Song's Travel Diaries

04/09/2024

笑う門には福来たる (warau kado niwa fuku kitaru)

Meaning: Laughter and smiles will bring happiness and fortune 😀

03/09/2024

Η απροσδόκητη ομορφιά του καπακίου.|

Πριν από τον εθισμό μου στη συλλογή σφραγίδων στην Ιαπωνία, είχα ήδη αποκτήσει μια εμμονή με τα καπάκια των υπονόμων. Έτσι, σε κάθε μου ταξίδι αναζητούσα - ακόμη το κάνω - τα πιο περίτεχνα και ιδιαίτερα.

Θα επεκταθώ ελαφρώς για να εξηγήσω. Τα καπάκια των υπονόμων στις πόλεις έχουν χρηστική σημασία. Γι αυτό και συνήθως δεν κερδίζουν την προσοχή μας. Υπάρχουν για να εξυπηρετούν την είσοδο-έξοδο από τον υπόνομο εφόσον πρέπει να γίνει κάποια εργασία και για να διασφαλίζουν την ασφάλεια των πεζών ή/και των οχημάτων. Πάρα ταύτα, σε πολλές πόλεις του κόσμου (όλες όσες έχω μέχρι τώρα επισκεφθεί), κάποια από τα καπάκια αυτά είναι τόσο μοναδικά και ιδιαίτερα, κάτι που για εμένα και άλλους fans, τα κάνει συλλεκτικά.

Γι αυτό όταν ταξιδεύετε, μην κοιτάτε πάντα και μόνο ψηλά!

(Μέρος της συλλογής μου στις εικόνες)

02/09/2024

Σφραγίδες Eki 駅スタンプ & Goshuin 御朱印

Λίγο πριν ξεκινήσω το πρόσφατο ταξίδι μου στην Χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου, κατά την έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο, βρέθηκα σε ένα forum ταξιδιωτών. Και εκεί ανακάλυψα μια πληροφορία που έμελλε να γίνει η αγαπημένη μου συνήθεια -σε βαθμό εξάρτησης- κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Και αυτή δεν ήταν άλλη από το κυνήγι της σφραγίδας.

Πρόκειται για μια πολύ αγαπημένη δραστηριότητα όχι μόνο των Ιαπώνων αλλά και των επισκεπτών, και όταν το πρωτοείδα γοητεύτηκα -ως θαυμάστρια του ρετρό- και αυτή, αν μη τί άλλο είναι όντως μια πολύ ρετρό συνήθεια.

Φρόντισα λοιπόν να προμηθευτώ ένα κενό σημειωματάριο με λευκές σελίδες με σχετική πυκνότητα ώστε να μην λερώνει το μελάνι, και ταξίδεψα με ένα προσωπικό στοίχημα. Να συγκεντρώσω όσο το δυνατόν περισσότερες. Κάποιες τις βρήκα εύκολα, άλλες πιο δύσκολα αφού ήταν κρυμμένες.

Λέγονται eki stamps (駅スタンプ ). Πού θα τις βρεις? Σίγουρα στους σταθμούς των τρένων αλλά και σε διάφορους χώρους επίσκεψης, όπως το Government Building και η ψαραγορά. Συνήθως βρίσκονται κοντά στις εισόδους - εξόδους, πἀνω σε ένα μικρό ή μεγάλο desk. Διατίθενται δωρεάν αρκεί να έχεις μαζί σου ένα σημειωματάριο ή μερικά κενά φύλλα για να σφραγίσεις.

Οι αναμνηστικές σφραγίδες ποικίλουν ανάλογα με τον χώρο που φιλοξενούνται και συνήθως αποτελούνται από ιδεογράμματα που δηλώνουν το μέρος και κάποια παράσταση που είναι ενδεικτική του μέρους και/ή του θέματος. Παραδείγματος χάριν, στον σταθμό της Νάρα, στην σφραγίδα υπάρχει το ελάφι που είναι το σύμβολο της πόλης.

Αναμνηστικές σφραγίδες θα βρεις επίσης σε όλους του ναούς και τα ιερά της χώρας. Οι σφραγίδες αυτές λέγονται goshuin (御朱印) και βρίσκονται στους πάγκους της έκθεσης κάθε ναού. Οι goshuin δεν διατίθενται δωρεάν, το κόστος τους είναι 300 γιεν (2,5 ευρώ) και φιλοτεχνούνται από τους μοναχούς. Είναι αρκετά εντυπωσιακές καθώς γύρω από την σφραγίδα, οι μοναχοί καλλιγραφούν με πινέλο, την ημερομηνία της επίσκεψης, την ονομασία του ναού ή του ιερού και κάποια ευχή ή απόφθεγμα. Δυστυχώς δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση ή βιντεοσκόπηση αυτής της διαδικασίας. Στις εκθέσεις των ναών μπορείς επίσης να προμηθευτείς το orihon (折本), το παραδοσιακό ιαπωνικό σημειωματάριο που ξεδιπλώνει σε στυλ «ακορντεόν», και είναι το καταλληλότερο για συλλογή goshuin. Κάθε ναός διαθέτει το δικό του orihon που είναι ήδη σταμπαρισμένο με τα στοιχεία του ναού και κοστίζει πάνω κάτω 1500 γιεν (9 - 10 ευρώ).

Αναφορικά τώρα με την προέλευση του χόμπι - κυνήγι σφραγίδας, δεν έχω βρει αρκετά αναφορικά στοιχεία, εκτιμάται ωστόσο ό,τι σχετίζεται με τις goshuin. Να σημειώσω ό,τι το προσκύνημα θεωρείται βασική υποχρέωση στην σιντο-βουδιστική θρησκεία. Έτσι, για τους Ιάπωνες ήταν πάντα σημαντικές οι επισκέψεις ναών και ιερών σε διάφορα μέρη της χώρας. Η συλλογή της σφραγίδας αποτελούσε κάποτε το μοναδικό τεκμήριο ότι κάποιος ταξίδεψε με σκοπό να επισκεφτεί έναν συγκεκριμένο ναό.

