24/07/2014
Terugblik op een eerste jaar zonder Astrid.
Precies een jaar geleden zijn we vergaan met de Astrid op de kust van Ierland.
1 jaar van afscheid nemen.
1 jaar van regelen met verzekering bergers en banken.
1 jaar van veel verdriet om het verlies van een geliefde.
1 jaar van het missen van crew en trainees aan boord.
1 jaar van nadenken en wat nu.
1 jaar van dankbaarheid voor het redden van alle trainees.
1 jaar waar je zou willen dat er een punt achter alles gezet zou kunnen worden.
Helaas is dat nog niet zo ver maar we blijven vol vertrouwen naar de toekomst kijken.
Ik wil eindigen met de laatste woorden van onze site waar we nog veel aan denken:
Wat hebben we genoten van de gastvrijheid van de verschillende landen en mensen.
Wat hebben we genoten van dolfijnen, walvissen, schildpadden en alle wonderlijke natuur op zee.
Wat hebben we genoten van de zonsondergangen die altijd verschillend maar zo fascinerend zijn.
Wat hebben we genoten van de o zo mooie sterrenhemel op de oceaan.
Wat hebben we genoten van de vele trainees en gasten aan boord.
Wat hebben we genoten van de vele crew die samen met ons de Astrid hebben gevaren.
Wat hebben we genoten van de heerlijke maaltijden tijdens onze reizen.
Wat hebben we genoten van de gezellige salon waar het altijd goed toeven was.
Maar het is voorbij het is historie geworden.
Hier in deze windstiltes voelen wij het oog van God neerziende op ons, de primitieve mens die is achter gebleven in een grote leegte waar alles een vraagteken is. Maar dan moeten we steeds denken aan de tekst, zij die de zee bevaren zullen de grote werken Gods zien en dat hebben we gezien en daar zijn we dankbaar voor. Soms moet je moreel erbij gaan liggen, niets meer doen, overgeven, accepteren en ten slotte absorberen. Dan moet je de kapen ronden van alle stormen, wedergeboren worden, een andere waarheid, we ruiken nog steeds de zee maar we ruiken ook de aarde, de grond, de klei en zo zien we toch weer vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Wat hebben we genoten van onze eens zo trotse Astrid.
Voor iedereen wensen we, fair winds and following seas,
Pieter en Ineke de Kam
.
Terugblik op een eerste jaar zonder Astrid.
Precies een jaar geleden zijn we vergaan met de Astrid op de kust van Ierland.
1 jaar van afscheid nemen.
1 jaar van regelen met verzekering bergers en banken.
1 jaar van veel verdriet om het verlies van een geliefde.
1 jaar van het missen van crew en trainees aan boord.
1 jaar van nadenken en wat nu.
1 jaar van dankbaarheid voor het redden van alle trainees.
1 jaar waar je zou willen dat er een punt achter alles gezet zou kunnen worden.
Helaas is dat nog niet zo ver maar we blijven vol vertrouwen naar de toekomst kijken.
Ik wil eindigen met de laatste woorden van onze site waar we nog veel aan denken:
Wat hebben we genoten van de gastvrijheid van de verschillende landen en mensen.
Wat hebben we genoten van dolfijnen, walvissen, schildpadden en alle wonderlijke natuur op zee.
Wat hebben we genoten van de zonsondergangen die altijd verschillend maar zo fascinerend zijn.
Wat hebben we genoten van de o zo mooie sterrenhemel op de oceaan.
Wat hebben we genoten van de vele trainees en gasten aan boord.
Wat hebben we genoten van de vele crew die samen met ons de Astrid hebben gevaren.
Wat hebben we genoten van de heerlijke maaltijden tijdens onze reizen.
Wat hebben we genoten van de gezellige salon waar het altijd goed toeven was.
Maar het is voorbij het is historie geworden.
Hier in deze windstiltes voelen wij het oog van God neerziende op ons, de primitieve mens die is achter gebleven in een grote leegte waar alles een vraagteken is. Maar dan moeten we steeds denken aan de tekst, zij die de zee bevaren zullen de grote werken Gods zien en dat hebben we gezien en daar zijn we dankbaar voor. Soms moet je moreel erbij gaan liggen, niets meer doen, overgeven, accepteren en ten slotte absorberen. Dan moet je de kapen ronden van alle stormen, wedergeboren worden, een andere waarheid, we ruiken nog steeds de zee maar we ruiken ook de aarde, de grond, de klei en zo zien we toch weer vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Wat hebben we genoten van onze eens zo trotse Astrid.
Voor iedereen wensen we, fair winds and following seas,
Pieter en Ineke de Kam
.
