជួបទុក្ខដ៏គួរឱ្យសង្វេគ
--------------------
១). ចំណងពៀរវេរាគឺជាចំណងទុក្ខសោកដ៏គួរឱ្យសង្វេគ និង វែងអន្លាយមិនចេះណាស់ ។ ក្នុងធម្មទដ្ឋកថា បាននិយាយរឿងនាងកុលធីតា ដែលបានចាប់ផ្តើមចងពៀរវេរានឹងគ្នានៅពេលដែលខ្លួនមានប្តីរួមគ្នា បានតាំងចិត្តចងអាឃាដព្យាបាទគ្នាទៅវិញទៅមកពីមួយជាតិទៅមួយជាតិ ត្រឡប់ចុះត្រឡប់ឡើងមិនចប់ ទាល់តែបានជួបព្រះពុទ្ធ ទើបព្រមផ្ដាច់ចំណងពៀរចេញ ។ ពាក្យពៀរវេរាគឺវារមែងមានទៅ និង មានមកវិញ ពោលគឺម្តងគេម្តងយើងត្រឡប់ចុះត្រឡប់ឡើង មិនមែនម្តងគេៗនោះឡើយ ។ លើកលែងតែងចំណងពៀរនោះចងតែបុគ្គលម្នាក់ ប្រៀបដូចទេវទត្តដែលតាមចងពៀរជាមួយព្រះពោធិសត្វដូច្នោះ ។ តួអង្គទេវទត្តព្យាយាមចងពៀរតែម្នាក់ឯង ក៏ជាប់ពៀរវេរានោះតែម្នាក់ឯង ចំណែកព្រះពោធិតសត្វមិនជាប់ក្នុងចំណងពៀរនោះឡើយ ។ អ្នកដែលចងពៀរវេរា ត្រូវពៀរវេរានាំឱ្យជួបទុក្ខជាប្រចាំ ពោលគឺទុក្ខព្រោះចិត្តព្យាបាទផង និង ទុក្ខក្នុងអបាយភូមិផង ។

២). យើងមើលឃើញថា មនុស្សជាច្រើនក្នុងសង្គមយើងហាក់សប្បាយណាស់នៅពេលដែលខ្លួនចង់ឈ្នះនរណាម្នាក់ហើយ ខ្លួនឯងបានធ្វើឈ្នះគេទាំងដែលប្រើវិធីដ៏អាក្រក់ និង ព្រៃផ្សៃបំផុត ។ លើសពីនេះទៅគេមើលទៅមានមោទនភាពណាស់ ដោយអួតថាខ្លួនពូកែ ខ្លួនខ្លាំង និង ខ្លួនអស្ចារ្យជាដើម ។ ការសប្បាយត្រេកអរនឹងអំពើបៀតបៀនគេនេះគឺវាមិនខុសពីការសប្បាយនឹងការយកលំពែងដ៏មុតថ្លាបុកចូលដើមទ្រូងខ្លួនឯងទេ ពីព្រោះថាវាគឺជាការចង់ពៀរវេរាដ៏សែនវែងឆ្ងាយសម្រាប់ខ្លួនឯង ដែលខ្លួនត្រូវទទួលរងនូវអំពើដូចដែលខ្លួនធ្វើទៅលើអ្នកដទៃនោះ មួយជាជាប្រាំរយដង ឬមួយពាន់ដង ឬក៏លើសពីនេះទៅទៀត ។ នេះមិនទាន់រាប់បញ្ចូលទុក្ខក្នុងអបាយភូមិផងទេ ។ ជ័យជម្នះទាំងឡាយដែលមានពូជពៀរវេរាជាជ័យជម្នះមិនប្រសើរឡើយ ។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា "ជយំ វេរំ បស្សវតិ អ្នកឈ្នះរមែងជួបប្រទះនូវពៀរ ទុក្ខំ សេតិ បរាជិតោ ឯអ្នកចាញ់គេតែងដេកជាទុក្ខ" ។ បន្ទាប់ពីអ្នកចាញ់ដេកជាទុក្ខក៏រកវិធីដើម្បីឈ្នះវិញ ។ នេះជាដំណើរនៃការតភ្ជាប់ចំណងពៀរវេរារវាងគ្នានឹងគ្នារបស់សត្វលោក ហើយកាលណាពៀរត្រូវបានចងគឺមិនងាយចប់ទេ ។ ព្រោះហេតុនោះចូរកុំមានចិត្តសប្បាយរីករាយនឹងអំពើពៀរវេរា ព្រោះរសជាតិសប្បាយមានតិចណាស់ គួរចេះសង្វេគ តក់ស្លុត ហើយមានមេត្តាករុណា មុទិតាចំពោះគ្នា ទើបប្រសើរ ៕
==============
២១-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

18/04/2024

កើតមកក្រមិនមែនជារឿងវង្វែងភពនោះទេ ប៉ុន្តែព្រោះមានពូជនាំឱ្យមកកើត
-------------------
១). ជីវិត និង ដំណើរជីវិតរបស់មនុស្សស្ថិតក្រោមអំណាចកម្ម(ផលនៃអំពើ) ។ ជីវិត និង ដំណើរជីវិតល្អប្រសើរ ឬខ្ពង់ខ្ពស់ថ្លៃថ្លា កើតឡើងពីការចាត់ចែងរបស់កម្ម គ្មានអ្វីដទៃមានលទ្ធភាពមកចាត់ចែងបានជាដាច់ខាត ។ ព្រះពុទ្ធបានត្រាស់សំដែងទុកមកថា "កម្មំ សត្តេ វិភជ្ជតិ យទិទំ ហីនប្បណីតតាយ កម្មរមែងបែងចែកសត្វឱ្យថោកទាប និង ថ្លៃថ្លា" និង "យំ កម្មំ ករិស្សតិ កល្យាណំ វា បាបកំ វា តស្ស ទាយាទោ អ្នកធ្វើនូវកម្មណា ទោះល្អក្តី អាក្រក់ក្តី កម្មនោះនឹងជាទាយាទរបស់អ្នកនោះ" ។ យោងព្រះពុទ្ធដីកាទាំងនេះបញ្ជាក់ថា ការដែលយើងកើតមកក្នុងត្រកូលក្រីក្រ មិនមែនជារឿងចៃសន្យ ឬរឿងវង្វែងភពឡើយ ប៉ុន្តែវាគឺជារឿងការចាត់ចែងរបស់កម្មពីអតីតដែលយើងបានកសាង និង បានសន្សំមកហើយដ៏ឆ្អិន ហើយផលនៃកម្មនោះបានរុញច្រានយើងមកកន្លែងដែលយើងត្រូវទទួលផលនៃកម្មនោះតាមសមគួរដល់អំពើកម្មនោះឯង កុំបន្ទោសឪពុកម្តាយ កុំបន្ទោសត្រកូល កុំបន្ទោសទីកន្លែង ប៉ុន្តែត្រូវទទួលស្គាល់ថាខ្លួនឯងជាអ្នកធ្វើឱ្យខ្លួនឯង ត្រូវទៅដល់កន្លែងនោះ កើតក្នុងត្រកូលនោះ និង កើតជាមួយឪពុកម្តាយនោះ ។

២). បានជាកើតក្នុងត្រកូលក្រខ្សត់ហើយ ត្រូវមានស្មារតីចេះគិត ចេះភ្ញាក់រឮក និង ដឹងខ្លួនថា អាត្មាអញក្រលំបាកនេះ ព្រោះកម្មមិនល្អពីអតីតមក ពោលគឺអាត្មាធ្លាប់កំណាញ់ស្វតិ មិនចេះធ្វើទាន មិនចេះចែករំលែក មិនចូលចិត្តការធ្វើទាន ស្អប់អ្នកធ្វើល្អ ទើសនឹងអំពើល្អរបស់អ្នកដទៃជាដើម ។ ដូច្នេះត្រូវចេះចាប់ផ្តើមរៀនធ្វើទាន រៀនលះបង់ រៀនចែករំលែក និង ព្យាយាមធ្វើឱ្យបានញឹកញាប់ ក្នុងដំណើរជីវិតប្រចាំថ្ងៃទៅតាមលទ្ធភាពរបស់ខ្លួន ។ ការធ្វើយ៉ាងណានេះឈ្មោះថា យើងបានដាំពូជមិនក្រខ្សត់ទុកឱ្យខ្លួនឯង ទោះបីក្នុងជាតិនេះមិនឃើញផលក៏ដោយ ក៏ផលនៃអំពើដែលយើងបានធ្វើហើយមិនចេះរត់ចោលយើងឡើយ ពោលគឺវានឹងហុចផលឱ្យនៅពេលមួយដ៏សមគួរ ។ ការដែលកើតមកក្រហើយបន្តធ្វើអំពើអាក្រក់ថែមទៀត គឺជាការរុញច្រាញខ្លួនឯងចូលក្នុងរណ្ដៅនៃភាពក្រីក្រកាន់តែជ្រៅបន្ថែមទៀត ។ អំពើលួច ឆក់ប្លន់ កិបកេងប្រវ័ញ្ច បំភ្លៃបំបាត់ កុហកបោកប្រាស់ បន្លំយក ជាដើមគឺសុទ្ធតែជាពូជនាំឱ្យក្រីក្រ នាំឱ្យរក្សាទ្រព្យមិនគង់ នាំឱ្យមានវិបត្តិកើតឡើង និង មានសត្រូវច្រើនក្នុងដំណើរជីវិតដ៏សែនវែងឆ្ងាយណាស់ ។ ចូរកុំសប្បាយនឹងរឿងទាំងនេះ ពីព្រោះថាអ្នកដែលទទួលរងផលលំបាកត្រឡប់មកវិញ គ្មាននរណាក្រៅពីខ្លួនយើងឡើយ ។ ត្រូវចាំថា ការកើតមកក្នុងត្រកូលក្រីក្រមិនមែនជាការវង្វែងភព ប៉ុន្តែជាការរៀបចំរបស់កម្មប្រាកដណាស់ ។ ដូច្នេះត្រូវចេះភ្ញាក់រឮក ហើយប្រឹងសាងពូជមានបានឱ្យបានច្រើន ពោលគឺត្រូវធ្វើល្អមានការឱ្យទានដើមឱ្យបានរឿយៗ ។
