ေညာင္ဦး

19/08/2019

13/08/2019

05/08/2019

24/07/2019

22/07/2019

15/07/2019

26/06/2019

08/06/2019

ၿမိတ္ကၽြန္းစု

ၿမိတ္ကၽြန္းစု ေျမပုံ

ၿမိတ္ကၽြန္းစု (အဂၤလိပ္: Mergui Archipelago or Myeik Archipelago) သည္ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးတြင္ ပါဝင္ကာ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ေတာင္ဖက္စြန္းတြင္ တည္ရွိသည္။ အရြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသာ ကၽြန္းေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္ခန႔္ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားသည္။ မေလး ကၽြန္းဆြယ္၏ အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခဖက္ရွိ ကပၸလီပင္လယ္တြင္းတြင္ တည္ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ပသၽွဴးကၽြန္းစုဟုလည္း ေခၚဆိုေလ့ရွိသည္။
မာတိကာ

၁ ပထဝီဝင္
၂ ဆက္စပ္ဖတ္ရႈရန္
၃ ကိုးကား
၄ ျပင္ပလင့္ခ္မ်ား

ပထဝီဝင္

ကတန္ကၽြန္းသည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ အႀကီးဆုံးကၽြန္းျဖစ္ၿပီး စတုရန္းမိုင္ေပါင္း ၁၇၀ က်ယ္ဝန္းကာ ‌ၿမိတ္ၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ ၁၀ မိုင္ခန႔္အကြာတြင္ ရွိသည္။[၁] ဒုတိယအႀကီးဆုံးကၽြန္းက ကက္သရင္း ကၽြန္း ျဖစ္ကာ၊ ေတာဖုံးေနၿပီး ကမ္းစပ္၌ လမုေတာမ်ား ေပါက္ေရာက္ေနသည္။ အျခား ထင္ရွားေသာ ကၽြန္းမ်ားမွာ -

ျပင္စဘုကၽြန္း
Auriol Island
Bentinck Kyun
ခရစၥတီးကၽြန္း၊ ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ ေတာင္ဖက္အစြန္ဆုံးကၽြန္း
ေဒါင္းကၽြန္း (Ross Island)
ကြမ္းသီးကၽြန္း (Kabosa Island)
ကတန္ကၽြန္း (King Island)
Kanmaw Kyun
လမင္းကၽြန္း (Lamin Island)
လန္ပိကၽြန္း (Sullivan's Island)
လက္စြပ္ေအာ္ကၽြန္း (Domel Island)
မလိကၽြန္း (Mali Kyun) ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ ေျမာက္ဖက္အစြန္ဆုံးကၽြန္း
ေငြကၽြန္း (Money Island)
Sabi Island
စခန္းသစ္ကၽြန္း (Sellore Island)
တနသၤာရီကၽြန္း (Tenasserim Island)
သူေဌးကၽြန္း (Son Island)
သံကၽြန္း (Davis Island)
သေရာသဟန္ကၽြန္း (Elphinstone Island)
Zadetkyi (Saint Matthew's Island)

ကိုးကား

တင္နိုင္တိုး (ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂၀၁၃). ျမန္မာျပည္တစ္ခြင္ လမ္းညႊန္. မဇၩိမစာေပ, ၃၇၇။

ကတန္ကၽြန္း

ကတန္ကၽြန္း (အဂၤလိပ္: Kadan Island) သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုအတြင္းရွိ အႀကီးဆုံးကၽြန္းျဖစ္ကာ ၄၅၀ စတုရန္းကီလိုမီတာ က်ယ္ဝန္းသည္။ ကၽြန္းရွိ French Bay Peak သည္ ၇၆၇ မီတာ (၂၅၁၆ ေပ) ျမင့္ကာ ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ အျမင့္ဆုံးေနရာျဖစ္သည္။[၁][၂]
အမည္ေခၚေဝၚပုံ

ၿဗိတိသၽွအုပ္စိုးစဥ္အခါက ဘုရင္ကၽြန္း [၁][၃] (King's Island)[၄] ဟု ေခၚေဝၚခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဒသအေခၚအေဝၚျဖစ္သည့္ ကတန္ကၽြန္းဟု ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။

ကြမ္းသီးကၽြန္း

ကြမ္းသီးကၽြန္း (အဂၤလိပ္: Kabosa Island[၁]) သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ ပါဝင္ေသာ ကၽြန္းတစ္ခုျဖစ္ကာ ၇ ကီလိုမီတာခန႔္ ရွည္လ်ားသည္။ ေလးေထာင့္ဆန္ဆန္ ပုံသဏၭာန္ရွိကာ တနသၤာရီကၽြန္း၏ ေျမာက္ဖက္ ၁၅ ကီလိုမီတာခန႔္အကြာ ၿမိတ္ကၽြန္းစု၏ အေနာက္ေျမာက္ဖက္စြန္းတြင္ တည္ရွိသည္။ သစ္ပင္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ကုန္းထူထပ္ေသာ ကၽြန္းျဖစ္သည္။ အျမင့္ဆုံးေနရာမွာ ၃၉၆ မီတာျမင့္သည္။

တနသၤာရီကၽြန္း

တနသၤာရီကၽြန္း (အဂၤလိပ္: Tenasserim Island[၁]) သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ ပါဝင္ေသာ ကၽြန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ကြမ္းသီးကၽြန္း၏ ေတာင္ဖက္ ၁၅ ကီလိုမီတာအကြာ၊ ၿမိတ္ကၽြန္းစု၏ အေနာက္ေျမာက္ဖက္စြန္းတြင္ တည္ရွိသည္။ ၁၀ ကီလိုမီတာခန႔္ ရွည္လ်ားၿပီး မညီမညာပုံသဏၭာန္ရွိသည့္ ကၽြန္းျဖစ္သည္။ ေတာထူထပ္သည့္ကၽြန္းတစ္ခုျဖစ္ကာ ၄၉၄ မီတာအျမင့္ရွိေသာ မတ္ေစာက္သည့္ တနသၤာရီေတာင္ထြတ္သည္ ကၽြန္းရွိ အျမင့္ဆုံးေနရာ ျဖစ္သည္။