30/08/2024

We own the night | Japan edition 🇯🇵

Τα βράδια στην Τζαπάν. Ακόμη και τα βράδια της είναι αλλιώς. Μακάρι να μπορούσα να ζήσω δίχως ύπνο για να απολαύσω στο full όλα τα 24ωρα μου εδώ. Η νυχτερινή ζωή της έχει τεράστιο εύρος, ειδικά στις μεγάλες πόλεις όπως το Τόκιο και η Οσάκα. Ναι, είναι οι πόλεις που δεν κοιμούνται ποτέ, γιατί οι άνθρωποι δεν τις αφήνουν. Οι βραδινές βόλτες με έκαναν να νοσταλγήσω την Νέα Υόρκη. Τα φώτα, οι διαφημίσεις, οι φωτιζόμενες ταμπέλες, τα ταξί, η βραδινή υγρασία, οι μυρωδιές. Μια Νέα Υόρκη σημαδεμένη με ιδεογράμματα.

Facts:

➡️ Οι Ιάπωνες δεν συνηθίζουν να πηγαίνουν νωρίς για ύπνο συγκριτικά με τους διεθνείς ανταγωνιστές τους. Οι μόνοι που κοιμούνται πιο αργά είναι οι άντρες στο Χονγκ Κονγκ, την Βραζιλία, την Κίνα και την Ισπανία. Ενώ για τις γυναίκες μόνο εκείνες στο Χονγκ Κονγκ και την Ισπανία, θα κοιμηθούν πιο αργά το βράδυ!

➡️ Επίκεντρα της νυχτερινής ζωή στην Ιαπωνία είναι το Τόκιο, και η Οσάκα, με τεράστιο εύρος επιλογών για city nightlife. Ειδικά στο Τόκιο, οι επιλογές είναι θεματικά ταξινομημένες ανά συνοικία.

➡️ Στο taxi της Ιαπωνίας, θα αισθανθείς celebrity!
tip μην προσπαθήσεις να αναίξεις την πόρτα, ανοίγει αυτόματα. Οι οδηγοί είναι super legit και κομψοί τόσο στην συμπεριφορά όσο και στην εμφάνιση. Το κόστος της υπηρεσίας είναι τίμιο και λογικό, και μπορείς να αισθάνεσαι ασφάλεια σε κάθε μετακίνηση.

➡️ Η Ιαπωνία θεωρείται υπερβολικά ασφαλής τόσο στο φως της ημέρας όσο και τη νύχτα. Η εγκληματικότητα στους δρόμους είναι σχεδόν μηδενική και οι περισσότερες περιοχές της είναι καλά φωταγωγημένες και πολυσύχναστες. Δεν είναι καθόλου περίεργο να συναντάς ανθρώπους γενικότερα αλλά και γυναίκες μόνες ειδικότερα να περπατούν αργά το βράδυ.

28/08/2024

Gion 祇園 | by night

Κράτησα για το τέλος την αγαπημένη μου Gion 祇園. Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς συνοικίες του Κιότο, και εδώ έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να συναντήσεις gesiha όπου στην διάλεκτο του Κιότο λέγεται geiko, και σημαίνει “γυναίκα της τέχνης”.

Η συνοικία της Gion τοποθετείται κάπου στην Shijo, ανάμεσα στον σιντοϊστικό ναό Yasaka στα ανατολικά, και τον ποταμό Κamo στα δυτικά. Πρόκειται για μια συνοικία γεμάτη καταστήματα, εστιατόρια και ochaya, εκεί που οι geiko σερβίρουν τσάι και ψυχαγωγούν τον επισκέπτη με κύριο εργαλείο την τέχνη τους.

Ένας ακόμη λόγος που η Gion προσελκύει τους επισκέπτες είναι τα ξύλινα machiya, τα παραδοσιακά σπίτια των εμπόρων που βρίσκονται ευθυγραμμισμένα στις παλιές οδούς της. Χτισμένα με στενές προσόψεις με μήκος με 5-6 μέτρα, εκτείνονται με βάθος μέχρι και 20 μέτρα από τον δρόμο. Αυτό γιατί η φορολογία τους βασιζόταν στην πρόσοψη τους.

Αγαπώ πολύ τις παλιές συνοικίες. Έτσι σε κάθε ταξίδι μου, θα φροντίσω να χαθώ σε κάποιες από αυτές και νοσταλγικά να ταξιδέψω στον χρόνο. Περπατώ ένα βροχερό βράδυ στην Gion και συγκεκριμένα στην Hanamikoji Dori, όπου μαγεύομαι από τις αντανακλάσεις πάνω στα πλακόστρωτα στενά της. Μια geiko με μεταξωτό, πορφυρό κιμονό με προσπερνά κρατώντας την κόκκινη ομπρέλα της. Τον ήχο της βροχής, διακόπτουν τα ψηλά της okobo (παραδοσιακά ιαπωνικά σανδάλια) και τα βήματα της είναι μικρά και αλλά φοβερά γοργά. Την ακολουθώ διακριτικά και λίγο παρακάτω θα συναντήσει τρεις ακόμη geiko που επιστρέφουν βιαστικά από την ochaya, ντυμένες επίσης με τα πανέμορφα μετάξια τους. Τα headphones είναι φυλαγμένα στο backpack γιατί αυτή την βόλτα θέλω να την απολαύσω με όλες μου τις αισθήσεις. Άλλωστε ποιό καλύτερο soundtrack από τον ήχο της βροχής, τα okobo των geiko και τις σποραδικές συνομιλίες τους ενώ κινούνται βιαστικά στην βροχή. Η μυρωδιά του βρεγμένου ξύλου είναι κυρίαρχη σε όλο το μήκος του δρόμου και εγώ ταξιδεύω ήδη στην Gion μιας άλλης εποχής…

“Βάφει το πρόσωπο της για να κρύψει το πρόσωπο της. Τα μάτια της, βαθιά νερά. Μια geisha δεν μπορεί να επιθυμεί. Μια geisha δεν μπορεί να αισθάνεται. Η geisha είναι καλλιτέχνης ενός αιωρούμενου κόσμου. Χορεύει, τραγουδάει, σε ψυχαγωγεί, ό,τι θες… Τα υπόλοιπα είναι σκιές, τα υπόλοιπα είναι μυστικά.” Sayuri / Memoirs of a geisha

25/08/2024

Επόμενος σταθμός μου, η Hiroshima 広島市
(Hiroshima-shi).