==============
១៨-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

14/04/2024

បើរកមនុស្សល្អសេពគប់មិនបានត្រូវធ្វើខ្លួនឯងជាមនុស្សល្អ
---------------
១. ការសេពគប់មានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ វាអាចបំផ្លាញ់មនុស្សដែលមានពូជល្អស្រាប់ឱ្យក្លាយទៅជាមួយកាចសាហាវឃោរឃៅបាន ហើយវាក៏អាចជួយមនុស្សដែលមានចរិតនិស្ស័យអាក្រក់ឱ្យក្លាយជាបណ្ឌិតសប្បុរសបាន អាស្រ័យលើការសេពគប់ត្រូវ ឬខុស ។ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើម លោកបានប្រាប់ឱ្យយើងវៀរចាកការសេពគប់ជាមនុស្សនឹងបុគ្គលអសប្បុរស ពីព្រោះបុគ្គលពួកនេះ មិនដែលដឹកនាំយើងទៅរកផ្លូវចម្រើនទេ ពួកគេនិយមចូលចិត្តដើរលើផ្លូវអាក្រក់ ផ្លូវវិនាស ផ្លូវបាបអកុសល ពោលគឺជីវិតពួកគេសប្បាយនឹងរឿងបាបអកុសល ហើយឈឺចាប់កើតទុក្ខនឹងរឿងបុណ្យទានៗជាមួយនឹងពួកគេប្រៀបដូចទឹកនឹងប្រេងមិនអាចលាយចូលគ្នាបាន ប៉ុន្តែបើបាបអកុសលវិញប្រៀបដូចទឹកនឹងអំបិលលាយចូលគ្នាល្អណាស់ ។ ការសេពគប់ជាជម្រើស មិនមែនជាព្រេងវាសនាទេ ។ ដូច្នេះយើងមានសិទ្ធិក្នុងការជ្រើសរើសយក ឬបោះបង់ចោលក្នុងករណីដែលយើងយល់ថាការសេពគប់នោះគឺខុស ។

២. យើងកុំអស់សង្ឃឹមប្រសិនបើយើងបានសេពគប់ខុស ឬក៏យើងរកមនុស្សល្អដើម្បីរាប់អានបានទេ ។ ផ្ទុយមកវិញ យើងត្រូវព្យាយាមធ្វើ ឬតម្កល់ខ្លួនឯងឱ្យក្លាយជាមនុស្សល្អម្នាក់ទៅបានហើយ ។ កុំចំណាយពេលស្វែងរកមនុស្សល្អច្រើនពេក ពីព្រោះជួនកាលយើងមិនមានវាសនាបានជួបមនុស្សល្អក៏ថាបាន ។ ដូច្នេះប្រសិនបើយើង ប្រឹងចំណាយពេលរកមនុស្សល្អច្រើនពេក យើងនឹងអស់ឱកាសធ្វើខ្លួនឯងជាមនុស្សល្អ ។ ព្រោះហេតុនោះ យើងត្រូវប្តូរពីការប្រឹងរកមនុស្សល្អ មកប្រឹងធ្វើខ្លួនជាមនុស្សល្អវិញ ។ បច្ចុប្បន្នគេចំណាំនិយាយថា "កុំប្រឹងដើររកមេអំបៅ ធ្វើតែសួន ដាំផ្កា និង ថែផ្កាឱ្យល្អទៅ មិនខ្វះទេមេអំបៅ" ។ យ៉ាងណាមិញមនុស្សយើងក៏ដូចគ្នា បើយើងជាមនុស្សល្អពិត នោះមិនខ្វះទេមនុស្សល្អចូលមករកយើង ។ ចូរស្រឡាញ់សេចក្តីល្អ និង ព្យាយាមសន្សំសេចក្តីល្អឱ្យបានច្រើន ទោះបីក្នុងលោកនេះគ្មានអ្នកទទួលស្គាល់ ឬដឹងឮក៏ដោយ ក៏សេចក្តីល្អរបស់យើងទទួលស្គាល់ និង ដឹងឮពីយើង ព្រមទាំងឃុំគ្រងថែរក្សាការពារ និង ផ្គត់ផ្គងយើងជាដរាប មិនចេះក្បត់យើងទេ ។ ធ្វើខ្លួនជាមនុស្សល្អគឺល្អបំផុតសម្រាប់យើង ។ កុំធ្វើអាក្រក់ព្រោះអ្នកដទៃជាហេតុ ប៉ុន្តែប្រឹងធ្វើល្អព្រោះហេតុអាក្រក់របស់អ្នកដទៃ ទើបអស្ចារ្យ ៕
=============
១៤-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

12/04/2024

កុំភ្លើតភ្លើន
------------
១). កំណើតជាមនុស្សគឺជាលាភសំណាងដ៏ធំធេងណាស់ ពីព្រោះកំណើតមនុស្សក៏អាចរាប់ថាជាកំណើតមួយដែលមានឱកាសបានសុខ និង បានចម្រើនដោយប្រការផ្សេងៗជាច្រើនទៅតាមការខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏ត្រឹមត្រូវ និង ការយល់ដ៏ត្រឹមត្រង់មួយ ។ ថ្វីដ្បិតកំណើតមួយនេះមិនទាន់រាប់ចូលជាសុគតិកំណើតក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែកំណើតនេះមានឱកាសទទូលបានសេចក្តីសុខដ៏មហាសាលបើប្រៀបធៀបទៅនឹងកំណើតទាំងឡាយក្នុងអបាយកំណើត ។ លើសពីនេះកំណើតនេះមានឱកាសឈានទៅកាន់កំណើតសុគតិបានស្ទើរគ្រប់កំណើតបាន ប្រសិនបើបានដឹកនាំជីវិតមួយនេះដោយត្រឹមត្រង់ ហើយបានបំពេញសេចក្តីល្អជាហូរហែបន្តបន្ទាប់ជាប់មិនដាច់ដោយចិត្តផ្ចិតផ្ចង់ និង ការព្យាយាមដ៏ល្អប្រពៃជានិច្ច ។ សត្វក្នុងស្ថានសួគ៌ និង ស្ថានព្រហ្មទាំងឡាយគឺមានប្រភពចេញពីមនុស្ស ពោលគឺមនុស្សដែលបានធ្វើទាន រក្សាសីល និង ចម្រើនមេត្តាភាវនា ព្រមទាំងធ្វើសីល សមាធិ បញ្ញា ដ៏ល្អប្រពៃមិនធ្វេសប្រហែស ឬគ្មានការភ្លាំងភ្លេចស្មារតីនោះឯង ព្រះអរហន្ត ព្រះពុទ្ធ និង ព្រះបច្ចេកពុទ្ធទាំងឡាយ ក៏បានពីកំណ់តមនុស្ស ។ ព្រោះហតុនេះ កំណើតមនុស្សនេះសំខាន់ណាស់ យើងត្រូវរក្សាឱ្យល្អ និង ដោយការប្រុងប្រយ័ត្នឱ្យមែនទែន ។