နတ္သမီးေရတြင္းကၽြန္း

နတ္သမီးေရတြင္းကၽြန္း (Drakes Island) သည္ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး၊ ၿမိတ္ကၽြန္းစုမ်ားအတြင္း၊ ကပၸလီပင္လယ္ျပင္ဝယ္ ေျမာက္လတၱီက်ဳ ၁၂°၀၃'၅၅.၈၄၉" ႏွင့္ အေရွ႕ေလာင္ဂ်ီက်ဳ ၈၉°၀၀'၅၁.၉၁၀" တြင္ ရွိသည့္ ကၽြန္း တစ္ကၽြန္း ျဖစ္ၿပီး၊ ေဝဟင္မွ ရႈေမၽွာ္ပါက နတ္သမီးတပါး ကေနဟန္ ရွိသည္။ ကၽြန္း တခုလုံး၏ ေျမအက်ယ္အဝန္းမွာ ဧက ၅၀၀ ခန႔္ရွိကာ၊ အေရွ႕အေနာက္ အရွည္ ၃.၂၁ ကီလိုမီတာ၊ ေတာင္ေျမာက္အက်ယ္ ၂ ကီလိုမီတာ ရွိသည္။ ယေန႔ထိတိုင္ ခုတ္လွဲျခင္း မခံရေသးေသာ မူလသစ္ပင္ႀကီးမ်ားစြာ ေပါက္ေရာက္ေနကာ၊ ကမ္းေျခတြင္ ႏူးညံ့သန႔္ရွင္းသည့္ သဲေသာင္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး၊ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားမွာ ထည္ဝါသည္။
မာတိကာ

၁ နတ္သမီးေရတြင္းကၽြန္း၌ အေလ့က်က်က္စား ဇီဝမ်ိဳးစုံမ်ိဳးကြဲမ်ား
၁.၁ ငွက္မ်ိဳး
၁.၂ ျမန္မာအမည္ မသိရေသးသည့္ ငွက္မ်ား
၂ ကိုးကား

နတ္သမီးေရတြင္းကၽြန္း၌ အေလ့က်က်က္စား ဇီဝမ်ိဳးစုံမ်ိဳးကြဲမ်ား
ငွက္မ်ိဳး

ေဂါယဥ္ (Plain Pouched Hornbill)
သစ္ေတာက္ငွက္ (Common Flameback)
ခ်ိဳးစိမ္းငွက္ (Emerald Dove)
ေအာက္ခ်င္းငွက္ (Oriental Pied Hornbill)
ငူငွက္ (Thick-Billed Green Pigeon)
ဝတ္ရည္စုပ္ငွက္ငယ္ (Asian Fairy-Bluebird, Sunbird)
ပန္းပြင့္စားငွက္ငယ္ (Flowerpecker)
စြန္ေခါင္းျဖဴ (Brahniny Kite)
ဝန္ပိုငွက္ (White-Bellied Sea-eagle)
လင္းယုန္ငွက္ (Cested Serpent Eagle)
ျမစ္ေတြးငွက္ (Tern)
ဘြတ္ငွက္တမ်ိဳး (Stripe-Throated Bulbul)
ေတာသားသပိတ္လြယ္ငွက္ (White-Rumped Shama)
မိန္ဇိမ္ငွက္ (Beach Thick-Knee)
ဗ်ိဳင္းငွက္ႀကီးမ်ိဳး (Great-billed heron)

ျမန္မာအမည္ မသိရေသးသည့္ ငွက္မ်ား

Pacificreef egret
Great-Billed Heron
Little Heron
Oriental Magpie Robin

[၁]
ကိုးကား

ဦးစိုးနိုင္ (၂၀၁၅-၂၀၁၆). ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ ကၽြန္းမ်ား(Drakes island)တြင္ ေတြ႕ရွိရေသာ ငွက္မ်ိဳးစိတ္မ်ား ၂၀၁၅-၂၀၁၆. ၿမိတ္တကၠသိုလ္ ႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္း, ၈၉။

မလိကၽြန္း

မလိကၽြန္း (အဂၤလိပ္: Mali Kyun သို႔ Tavoy Island[၁]) သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ ပါဝင္သည့္ ကၽြန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၿမိတ္ကၽြန္းစု၏ ေျမာက္ဖက္အစြန္ဆုံးတြင္ တည္ရွိသည္။ ၉၉ စတုရန္းကီလိုမီတာ က်ယ္ဝန္းၿပီး ေျမာက္မွေတာင္သို႔ ၃၁ ကီလိုမီတာရွိေသာ ရွည္လ်ားေသးသြယ္သည့္ ကၽြန္းျဖစ္သည္။

လန္ပိကၽြန္း

လန္ပိကၽြန္း (အဂၤလိပ္: Lambi Island[၁][၂] သို႔ Sullivan's Island) သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ ကၽြန္းျဖစ္ၿပီး ၁၈၈ စတုရန္းကီလိုမီတာ က်ယ္ဝန္းကာ ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္းရွိ အႀကီးဆုံးကၽြန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္သည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္ အိႏၵိယသမုဒၵရာ ငလ်င္ႏွင့္ ဆူနာမီေၾကာင့္ လန္ပိကၽြန္းရွိ ဆလုံလူမ်ိဳး ၂၀၀ ခန႔္ ေသဆုံးခဲ့သည္။[၃]

ျမန္မာနိုင္ငံ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အဏၰဝါအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ျဖစ္သည့္ လန္ပိကၽြန္း အဏၰဝါအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ကို ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။

သူေဌးကၽြန္း

သူေဌးကၽြန္း (အဂၤလိပ္: Son Island[၁]) သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ ကၽြန္းငယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ ထိုင္းနိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ရေနာင္းၿမိဳ႕တို႔၏ အနီးတြင္ တည္ရွိသည္။ သူေဌးကၽြန္းကို ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရမွ ထိုင္းနိုင္ငံအေျခစိုက္ VSE Group ထံသို႔ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္းထားသည္။ ကၽြန္းေပၚတြင္ အက္ဒမန္ကလပ္ အမည္ရ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ရွိ ကာစီနိုႏွင့္ အပန္းေျဖေဂါက္ကြင္းကို ဖြင့္လွစ္ထားသည္။

ဗဟုသုတျဖစ္​​ေစရန္​ ရွယ္​​ေပးျခင္​းျဖစ္​ၿပီး မူရင္​း ပိုစ္​ပိုင္​ရွင္​အား ခရစ္​ဒစ္​​ေပးပါသည္​ ။{ျပန္​ရွာမ​ေတြ႕လို႔ အမည္​ မထည္​လိုက္​နိုင္​ပါ}