Επιστρέφω στην Χιροσίμα για να επισκεφθώ το Πάρκο Ειρήνης, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι αφιερωμένο στην μνήμη των θυμάτων της τραγικής πυρηνικής επίθεσης.

Σταματώ μπροστά στο Μνημείο Ειρήνης, γνωστό και ως “Θόλος” (Genbaku), αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος που συνέβη στις 8.15´ το πρωί της 6ης Αυγούστου του 1945, αφότου ο Harry Truman, κούρδισε το ρολόι του ολοκαυτώματος αφήνοντας ένα ακόμη μελανό αποτύπωμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Θόλος, ήταν το μοναδικό κτίριο που έμεινε όρθιο μετά την πυρηνική έκρηξη, μέσα σε μια πόλη στάχτη, παρότι η ατομική βόμβα εξεράγη σχεδόν από πάνω του. Το κτίριο είχε σχεδιαστεί από τον Τσέχο αρχιτέκτονα Jan Letzel και η ανέγερση του ολοκληρώθηκε το 1915. Ονομάστηκε Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα και λειτούργησε σαν εκθεσιακός χώρος των βιομηχανικών προϊόντων της περιοχής. Στέκεται μέχρι σήμερα, γυμνό και μισογκρεμισμένο, για να μας θυμίζει τις συνέπειες μιας πυρηνικής καταστροφής.

Συνεχίζω τον περίπατο ενώ έχει μόλις ξεκινήσει να βρέχει, και περνἀω την γέφυρα Motoyasu πάνω από τον ομώνυμο ποταμό. Το πάρκο είναι τόσο ήσυχο και έχει ελάχιστη κίνηση.

Περπατώ στην βροχή όταν την σκέψη μου ταράζει ευχάριστα ο ήχος μιας καμπάνας. Είναι από το μνημείο της Ειρήνης των Παιδιών. Κατασκευάστηκε το 1958 και είναι αφιερωμένο στην μνήμη της νεαρής Sadako Sasaki και των χιλιάδων παιδιών, θυμάτων της Χιροσίμα. Το μνημείο αποτελείται από ένα κεντρικό γλυπτό όπου στο κέντρο του κρέμεται μια μικρή καμπάνα και στην κορυφή του, ένα κορίτσι κρατά έναν origami γερανό. Το γλυπτό βασίζεται στην αληθινή ιστορία της μικρής, που πέθανε από τη ραδιενέργεια της βόμβας λίγα χρόνια μετά την επίθεση. Ενώ νοσηλευόταν, η Σαντάκο πίστευε ότι αν έφτιαχνε χίλιους οριγκάμι γερανούς (orizuru), θα θεραπευόταν. Μέχρι και σήμερα, άνθρωποι - κυρίως παιδιά - απ' όλο τον κόσμο φτιάχνουν τέτοιους χάρτινους γερανούς και τους στέλνουν στη Χιροσίμα όπου τοποθετούνται σε διάφανα booths γύρω από το γλυπτό. Οι γερανοί, - στο σύνολο τους περίπου δέκα εκατομμύρια μέχρι σήμερα - περνιούνται σε κλωστή ή γίνονται κολάζ συνθέτοντας εικόνες που μεταφέρουν μηνύματα για την ειρήνη και την παγκόσμια συμφιλίωση. Κατόπιν ανακυκλώνονται σε σελιδοδείκτες, σημειωματάρια και άλλα αναμνηστικά που διατίθενται στο πωλητήριο του πάρκου.

Λίγο παρακάτω, η Φλόγα της Ειρήνης, η Αιώνια Φλόγα άναψε για πρώτη φορά το 1964 και δεν έχει σβήσει ποτέ έκτοτε, θα παραμείνει αναμμένη έως ότου καταστραφεί και η τελευταία πυρηνική βόμβα στον πλανήτη και η ανθρωπότητα διαφύγει τον κίνδυνο της πυρηνικής εξόντωσης.

Στο πάρκο που είναι φοβερά περιποιημένο και καθαρό, θα συναντήσεις πολλά διάσπαρτα μνημεία, όπως το Συντριβάνι της Προσευχής, οι Πύλες της Ειρήνης, η Καμπάνα της Ειρήνης, αφιερωμένα στα θύματα της βόμβας που κατέστρεψε την Χιροσίμα, σκόρπισε τον θάνατο σε τουλάχιστον 140.000 ανθρώπους και άφησε πίσω της μόνο στάχτη.

Το Μουσείο Ειρήνης της Χιροσίμα, είναι το κύριο μουσείο του πάρκου και εδώ ολοκληρώνεται η επίσκεψη. Κατασκευασμένο από σκυρόδεμα και με ιδιαίτερη αυστηρότητα και στιβαρότητα στον σχεδιασμό του, δίνει την εντύπωση ότι οφείλει να αντέχει. Σκοπός του είναι η ενημέρωση των επισκεπτών σχετικά με την ατομική βόμβα. Περιέχει εκθέματα και πληροφοριακό υλικό που καλύπτουν τα γεγονότα που οδήγησαν στον πόλεμο, το ρόλο της Χιροσίμα στον πόλεμο μέχρι τον βομβαρδισμό, και εκτεταμένες πληροφορίες για το βομβαρδισμό και τις επιπτώσεις του, μαζί με πολλά αντικείμενα και φωτογραφίες.

Βαθιά επηρεασμένη και προβληματισμένη, αφήνω το πάρκο και κατευθύνομαι προς το τραμ που θα με πάει στον σταθμό των τρένων για να πάρω το τρένο βολίδα για Κιότο.