២). ការធ្វេសប្រហែស ការភ្លើតភ្លើន ការអួនអាង ការជោរតាមការបញ្ជោរ ឬការជោរតាមអំណាចលោកធម៌ និង ការសវឹងវង្វែងនឹងលោកធម៌ គឺជាហេតុនាំឱ្យវិនាសអន្តរាយដល់កុសលធម៌ផង ទ្រព្យសម្បត្តិផង ញាតិសម្បត្តិ យសសម្បត្តិផង ជីវិតសម្បត្តិ និង សម្បត្តិផង ព្រមទាំងមគ្គផលសម្បត្តិផង ។ មនុស្សដែលប្រមាទរមែងគេចមិនផុតពីក្តីវិនាសអន្តរាយនោះទេ ពីព្រោះប្រមាទនាំឱ្យបាត់បង់ការប្រុងប្រយ័ត្ន ឬការការពារទុកមុន ។ លោកតាឈឹម ទូច គាត់បានធ្វើសេចក្តីអត្ថាធិប្បាយមួយទាក់ទងនឹងការធ្វេសប្រហែសបណ្តាលឱ្យវិនាសដោយគាត់បានលើកជាកតមួយនិយាយពីបុរសកម្ជិល ចេញទៅរកអុសជាមួយអ្នកភូមិ ។ ពេលកាត់ទៅដល់ព្រៃ គាត់បានដើរសំឡឹងចុះឡើងៗ ក៏បានឃើញដើមថ្កាន់១ដើមរោយស្លឹករលីង គាត់យល់ថាជាដើមឈើងាប់ ហើយគាត់គិតថា "អញមិនចាំបាច់ទៅរកឯណាទៀតទេ មួយដើមនេះគ្រប់គ្រាន់ហើយ" រួចហើយប្រាស់ខ្លួនដេកលក់ក្រោមម្លប់ឈើងក្បែរនោះទៅ ។ លុះរសៀលជ្រៀលជ្រេរទន់ទាបរៀបអស្តង្គត អ្នកភូមិផងគេបានអុស១បាច់ៗគ្រប់គ្នាប្រកូកហៅគ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ ចំណែកបុរសកម្ជិលនៅដេកមិនទាន់ក្រោកនៅឡើយ អ្នកភូមិក៏ដាស់ឱ្យភ្ញាក់ លុះភ្ញាក់ឡើងមិនទាន់បានអុសនឹងគេ ក៏ស្ទុះស្ទារឡើងដើមថ្ងាន់ស្រវាកាច់បែកថ្ងាន់ ។ ធម្មតាមែកថ្ងាន់ជាប្រភេទឈើទន់ស្វិត កាន់មិនងាយបាក់ទេ បើវានៅរស់ ។ បុរសប្រឹងកាច់ចុះឡើងៗ មេកថ្ងាន់វាត់ចំភ្នែកភ្នែកខ្វាក់ទាំងសងខាង ។ អុសក៏មិនបាន ភ្នែកក៏បែក វិនាសអន្តរាយខ្លួន ។ ម្យ៉ាងទៀតកីឡាប្រដាល់ដែលមើលស្រាលដៃគូប្រកួតរបស់ខ្លួនច្រើនត្រូវសន្លប់ និង ចាញ់ការប្រកួតព្រោះតែការធ្វើប្រហែសដែលមានអំនួតជាអ្នកនៅពីក្រោយ ។ ដូច្នេះ គ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់យើង ត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្ន កុំអួត កុំភ្លើតភ្លើន និង កុំជោរ ពីព្រោះអួតក្តី ភ្លើតភ្លើនក្តី និង ជោរក្តី សុទ្ធតែជាពូជនាំឱ្យកើតសេចក្តីវិនាសអន្តរាយមកដល់ខ្លួន ៕
==============
១២-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

10/04/2024

ជីវិតរបស់ខ្លួនកុំមើលបំណាំគេ
~~~~~~~~~~~~~~~~~
១)~យើងកើតមកគឺយើងមានកាតព្វកិច្ចទទួលខុសត្រូវលើជីវិតរបស់យើង មិនមែនជាអ្នកដទៃទេ ។ អ្នកដទៃ គេអាចជួយយើងបានតាមកម្រិតរបស់គេ ប៉ុន្តែមិនអាចជួយគ្រប់រឿងបានទេ ។ យើងខ្លួនឯងគឺជាម្ចាស់វាសនាឱ្យខ្លួនឯង ។ បើយើងប្រឹងប្រែង យើងនឹងបានរីកចម្រើន លូតលាស់ មានបាន សំបូរសប្បាយ ចេះដឹងមានចំណេះជំនាញប្រចាំជីវិត ប៉ុន្តែប្រសិនបើមិនប្រឹងទេ នឹងល្ងឹតល្ងង់ខ្លៅ គ្មានតម្រិះគ្មានបញ្ញា រស់នៅលំបាកវេទនា ក្រីក្រតោកយ៉ាក ក្លាយជាជនរងគ្រោះ ឬជាបន្ទុកដល់សង្គម ។ ការចម្រើនចំណេះវិជ្ជាក្តី ទ្រព្យសម្បត្តិក្តី និង គុណធម៌ក្តី គ្មានអ្នកដទៃណាអាចធ្វើជំនួសយើងបានទេ ពោលគឹយើងត្រូវធ្វើខ្លួនឯង ខិតខំដោយខ្លួនឯង ដោយមិនមើលបំណាំនរណាម្នាក់ឡើយ ទើបបាន ។

២)~មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តមើលបំណាំអ្នកដទៃ ជាពិសេសគឺមើលទេរឿងអវិជ្ជមានថែមទៀត ។ ឧទាហរណ៍ បើមានគេប្រាប់ពន្យល់រឿងរៀនសូត្រ ក៏លើកភ្លាមថា "មើលអានោះ មីនោះ រៀនចប់ដល់ណាណី មិនឃើញកើតការណ៍ប្រយោជន៍អីផង" ។ បើគេនិយាយរឿងសីលទានក៏លើកឡើងថា " មិនដែលឃើញអ្នកទានក្លាយជាអ្នកមានផង ឃើញនៅតែក្រ ។ តានោះ យាយនោះ សុំសីលតែមិនល្អ ចាញ់អ្នកអត់សុំសីលទៀត" ។ បើនិយាយរឿងធ្វើការងារ ក៏លើកឡើងថា " អានោះទៅធើការ ឃើញតែគេបោករហូត ខាតពេលខាតវេលា ឥតអំពើ" ។ល។ មនុស្សបែបនេះ ហៅថាមនុស្សមើលបំណាំអ្នកដទៃ ។ ព្រោះមនុស្សប្រភេទនេះរករីកចម្រើនមិនឃើញទេ ព្រោះរវល់មើលបំណាំគេ ហើយយកបំណាំគេនោះមកបំផ្លាញខ្លួនឯង ។ មែនទែនទៅជីវិតយើង និង ជីវិតគេ គឺផ្សេងគ្នា គេទទួលខុសត្រូវលើកជោគវាសនារបស់គេ យើងទទួលខុសត្រូវលើកជោគវាសនារបស់យើង ចុះហេតុអ្វីត្រូវយកបំណាំគេមកបំផ្លាញខ្លួនឯង? ព្រោះហេតុនេះ បានកើតមកហើយត្រូវគិតឱ្យច្បាស់លាស់ និង ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ កុំព្យាយាមចំណុចអវិជ្ជមានរបស់អ្នកដទៃមកបន្ទុចបង្អាក់ការលូតលាស់ រីកចម្រើនរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែត្រឹមសង្វាតឱហាតឱ្យខ្លាំង ដើម្បីរដោះខ្លួនចេញពីអវិជ្ជា និង ទុរគតភាពឱ្យបាន ទើបប្រពៃ ៕
==============
១០~០៤~២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

07/04/2024

យើងកុំសួរថាធម៌មានប្រយោជន៍អ្វី ប៉ុន្តែត្រូវសួរថាយើងបានបដិបត្តិតាមធម៌ហើយនៅ?

