Dawei Family Travel

13/06/2020

ဘုရား ရှိခိုးရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်

ပဌာန်း ပူဇော်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်

အာရုံက လွင့်တယ်။

ပါးစပ်ကသာ ရွတ်နေတာ

စိတ်က ဟိုရောက် ဒီရောက် ဖြစ်ဖူးကြလိမ့်မယ်။

အမှန်က ကိုယ်က ဘုရား ရှိခိုးတဲ့ ဆီမှာပဲ

စိတ်ကို ထားချင်တာ

ဒါပေမယ့် စိတ်ကတော့ ပြေးမြဲပဲတဲ့။

ဒါဟာ ဘာကြောင့်လဲ

ရှုတတ်ရင် ဒီနေရာမှာတင်

ဘာဝနာ ကုသိုလ်အပြင်

ဝိပဿနာကုသိုလ်ကိုပါ တစ်ပြိုင်တည်း ရနိုင်ပါတယ်တဲ့။

စိတ်ဆိုတာ ကိုယ်မဟုတ်ဘူးလေ

ပုဂ္ဂိလ် သတ္တဝါ ယောက်ျား မိန်းမ ငါ သူ စသည်မဟုတ်တဲ့

အစိုးမရတဲ့

ငါမဟုတ်တဲ့

ငါ့ဟာ မဟုတ်တဲ့

နာမ်ခန္ဓာတစ်ပါး ဖြစ်တဲ့

အနတ္တ တရား မို့ပေါ့။

သူ့သဘောကကို

အနိစ္စတရားပဲ

မမြဲဘူးလေ

ပါးစပ်က ဩကာသ ဆိုနေ

ဆိုစိတ်ကလေး ပျက်

မနက်ဖြန် ဘာလုပ်ရမယ် ဘာကိုင်ရမယ်

စသဖြင့် အတွေးကမ္ဘာထဲ ရောက်

ဒီကနေ ခြင်ကိုက်တော့ ယားနာတဲ့ ဝေဒနာရှိတဲ့

ခန္ဓာကိုယ်ကြီးပေါ် စိတ်ရောက်

ပြီးတော့

ဟာ ငါ ဘုရား ရှိခိုးနေတာပဲ ဆိုပြီး

ပစ္စုပ္ပန် ပြန်ရောက်

စတာတွေနဲ့ သံသရာ လည်နေတာပါပဲ။

ငါမဟုတ် ငါမပိုင်တဲ့ အရာတွေရဲ့

မမြဲတဲ့ သဘောတွေ အဖြစ်အပျက်တွေ

ကြားထဲမှာ

လိုချင်တာ မရလို့

ဖြစ်ရတဲ့ ဒေါသကလည်း ကိလေသာဆိုတဲ့
သင်္ခါရခန္ဓာ ပေါ်လာတာပဲ။

တစ်ခါ မြင်သမျှ ကြားသမျှ လိုချင်ပြန်တာလည်း

လောဘ ဆိုတဲ့ သင်္ခါရခန္ဓာ ကိလေသာပဲ။

ဒီ ငါမဟုတ် ငါမဆိုင် ငါမပိုင်တဲ့ အနတ္တ တွေရဲ့

မမြဲခြင်းဆိုတဲ့ သဘောတွေထဲမှာ

ရုပ်နာမ်ခန္ဓာကြီးကို ငါလို့ ဆွဲပြီး

ဒုက္ခရောက်နေကြရတာ

ပုထုဇဉ်တွေပါပဲ

အချိန်တန်တော့

အမှားတွေ တစ်လှေကြီးနဲ့ သေကြရော

ဒီလိုနံ့သံသရာဟာ

ပုံမှန်လည်ပတ်နေတဲ့

ဖြစ်ရပ်တစ်ခု အဖြစ်

ရပ်တည်နေဆဲပေါ့။

မြတ်စွာဘုရား ပေးတဲ့ဉာဏ်ကို

ရအောင် မယူသရွေ့

သံသရာ ခရီးမှာ

ဒုက္ခရောက်နေဦးမှာပါ။

သုညတ
၇-၆-၂၀၂၀

09/06/2020

ရွှေတိဂုံ ဘုရား အထက်ပစ္စယံနှင့် ပတ္တမြားမျက်ရှင်ဘုရားအား အများဖူးမျော်နိုင်ရန် ဝေမျှပါသည်။

31/05/2020

သူဌေးဖြစ်ဖို့ကံပါလာတဲ့သူက
မွေးကတည်းက သူဌေးအိမ်မှာ
လူဖြစ်လာတယ် ။

အခြားသောသူတွေကတော့
လက်တွေဘဝမှာချမ်းသာဖို့ဆိုရင်
ကံကိုချည်း အားကိုးနေလို့မရပါဘူး ။