Στο μυαλό μου επιστρέφει το δίλημμα με το οποίο για πρώτη φορά βρέθηκα αντιμέτωπη στην εφηβεία μου, όταν στο σχολείο είχε ζητηθεί η γνώμη μας σχετικά με το εάν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει χρήση πυρηνικών προκειμένου να λήξει ο Β´Παγκόσμιος Πόλεμος. Και αναρωτιέμαι ακόμη, ποιά είναι η σημασία της γνώμης μου και ποιά η σημασία της γνώμης ολόκληρης της ανθρωπότητας ύστερα από μια τέτοια καταστροφή, αναρωτιέμαι αν ποτέ ένας απλός άνθρωπος θα άντεχε να ζήσει με το βάρος μιας τέτοιας απόφασης, και τέλος πάντων αφού κατόπιν εορτής τίθεται το ερώτημα, γιατί η ερώτηση να μην είναι: “Ήταν απαραίτητος ο Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος; Ήταν απαραίτητος ο A´; Είναι απαραίτητοι οι πόλεμοι με όλες τις συνέπειες τους γενικότερα;

Ίσως το μυαλό μου ταξιδεύει περισσότερο από το σώμα μου και υπάρχουν λόγοι που δεν μπορώ ή δεν θέλω να τους καταλάβω. Ίσως να είμαι ρομαντική και ο κόσμος που ονειρεύομαι να μην είναι ικανός να υπάρξει.

Ξέρω όμως ένα. Αξίζει να ταξιδεύω. Αξίζει, εκείνο που στο μυαλό μου υπήρχε σαν πληροφορία να γίνεται γνώση βιωματική. Άξιζε να έρθω σε αυτό το μέρος γιατί είδα, άκουσα, αισθάνθηκα, σκέφτηκα και κατάλαβα, λίγο περισσότερο από όσο μου επέτρεψαν τα βιβλία.

Και ξέρω και κάτι ακόμη. Αξίζει να ελπίζουμε. Αξίζει μάλλον να είμαστε και κάπως ρομαντικοί γιατί ίσως αυτός είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης σε έναν πλανήτη που η τύχη του ελέγχεται - από πάντα και για πάντα - από «ανθρώπους» λιγότερο έξυπνους και περισσότερο επικίνδυνους.

Υ.Γ. Η συγκεκριμένη ανάρτηση με «δυσκόλεψε» αρκετά στην προσέγγιση καθώς δεν πρόκειται για ένα αμιγώς τουριστικό θέμα. Η επίσκεψη στην Χιροσίμα με επηρέασε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη επίσκεψη στην χώρα, και μολονότι προσπαθώ στα ταξίδια μου περισσότερο να παρατηρώ και λιγότερο να κρίνω, για το συγκεκριμένο θέμα θα ήταν αδύνατο να μην εκφράσω την θέση μου. Μιας και το έκανα, θα μοιραστώ και κάποιες εικόνες από το διαδίκτυο που βρίσκω συγκλονιστικές και θεωρώ ότι ολοκληρώνουν το θέμα της ανάρτησης καθώς η σημερινή εικόνα της Χιροσίμα βρίσκεται έτη φωτός μακρυά από την εικόνα της μετά από την επίθεση. Επίσης έχουν περάσει μόλις 20 ημέρες από το memorial -καθώς κάθε χρόνο, στις 6 Αυγούστου οι Ιάπωνες συγκεντρώνονται στο πάρκο και οργανώνουν δράσεις προς την μνήμη των θυμάτων- ας αφιερώσουμε με την ευκαιρία αυτή, μερικά λεπτά σκέψης στη μνήμη των ανθρώπων που χρειάστηκε να υποφέρουν είτε ακαριαία είτε αργά και επώδυνα από τις συνέπειες εκείνου, αλλά και κάθε πολέμου. Γιατί να το κάνουμε; Επειδή εμείς είμαστε άνθρωποι.

20/08/2024

Japan 🇯🇵 day 7: Itsukushima 厳島 (Miyajima 宮島)

Itsukushima Ο-Torii
Itsukushima-jinja 厳島神社

Το alarm θα χτυπήσει ακόμη πιο νωρίς σήμερα, γιατί αυτή είναι η τελευταία ημέρα εξερεύνησης στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Δυσκολεύομαι να δεχτώ ό,τι πρέπει να περάσω σε “λειτουργία” επιστροφής και χαρίζω στον εαυτό μου ακόμη λίγο χρόνο δίχως το βάρος του γυρισμού. Άλλωστε έχω μπροστά μου μια ολόκληρη ακόμη ημέρα και δεν θέλω να χάσω λεπτό.

Ετοιμάζομαι, αφήνω το δωμάτιο και βιαστικά κατευθύνομαι στον σταθμό για να πάρω τον Shinkansen. Θέλω να πάω νοτιοδυτικά, στο νησί Ιτσουκουσίμα (Itsukushima 厳島), γνωστό και ως Μιαγιατζίμα (Miyajima 宮島) που βρίσκεται στον κόλπο της Χιροσίμα (Hiroshima-shi 広島市‎‎) στην θάλασσα Seto.

O Shinkansen με αφήνει στον σταθμό της Χιροσίμα όπου αλλάζω γραμμή για τον Miyajimaguchi Station από όπου θα επιβιβαστώ στο ferry για να φτάσω στο Ιερό νησί. Το ferry έρχεται με ακρίβεια χρόνου τρένων. Επιβιβάζομαι και απολαμβάνω την γραφική διαδρομή. Ο καιρός είναι ζεστός και υγρός. Το βουνό Misen με τα παρθένα δάση του νησιού περιβάλλει τον κόλπο, και οι κορυφές του που έχουν ντυθεί με απαλή συννεφιά, μοιάζουν με νύμφες που αιωρούνται στους αιθέρες. Η χαρακτηριστική κόκκκινη πύλη torii μέσα στην θάλασσα ξεδιπλώνει τις διαστάσεις της καθώς το ferry προσεγγίζει το μικρό λιμάνι. Αποβιβάζομαι.

Το εκδοτήριο που βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού και είναι υποχρεωτικό πέρασμα για κάθε επισκέπτη, διαθέτει τουαλέτες, χώρο καπνιστών, κατάστημα με σουβενίρς και φυσικά σφραγίδα! Χτυπάω την σφραγίδα μου και βγαίνω από τον σταθμό.