05/06/2019

21/05/2019

1942-1945 (WWII), Myanmar

08/05/2019

07/05/2019

ပဲခူးၿမိဳ႕ ေ႐ႊေမာ္ေဓာ ေစတီေတာ္သမိုင္း( စဆံုး)
=======================
ေရႊေမာ္ေဓာဘုရားသည္ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားအနက္ တစ္ဆူအပါအဝင္ျဖစ္၍ သင္တိုင္းေစတီေခၚ မကိုဋ္ေစတီမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပဲခူးၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ပိုင္း ဟသၤာကုန္းအစုတြင္ အေနာက္ဖက္ဆုံးက်ေသာ ပဲကူး၊ သုဒႆ န၊ မင္းသီတ၊ မရင္သိႏၷ၊ မေဝါ ဟူ၍ ေခတ္အလိုက္ အမည္ေျပာင္းခဲ့ေသာ ကုန္းငယ္ေပၚ၌ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီတည္ရွိသည္။ ယခုအခါ၌မူ ထိုကုန္းကို ေရႊေမာ္ေဓာကုန္းဟု အေခၚမ်ားသည္။ ေရႊေမာေဓာဘုရားသည္ ပဲခူး(မြန္ဘာသာျဖင့္ ဗေဂါ)ၿမိဳ႕၏ က်က္သေရေဆာင္၊ ပဲခူးနယ္တစ္ဝိုက္တြင္ အထင္ရွားဆုံး သာသနိက အေဆာက္အအုံ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုဘုရားသည္ ပဲခူးေဒသ၏ ဘာသာေရး သက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ အဓိကက်ေသာ သာသနိကအေမြႏွစ္ျဖစ္ေပသည္။

မူရင္းဘုရားသမိုင္း

ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္သမိုင္းႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္ႏွစ္ဦး(တဖုႆ ႏွင့္ ဘလိက မဟုတ္ပါ။)က ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူပင့္ေဆာင္လာၿပီး ပဲခူးေဒသမွာ ေစတီတည္ထား ဌာပနာခဲ့ၾကပါသည္။ ဘုရားသမိုင္းသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားေနေပခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ (၁၇၈၂-၁၈၁၉)ခုႏွစ္(၁၆-၁ရရာစု) ကို အေျခခံထားပါသည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္ႏွစ္ဦးသည္ မဟာသလႏွင့္ စူဠသလ (Maha-sala and Cula-sala)ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
ပဲခူးၿမိဳ႕ ေရႊေမာေဓာ ေစတီေတာ္
မူရင္း သမိုင္းရာဇဝင္( Foundation myth)မွာ ဟသၤာကုန္းဘက္ကိုထိုးဆင္းသြားေသာ အေရွ႕ဘက္ေစာင္းတန္းမွာ တည္ရွိခဲ့သည့္ မြန္ႏွင့္ ပါဠိ ေက်ာက္စာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုေက်ာက္စာတြင္ ၁၅ ရာစုက တစ္ခ်ိန္တည္းေရးထိုးခဲ့ပါသည္။
Donald M. Stadtner မွ သူ႔၏စာတမ္းတြင္ ” The earliest myth associated with the Shwemawdaw stems from completely different sources than the current legend. Our sole surviving evidence comes inthe form of two 15th-century inscriptions, one in Mon and the other in Pali,both located along the eastern stairway leading to the promontory of the Hintha Kone.” ေရးခဲ့ပါသည္။
မြန္ေက်ာက္စာမွာ ဂဝမၸတိက ကုသိနာ႐ုံ(Kusinagara)မွ ဗုဒၶအံေတာ္(tooth relic)တစ္ဆူကို သထုံျပည္သို႔ ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ပါသည္။ ထို အံေတာ္ဟာ အလိုအေလ်ာက္ ၃၃ ဆူပြားလာခဲ့ၿပီး သထုံဘုရင္သည္ ထိုအံေတာ္မ်ားျဖင့္ ဌာပနာၿပီး ေစတီ ၃၃ ဆူ တည္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အံေတာ္ ၃၃ ဆူကို ေနရာဌာနအသီးသီးကို ေျပာင္းေရႊ႕ တည္ထားကိုးကြယ္ၾကသည္ဟု မြန္ ႏွင့္ ပါဠိ ေက်ာက္စာ ႏွစ္ခုလုံးမွာ ဆိုထားပါသည္။ ထို ၃၃ ဆူထဲမွ တစ္ဆူသည္ Madhavaဟု ပါဠိေက်ာက္စာမွာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ Mudhava ဟု ကလ်ာဏီေက်ာက္စာမွာ ေတြ႕ရွိရသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာMau Tau(မုဟ္တ´) မြန္ဘာသာျဖင့္ေခၚဆိုလာၾကသည္။ ထိုမွတဆင့္ မြန္ခရိုနစ္ကယ္(Mon chronicle) မွာ “Mohtau Pagoda” or “Muhtau Pagoda” ဟု ေရးသားေဖာ္ျပရာမွ ေရႊေမာေဓါလို႔ အမည္တြင္လာခဲ့သည္။
မြန္လူမ်ိဳးေတြ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ ေစတီေတာ္မ်ားအထဲမွ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္၊ ေရႊေမာေဓာေစတီေတာ္ႏွင့္ က်ိဳက္လမိုင္း(လမိုင္းဘုရား)တို႔သည္ အျခားေစတီေတာ္တို႔ထက္ ထူးျခားထင္ရွားပါသည္။ ထိုေစတီ ၃ ဆူသည္ အေျခခံအားျဖင့္ ပုံစံတူညီၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မတူညီသည့္အခ်က္ကား ေရႊတိဂုံေစတီသည္ ထိုေစတီ သုံးဆူ တြင္ သပၸါယ္ဆုံး၊ ေရႊေမာေဓာေစတီသည္ အျမင့္ဆုံး၊ က်ိဳက္လမိုင္းသည္ ထုအႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။ ေရႊေမာေဓာေစတီကို မြန္ဘာသာျဖင့္ က်ာ္မုဟ္တ´(က်ိဳက္မုတူး)ဟုေခၚဆိုၾကျခင္းမွာ ေရွးအခါက မြန္အဖိုးႀကီးမ်ားသည္ ေဆးတံကို ေသာက္ၾကသည္။ အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္သည္ ဉာဏ္ေတာ္ျမင့္ေသာ ေစတီေတာ္၏ စိန္ဖူးေတာ္ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ေမာ့ၿပီးၾကည့္ေသာအခါ ေဆးတံမွ က်လာေသာမီးပြားက သူ၏ ႏွာေခါင္းကို ထိၿပီး ပူေသာေၾကာင့္ က်ာ္မုဟ္တ´(က်ိဳက္-ဘုရား+ မုဟ္-ႏွာေခါင္း+တ´-ေလာင္သည္)ဟု ယေန႔ထိ အခ်ိဳ႕ေသာမြန္လူမ်ိဳးမ်ားက ေခၚဆိုေနၾကဆဲပင္ျဖစ္သည္။ [၂]
တည္သည့္ႏွစ္
ေရႊေမာ္ေဓာေစတီ တည္သည့္ႏွစ္မ်ားႏွင့္ ဌာပနာသည့္ ပစၥည္းအေၾကာင္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ဘုရား ပရိနိဗၺာန္ မစံမီကပင္ တည္သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕က ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးမွ တည္သည္ဟု၎၊ အခ်ိဳ႕က ဘုရားဆံေတာ္ကို ဌာပနာသည္ဟု၎၊ အခ်ိဳ႕က သြားေတာ္ကို ဌာပနာသည္ဟု ၎ ေရးသားၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားဒါယိကာမ ဟံသာဝတီဘုရင္မ ရွင္ေစာပုႏွင့္ သားမက္ေတာ္ ဘုရားဒါယကာ ဓမၼေစတီမင္းတို႔ ၈၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ထိုးခဲ့ေသာ ေမာ္ေဓာသမိုင္း ပါဠိေက်ာက္စာအရမူ သထုံမင္းစူဠ သိရိမာေသာကသည္ သာသနာႏွစ္ ၂၃၇ ခုေလာက္တြင္ ဘုရားရွင္၏ သြားေတာ္ဓာတ္ကို ဌာပနာကာ ေရႊေမာ္ေဓာ ဂႏၶကုဋိတိုက္ကို ေရွးဦးစြာတည္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။
ထိုတိုက္ေစတီကို မေဝါေစတီဟု သမုတ္ၿပီးေသာ္ သာသနာႏွစ္ ၂၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေရစက္ခ် လွူဒါန္းသည္။ ယင္းသို႔ တည္ၿပီးေနာက္ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ငလ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္ မိ၍ ၿပိဳက်ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္တည္ခဲ့ရသည္။ ရွင္ဥေယ်ဓမၼ၏ ေရႊေမာ္ေဓာသမိုင္းႏွင့္ သထုံရာဇဝင္အဆိုအရ သာသနာႏွစ္ (၃၄၇၊ ၄၅၄၊ ၅၃၂၊ ၅၆၆၊ ၆၀၈၊ ၆၉၇၊ ရ၇၅၊ ၈၄၃၊ ၉၃၁၊ ၁၀၀၄၊ ၁၀၇၁၊ ၁၁၅၉၊ ၁၁၉၆၊ ၁၂၈၀၊ ၁၃၅၇၊ ၁၄၁၉၊ ၁၅၃၀၊ ၁၆၀၃၊ ၁၇၀၅၊ ၁၈၁၃၊ ၁၈၃၀၊ ၁၈၉၂) ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ၂၂ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငလ်င္ေၾကာင့္ ေမာ္ေဓာတိုက္ေစတီ ၿပိဳေလရာ မင္းအဆက္ဆက္တို႔ ျပန္လည္တင္ေပးရေလသည္။ သကၠရာဇ္ ရ၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ေနာက္ ၂၃ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳ ျပန္ေလသည္။