១). ក្នុងសង្គមយើងជាក់សំដែងមានមនុស្សជាច្រើនបានលើកសំនួរថាថា តើបុណ្យមានប្រយោជន៍អ្វី? រក្សាសីលបានប្រយោជន៍អី? រៀនធម៌បានប្រយោជន៍អី? ធ្វើទានបានប្រយោជន៍អី? ហេតុអ្វីចាំបាច់ត្រូវរៀនធម៌? ហេតុអ្វីត្រូវធ្វើសមាធិ? និង ហេតុអ្វីជាច្រើនទៀត ។ ចំពោះអាចក្តីបើជួបសំនួរទាំងនេះ អាចក្តីមិនឆ្លើយជាចម្លើយត្រឡប់ទៅវិញទេ ប៉ុន្តែអាក្រក្តីនឹងសូរជាសំណួរទៅវិញថា តើបាយមានប្រយោជន៍អ្វី? ទឹកមានប្រយោជន៍ដូចម្តេច? ជម្រកមានប្រយោជន៍យ៉ាងណា? ថ្នាំមានប្រយោជន៍ដូចម្ត់េច? យានយន្តមានប្រយោជន៍អ្វី? យន្តហោះមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? ចុះប្រសិនបើយើងមិនហូបបាយ មិនផឹកទឹក មិនមានផ្ទះ មិនប្រើប្រាស់ថ្នាំ មិនមានយានយន្ត និង មិនមានយន្តហោះ តើរបស់ទាំងអស់នេះមានប្រយោជន៍អ្វីចំពោះយើង? រាល់ចម្លើយដែលឆ្លើយនឹងសំណួរទាំងនេះ នឹងប្រាប់ឱ្យគេយល់ដោយខ្លួនឯងទៅលើសំណួរទាំងឡាយដែលគេបានសួរនៅខាងដើម ។ បាយជួយទ្រទ្រង់ជីវិតឱ្យរស់នៅបន្តទៅទៀតបាន ប៉ុន្តែបើយើងមិនដែលហូបបាយ ឬម្ហូបនំចំណីផ្សេងៗផង តើយើងអាចរស់បានទេ? យ៉ាងណាមិញធម៌ក្តី សីលក្តី ទានក្តី និង សមាធិក្តីមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវិត ប៉ុន្តែបើយើងមិនដែលបានសិក្សាផង មិនដែលបានអនុវត្តផង តើធម៌មានន័យអីសម្រាប់យើងបានទៅ?

២). ធម៌មានប្រយោជន៍ច្រើនមហាសាល មិនអាចរាប់បានក្នុងជីវិតយើង ប៉ុន្តែចាំបាច់ យើងត្រូវអនុវត្តតាមគោលធម៌នោះ ហើយមុននឹងបដិបត្តិ យើងត្រូវសិក្សាឱ្យបានចេះចាំ យល់ដឹងត្រឹមត្រូវជាមុនសិន ពីព្រោះថាការចេះចាំយល់ដឹងត្រឹមត្រូវ ជាឧបការៈឱ្យមានការបដិបត្តិត្រូវ ។ ការបដិបត្តិទៀតសោតត្រូវបដិបត្តិឱ្យបានត្រឹមត្រូវ និង ជាប្រចាំ មិនមែនបាត់ៗឃើញៗដូចអំពិលអំពេកទេ ព្រោះចិត្តគឺជាធម្មជាតិម្យ៉ាងដែលមិនចេះនៅស្ងៀមដូចដុំថ្មទេ វារមែងរត់ចុះរត់ឡើងទៅកាន់ទីជិតក៏មានទីឆ្ងាយក៏មាន លើកលែងតែពេកដេកលក់ ទើបចិត្តចេះនៅស្ងៀមខ្លះ ។ ចំណែករឿងប្រយោជន៍របស់សីលវិញ យើងសាកគិតមើលបើក្នុងសង្គមយើង ពោរពេញដោយការកាប់សម្លាប់ លួចឆក់ប្លន់ កុហកបោកប្រាស់ កូនប្រពន្ធត្រូវគេរំលោភបំពានបៀនបៀនជាប្រចាំ មនុស្សគ្រប់គ្នាស្រវឹងវង្វែងរាល់ថ្ងៃ តើសង្គមនឹងទៅជាយ៉ាងណា? យើងមិនចាំបាច់និយាយទៅណាវែងឆ្ងាយទេ យើងមើលតែក្នុងសម័យប៉ុល ពត តើមនុស្សរស់នៅបែបម៉េច? កើតទុក្ខឈឺចាប់វេទនាប៉ុនណា? លំបាកយ៉ាងណា? នោះហើយសង្គមគ្មានសីល នោះហើយសង្គមគ្មានធម៌ និង នោះហើយសង្គមគ្មានទាន ព្រមទាំងគ្មានសមាធិ ។ ញោមញាតិដែលរស់ក្នុងសម័យនោះ និង ញោមញាតិដែលកើតទាន់សម័យនោះពិតជាបានយល់ពីទំហំនៃទុក្ខលំបាកយ៉ាកយ៉ាប់ក្នុងសម័យនោះ ។ ធម៌ក្តី សីលក្តី ទានក្តី និង សមាធិក្តី សុទ្ធតែមានប្រយោជន៍ដល់ការអប់រំបន្ទំចិត្តរបស់មនុស្សឱ្យល្អចេះខ្មាសអៀនបាប ខ្លាចបាប និង ឱ្យវៀរចាកអំពើអាក្រក់ ព្រមទាំងឱ្យស្រឡាញ់ចូលចិត្តសាងអំពើល្អ និង លាងសម្អាតចិត្តឱ្យបានសុខស្ងប់ ប៉ុន្តែយើងត្រូវទៅសិក្សា និង បដិបត្តិជាប្រចាំ ទើបប្រយោជន៍កើតមានមកយើងបាន ។ បើយើងនៅតែសួរថាមានប្រយោជន៍អ្វី?ៗ គឺគ្មានអ្វីជាផលដល់យើងទេ ។ ចង់ដឹងប្រយោជន៍ត្រូវយកមកអនុវត្ត ទើបដឹងបាន ៕
==============
០៧-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

05/04/2024

ខំប្រឹងនិងចេះប្រើឱកាសទើបរីកចម្រើន
-------------------
១). ការភអិវឌ្ឃ ភាពរីកចម្រើន និង ភាពល្អប្រសើរក្នុងដំណើរជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗមិនថាខាងអាណាចក្រ ឬពុទ្ធចក្រទេ គឺវាកើតចេញការខិតខំប្រឹងងប្រែងដោយខ្លួនឯង នៅពេលដែលមានអ្នកដទៃគេជួយជ្រោមជ្រែង ។ ឧទាហរណ៍ ពេលមានគ្រូបង្រៀន យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ប្រឹងរៀនសូត្រ សួរនាំ ដោះស្រាយលំហាត់ ស្រាវជ្រាវ កត់ចំណាំ អានទន្ទេញជាដើមដោយខ្លួនឯង ។ ប្រសិនគ្រូបង្រៀនយើង ហើយយើងមិនសរសេរ មិនអាន មិនគិត មិនដោះស្រាយលំហាត់ មិនស្រាវជ្រាវ និង មិនទន្ទេញជាដើមទេ ទោះគ្រូចុះពីឋានព្រះឥន្ទ្រក៏ជួយយើងមិនបានដែរ ។ ការខិតខំប្រឹងប្រែងដោយខ្លួនឯង គឺកត្តាគន្លឹះនៃការអភិវឌ្ឃ និង ការកសាងខ្លួនឯងឱ្យឆ្ពោះទៅកាន់ឧត្តមភាពជីវិត ។ ការសន្សំសេចដក្តីល្អ ឬចម្រើនគុណធម៌ក៏ដូចគ្នា ពោលគឺត្រូវខិតខំប្រឹងប្រែងកសាងសន្សំដោយខ្លួនឯង មិនមែនឱ្យអ្នកដទៃណាសន្សំឱ្យឡើយ ។ ការសិក្សារៀនសូត្រផ្នែកធម៌វិន័យក៏ដូចគ្នា បើមានគេបង្រៀន ឬពន្យល់ប្រាប់ យើងត្រូវខិតខំស្តាប់ និង យកចិត្តទុកដាក់់ស្តាប់ ព្រមទាំងគិតពិចារណាឱ្យបានល្អបន្ទាប់ពីស្តាប់ហើយ ។ លុះគិតឃើញថាល្អត្រឹមត្រូវហើយ ត្រូវកត់ចំណាំទុក និង យកទៅអនុវត្តក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីកើតប្រយោជន៍សុខសម្រើន ។