Περπατώντας προς την torii, διασχίζω την εμπορική οδό Miyajima Omotesando με τα διάφορα τουριστικά καταστήματα, έχοντας στα δεξιά μου την παραλία Mikasa και στον δρόμο μου συναντώ “ευγενικά” ελάφια. Τυχαία, στρέφω το βλέμμα μου ψηλά στον ουρανό και παρατηρώ ένα σπάνιο είδος αρπακτικού τον Μαύρο Αετό, όπου στην ιαπωνία θεωρείται ιερός και λέγεται “Tobi”.

Συνεχίζω προς τον Itsukushima Shrine, τον ναό με την εντυπωσιακή πενταόροφη παγόδα. Ο ναός χτίστηκε αρχικά σε πασάλους μέσα στο νερό με σκοπό να αποτραπεί η διείσδυση οποιοδήποτε μέρους της δομής του, στο ιερό έδαφος του νησιού.

Απέναντι από τον ναό, μέσα στην θάλασσα, στέκεται περήφανη η Itsukushima Ο-Torii (Μεγάλη Ιερή Πύλη), σε ύφος Ryobu-torii το οποίο χαρακτηρίζεται από τους υποστηριζόμενους πυλώνες. Είναι το απόλυτο σύμβολο του Σιντοϊσμού και η πιο πολυφωτογραφημένη πύλη torii της Ιαπωνίας. Με ύψος 17 περίπου μέτρων, βρέχεται από τον από το ιερό νερό της θάλασσας Seto, από τον 6ο αι. και μπορεί να προσεγγιστεί με τα πόδια από την παραλία ανάλογα με την στάθμη της παλίρροιας. Να σημειώσουμε, ό,τι σε μια χώρα που ταλαιπωρείται τόσο τακτικά από σεισμούς και τυφώνες, η πύλη που βλέπουμε σήμερα είναι μόλις η ένατη ακριβής -σύμφωνα με την πρωτότυπη κατασκευή-, και ανεγέρθηκε το 1875. Καταγράφηκε το 1996 ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. H στάθμη του νερού δεν μου επιτρέπει να την προσεγγίσω και έτσι στέκομαι στην ουρά με σκοπό να την φωτογραφίσω από την άκρη μιας προβλήτας, ενώ παράλληλα απολαμβάνω την βόλτα μου στους χώρους του λιτού, κόκκινου ναού, που καμαρώνει την πύλη.

Δυστυχώς, ο χρόνος μου μέχρι την επιβίβαση στο ferry της επιστροφής είναι αρκετά περιορισμένος και στην σύντομη βόλτα μου, ανακαλύπτω ότι στο νησί υπάρχει ανάμεσα σε άλλα, μουσείο ιστορίας και ενυδρείο. Ένας ακόμη εμβληματικός βουδιστικός ναός, ο Daisho-in βρίσκεται στους πρόποδες του Misen μα είναι αδύνατον να προλάβω να τον επισκεφθώ, κι έτσι τον αφήνω για την επόμενη επίσκεψή μου. Τρέχω, και οριακά προλαβαίνω το ferry της επιστροφής!

Επόμενος σταθμός μου, η Χιροσίμα.

18/08/2024

Για όλα, υπάρχει λύση! 😃

17/08/2024

Γρήγορος οδηγός, Now you Know 😉
Day 5 | Osaka 大阪市‎‎

15/08/2024

Japan 🇯🇵 day 6: Osaka 大阪市‎‎

• Shinsaibashi-Suji Shopping Street 心斎橋筋商店街
• Dōtonbori 道頓堀

…Κατεβαίνω, και βιαστικά μέσα στην καταιγίδα κατευθύνομαι προς το τρένο για να πάω στην Dōtonbori ή Dōtombori (道頓堀) που είναι μια από τις πιο τουριστικές συνοικίες της Οσάκα. Η περιοχή απλώνεται γύρω από το κανάλι του Dōtonbori, από την γέφυρα Dōtonboribashi μέχρι την γέφυρα Nipponbashi στην συνοικία Namba. Βγαίνω από τον σταθμό έχοντας συλλέγξει τις σφραγίδες. Έχει πια σταματήσει να βρέχει όμως ο ουρανός υπόσχεται περισσότερες σταγόνες. Στέκομαι μπροστά στην είσοδο της εμπορικής οδού Shinsaibashi-Suji Shopping Street 心斎橋筋商店街. Σήμερα είναι ημέρα Παρασκευή και η εκτίμηση του πλήθους των επισκεπτών στην αγορά -όπως έτυχε να διαβάζω νωρίτερα σε μια έρευνα- είναι 60.000! Η κλειστή αγορά εκτείνεται σε μήκος 580μ. και διακόπτεται μόνο από τους δρόμους που τρέχουν κάθε οικοδομικό τετράγωνο. Με μακρά ιστορία 380 ετών, ήταν ήδη αγορά από την περίοδο Edo. Εδώ θα συναντήσεις καταστήματα πάσης φύσεως για όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες. Από παραδοσιακά κιμονό μέχρι σύγχρονα δυτικά brands σε ενδύματα και υποδήματα, εστιατόρια, fast food, κοσμήματα και ηλεκτρονικά είδη.

Διασχίζω την αγορά και μοιραία οδηγούμαι στην έξοδο της που με “πετάει” στο κανάλι του Dōtonbori. Η ιστορία εδώ μας πάει πίσω στο 1612 όπου ένας έμπορος εν ονόματι Yasui Doton, επένδυσε ολόκληρη την προσωπική του περιουσία σε ένα φοβερά φιλόδοξο project, το οποίο είχε να κάνει με την εμπορική ανάπτυξη του καναλιού αλλά και ολόκληρης της περιοχής! Δυστυχώς, σήμερα η κουλτούρα του θεάτρου που κάποτε άνθιζε στην περιοχή έχει κατά πολύ εξασθενίσει αφού οι βομβαρδισμοί του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου κατέστρεψαν όλα τα θέατρα της περιοχής με εξαίρεση το Shokikuza. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη κάποια στέκια κωμωδίας ενώ το μοναδικό θέατρο που κατάφερε να επιβιώσει, ανεβάζει ακόμη κλασικές παραστάσεις kabuki, όπερα και musicals.