လုံးလဝီရီယနှင့်ဉာဏ်ကိုလည်း
အားကိုးကြရမယ် ။

လူတော်တော်များဟာ
ကံရှိစားရမယ်ပေါ့ ကံရှိရင်ရမယ်ပေါ့ဆိုပြီး
ကံကိုပဲ ပုံချနေကြတယ် ။

ဒါဟာ လူပျင်းတွေရဲ့ဆင်ခြေတွေပဲလို့
ဆိုရမယ် မြန်မာစကားပုံမှာ
ကျားရဲလာ ကြမ္မာမရိုးသာဆိုပြီးရှိတယ် ။

ဒါဟာဘာပြောတာလဲဆိုရင်
တောထဲထင်းခုတ်သွားတဲ့
လူတစ်ယောက်ဟာကျားရဲနဲ့တွေတဲ့အခါ

ကံကိုယုံပြီး ကံကိုရိုးမယ်ဖွဲ့ပြီးတော့
မပြေးပဲနေလိုက်တာ
ကျားစားခံလိုက်ရတဲ့အဖြစ်ကို
ရောက်သွားတယ် ။

ဒါကြောင့်အရာရာကံကိုချည်း
အစွန်းရောက်အောင် အားကိုးနေလို့
မရဘူးဆိုတာကို နားလည်ထားရမယ် ။

ဘာဖြစ်ဖြစ်အတိတ်ကံကြောင့်ပဲလို့
ယူထားမယ်ဆိုရင် ပုဗ္ဗေကတဟေတုဒိဋ္ဌိ
ဖြစ်သွားမယ်...။

ဒါကြောင့် ဘဝမှာ ကြီးပွားတိုးတက်ချင်ရင်
ကံကိုချည်း အကြွင်းမဲ့ ပုံယုံထားလို့
မရပါဘူး....။

ကြိုးစားအားထုတ်မှုဝီရိယနှင့်
အသိဉာဏ်ကိုလည်း ကောင်းစွာ
အသုံးချတတ်ဖို့လည်း လိုတယ်လို့
နားလည်ထားရမယ် ။

ပါချုပ်ဆရာတော်နန္ဒမာလာဘိဝံသ

မြတ်ဗုဒ္ဓ၏အဆုံးအမ
နှစ်ဘဝစာချမ်းသာရေး
တရားတော်မှ ရေးသားပူဇော်ပါသည် ။

▪▪▪ဓမ်မစက်က▪▪▪

Ashin Pyinar Sar Ra
🙏🙏🙏⛲📖📖📖⛲🙏🙏🙏

30/05/2020

ဘုရားကျောင်းဆောင်၏ တန်ဖိုး
■■■■■■■■■■■

" အိမ်ဦးခန်း ' ဘုရားကျောင်းဆောင်' တစ်ခုတည်းဖြင့် ကုသိုလ်ရေးကိစ္စ , ပါရမီရေးကိစ္စ အားလုံး
ပြီးစီး နိုင်ပါတယ် "

မိမိတို့ အိမ်ဦးခန်း ရှိ ဘုရားကျောင်းဆောင်၌

● တိဋ္ဌန္တေ နိဗ္ဗုတေစာပိ သမေစိတ္တေ သမံ ဖလံ ●

" သက်တော်ထင်ရှား မြတ်စွာဘုရား၌ လည်းကောင်း ။ ပရိနိဗ္ဗာန် စံတော်မူ သွားကုန်သော ဘုရားရှင် တို့၌ လည်း ကောင်း ။ ' စိတ် စေတနာ ' တူမျှသည် ရှိသော် တူသော
အကျိုး ပေး၏ " ...

ဟူသော ဒေသနာတော် ကို ယုံကြည် မြတ်နိုး ၍ ပုံတော်ကို ဂုဏ်တော်သွင်းပြီး

(၁) ဒါနပါရမီ
--------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်၌ ဆွမ်း , ရေချမ်း , ပန်း စသည်တို့ကို လှူဒါန်းခြင်း - ဒါနပါရမီ ။

(၂)သီလပါရမီ
----------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ သက်တော်ထင်ရှား မြတ်စွာဘုရား ထံတော်ပါး ကဲ့သို့ 'သီလ' ကို ရိုသေစွာ ခံယူ ဆောက်တည်ခြင်း - သီလပါရမီ ။