ေမာ္ေဓာသမိုင္း ပါဠိေက်ာက္စာ၌ ပါရွိသည့္ ေရႊေမာ္ေဓာဘုရား သမိုင္းကား ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ဝါေတာ္ ရွစ္ဝါအရ အဥၥနခုႏွစ္ ၁၁၁ ခုတြင္ မိတၳီလာျပည္သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူပါလာေသာ အရွင္ဂဝမၸတိ မဟာေထရ္သည္ မိထိလာျပည္မွ ဖယ္ခြာခဲ့၍ သထုံျပည့္ရွင္ မဟာသိရိမာေသာကမင္းထံ ႂကြေရာက္ၿပီးလၽွင္ တရားစကားျဖင့္ ဆုံးမကံျမစ္၏။သိရိမာေသာကမင္းသည္ တရားေတာ္ကို နာၾကားရေသာအခါ တရားအလုံးစုံ ကို အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူသည့္ ဘုရားသခင္အားဖူးျမင္လိုသည့္ ဆႏၵျဖစ္၍ ဂဝမၸတိမေထရ္အား ဘုရားသခင္ကို ပင့္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ေလသည္။ ဂဝမၸတိမေထရ္သည္ မိတၳီလာျပည္သို႔ ျပန္၍ ဘုရားသခင္အား အလုံးစုံ ေလၽွာက္ၾကားေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ ရဟႏၲာႏွစ္ေသာင္းႏွင့္အတူ သထုံျပည္ မဟာသီရိမာေသာကမင္းထံ ႂကြလာကာ တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူေလသည္။ ႂကြလာၿပီးေနာက္ ခုနစ္ရက္လြန္ေျမာက္၍ သထုံျပည္မွ ျပန္ႂကြေတာ္မူမည္ရွိေသာ္ တရားနာလ်က္ရွိေသာ ရေသ့ေျခာက္ပါးက ဘုရားသခင္ကိုယ္စား ေကာ္ေရာ္ဖြယ္ရာ ထားခဲ့ရန္ ေတာင္းပန္ၾကေသာအခါ ဘုရားသခင္က ဆံေတာ္ေျခာက္ဆူကို ေပးေတာ္မူေလသည္။ မဟာသိရိမာေသာကမင္းကလည္း ကိုးကြယ္ဖြယ္ရာဆံေတာ္ျမတ္ကို ေတာင္းသည္အခါ ဘုရားသခင္က ဆံေတာ္ဓာတ္ကို မေပးဘဲ၊ မလႅာမင္း၏ အင္ၾကင္းေတာ္တြင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည့္အခါစႏၵကူးထင္းပုံထက္၍ တင္၍ ဖုတ္ၾကည္းၾကကုန္လတၱံ့။ ထိုအခါ ငါ၏ အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ၃၃ ေခ်ာင္းေသာ သြားေတာ္ဓာတ္ကို စႏၵကူး ထင္းပုံထက္မွ ထုတ္၍ ဂဝမၸတိရဟန္းသည္ ေဆာင္ခဲ့လတၱံ့။ ထိုဓာတ္ကို သင္မင္းႀကီး ေကာ္ေရာ္ၾကရကုန္လတၱံ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူေလသည္။
ဘုရားသခင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၍ စႏၵကူးထင္းပုံထက္တင္ကာ ဖုတ္ၾကည္းေသာအခါ အဓိ႒ာန္ေတာ္ေၾကာင့္ သြားေတာ္ဓာတ္ကို ဂဝမၼတိမေထရ္သည္ ပင့္ေဆာင္၍ သထုံျပည္ရွင္ မဟာသိရိမာ ေသာကမင္းအား ေပးေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ ၃၃ ဆူေသာ သြားေတာ္ဓာတ္ကို၃၃ ဆူေသာ ေက်ာက္ေစတီငယ္ျပဳေစ၍ ကိုးကြယ္ေလသည္။ မဟာသိရိမာေသာကမင္း လြန္ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ခန႔္ေလာက္သာထိုေက်ာက္ေစတီမ်ားကို ေကာ္ေရာ္သူမ်ား ရွိ၍ ေနာက္အႏွစ္ ၂ဝဝ ခန႔္ ပစ္ပယ္ထားျခင္း ခံရ သျဖင့္ ေစတီမ်ားသည္ ေတာအတိ ဖုံးလႊမ္းသြားေလသည္။ သာသနာႏွစ္ ၂၃၆ ခုတြင္ သထုံျပည္သို႔ သာသနာျပဳႂကြလာၾကေသာ အရွင္ေသာဏႏွင့္ ဥတၱရမေထရ္ႏွစ္ပါး၏ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္အရ သထုံျပည္ရွင္ စူဠသိရိမာေသာကမင္းသည္ ၃၃ ဆူေသာ ေက်ာက္ ေစတီငယ္တို႔မွ ၃၃ ဆူေသာ သြားေတာ္ဓာတ္တို႔ကို ထုတ္၍ ေနျပည္ေတာ္မွ အေရွ႕ေျမာက္မ်က္ႏွာ၌ မေဝးလြန္းမနီးလြန္းေသာ ေနရာတြင္ ၃၃ ခုေသာ ေရႊတိုက္တို႔ကို ျပဳေစ၍ ၃၃ဆူေသာ သြားေတာ္ဓာတ္တို႔ကို ေရႊၾကဳတ္တို႔၌ ထည့္ကာ ေရႊအိုး ၃၃ လုံးျဖင့္ ပိတ္၍ ေရႊတိုက္သြင္း၍ ပူေဇာ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စူဠသိရိမာ ေသာကမင္းသည္ ဤသို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳ၏။ ဤဓာတ္ေတာ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဓာတ္ေတာ္တို႔ အမွန္ စင္စစ္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ ထိုဓာတ္ေတာ္တို႔သည္ သတၱဝါတို႔၏ စီးပြားခ်မ္းသာအလို႔ငွာ ထိုက္သည့္အရပ္၌ ေရႊအိုးႏွင့္တကြ တည္ေစကုန္သတည္း။ယင္းသို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီးသည္၏ အျခား မဲ့၌ သြားေတာ္ဓာတ္ ၃၃ ဆူသည္ ေရႊအိုးႏွင့္တကြ ေရႊတိုက္၌ ကြယ္၍ ထိုထိုအရပ္တို႔၌ တည္ၾကကုန္၏။ ဟံသာဝတီၿမိဳ႕၏ အေနာက္မ်က္ႏွာ၌တည္ေသာ ေစတီကိုကား ေရွးသူေဟာင္းတို႔ သည္ မေဝေစတီ၊ တစ္နည္း ေမာ္ေဓာဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။ေနာက္လူတို႔မူကား ထိုအတူ မဆိုမူ၍ မဟ္တဝ္ဟု ေခၚေဝၚ ၾကကုန္၏။ သထုံၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ေကလာသေစတီ၊ သထုံၿမိဳ႕သစ္မွ ေရႊစာရံေစတီ၊ ဇုတ္သုတ္ၿမိဳ႕မွ ဇုတ္သုတ္ေစတီ၊ ယပ္မားၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ယပ္မား စစ္ေတာင္းၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ကလံဗန္၊ ဘီးလင္းနယ္ စရစ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္စရစ္၊ သလြန္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သလြန္၊ သူရဲၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သူရဲ၊ ေက်ာက္ေမာ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္တလင္၊ ေက်ာက္ျပာၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ေဗာထြတ္၊ ေကာလိယၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မုခလ၊ ေမာရဥၥယၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မုပြန္၊ ဒင္မဲၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ခြက္၊ အခရိန္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ႏုတ္၊ ကေမာ့ႏြတ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မုခိုင္၊ ဇုတ္ကႏုတ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ဇုတ္ ကႏုတ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သံလန္၊ ဘီလူးကၽြန္း ခေမာင္ နတ္ ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မူးနန္း၊ ဇာသျပင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ပိုင္ၾကဳ၊ မုတၱမ ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္တေမာ(ျမသိန္းတန္ဘုရား)၊ က်ိဳက္ေငၚၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ ေငၚ၊ က်ိဳက္ကာၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ကာ၊ က်ိဳက္ရိုၿမိဳ႕မွ က်ိက္ရို၊ တင္စီ ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္တင္စီ၊ မုပၸလင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သလုံ၊ ဘီးလင္းၿမိဳ႕မွ ေသာဏုတၱရ၊ မိုးညက္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မိုးညက္၊ မိုနိုင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ မိုးနိုင္၊ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ထို၊ မုကၠဒူးၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ကဒူး၊ က်ိဳက္ေကာ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ေကာ္၊ ေရႊဂြန္းၿမိဳ႕မွ ေလခလစ္စေသာ ေစတီမ်ားသည္ က်န္သြားေတာ္ ၃၂ ဆူတည္ေသာ ဘုရားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
မေဝါၿမိဳ႕သို႔ ဘုရားသခင္၏သြားေတာ္ဓာတ္တစ္ဆူ ေရာက္ သြားသည္ကို စူဠသိရိမာေသာကမင္း သိလတ္ေသာ္ အႏုမမည္ ေသာအမတ္အား လႊတ္၍ တိုက္ေစတီတစ္ဆူ တည္ေစသည္။ အႏုမအမတ္သည္ သြားေတာ္ဓာတ္တည္ရာေရႊအိုးကို ဆင္ေပၚ၌ တင္၍ တိုက္ေစတီတည္ထိုက္ေသာ အရပ္တြင္ ဆင္ဝပ္ပါေစ သတည္းဟု အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ဆင္ကို လႊတ္ေသာ္ ထိုဆင္သည္ ဟသၤာကုန္းတန္းမွ ဆင္း၍ အေနာက္ဘက္ ျမင္းသီတကုန္းသို႔ တက္ၿပီးလၽွင္ ဝပ္ေလ၏။ ထိုကုန္းကို ညိ|ၿပီးလၽွင္ အျမင့္ရွစ္ ေတာင္၊ အလ်ားအေတာင္ ၅ဝ၊အနံ ၂၅ ေတာင္ရွိေသာ ခုံတုံး ကို အုတ္ရင္ျပင္ေပၚ၌ တင္ၿပီးမွ ယင္းအေပၚ၌ အလ်ား အေတာင္ ၄ဝ၊ အနံအေတာင္ ၂ဝ၊ အျမင့္ ရွစ္ေတာင္ရွိေသာ တိုက္ေစတီကို ျပသာဒ္ႏွင့္တကြ ျပဳ၏။ ပလႅင္၌ ဘီလူး႐ုပ္ထု ထားေသာ ဘီလူးရန္နိုင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားကိုလည္း သြားေတာ္ဓာတ္ ထည့္ရာ ေရႊအိုးႏွင့္အတူ တိုက္ေစတီတြင္ထား၍ ပူေဇာ္သည္။ ထိုတိုက္ေစတီကို မေဝါေစတီဟု သမုတ္ၿပီးေသာ္ သာသနာႏွစ္၂၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေရစက္ခ် လွူဒါန္းသည္။
ယင္းသို႔ တည္ၿပီးေနာက္ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ငလ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္မိ၍ ၿပိဳက်ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္တည္ခဲ့ရသည္။ ရွင္ဥယ်ဓမၼ၏ ေရႊေမာ္ေဓာသမိုင္းႏွင့္ သထုံရာဇဝင္အဆိုအရ သာသနာႏွစ္ ၃၄၇၊ ၄၅၄၊ ၅၃၂၊ ၅၆၆၊ ၆ဝ၈၊ ၆၉၇၊ ၇၇၅၊ ၈၄၃၊ ၉၃၁၊ ၁ဝဝ၄၊ ၁ဝ၇၁၊၁၁၅၉၊ ၁၁၉၆၊ ၁၂၈ဝ၊ ၁၃၅၇၊ ၁၄၁၉၊ ၁၅၃ဝ၊ ၁၆ဝ၃၊ ၁၇ဝ၅၊ ၁၈၁၃၊ ၁၈၃ဝ၊ ၁၈၉၂ ခုႏွစ္ မ်ားတြင္ ၂၂ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငလ်င္ေၾကာင့္ေမာ္ေဓာတိုက္ေစတီ ၿပိဳေလရာ၊ မင္းအဆက္ဆက္တို႔ ျပန္လည္တည္ေပးရေလသည္။ သာသနာႏွစ္ ၁၈၉၂ ခုတြင္ လွုပ္ေသာ ငလ်င္ႀကီးေၾကာင့္ ျမင္းသီတကုန္းေပၚရွိ ေမာ္ေဓာတိုက္ေစတီ အပါအဝင္ ေစတီ ၁၆ ဆူတို႔သည္ ျပဳျပင္၍မရေအာင္ ပ်က္စီးခဲရာ၊ ဟံသာဝတီျပည့္ရွင္ ဗညားဦးသည္ သာသနာႏွစ္ ၁၈၉၄ ခုတြင္ ျမင္းသီတ ကုန္း ဘုရား ၁၆ ဆူမွ ဓာတ္ေတာ္႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို တစ္ခု မက်န္ ထုတ္ႏုတ္ၿပီးလၽွင္ ပ်က္ၿပိဳေနေသာ ေစတီမ်ား၏အၾကား တြင္ ေျမျဖည့္၍ ပထမရင္ျပင္ရင္ေတာ္မွ ကိုးေတာင္အျမင့္၌ ရင္ျပင္သစ္ခင္းၿပီးလၽွင္ အလယ္တြင္ တစ္ဆူတည္းေသာ သင္တိုင္းေစတီကို တည္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ သြားေတာ္ ဓာတ္ႏွင့္ ႐ုပ္ပြားေစတီအေဟာင္းအသစ္မ်ားကို ဌာပနာလ်က္ ေမာ္ေဓာေစတီဟု အမည္ေဟာင္းအတိုင္း ျပန္လည္သမုတ္ ေတာ္မူသည္။ ေစတီ၏ဉာဏ္ေတာ္၅၅ ေတာင္ျမင့္ေလသည္။ တိုက္ေစတီ ဘဝက ၂၇ ေတာင္သာ ျမင့္၏။ သာသနာႏွစ္ ၁၈၉၆ ခု သကၠရာဇ္ ၇၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ေရႊခ် ထီးတင္သည္။ သကၠရာဇ္ ၇၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ငလ်င္ေၾကာင့္ ၂၃ ႀကိမ္ ေျမာက္ ေမာ္ေဓာေစတီၿပိဳျပန္ေလသည္။ ထိုအခါ ရာဇာဓိရာဇ္ ဘုရင္သည္ခမည္းေတာ္ ဗညားဦး၏ ၅၅ ေတာင္ျမင့္ေသာ ေမာ္ေဓာေစတီကို ငယ္ေသးသည္ဟု တစ္ဆူလုံးပယ္၍ အေတာင္ ၇ဝ ျမင့္ေသာ ေစတီအသစ္ကို တည္သည္။ သကၠရာဇ္ ၇၅၉ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္ လဆန္း ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေမာ္ေဓာရွင္အသစ္ အုတ္ရိုးတည္ ေရႊခ်ထီးတင္ေသာ ကိစၥမ်ား ၿပီးေျမာက္သည္။ ေမာ္ေဓာေစတီသစ္ ပန္းတင္ခုံမ်ား၌ သက္ေစ့ ေစတီရံ ၄၈ ဆူ တည္ေတာ္မူသည္။ ၈၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ရွင္ေစာပုနန္းတက္သည္။ ၈၁၉ ခုႏွစ္ တြင္ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ေခါင္းေလာင္းပုံအဆုံး ထိ ငလ်င္ ေၾကာင့္ ၂၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳပ်က္ေလသည္။ ေစတီပ်က္ကို ပထမ ပစၥယာအရင္းထိ ပယ္လိုက္ၿပီးလၽွင္ က်န္ပန္းတင္ခုံမ်ား ကို ၿဖိဳ၍ အျမင့္အေတာင္ ၁၅ဝ ရွိေသာ ေမာ္ေဓာေစတီသစ္ကို သားမက္ေတာ္ ဓမၼေစတီမင္းႏွင့္ သကၠရာဇ္၈၂ဝ တြင္ ျပန္ တည္ရာ ၈၂၄ ခုႏွစ္၌ ေအာင္ျမင္ၿပီးစီးသည္။ ဘီလူးရန္နိုင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားကို ပ်က္စီးမည္စိုး၍ ေျမာက္ဘက္ပန္းတင္ခုံအတြင္း သြင္းကာ ဌာပနာေတာ္မူသည္။