Εκείνο όμως που κάνει την Dotonbori τόσο ιδιαίτερα ξεχωριστή είναι οι φωτεινές επιγραφές και οι διαφημιστικές της πινακίδες. Για λίγο αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην Times Square, μόνο που γραμματοσειρές είναι ιδεογράμματα. Εδώ είναι το κέντρο ψυχαγωγίας της Οσάκα. Ένα τεράστιο χταπόδι, ο κάβουρας, ένας clown, ένας τεράστιος μάγειρας, είναι αδύνατον να μην κερδίσουν την προσοχή σου, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα «λούνα παρκ». Από όλα τα σύμβολα, το πιο δημοφιλές είναι ο δρομέας της Glico που τρέχει πάνω από την γέφυρρα Ebisubashi.

Ο ουρανός, δίνει ότι υποσχέθηκε και οι πρώτες σταγόνες έχουν ήδη ξεκινήσει να δροσίζουν το πρόσωπο. Τρέχω κάτω από την γέφυρα για να φορέσω το αδιάβροχο. Μερικές φωτογραφίες ακόμη, και επιστρέφω στον σταθμό για το τρένο της επιστροφής!

13/08/2024

Japan 🇯🇵 day 6: Osaka 大阪市‎‎

• Osaka station 大阪駅
• Osaka castle 大坂城

Πλησιάζοντας το τέλος του ταξιδιού, το πρωινό ξύπνημα γίνεται ολοένα και δυσκολότερο. Το επόμενο που ακούω κατά το ξύπνημά μου, μετά από το alarm, είναι ο ήχος της βροχής. Ανοίγω τις παχιές, σκούρες κουρτίνες και μέσα από τις σταγόνες που κυλούν στο τζάμι μου, βλέπω έναν πανέμορφο, συννεφιασμένο ουρανό. Ετοιμάζομαι, κατεβαίνω στην τραπεζαρία, και για πρωινό επιλέγω σούπα curry με ζωμό κοτόπουλο ενώ έξω βρέχει ακόμη.

Η βροχή επηρεάζει ελάχιστα το ταξίδι μου αφού έχω εξασφαλίσει στεγανότητα, κυρίως για τον εξοπλισμό μου. Το αδιάβροχο που αγόρασα - το βράδυ της άφιξης μου στην Ιαπωνία - από το 7/11 ήταν τελικά η πιο έξυπνη αγορά μου. Αφήνω πίσω μου το ξενοδοχείο φορτωμένη με φανταστική διάθεση επειδή η φωτεινότητα του συννεφιασμένου και βροχερού ουρανού σε συνεργασία με την φωτομέτρηση μου, μου αποδίδουν το απόλυτο, ατμοσφαιρικά υποτονικό αποτέλεσμα, επειδή στα headphones ακούω Nihls Frahm - Says, από το άλμπουμ Spaces, επειδή κατευθύνομαι στον σταθμό του Τόκυο για να πάρω τον Shinkansen και επειδή ο Shinkansen, θα με πάει στην Οσάκα.

Η Οσάκα, Ōsaka-shi 大阪市‎‎ (μεταφράζεται ως Μεγάλος Λόφος), βρίσκεται στο δέλτα του ποταμού Γιόντο και είναι μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ιαπωνίας. Κατά τη διάρκεια της περιόδου Έντο, η πόλη ανέκτησε το αρχαίο κύρος της και έγινε ένα πολυσύχναστο εμπορικό λιμάνι. Η λαϊκή κουλτούρα της πόλης ήταν στενά συνδεδεμένη με την εξαιρετικά διαδεδομένη στην Ιαπωνία παραδοσιακή τέχνη της ξυλογραφίας που ονομάζεται Ουκίοέ 浮世絵 (ή εικόνες του επιπλέοντος κόσμου). Αναπτυσσόμενη παράλληλα με το Κιότο και το Έντο (σημερινό Τόκιο) η Οσάκα είχε να επιδείξει έντονη καλλιτεχνική ζωή όπως φαίνεται από τα πολυάριθμα κουκλοθέατρα μπουνράκου και θέατρα καμπούκι, ήταν το Broadway της Ιαπωνίας. Σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά το Τόκυο και αποτελεί έδρα πολλών πολυεθνικών επιχειρήσεων ενώ η αγορά της είναι μια απο τις πιο σημαντικές του κόσμου.

Ανεβαίνω στην πλατφόρμα και παρατηρώ τους ανθρώπους που κινούνται βιαστικά σε διάφορες κατευθύνσεις κρατώντας τις ομπρέλες τους. Το τρένο έρχεται με τυπική -ως συνήθως- ακρίβεια χρόνου και επιβιβάζομαι. Η βροχή είναι ακόμη πιο όμορφη μέσα από το τρένο και η διαδρομή είναι ακόμη πιο απολαυστική με την συντροφιά του Nihls Frahms. Φτάνω στην Οσάκα, και αποβιβάζομαι στον σταθμό Umeda.

Πρώτη μου επίσκεψη, το κάστρο της Οσάκα (Ōsakajō 大阪城), γνωστό και ως κάστρο του Hideyoshi, αποτελεί ορόσημο όχι μόνο της περιοχής αλλά και ολόκληρης της χώρας.
Χτίστηκε το 16ο από τον Toyotomi Hideyoshi με την πρόθεση, να αποτελεί το κέντρο μιας νέας, ενοποιημένης Ιαπωνίας υπό την ηγεσία του. Κάπου εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι ο Toyotomi Hideyoshi μόνο ένα τυχαίο όνομα δεν ήταν καθώς η ηγεσία του έφερε πολλές, σπουδαίες και ραγδαίες αλλαγές στην χώρα. Σαν Ιάπωνας “Ρομπέν των δασών”, απαγόρευσε την δουλεία, περιόρισε τα μονοπώλια, αφόπλισε τους χωρικούς και εμπόδισε την διάδοση του χριστιανισμού.