(၃) နေက္ခမပါရမီ
--------------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ မကောင်းသော အကြံအစည် အကုသိုလ်များမှ ခေတ္တ ရုန်းထွက်၍ မေတ္တာ ဘာဝနာ စသည် တို့ကို ပွားများနေခြင်း - နေက္ခမပါရမီ ။

(၄) ပညာပါရမီ
-----------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ အာနာပါန သမထ ဝိပဿနာ စသည်တို့ကို အားထုတ်ခြင်း - ပညာပါရမီ ။

(၅) ဝီရိယပါရမီ
-----------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ ဒါန ,သီလ ,သမာဓိ, ပညာ ဖြင့် အကုသိုလ်များ မဖြစ်ပွားဘဲ ကုသိုလ်တရား ဖြစ်ပွားအောင် ကြိုးစား အားထုတ်ခြင်း - ဝီရိယပါရမီ ။

(၆)ခန္တီပါရမီ
-------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ ညောင်းညာခြင်း , ပျင်းရိခြင်း , ခြင်ကိုက်ခြင်း စသည်တို့ကို သည်းခံ၍ ကုသိုလ်တရားတို့ကို ကြိုးစားခြင်း - ခန္တီပါရမီ ။

(၇)သစ္စာပါရမီ
----------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ ဘုရားစာဆိုခြင်း , ပရိတ်ရွတ်ဖတ်ခြင်း စသော - သစ္စာပါရမီ ။

(၈)အဓိဋ္ဌာန်ပါရမီ
--------------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ ဝတ္တရားမပျက် ကုသိုလ်တရားတို့ကို ခိုင်မြဲစွာ ပြုလုပ် ဆောက်တည်ခြင်း - အဓိဋ္ဌာန်ပါရမီ။

(၉)မတ်ေတာပါရမီ
------------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ သတ္တဝါတို့အပေါ် မေတ္တာပို့ခြင်း , မေတ္တာပွားများခြင်း - မေတ္တာပါရမီ ။

(၁၀) ဥပေက္ခာပါရမီ
-----------------------
ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့၌ "သဗ္ဗေသတ္တာ ကာမ္မသကာ " ဟု အကြောင်းကံ ကို နှလုံသွင်း ဆင်ခြင်ခြင်း - ဥပေက္ခာပါရမီ ။

~ တည်းဟူသော ' ပါရမီ ဆယ်ပါး ' ကုသိုလ် တရားထူးကြီးများကို ဘုရားကျောင်းဆောင် တစ်ခုတည်းက ပေးစွမ်းနိုင်ပါကြောင်း ကို 'မျက်စိမလျှမ်းကြဖို့ ' အကျိုးမျှော်၍ နိုးဆော် အပ်ပါသည်။ "

" အိမ်ရှိဘုရားကျောင်းဆောင် မှာ လူမူရေး ,စီးပွားရေး , ကြီးပွားရေး , လောကီအကျိုးစီးပွား အားလုံး အတွက် ' သော့ ' ရှိနေတယ် အရယူနိုင်အောင် ကြိုးစားကြ ။

'လောကုတ္တရာတရား ' အတွက် အခြေခံကောင်း , ရတနာသိုက်ကြီးရဲ့ 'သော့ ' ဟာလဲ ဒီမှာပဲ ရှိတယ် ။

(ကျေးဇူးရှင် ရွှေပေါ်ကျွန်း အရှင်ဇေယျသိဒ္ဓိ ဓမ္မဉာဏိက ဆရာတော် ဘုရားကြီး ။ မလိူင်မြို့ )

မျှဝေ ဒါနပြုပါသည် ။
( M . T . N )

-------------------

ဘုရားစင်ပဲ ခေါ်ခေါ်
ဘုရားကျောင်းဆောင်ပဲ ခေါ်ခေါ်
အဓိကတော့ မိမိတို့ရင်ထဲမှာ
ပွင့်တော်မူပြီးသော ဘုရားရှင်များ၏
တူညီသော ဂုဏ်တော် ကျေးဇူးတော်တို့ကို
နှလုံးသားထဲမှာ ထင်မြင်လာအောင် ပွားများ
ကြည်ညိုတတ်ဖို့ အရေးကြီးပါသည် ။

ဘုရားကျောင်းဆောင်ပေါ်မှာ ရတနာသုံးပါးနှင့်
သက်ဆိုင်သော ပစ္စည်းများမှလွဲ၍
မည်သည့် အရာကိုမျှတင်မထားရပါ

ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှင်းမှ စိတ်ရှင်းပါမည် ...
စိတ်ရှင်းမှ ကြည်ညိုသဒ္ဓါဖြစ်ပြီး
တရားထိုင်ခြင်းအား အထောက်အပံ့ဖြစ်ပါမည် ...