Credit ** Myo Min Moe.
Cါ့ခ်စ္တဲ့ပဲခူး

02/05/2019

30/04/2019

29/04/2019

26/04/2019

25/04/2019

Types of Room in Hostel H Way

အခန္းခမ်ားအေနႏွင့္-
Shared Bed Dormitory :8000 က်ပ္ (တစ္ေယာက္)
Bed in 2 Bed Dormitory Room: 16000က်ပ္ (၂ေယာက္ခန္း)
Budget Double or Twin Room (၂ေယာက္ခန္း) : 18000က်ပ္

Including Services နဲ႕ Facilities
-မနက္စာ
-Free Wifi
-International TV channels in Lobby area
-စာၾကည့္မီးအိမ္
-power socket
-ေရပူေရေအး
-Air-con
-Hair Dryer
-Luggage သိမ္းရန္ ကိုယ္ပိုင္ Locker
-Free water(no bottle provided)တို႕ျဖစ္ပါတယ္

Booking တင္ရန္ႏွင့္ အေသးစိတ္သိရွိလိုပါက
📞09457085761, 01-243351
📧[email protected]
🏨 262, ပန္းဆိုးတန္းလမ္း (အေပၚဘေလာက္)၊ ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕

19/04/2019

18/04/2019

# # # ဇလံု​ေတာင္​သမ္ိုင္​း # # #

# ေနာင္ပြင့္ေတာ္မူမည့္_အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရား
ရွင္လက္ထက္တြင္_တရားထူးေဟာမည္ဟူ ျဗာဒိေတာ္ရထားသည့္ #

ဇလုံေတာင္ တည္ရွိေနရာ
================

စစ္ကိုင္းတိုင္း ေဒသႀကီး ကသာခ႐ိုင္
ဗန္းေမာက္ၿမိဳ႕နယ္တြင္တည္ရွိၿပီး ဗန္းေမာက္ၿမိဳ႕မွ
ေျမာက္ဘက္ ၁၂ မိုင္ခန္႔ အကြာ ေတာအတြင္း
ပင္လယ္ေရ မ်က္ႏွာျပင္အထက္ အျမင့္ေပ ၃ဝ၉ဝ ျမင့္ေသာေတာင္ေပၚတြင္ တည္ရွိပါတယ္။ ေျမပုံၫႊန္း
အက္စ္ဂ်ီ ၄၅၁၃၄၉ ျဖစ္ပါတယ္။
ေတာေတာင္ လွ်ဳိေျမာင္မ်ား နက္႐ႈိင္းလွပါတယ္။

(ဇလုံေတာင္ ဘုရားသမိုင္း)

ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ မဟာ သကၠရာဇ္ ၁၂၃ ခုႏွစ္ ဝါေတာ္ ၂ဝ အရတြင္ သိၾကားမင္း ဖန္ဆင္း ေသာ နတ္ပန္းရထား ၅ဝဝ ျဖင့္ ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္ ၅ဝဝ ၿခံရံၿပီး ေကာင္းကင္ခရီးမွဇလံုေတာင္ေတာ္သို႔
ျကြေတာ္မူခ့ဲပါတယ္။

ဇလံုေတာင္ (ေခၚ) ေဂါေဒါပလႅင္ေတာင္ေတာ္သည္
အေရွ႕ ဧရာဝတီ၊
အေနာက္ သလႅာဝတီျမစ္ ႏွစ္လီတို႔၏ အလယ္ဗဟိုတြင္ တည္ရွိပါတယ္။
ေဂါေဒါပလႅင္ေတာင္ေတာ္တြင္ ဧရာပတၳနတ္နဂါးမင္း သားအဖတို႔၏ ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားမႈေၾကာင့္ ခုနစ္ရက္ သီတင္းသုံးေတာ္မူလ်က္ နဂါးမင္းသားအဖ လွဴဒါန္း ေသာ ဆြမ္းကုိ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

က်န္ရွိေသာဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္းမ်ား ကုိလည္း စိန္၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္သံ ပတၱျမားရတနာမ်ားျဖစ္ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း အဓိ႒ာန္ျပဳလ်က္ ေတာင္၏ ဝဲယာ၊ေရွ႕ေနာက္ စြန္႔ႀကဲ ပက္ဖ်န္းခ့ဲသည္ဟု သမိုင္းေက်ာက္စာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ထုိေတာင္ေတာ္တြင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးဘုရားပုံေတာ္ႀကီး တစ္ဆူလည္း ဖူးျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကား ေတာ္မူသည္မွာ ''ညီဘြား အာနႏၵာ ေအာင္ေျမေခၚေသာ
ဤ ေဂါေဒါပလႅင္ေတာင္ကလပ္၌ ပြင့္ေတာ္မူလတၱံေသာ အရိေမေတၱယ် ဘုရားရွင္' သည္ ငါဘုရားက့ဲသု႔ိ အလွဴခံယူကာ တရားထူးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူလိမ့္မည္''
ဟုဗ်ာဒိတ္ေတာ္ထားခဲ့ေလ၏။

ထိုေၾကာင့္ ထိုေဒသ၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ ဖားကန္႔
ေက်ာက္စိမ္းတြင္းမ်ား၊အေနာက္ဘက္၊ ေတာင္ဘက္ႏွင႔္ အေရွ႕ဘက္ တို႔တြင္ ေရႊတြင္းမ်ားျဖစ္လာသည္ဟု
ေဒသခံမ်ားက ယုံၾကည္ခ့ဲၾကတယ္။

ထု႔ိျပင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာလုံး ကြၽန္းေတာႀကီးမ်ား
သည္လည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ ရတနာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသမိုင္းတြင္ ၄င္းက်ာက္ေတာင္သည္ငါးဆူေျမာက္ အရိေမေတၱယ် ဘုရားရွင္ တရားေဟာၾကား မည့္ေနရာ
ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ေက်ာက္ေတာင္သည္ သံေတာင္ ၄၄၄ ေတာင္ျဖစ္၍
ေပအားျဖင့္ ၆၆၆ေပ ျမင့္သည္။ဤ ေက်ာက္ေတာင္ကို ဘုရားပြင့္မည့္ သလြန္ေတာင္ေတာ္ ဟုေခၚခ့ဲၿပီးေနာင္တြင္ ေဒသခံမ်ားက ဇလုံေမွာက္ ထားသည္ႏွင႔္ တူ၍ ဇလုံေတာင္ ဟုေခၚခ့ဲျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

လြန္ခ႔ဲေသာႏွစ္ ၈ဝ ခန္႔က ေျမပုံေပၚတြင္လည္း
သလြန္ေတာင္ ဟုသာေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးေပၚတြင္ ဘုရားတည္ခ့ဲသည္မွာ သကၠရာဇ္ ၄၉၂ ခုႏွစ္က ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ၉ဝဝ ခန္႔
ၾကာခ့ဲၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

အရွင္ဓမၼဒႆီ အမည္ရွိ အရွင္ အရဟံႏွင့္တပည့္
အရွင္အာစာရ မေထရ္ျမတ္ႏွစ္ပါးသည္ ေဂါေဒါပလႅင္ ေခၚ ဇလုံေတာင္သု႔ိ ၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ဣစၧာသယလိုတရ ခ်မ္းသာႀကီး ေအာင္ေတာ္မူ၊ ေအာင္ဆုယူ ေစတီမ်ားကုိ
ဦးစြာပထမ တည္ထား ကုိးကြယ္ခ့ဲၾကပါတယ္။

ထို႔ေနာက္ သကၠရာဇ္ ၁၂၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ဝိဇၨာမဟိဒၶိ အရွင္ဟု ေပၚလြင္ထင္ရွားေသာ ဘုန္းႀကီး ဦးသာေအး အရွင္ျမတ္က ေအာင္ေတာ္မူ၊ေအာင္ဆုယူ ေစတီမ်ားကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ မြမ္းမံ ျပဳျပင္၍ 'ေအာင္ေက်ာ္ေအးေအာင္ ဇလုံေတာင္' ဟု သာသနာျပဳ ေမာ္ကြန္းတင္ခ့ဲပါတယ္။