២). មនុស្សខ្លះពេលមានឱកាសអត់គិតប្រឹងប្រែតទេ បានអ្នកដទៃគេជួយក៏បណ្ដោយខ្លួនឱ្យក្លាយជាមនុស្សខ្ជិល មិនរៀនសូត្រ មិនធ្វើការងារ រៀនលំៗ ធ្វើការលំៗ ពេលទំនេរចូលចិត្តអង្គុយនិយាយរឿងឥតប្រយោជន៍ ឬក៏ចូលចិត្តដេក រៀនក្តី ធ្វើការងារក្តី ធ្វើដើម្បីបង្រ្គប់កិច្ច ។ ឥរិយាបថបែបនេះឈ្មោះថា មានឱកាស ប៉ុន្តែមិនចេះប្រើឱកាស បណ្ដែតបណ្ដោយឱ្យកាសកន្លងទៅទទេៗ ។ ចុងក្រោយក្លាយជាមនុស្សដែលរស់នៅលំបាកវេទនា​ រកការងារមិនបានព្រោះអត់ចំណេះ និងគ្មានជំនាញ ថែមទាំងឥរិយាបថមិនទំនងទៀតផង គ្មានអ្វីធ្វើប៉ោឡែរសាត់អណ្ដែតដូចចកកណ្ដាលមហាសាគរ ។ មនុស្សដែលមិនចេះប្រើឱកាសនេះ មិនត្រឹមតែមិនចេះទទួលខុសត្រូវលើកខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅហ៊ានទម្លាក់កំហុសដាក់បន្ទុកដល់អ្នកដទៃដែលគេបានជួយជ្រោមជ្រែងថែមទៀតផង ។ យើងត្រូវដឹង និងចាំថា ជីវិតរបស់យើងគឺយើងជាអ្នកដែលត្រូវទទួលខុសត្រូវ មិនមែនអ្នកដទៃនោះទេ រឿងអ្នកដទៃគេជួយ វាគឺជាសមានចិត្តសប្បុរសរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ ហើយគេមិនអាចជួយយើងបានគ្រប់រឿងនោះទេ ពោលគឺគេជួយក្នុងរយៈពេលមួយ ឬផ្នែកណាមួយតែប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រសិនបើយើងមិនប្រឹងប្រែងដោយខ្លួនឯង នោះយើងនឹងបរាជ័យដោយខ្លួនឯង មិនថាការរៀនចំណេះជំនាញ ឬរៀនធម៌អាថ៌សិក្ខាវិន័យនោះឡើយ ។ ដូចនេះត្រូវចេះប្រើឱកាសប្រកបដោយភាពវៃឆ្លាត កុំយកឱកាសទៅសម្លាប់ខ្លួនឯង ។ ត្រូវចាំថា "គ្មានព្រះណាជួយយើងបាន បើជួយមិនជួយខ្លួនឯង" ៕
=============
០៥-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

03/04/2024

លើកតម្កើងមនុស្សខុសនាំឱ្យវិនាសអន្តរាយ
--------------------
១). ការលើកតម្កុំតម្កើងបុគ្គលគឺជារឿងដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត ពីព្រោះវាប្រៀបស្មើរនឹងការសម្រេចជោគវាសនារបស់ខ្លួនឯង ។ ប្រពន្ធគ្រួសារក្តី ស្ថាប័នក្តី សហគមន៍ក្តី សាសនាក្តី សង្គមក្តី និង សកលលោកក្តី ប្រសិនបើយើងលើកតម្កើងមនុស្សខុសវានឹងធ្វើឱ្យរលំរលាយ ឬធ្វើឱ្យកើតជម្លោះវិវាទ ទាស់ទែង សង្រ្គាមរាំងជល់ ជាទុក្ខអម្ពល់ខ្លោចផ្សារដល់ភពផែនដី និង មនុស្សជាតិ ។ ជាទូទៅ បុគ្គល ឬមនុស្សដែលយើងលើកតម្កើង រមែងតែងមានសិទ្ធិសម្រេចគ្រប់អ្វីៗក្នុងគ្រួសារ ស្ថាប័ន សហគមន៍ ឬសង្គមនោះ និង មានអំណាចអារកាត់សេចក្តីថាបែបនេះឬបែបនោះ ។ សិទ្ធិសម្រេចចិត្ត និង អំណាចនេះហើយដែលជាកត្តាបណ្ដាលឱ្យចេញសមិទ្ធផលថារីកចម្រើន ឬអន់ថយរលំរលាយ ។ ការជ្រើសរើស ឬការលើតម្កើងមនុស្សត្រូវត្រួតពិនិត្យវាយតម្លៃ និង តាមដានពីចរិតលក្ខណៈ និស្ស័យ និង ឥរិយាបថឱ្យបានល្អជាមុន ទើបនាំឱ្យការលើកតម្កើងមានភាពលម្អៀងតិច និង ហានិភ័យទាប ឬតិចបំផុត ។ កំហុងក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តមួយដែលយើងអាចមើលឃើញឆ្លុះបញ្ចាំងពីការតម្កើងមនុស្សខុសគឺសម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ(ប៉ុល ពត) ។ ទីបំផុតខ្មែរជិតដាច់ពូជ ។

២). យើងមើលមកក្នុងសង្គមយើងបច្ចុប្បន្នហាក់ដូចជាកំពុងធ្លាក់ចូលក្នុងការលើកតម្កើងមនុស្សខុស ។ អាចក្តីសូមបង្ហាញហេតុផលដូចតទៅ៖ ១. យើងបច្ចុប្បន្នចូលចិត្តជេរប្រមាថអ្នកដែលមានចិត្តជួយ និង កំពុងតែព្យាយាមជួយ ប៉ុន្តែលើកស្ទួយជនបោកប្រាស់ធ្វើជានិមិត្តរូប(អាយដល) តាមជ្រោមជ្រែង តាមជួយបន្ទរឱ្យជនទុច្ចរិតនោះល្បីល្បឺរន្ទឺសុះសាយទៅ ។ ចំណែកអ្នកជួយព្យាយាមតាមខាំ តាមជាន់ពន្លិច និង តាមបៀតបៀន ២. យើងចូលចិត្តលើកស្ទួយមនុស្សដែលហែកហ៊ូរជេរប្រទេចផ្តាសារគ្នាជាសាធារណៈ បើបានឃើញមានមួយគឺថាញាប់ដៃញាប់ជើងជួយចែករំលែក ជួយបន្ទរ និង ជួយចែលគ្នាមើល ព្រមទាំងពីភាក្សាយ៉ាងផុសផុល ៣. យើងមិនសូវចូលចិត្តមើល ស្តាប់ និង ចែករំលែករឿងណាល្អៗ និង មានប្រយោជន៍ទេ ៤. យើងចូលចិត្តស្តាប់ពាក្យបញ្ជោរ និង លើកស្ទួយអ្នកដែលចេះបញ្ជោរ និង ៥. យើងមិនសូវខ្វល់ខ្វាយរឿងថែរក្សាការពារនូវអ្វីដែលជារបស់ខ្លួនទេ ថែរក្សាការពារបានត្រឹមបបូរមាត់ ប៉ុន្តែក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃធ្វើតែសកម្មភាពបំផ្លាញទ្រព្យមរតកខ្លួនឯង ។ល។ ប្រសិនបើយើងនៅតែដើរតាមគន្លងនេះ យើងនឹងមិនត្រឹមតែមិនងាយរីកចម្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងនឹងប្រឈមនឹងការវិនាសអន្តរាយ ព្រោះយើងឱ្យតម្លៃខុស បំផ្លាញក្នុងរូបភាពលើកស្ទួយ ធ្វើឱ្យអន្តរាយក្នុងរូបភាពការពារ បន្ថោកក្នុងរូបលើកកម្ពស់ជាដើម ។ ការលើកតម្កុំតម្កើងមនុស្សនេះ បើលើកត្រូវនាំឱ្យរីកចម្រើនលូតលាស់ឆាប់រហ័ស និង មានភាពត្រជាក់ត្រជុំក្នុងការរស់នៅ ប៉ុន្តែបើលើកខុសវិញ វានឹងបង្កភាពក្តៅក្រហាយ និង វិនាសអន្តរាយដ៏គួរឱ្យសង្វេគណាស់ ។ ប្រសិនបើក្នុងសាសនាវិញ បើលើកតម្កើងខុសគឺនាំឱ្យយើងដើរក្នុងផ្លូវសុខយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដូចព្រះបាទអជាសត្តុដែលលើកតម្កើងភិក្ខុទេវទត្តដូច្នោះ ។ ដូចនេះ មុននឹងលើកនរណាម្នាក់ជានិមិត្តរូបរបស់ខ្លួនត្រឹមគិតពិចារណាឱ្យបានវែងឆ្ងាយ និង គ្រប់ជ្រុងជ្រោយប្រយ័ត្ននាំឱ្យអន្តរាយខ្លួន ៕