ရှင်းလင်းသပ္ပါယ်သော
ပြည်တွင်း ပြည်ပ
ဘုရားစင်(ဘုရားကျောင်းဆောင်)များကို
စုစည်းဖော်ပြလိုက်ရပါသည် ။

သတ္တဝါမှန်သရွေ့ တရားတွေ့
ချမ်းမြေ့သာယာရှိပါစေ ...
min min (mogok)
Credit...ထပ်ဆင့်ပူဇော်အပ်ပါသည်ဘုရား...

28/05/2020

အလောင်းတော်ကဿ ပ သမိုင်း

ဂါမရွာမှ ပိပ္ပလိလုလင်ပျို အသက်နှစ်ဆယ်ပြည့်အရွယ်တွင် မယ်ဘဒ္ဒါရဲ့မိဘများနှင့် နှစ်ဘက်မိဘတိုင်ပင်၍ ထိမ်းမြား ပေးရန် စီစဉ်သည်။ ပိပ္ပလိသည် မယ်ဘဒ္ဒါအား ‘မိဘများကွယ်လွန်သွားလျှင် လူ့ဘောင်ကို စွန့်၍ သင်္ကန်းစီးပြီးတောထွက်မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပါသည်။ ဤဘ၀တွင် အရှည်မနေရ၍ သင်ချစ်နှမမှာ လင်ပြစ်မလေး ဖြစ်မည့်အရေးကို တွေးသနားပြီး တခြား သူနှင့် အရွယ်တူ စိတ်တူ ကြံစည်ပါလော့’ဟု ချော့၍ လွှတ်လိုက်ရသည်။ မယ်ဘဒ္ဒါလည်း အိမ်သူရှင်မ မဖြစ်ရအောင် ခယ တောင်းပန်အကြောင်းပြန်စာ ပေးပို့ပါလည်း ရေစက်ပါ၍ မပြတ်နိုင်ဘဲ မင်္ဂလာပွဲဖြစ်မြောက်ခဲ့သည်။
တဏှာကာမလွန်စွာ စက်ဆုပ် ညှီနံပုတ်ဟု အဟုတ်ရွံရှာမုန်းတာကြောင့် နှစ်ယောက်အတူ အိပ်စက်သောအခါ ပန်းကုံး ခြား၍ သွေဖီတစ်မျိုး စိတ်ဖောက်ပြားပါက ပန်းကုံးညှိုးပါစေဟု ဒိဌာန်ပြုပြီး နေခဲ့ကြသည်။ နှစ်ဘက်မိဘများ ကွယ်လွန်သွား သောအခါ သံဝေဂပိုရပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်မပြုလုပ်ဘဲ အရာရာစွန့်၍ ခြေဦးတည့်ရာသွားတော့မည်။ စိတ်အေးချမ်းသာ နေရစ် ပါတော့ဟု မယ်ဘဒ္ဒါအား ပြောကြားသည်။ မယ်ဘဒ္ဒါလည်း ‘မောင့်နှမလည်း အရှင့်နည်းတူ သံဝေဂရပြီး မောင်တော်ထွက်သွား ရာကို နှမတော်မယ်ဘဒ္ဒါလည်း နောက်ကမကွာ လိုက်ခဲ့ပါမည်’ဟု ပြောကြားသည်။ ကျေးကျွန်များကလည်း အားထားရာ ကင်းမဲ့ပါပြီ ဆိုကာ မသွားဖို့ရန် ငိုကျွေးတောင်းပန်ကြသည်။ ပိပ္ပလိသည် ‘အသင်တို့ ငါတို့ထံတွင် ဆပ်ရန် အကျွေး အသေးအဖွဲ တပဲတရွေးမျှ ပြန်မပေးနဲ့တော့၊ ကျွန်ဘ၀မှ အကုန်လွတ်ကြတော့’ဟု တရားသဘော အနည်းငယ်ဟောကြားခဲ့သည်။
သင်နှမ မယ်ဘဒ္ဒါ သင်သည် ဇမ္ဗူတခွင်၀ယ် လူတွင်မက နတ်တမျှ လှပနေ၍ လူအများအမြင်၀ယ် မသင့်တော်၊ ရဟန်း ဘဝရောက်တာတောင် မခွဲချင်ဘူးဟု ပြောကြလိမ့်မည်။ ငါ၏နောက်က ကောက်ကောက်မကွာ မလိုက်ပါနဲ့ ကြိုက်ရာလမ်း မြန်းပါ တော့ဟု ပြောလေသည်။ မယ်ဘဒ္ဒါကလည်း ယောက်ျားလက်ျာ မိန်းမမှာလျှင် သွားလက်ဝဲ ပြုစမြဲမို့ အရှင်သာလျှင် လက်ျာလမ်းမှ ကြွမြန်းပါတော့ နှမတော်လည်း လက်ဝဲလမ်းမှ သွားပါတော့မည်ဟု လျှောက်ထားလေသည်။ ခွဲခွာရတော့မှာမို့ လက်ျာရစ် သုံးကြိမ် ပတ်ခါ နောက်ဆုံးကန်တော့လေသည်။