Και ενώ εκείνη την περίοδο χτίστηκαν πολλά κάστρα, αυτό ήταν και παραμένει ένα από τα πιο ονομαστά. Το κάστρο περιέβαλαν οχυρωματικές τάφροι πλάτους 100μ. και τεράστια τείχη. Το κεντρικό, οκτώ ορόφων κτίριο ήταν αρκετά υπερυψωμένο ώστε να παρέχει αρκετή ορατότητα στην περιοχή, ενώ το εσωτερικό του ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό με τους χρυσούς τοίχους και τα ιδιαίτερα έργα τέχνης που το κοσμούσαν. Ωστόσο, μερικά χρόνια αργότερα, οι στρατιές του Tokugawa Hidetada, επιτέθηκαν, κατέστρεψαν ολοσχερώς το κάστρο, και τερμάτισαν ολοκληρωτικά την ηγεσία των Toyotomi. Το κάστρο ξαναχτίστηκε το 1620, το 1665 όμως χτυπήθηκε από κεραυνό και η πυρκαγιά που ακολούθησε προκάλεσε μεγάλη καταστροφή. Δύο αιώνες αργότερα επιχειρήθηκε ανακατασκευή, όμως συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων προκάλεσαν πάλι αρκετές καταστροφές. Αυτές όμως ήταν οι τελευταίες και η προσπάθεια ανακατασκευής που πραγματοποιήθηκε το 1931 έφερε το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα στην επίσκεψη μας. Στους οκτώ επισκέψιμους ορόφους, συναντάς πανοπλίες και όπλα μάχης, μακέτες και μινιατούρες από στρατιές, έργα ιαπωνικής τέχνης, και ένα πολύ ενδιαφέρον αφηγηματικό σετ, με καρέ από οπτικοακουστικά μέσα που σχετίζεται με την ιστορία του κάστρου. Το τελευταίο επίπεδο του κτιρίου, περιβάλλεται από ανοιχτό παρατηρητήριο και προσφέρει ένα απίστευτο πανόραμα στην πόλη που φαίνεται τόσο πιο γοητευτική ενώ λούζεται από την καταιγίδα που ξεκίνησε όσο εγώ σκαρφάλωνα τους ορόφους. Φυσικά, δεν χάνω την ευκαιρία να φωτογραφήσω όλες τις πλευρές της.

Αυτό το κάστρο το αγάπησα ιδιαίτερα. Πέρα από τον εντυπωσιακό σχεδιασμό και την μεγαλειότητα του σαν κτίσμα, δεν θα μπορούσε να με συγκινήσει περισσότερο η τόσο δραματική, επίμονη και παραδειγματική, προσπάθεια του να υπάρξει.

Κατεβαίνω, και βιαστικά μέσα στην καταιγίδα κατευθύνομαι προς το τρένο για να πάω στην Dōtonbori ή Dōtombori (道頓堀)…

08/08/2024

一期一会.|

Η ενότητα «Οσάκα» -μία από τις πολύ αγαπημένες μου- είναι ακόμη σε διαδικασία «παραγωγής»!

Meanwhile…θα μοιραστώ μια εικόνα -που τραβήχτηκε στην Οσάκα- και είναι επίσης φωτογραφία κατηγορίας Ichi-go ichi-e (一期一会)

Και για όσους έχουν διάθεση για ανάγνωση θα αφήσω αυτό:

ichi-go ichi-e εννοιολογικά σημαίνει μια στιγμή, μια συνάντηση, ενώ σε πιο ελεύθερη μετάφραση, ο όρος περιγράφει το συναίσθημα του να απολαμβάνεις και να εκτιμάς, την πληρότητα και την μοναδικότητα της κάθε στιγμής.

Ο όρος εντοπίζεται πολύ πολύ πίσω στον 16ο αι. όταν αντίστοιχη έκφραση χρησιμοποιήθηκε από τον tea master Sen no Rikyū: "one chance in a lifetime" (一期に一度, ichigo ni ichido) που σημαίνει μια ευκαιρία στην διάρκεια της ζωής.

Αργότερα, ο μαθητευόμενος του Rikyū, o Yamanoue Sōji μεταφέρει τον όρο, ακόμη ένα βήμα παρακάτω, προτείνοντας ότι πρέπει να σέβεσαι τον κάθε οικοδεσπότη, καθώς αυτή η γνωριμία θα μπορούσε να συμβεί μόνο μια φορά στη ζωή σου.

Και κατά τα μέσα του 19ου, ο Ii Naosuke, Tairō (αρχηγός του σογκουνάτο των Tokugawa) επεκτάθηκε πάνω στην έννοια σχετικά με την προσοχή που πρέπει να δίνεται από όλους όσους συμμετέχουν σε μια τελετή τσαγιού, καθώς για τον καθέναν από τους συμμετέχοντες αυτή η συγκέντρωση δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί ποτέ ξανά και σίγουρα όχι, με τον ίδιο τρόπο. Ακόμη κι αν τα ίδια πρόσωπα συγκεντρώνονταν στο ίδιο τραπέζι, καμία στιγμή δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με εκείνη που έχει παρέλθει.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πώς ο όρος αυτός (ιτσίγκο ιτσιέ) συνδέεται τόσο έντονα με την τελετή τσαγιού γι αυτό και σε ένα δωμάτιο τσαγιού θα τον συναντήσεις σίγουρα σε κάποιον πάπυρο κρεμασμένο στον τοίχο.

Σε εμάς (στο page) η έννοια αυτή, εισήχθηκε από τον Asterios Damoulas ως πρόταση τίτλου σε προηγούμενη φωτογραφία, και μάλλον θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται για κάθε φωτογραφία που αισθάνομαι ιτσιγκο ιτσιε ♥️

Όποιος θέλει, συνεχίζει να μοιράζεται στα comments φωτογραφίες και ό,τι γενικότερα μπορεί να αισθάνεται κανείς ως ichigo, ichie.

05/08/2024

Φως + γραφή._

Ένας πολύ αγαπημένος δάσκαλος μου, μου είχε πει ό,τι “η ξεχωριστή φωτογραφία, είναι εκείνη που στο κλικ, κάνει την καρδιά σου να φτερουγίσει…”

Μπορεί να μην την ξαναδείς ποτέ, μπορεί να την ξεχάσεις σε κάποια SD card μέσα σε κάποιο συρτάρι, μπορεί κατά λάθος ακόμη και να την διαγράψεις, τη στιγμή όμως που την τράβηξες δεν θα την ξεχάσεις ποτέ, επειδή τη στιγμή εκείνη βρέθηκες εκεί με όλες σου τις αισθήσεις. Τη στιγμή εκείνη, η ψυχή σου αποτυπώθηκε στην εικόνα, μαζί με το φως που πέρασε το κλείστρο.

Ανάμεσα στις πολλές χιλιάδες φωτογραφίες που έχω τραβήξει όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν κάποιες πολύ ξεχωριστές για μένα.

Αυτή λοιπόν η φωτογραφία, είναι μια από τις πολύ αγαπημένες μου από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Τζαπάν.

Τραβήχτηκε στις: 28 JUN 2024 στις 12:17:18am, στην Gion, στο Κιότο.

Σκέφτηκα ό,τι θα είχε ενδιαφέρον να της δώσετε εσείς τίτλο, και θα είχε ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον να μοιραστείτε κι εσείς εικόνες που έκαναν την καρδιά σας να φτερουγίσει! Θα χαρώ πολύ να δω και τα δύο στα σχόλια!

04/08/2024

Γρήγορος οδηγός, Now you Know 😉
Day 5 | Kyoto 京都

04/08/2024

Βόλτα με τα τομοντάτσχια μου στις αγορές Nishiki και Teramachi!
Τζαπανέσκ ザパネスク & Theodore Alifragkis ➡️ (video credits)

Market 錦市場 & dori 寺町通 てらまちどおりΗ αγορά Νισίκι (Nishiki Market 錦市場) είναι μια στενή εμπορική οδός πέντε οικοδομικών τετραγώνων που στεγάζει ...

03/08/2024

京都 Kyōto
Nishiki Market 錦市場

Η αγορά Νισίκι (Nishiki Market 錦市場) είναι μια στενή εμπορική οδός πέντε οικοδομικών τετραγώνων που στεγάζει περισσότερα από 100 μαγαζιά και πάγκους. Είναι επίσης γνωστή ως “η κουζίνα του Κιότο” και ό,τι υπάρχει στους πάγκους και τα μαγειρεία της, έχει σχέση με το φαγητό. Όλα τα προϊόντα είναι ντόπια. Η αγορά έχει ιστορία αιώνων και πολλά από τα μαγαζιά της μεταφέρονται στις οικογένειες από γενιά σε γενιά. Ξεκίνησε ως συνοικία χονδρικής πώλησης ψαριού με το πρώτο μαγαζάκι να ανοίγει γύρω στο 1310. Μετά από αυτό ακολούθησαν κι άλλα καταστήματα και μοιραία η εικόνα της αγοράς άλλαξε από χονδρική σε λιανική. Σήμερα παραμένει η σημαντικότερη αγορά θαλασσινών και άλλων προϊόντων, τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες. Η αγορά είναι πάντα πολυσύχναστη και προσκαλεί όσους θέλουν να εξερευνήσουν την ποικιλία των γαστρονομικών απολαύσεων που προσφέρει το Κιότο.

Ως λάτρης τόσο των θαλασσινών όσο και των τοπικών αγορών, δεν θα μπορούσα να μην επισκεφτώ την “κουζίνα του Κιότο”! Περνάω την είσοδο και αυτομάτως μεταφέρομαι σε ένα νέο περιβάλλον, όπου κυριαρχούν οι μυρωδιές των φρέσκων θαλασσινών που μαγειρεύονται στα ανοιχτά μαγαζάκια. Στο στενό πέρασμα ανάμεσα στους πάγκους, ντόπιοι και τουρίστες έχουν ξεχυθεί σε ένα κυνήγι γαστρονομικών απολαύσεων! Από την ψηλή οροφή της αγοράς κρέμονται χάρτινα φανάρια και πανό με ιδεογράμματα ενώ φυσικό φως, περνά μέσα από τους χρωματιστούς φεγγίτες που μοιάζουν με βιτρώ, και διαχέεται στον χώρο κατά μήκος του ατελείωτου διαδρόμου. Σε κάθε πάγκο δεξιά κι αριστερά μου βλέπω θαλασσινά, εποχιακές τροφές και άλλες σπεσιαλιτέ του Κιότο όπως Ιαπωνικά γλυκά, πίκλες, αποξηραμένα θαλασσινά και sushi. Πολλοί από τους ιδιοκτήτες και τους έμπορους, στέκονται δίπλα στους πάγκους, προσφέροντας μας δείγματα των προϊόντων τους. Θέλω να δοκιμάσω ό,τι υπάρχει στους πάγκους μα είναι αδύνατον κι έτσι περιορίζομαι στα αγαπημένα θαλασσινά και δοκιμάζω διάφορα! Και είναι όλα πεντανόστιμα.

Βγαίνω από την αγορά Nishiki και λίγο παρακάτω μπαίνω στην επίσης κλειστή αγορά Teramachi dori 寺町通 てらまちどおり. H Teramachi Street είναι μια ιστορική οδός γεμάτη καταστήματα. Καταστράφηκε κατά τον εμφύλιο Ōnin την δεκαετία 1467 - 1477 και ξανά στήθηκε από τον Toyotomi Hideyoshi το 1590 όπου και μεταφέρθηκαν στην οδό περισσότεροι από 80 βουδιστικοί ναοί. Σήμερα, θα βρεις στην αγορά ηλεκτρονικά είδη, ενδύματα, υποδήματα, παιχνίδια, μάσκες του παραδοσιακού θεάτρου και σουβενίρ. Εδώ θα βρεις επίσης, καταπληκτικά καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών και φανταστικά ρούχα σε thrift stores, -ανάμεσα τους πολύ ιδιαίτερα και σε πολύ καλή κατάσταση κιμονό-. Οι μικροί ναοί που ξεπετάγονται ανάμεσα στα καταστήματα κάθε τόσο αποτελούν πολύ ευχάριστη έκπληξη.