==============
០៣-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

01/04/2024

សាបព្រោះសេចក្តីល្អឱ្យបានច្រើនទើបសេចក្តីអាក្រក់ថយចុះ ហើយសេចក្តីសុខរួមនឹងកើតមានសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា
-------------------
១). ក្នុងសង្គមមនុស្សយើងកត្តាដែលនាំឱ្យមានសេចក្តីសុខ ប្រសិនបើយើងមើលក្នុងសង្គមជាក់ស្តែង យើងនឹងមើលឃើញកត្តាផ្សេងៗជាច្រើនដូចជាការរួបរួមសាមគ្គី ការចេះចែករំលែក ការចេះយកចិត្តទុកដាក់ ភាពស្មោះត្រង់ ការមិនប្រកាន់ ការចេះគោរពច្បាប់ ការផ្តល់ភាពត្រឹមត្រូវ យុត្តិធម៌ គ្មានសង្រ្គាម គ្មានទំនាស់វិវាទ និង គ្មានការកិបកេងកុហកបោកប្រាស់ជាដើម ។ កាលណាសង្គមមាន និង អវត្តមានចំណុចខាងលើ សង្គមនោះនឹងមានក្តីសោមនស្សរីករាយ សំបូរសប្បាយសម្រាប់ទាំងអស់គ្នាដែលជាចំណែក ឬជាកោសិការបស់សង្គមនោះ ។ ការមើលឃើញបែបនេះមិនខុសទេ ពោលគឺវាជាការមើលបែបលម្អិតជាផ្នែកៗ ដើម្បីឱ្យងាយស្រួលគិតពិចារណា ឬទទួលដឹង ។ ម្យ៉ាងទៀតមនុស្សទូទៅងាយមើលឃើញ ហើយព្រមទទួលយកថាបែបហ្នឹងមែន មិនចាំបាច់គិតឬពិចារណាវែងឆ្ងាយអ្វីទេ ។

២). សមាសធាតុទាំងអស់ខាងលើគឺជាសមាសធាតុដែលចេញពីចំណុចតែមួយដែលយើងហៅថាអំពើល្អៗនេះប្រៀបដូចជាទង ឯសមាសធាតុតាមផ្នែកប្រៀបដូចជាផ្លែងដែលចេញពីទងធំតែមួយ ។ សេចក្តីល្អរមែងផ្តល់ផលជាសុខគ្មានការប្រែប្រួលទេ ។ ការសាបព្រោះអំពើល្អទៅក្នុងសហគមន៍ និង សហគមន៍គឺជាវិធីតែមួយគត់ដែលធ្វើឱ្យសហគមន៍ និង សង្គមបានសុខសប្បាយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាទាំងក្នុងសហគមន៍ ឬសង្គមនោះៗ ។ អំពើល្អត្រូវបានគេធ្វើកាន់តែច្រើន អំពើអាក្រក់ក៏កាន់តែថយតិចទៅៗជាលំដាប់ ។ ភាពអវត្តមាននៃអំពើអាក្រក់នេះហើយ ទើបបណ្ដាលឱ្យមានវត្តមានរបស់សេចក្តីសុខដែលជាផលនៃអំពើល្អលេចឡើងមក ។ ឥឡូវយើងឆ្លុះមើលទៅក្នុងសង្គមយើងជាក់ស្តែងវិញ តើអំពើល្អបានសាបព្រោះច្រើនហើយឬនៅ? ក្នុងមួយថ្ងៃមនុស្សធ្វើល្អច្រើនជាង ឬក៏ធ្វើអាក្រក់ច្រើនជាង? មួយសប្តាហ៍? មួយខែ? មួយត្រីមាស? មួយឆមាស? មួយឆ្នាំ? មួយទសវត្ស? មួយសតវត្ស? និង មួយសហស្សវត្ស? ហើយផលមើលឃើញជាក់ស្តែងយ៉ាងដូចម៉្តេច? ពេលលោកអ្នកសួរសំណួរទាំងនេះ នោះលោកអ្នកនឹងដឹងចម្លើយដោយខ្លួនឯង ហើយពិចារណាដោយខ្លួនឯងផងចុះ ។ ជារួមមកវិញ ល្គឹលណាអំពើល្អកើន អំពើអាក្រក់ថយចុះ ទើបវត្តមាននៃសេចក្តីសុខសាន្ត សប្បាយរីករាយពិតប្រាកដលេចឡើងក្នុងសង្គមមនុស្សបាន ៕
=============
០១-០៤-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

28/03/2024

គ្មានផ្លូវកាត់ដើម្បីជោគជ័យ
------------------
១). ភាពជោគជ័យជាពាក្យរសើបមួយក្នុងយុគបច្ចុប្បន្ននេះ ដោយសារមានមនុស្សជោគជ័យមួយចំនួនបានប្រព្រឹត្តិអំពើអាក្រក់លាមកគួរខ្ពើមរអើមតាមរយៈជិះជាន់អ្នកទន់ខ្សោយផង រំលោពបំពានដីធ្លីផង បំផ្លាញសម្បត្តិរដ្ដ និងជាតិផង និង កុហកបោកប្រាស់គេផង ។ ព្រោះហេតុទាំងនេះ ទើបពាក្យជោគជ័យក្លាយជាពាក្យដែលរសើបខ្លាំងក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ។ មែនទែនទៅភាពជោគជ័យគឺបានន័យថាធ្វើអ្វីមួយដែលប៉ងធ្វើបានសម្រេច ឧទាហរណ៍ យើងចង់ចេះនិយាយភាសាអង់គ្លេស យើងក៏ចូលរៀនភាសាអង់គ្លេស មួយឆ្នាំក្រោយមកយើងក៏អាចនិយាយភាសាអង់គ្លេសបាន ។ នេះឈ្មោះថាជោគជ័យហើយ ។ ម្យ៉ាងទៀតយើងចង់បានសញ្ញាបត្របាក់ឌុប យើងខិតខំតស៊ូសិក្សារៀនសូត្ររយៈពេលដប់ពីរឆ្នាំ យើងក៏បានទទួលសញ្ញាបត្របាក់ឌុបមែន នេះក៏ហៅថាជោគជ័យ ។ ប៉ុន្តែភាពជោគជ័យក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ គេច្រើនសំដៅដល់អ្នករកស៊ីធំដុំហើយមានលុយច្រើនរាប់លានដុល្លារ ទើបហៅថាជោគជ័យ ឬអ្នកជោគជ័យ ។ មែនទែនទៅភាពជោគជ័យវាមានវិសាលភាពទៅតាមការកំណត់របស់មនុស្សម្នាក់ៗ ហើយវាត្រូវការពេលវេលាមួយច្បាស់លាស់ផងដែរ វាមិនមែនចេះតែជោគជ័យតាមការចង់បានរបស់ចិត្តនោះទេ ។ កុំថាឡើយជោគជ័យក្នុងការបង្កើតទ្រព្យ ឬចំណេះវិជ្ជានានា សូម្បីជោគជ័យគឺការសម្រេចបាននូវគុណធម៌មានឈានសមាបត្តិ វិជ្ជា វិមុត្តិ មគ្គផល និព្វាន ក៏មានពេលវេលាកំណត់ត្រឹមត្រូវ និង ច្បាស់លាស់ មិនមែននៅស្ងៀមៗក៏គុណធម៌ទាំងនោះកើតឡើងដែរ ។ ភាពជោគជ័យក្នុងការត្រាស់ដឹងជាព្រះពុទ្ធមួយអង្គក្នុងលោកនេះ យ៉ាងកម្សុយបំផុត គឺត្រូវសន្សំបារមីអស់ពេលវេលា បួនអសង្ខេយ្យ និង មួយសែនកប្ប ។ ចំណែកបារមីសម្រាប់ការបានសម្រេចធម៌ជាព្រះអរហន្តវិញ យ៉ាងកម្សុយបំផុតគឺមួយសែនកប្ប ។ ការសន្សំបារមីជាព្រះអរហន្ត ឬជាព្រះពុទ្ធនេះ គ្មានផ្លូវកាត់ទេ ពោលគឺត្រូវបំពេញឱ្យគ្រប់បរិបូណ៌ ទើបជោគជ័យជាព្រះអរហន្ត ឬជាព្រះពុទ្ធបាន ។ បើមិនទាន់គ្រប់ទេ មកតាំងខ្លួនថាជាព្រះអរហន្តរ ឬជាព្រះពុទ្ធគឺបានន័យបោកមួយរយភាគរយតែម្តង ។

២). ក្នុងកំឡុងឆ្នាំ២០២២ អ្នកស្រី ទ្រូស អនិកជនចិនអាមេរិកជាស្ថាបនិកអង្គការភាឆ​មានការិយាល័យកណ្ដាលនៅទីក្រុងញូយ៉ក សហរដ្ឋអាមេរិក បានអញ្ជើញមកធ្វើទស្សកិច្ចនៅគម្រោងលើកកម្ពស់ការអប់រំសម្រាប់សិស្ស(ភេជ) គាត់បានសំណេះសំណាលជាមួយសិស្សភេជ និង ក្រោយសំណេះសំណាលគាត់បានបើកឱ្យសិស្សសួរសំណួរទៅគាត់ ។ ក្នុងនោះមានសិស្សម្នាក់បានសួរសំណួរថា តើលោកស្រីធ្វើយ៉ាងណាបានជោគជ័យ? គាត់បានឆ្លើយថា ជោគជ័យគ្មានផ្លូវកាត់ទេ ជោគជ័យវានឹងកើតឡើងពីការខិតខំប្រឹងប្រែងសិក្សារៀនសូត្រ អភិវឌ្ឍខ្លួនជាប្រចាំ ប្រឹងធ្វើការងារ និង មានគោលដៅជីវិតច្បាស់លាស់ ។ លើសពីនេះគាត់បន្ថែមទៀតថា អ្នកដែលចង់ជោគជ័យតាមផ្លូវកាត់ មានតែជនទុច្ចរិត ជនបោកប្រាស់ និង អ្នកដេករង់ចាំព្រេងវាសនាប៉ុណ្ណោះទេ ។ យោងចម្លើយរបស់លោកស្រី ភាពជោគជ័យដែលមានគុណតម្លៃ និង គួរជាទីមោទនគឺជាភាពជោគជ័យដែលកើតចេញពីការខិតខំប្រឹងប្រែងដោយភាពត្រឹមត្រូវសុចរិតទៀងទ្រង់ ហើយទទួលបានតាមកាលវេលាមួយច្បាស់លាស់ ។ ចំណែកអ្នកជោកជ័យដោយដើរផ្លូវកាត់គឺជាជនកុហកបោកប្រាស់ ជនទុច្ចរិត ដែលប្រើវិធីទុច្ចរិតដើម្បីបាន ។ ឧទាហរណ៍ ចង់មានបានជោគជ័យ តែទៅលួចឆក់ប្លន់ទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកដទៃ ចង់មានបាន តែទៅដើរបោកប្រាស់គេ យកមកធញវើជាទ្រព្យខ្លួនឯង ទៅកិបកេងទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈ ឬសម្បត្តិរដ្ឋមកជារបស់ខ្លួនជាដើម។ល។ ធ្វើបែបនេះគេមិនហៅថាអ្នកជោគជ័យទេ គេហៅថាចោរ ជនពាល ជនអសប្បុរស និង ជាជនទុច្ចរិតដែលគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម ។ ជារួមមកវិញភាពជោគជ័យ មិនមានផ្លូវកាត់ទេ ។ ដូចនេះកុំចង់ជោគជ័យដោយដើរផ្លូវកាត់ ប្រយ័ត្នផ្លូវកាត់នោះកាត់យកភាពជោគជ័យទៅទម្លាក់ក្នុងមហាសមុទ្របាត់ ៕
==============
២៨-០៣-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

26/03/2024

លោភៈប្រៀបដូចទឹកជំនន់ ឯសន្តោសប្រៀបដូចជាទំនប់ទឹក
-------------------
១). ជាធម្មតាលោភៈគឺគ្មានព្រំដែន និង គ្មានអ្វីទៅបំពេញបន្ថែមបានទេ ។ ព្រះពុទ្ធបានប្រៀបការប្រាថ្នាចង់បាននេះទៅនឹងសមុទ្រដែលមិនចេះឆ្អែតទៅដោយទឹកដែលហូរមកពីគ្រប់ទិសទី ។ ម្យ៉ាងទៀតព្រះអង្គសំដែងថា បុគ្គលដែលត្រូវលោភៈក្របសង្កត់ខ្លាំងមែនទែន ទោះបីមានភ្នំមាសជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួនពីរឬបីនៅក្រោយផ្ទះក៏ដោយ ក៏បុគ្គលនោះមិនមានចិត្តគ្រប់គ្រាន់ទេ គេមរមែងស្ទុះទៅរកមកបន្ថែមទៀតជាក់ជាមិនខាន ។ នេះជាសភាពធម្មតារបស់លោភៈ ។ យោងតាមធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រជាបឋមទេសនារបស់ព្រះពុទ្ធ លោភៈ(តណ្ហា)នេះហើយជាប្រភពនៃបញ្ហា(សេចក្តីទុក្ខ)ទាំងឡាយទាំងពួង ។

២). ជាទូទៅក្នុងលោកនេះអ្វីៗតែប្រព្រឹត្តទៅជាគូៗនឹងគ្នាជានិច្ច ។ ឧទារហណ៍ ប្រុសនិងស្រី សុខនិងទុក្ខ សរសើរនិងនិន្ទា មានលាភនិងអត់លាភ បានយសនិងអត់យស ។ល។ ដូចនេះមានលោភៈក៏ត្រូវមានអ្វីដែលជាគ្រឿងអាចទប់ស្គាត់លោភៈបានប្រាកដណាស់ ។ សន្ដោសគឺជាធម៌ដែលអាចទប់ស្កាត់លោភៈបាន ពោលគឺធ្វើឱ្យលោភៈចេះឆ្អែត ចេះស្កប់ស្កល់ និង ចេះគ្រប់គ្រាន់ ។ សន្ដោសមានពីរសំខាន់គឺ ១. សន្ដោសតាមមាន និង ២.