သကၠရာဇ္ ၁၂၇၆ ခုႏွစ္တြင္ စက္ေတာကုိးဌာန အဝင္ကန္ရြာ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႏွင့္တိုက္သူႀကီး ဦးေရႊသီး ၊
ရပ္ေဝးရပ္နီးၿမိဳ႕ရြာ ဒါယကာတို႔က ေၾကးအခ်ိန္
၂၅ ပိႆာျဖင့္
ေၾကးေခါင္းေလာင္း သြန္းလုပ္ လွဴဒါန္းၿပီး သကၠရာဇ္ ၁၂၉၇ ခုႏွစ္တြင္ ေသာင္သြတ္ၿမိဳ႕ဝဲတက္ရြာ ဇာတိ
အရွင္ကုေဝရက သားေတာ္ေတာင္ ေက်ာက္ပလႅင္၌
ဂႏၶကုဋိတိုက္ ေစတီငါးဆူ တည္ထားကာ ဉာဏ္ေတာ္
ေလးေပရွိ၊ လိုတိုင္းျပည့္ဗ်ာဒိတ္ေပး ပၪၥေလာဟာ
ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ သြန္းေလာင္း၍ တတိယအႀကိမ္ ထူးျခားစြာ သာသနာျပဳ ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

သကၠရာဇ္ ၁၃၁၁ ခုႏွစ္တြင္ စက္ေတာ ကုန္း႐ိုးႀကီးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္အလယ္ရြာ၊ ကန္ရြာ၊ အေနာက္တာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဦးေဆာင္၍ ရပ္ေဝးရပ္နီး
ၿမိဳ႕ရြာ ဒါယကာတို႔က ေအာင္ဆုယူေစတီမ်ားကုိ
မြမ္းမံျပင္ဆင္၍ စတုတၴအႀကိမ္ ေရႊထီးေတာ္
အထြတ္တင္လွဴကာ သာသနာျပဳ ခဲ့ေၾကာင္း
သာသနာ ေမာ္ကြန္းတင္
ေက်ာက္စာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဤေက်ာက္ေတာင္ႀကီးမွာ ခမည္းေတာ္ေတာင္ ႏွင့္
မယ္ေတာ္ေတာင္ ေက်ာက္လုံးႀကီးမ်ား ႏွစ္လုံးပူးတြဲၿပီး
ေဘးအနည္းငယ္ နိမ့္ေသာ ႏွစ္ဖက္တြင္ သားေတာ္ေတာင္၊ သမီးေတာ္ေတာင္ တြဲေနပါတယ္။

လြန္ခ႔ဲေသာ ႏွစ္ေလးဆယ္ခန္႔က သမီးေတာ္
ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး ပ့ဲက်ခဲ့ပါတယ္။အဆိုပါ ေက်ာက္လံုးႀကီး ပ့ဲက် ေသာ အသံသည္ ဗန္းေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ တစ္နယ္လုံး
သိမ့္သိမ့္တုန္ ျမည္ဟည္း ႐ိုက္ခတ္ခ့ဲေၾကာင္းသိရသည္ ေက်ာက္ေတာင္ထိပ္ကုိတက္သည့္ အခါတြင္
ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး ႏွစ္လုံးၾကားမွ အုတ္ေလွကားျဖင့္ ေကြ႕ပတ္ တက္ရပါတယ္၊။

က်ဥ္းက်ပ္ေနေသာ ေနရာတြင္ ေက်ာက္တံခါးႀကီးလည္းရွိပါတယ္။ အကုသုိလ္မ်ားသူ မေက်ာ္ႏုိင္၊ မဝင္ႏုိင္ဟု ဆိုၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ မဝင္ႏိုင္သူကုိလည္း ေတြ႕ခ့ဲရပါတယ္။

ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးေပၚရွိ ဘုရားမ်ားကုိ ေတာင္ေျခမွလည္း ထင္ထင္ရွားရွားဖူးေျမာ္ရပါတယ္။ ကုတ္ကတ္
တြယ္တက္ရေသာ ေနရာလည္း ရွိပါတယ္။
အေပၚေက်ာက္တုံးႀကီး တစ္ခုႏွင႔္ တစ္ခုၾကား
ေက်ာက္ေက်ာမွ တစ္ဆင့္ ကူးသြားရသည္မွာလည္း
ႏွစ္ဖက္လုံး နက္႐ႈိင္းေသာ ေခ်ာက္ႀကီးႏွင့္ ျဖစ္၍
အသည္းယားစရာ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။

အခ်ဳိ႕သူမ်ား မကူးရဲပါ။ ဤ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးတြင္ ဇလုံေတာင္ အရွင္ႀကီး ရွိေၾကာင္း၊ဤဇလုံေတာင္ ဘုရားဖူးလွ်င္ အရိေမေတၱယ် ဘုရားဖူးရန္ စာရင္းတြင္
ပါဝင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုတစ္ရပ္ ရွိၾကပါတယ္။

''ဇလုံေတာင္အရွင္ စာရင္းမဝင္ရင္ ေမတၱာရွင္န႔ဲ လြဲရမယ္'' ဟုဆိုသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ရပ္ေဝးရပ္နီး ေဒသမ်ားမွ ႏွစ္စဥ္ ဘုရားဖူး
လာၾကေၾကာင္းေတြ႕ျမင္ရသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္
ႏွစ္ရက္သုံးရက္လမ္းေလွ်ာက္လာၾကေၾကာင္း
ေတြ႕ျမင္ရသည္။
crd(မူရင္​းpostတင္​သူ)

ျဖည္​့စြက္​ခ်က္​။
(တစ္​​ေယာက္​ခ်င္​း၊ ​ေျခတစ္​လွမ္​းခ်င္​း​ေရြ႕ရဖို႔ နာရီဝက္​​ေလာက္​​ေစာင့္​့ဆိုင္​း​ေနရစဥ္​၊
မွတ္​ခ်က္​။ ယဥ္​ရပ္​နားစခန္​း အသစ္​ဖြင္​့လွစ္​သည္​့​ေန႔ႏွင္​့တိုက္​ဆိုင္​သျဖင္​့ ​ေတာင္​​ေပၚတက္​ခြင္​့ ​ေနာက္​က်​ေသာ​ေၾကာင္​့ လူပိုက်ပ္​သြားသည္​့​ေန႔ျဖစ္​သည္​။ )

ယဥ္​​​ေမသက္

Credit...ယဥ္ေမသက္

12/04/2019

11/04/2019

10/04/2019

10/04/2019