សន្តោសតាមបាន ។ សន្ដោសតាមមានបានន័យថាចេះត្រេកអរនឹងអ្វីដែលខ្លួនឯងមានៗប៉ុន្មានក៏សប្បារយរីករាយនឹងអ្វីដែលខ្លួនមាននោះ មិនលោភចង់បានរបស់ដែលមិនមែនជារបស់ខ្លួនទេ ។ ចំណែកសន្ដោសតាមបានមានន័យថាប្រឹងរកបានប៉ុនណាក៏ត្រេកអរនឹងអ្វីដែលខ្លួនរកបាននោះ មិនលោភចង់បាននូវអ្វីដែលខ្លួនមិនទាន់រកបានទេ ។ លោកអ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា បើសន្ដោសមិនចាំបាចរកទេ? បើឆ្ងល់បែបនោះបានន័យថាលោកអ្នកមិនយល់ពីធម៌សន្ដោសទេ ។ ពាក្យថាសន្ដោសមិនមែនមិនឱ្យរកនោះទេ ប៉ុន្តែឱ្យរកដោយភាពត្រឹមត្រូវ និង ចេះព្រមល្មម មិនលោភលន់ហួសប្រមាណរហូតមិនត្រេកអរនឹងអ្វីដែលខ្លួនរកបានមក ។ មនុស្សជ្រុលខ្លួនធ្វើអាក្រក់ព្រោះតែមិនត្រេកអរនឹងអ្វីដែលខ្លួនមាន និង មិនត្រេកអរនឹងអ្វីដែលខ្លួនរកមកនោះឯង ម្លោះហើយក៏ចេះតែស្ទុះស្ទារប្រឹងបំពេញតណ្ហារបស់ខ្លួនដែលគ្មានដែនកំណត់ រហូតប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងទាំងច្បាប់រដ្ឋ និង ច្បាប់កម្មផល ។ ដូច្នេះដើម្បីតម្កល់ខ្លួនយើងឱ្យបានល្អប្រពៃ និង មិនដើរផ្លូវខុសឆ្គង យើងត្រូវប្រឹងចម្រើននូវសន្ដោសនេះឱ្យកើតមានឡើងក្នុងចិត្តសន្តាន ព្រោះសន្ដោសប្រៀបដូចជាទំនប់ទឹកដ៏ធំ អាចទប់ទប់ទឹករាប់លានម៉ែត្រគូបឱ្យនៅនឹងមួយកន្លែងបាន ហើយបញ្ចេញតែបរិមាណទឹកណាដែលយើងត្រូវការតែប៉ុណ្ណោះ ។ ដើម្បីញ៉ាំងធម៌សន្ដោសឱ្យកើតឡើងបានត្រូវពិចារណាពីទោសនៃលោភៈឱ្យបានរឿយៗ ពីព្រោះនៅពេលចិត្តមើលឃើញទោសនៃលោភៈសន្ដោសក៏ចាប់ផ្តើមកើតមាន ហើយនៅពេលសន្ដោសកើត ជីវិតក៏រីករាយ ព្រោះចេះព្រមល្មម ៕
==============
២៦-០៣-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

22/03/2024

ផលកម្មដូចស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណ
--------------------
១). អំពើទាំងឡាយទាំងពួងដែលយើងបានប្រព្រឹត្តហើយ រមែងមានផលជាប់តាមយើងជានិច្ច មិនបាត់ទៅណាទេ ទោះបីយើងភ្លេច ឬយើងព្យាយាមបំភ្លេចវាចោលក៏ដោយ ក៏វាមិនដែលភ្លេចយើងទេ ពោលគឺវាតាមយើងគ្រប់ជំហាន មិនថាយើងទៅដល់ទីកន្លែងណាឡើយ ។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រៀបថា ផលកម្មអាក្រក់ប្រៀបដូចកង់រទេះតែជាប់តាមស្នាមជើងគោ ឯផលកម្មល្អប្រៀបដូចស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណ និង មួយកន្លែងទៀតព្រះត្រាស់ថា កម្មជារបស់ខ្លួន កម្មជទាយាទ កម្មជាកំណើត កម្មជាផៅពង្ស និង កម្មជាទីពឹង ។ កម្មក្នុងទីនេះគឺជាពាក្យបញ្ជាក់ពីទង្វើតែប៉ុណ្ណោះមិនទាន់ចាត់ថាអាក្រក់ ឬល្អនៅឡើយ ។ ល្គឹកណាយើងបន្ថែមពាក្យថា "បុណ្យ ឬបាប កុសល ឬអកុសល" ទើបពាក្យកម្មមានន័យទៅតាមពាក្យបន្ថែមនោះៗ ។ ឧទាហរណ៍ កុសលកម្ម អំពើល្អ បាបកម្ម អំពើអាក្រក់ កម្មស គឺបុណ្យ កម្មខ្មៅគឺបាប ។ ទាំងកម្មល្អ និង កម្មអាក្រក់សុទ្ធតែមានផលជាប់តាមដូចគ្នា ខុសគ្នាត្រង់កម្មល្អមានផលជាសុខចម្រើនសិរីសួស្តី ឯកម្មអាក្រក់មានផលជាទុក្ខលំបាកសោកសៅឈឺផ្សា ។ ការធ្វើអំពើអ្នកប្រាជ្ញលោកប្រៀបដូចជាការគូសគំនូសលើផ្ទាំងថ្ម តែគូសហើយគឺមានស្នាមជាប់នៅយូរណាស់មិនងាយរលុបបាត់ឡើយ ។

២). ដោយសារកម្មរមែងមានផលជាប់តាមបែបនេះហើយ ទើបព្រះពុទ្ធប្រទានឱវាទឱ្យយើងវៀរចាកកម្មអាក្រក់ៗ សន្សំកម្មល្អៗ និង សម្អាតចិត្តឱ្យបានស្អាត ពីព្រោះថា កាលណាចិត្តស្អាតផូរផង់ ពេលនោះយើងមិនធ្វើកម្មអាក្រក់ទេ យើងនឹងធ្វើកម្មល្អៗ ។ ប្រសិនបើសិនមិនស្អាត សកម្មភាព ឬអំពើច្រើនតែដើរផ្លូវផ្ទុយគ្នាពីតចិត្ត ព្រោះជាកលមាយារបស់ចិត្តអាក្រក់ ។ ឧទាហរណ៍ ចង់បានរបស់ទ្រព្យគេមកជារបស់ខ្លួន ឬចង់មានចង់បាន ចិត្តមានមាយាបញ្ជាថា "ត្រូវធ្វើចរិតឱ្យដូចអ្នកថ្លៃថ្នូរ អ្នកចេះដឹង អ្នកធំ និង អ្នកមានសីលធម៌ ព្រមទាំងសំដែងចេញនូវសំដីសំដៅ និង ឥរិយាបថជាមនុស្សល្អ ទើបគេទុកចិត្ត ហើយនៅពេលគេទុកចិត្ត គេនឹងផ្តល់ឱ្យនូវអ្វីដែលយើងចង់បាន" ។ បន្ទាប់មកកាយ និង សំដីក៏សំដែងករិយានោះតាមការបញ្ជានោះ ។ ចុងក្រោយគេក៏បានទទួលផលឆ្ងាញ់មាត់របស់គេមែន ។ ប៉ុន្តែការឆ្ងាញ់មាត់ដោយសារការសំដែងមាយានេះ ច្រើនឆ្ងាញ់មិនយូរទេ ព្រោះថាកម្មទាំងឡាយរមែងមានផលជាប់តាមជានិច្ច ទោះកម្មនោះល្អក្តី អាក្រក់ក្តី ។ ក្នុងសង្គមជាក់ស្តែងមនុស្សអាក្រក់និយមយកឥរិយាបថសីលធម៌ និង គុណធម៌ទៅបោកប្រាស់មនុស្សស្លូតត្រង់ជាច្រើន ។ ទង្វើបែបនេះពិតជាសាហាវ ព្រៃផ្សៃ និង ឃោរឃៅណាស់ កុហកបោកប្រាស់គេហើយ នៅហ៊ានអួតថាខ្លួនមានគុណលើគេថែមទៀត ពិតជាគួរឱ្យសង្វេគណាស់ ។ ចូរកុំសប្បាយនឹងការសាងគុណវិបត្តិ ឬគ្រោះមហន្តរាយឱ្យខ្លួនឯងអី គួរចេះខ្មាសអៀន និង ចេះខ្លាចផលនៃអំពើរអាក្រក់ខ្លះទៅ អ្នកធ្វើអាក្រក់មិនចម្រើនយូរទេ ។ អ្នកធ្វើអាក្រក់នឹងត្រូវផលកម្មអាក្រក់តាមប្រហារឱ្យអាប់ឱនថោកទាប និង លំបាកវេទនាវែងឆ្ងាយណាស់ ។ គួររស់នៅដោយការចិញ្ចឹមជីវិតតាមសម្មាអាជីវ និង សុចរិតត្រឹមត្រូវ ទើបថ្លៃថ្នូរ ។ ត្រូវចាំថាផលកម្មប្រៀបដូចស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណ ៕
==============
២២-០៣-២៥៦៧|២០២៤
ឿម
ឿម

Address

Wat Damnak
Siem Reap City
211

Telephone

016206877

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Peace Envoy posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Peace Envoy:

Shortcuts

Share