ပိပ္ပလိလုလင်နှင့် မယ်ဘဒ္ဒါတို့ လမ်းခွဲပြီး မဟာပထဝီမြေကြီး အိုးထိန်းစက်ကဲ့သို့ သွက်သွက်ခါမျှ တုန်လှုပ်သွားလေ သည်။ သုံးလူထွဋ်ထား မြတ်ဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်မှ ဒိဗ္ဗစက္ခု ရွှေဥာဏ်တော်ဖြင့် ရှုကြည့်ရာ ပိပ္ပလိလုလင်သည် ငါထံ ရည်မှန်းလာကြောင်းသိ၍ ဘုရားရှင် ကိုယ်တော်တိုင် ကြွ၍ အဖူးမျှော်ကန်တော့ခံပြီး ဘုရားရှင်၏ ဒုကုဋသင်္ကန်းကို ပေးသနားပြီး ကျောင်းတော်သို့ ရောက်လတ်သော် ဘုရားရှင် ဧဟိဘိက္ခူခေါ်တော်မူ၍ ရဟန္တာအဖြစ်ကို (၇)ရက်မြောက် သောနေ့၌ရ၍ ဓူတင် ထေရ်ကို ဆောင်တော်မူလေသသည်။
ပဒုမုတ္တရဘုရားသခင်၏ နိယတ ဗျာဒိတ်တော်ကို ရပြီးနောက် ဘုရားသာသနာအကုန်တွင် ဗာရာဏသီပြည်မှာ မင်းညီ သုံးပါးဖြစ်၍ လူတို့ဘောင်တွင် မပျော်မွေ့ဘဲ ရသေ့ပြုခါ စျာန်တရားကို ဟိမဝန္တာတော၌ ဒေသစာရီလှည့်လည်ကျင့်တော်မူသည်။ ဂေါတမအလောင်း အရိမေတ္တယျအလောင်း နောင်တော်နှစ်ပါးနှင့် သလ္လာဝတီ ချင်းတွင်းမြစ်အနောက်ဘက် ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရဝ သုနန္ဒရ တောင်သုံးလုံး၌ သစ္စာအဓိဌာန်ထားခဲ့သည်။ နောင်တော်ကြီးဘုရားဖြစ်၍ အကျွန်ုပ်ကလည်း ရဟန္တာအဖြစ်ကို ရပြီးလျှင် နောင်တော်ကြီး ပရိနိဗ္ဗာန်စံသောအခါ ကျွန်ုပ်ကသဂြိုဟ်မှသာလျှင် တေဇောဓာတ်လောင်ကျွမ်းပါစေ။ အကျွန်ုပ် ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုခဲ့သော် နောင်တော်ငယ် သဂြိုဟ်မှသာလျှင် တေဇောဓာတ်လောင်ကျွမ်းပါစေဟု အဓိဌာန်ထားခဲ့ကြသည်။ နောင်တော်ကြီးဂေါတမနှင့် ထားခဲ့သော ကတိပြည့်စုံပြီ။ နောင်တော်ငယ် မေတ္တယျနှင့်ထားခဲ့သော ကတိသည် မပြည့်စုံသေးပေ။ ဤကဲ့သို့ သစ္စာအဓိဌာန် ပြုတော်မူခဲ့ဖူးသောကြောင့် ငါ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် ယခုလက်ငင်း တေဇောဓာတ် မလောင်ကျွမ်းနိုင်သေး မေတ္တယျဘုရား ရွှေလက်ဝါး တော်၌ တင်မှသာလျှင် တန်ခိုးတော်ကြောင့် တေဇောဓာတ်လောင်ကျွမ်းလိမ့်မည်။
ငါ၏အလောင်းကို ရှိခိုးပူဇော် လှူဒါန်းရန်လာကြသော လူနတ်ဗြဟ္မာအပေါင်းတို့ နိဗ္ဗာန်မဂ်ဖိုလ် ရစေခြင်းအကျိုးငှာ ဇမ္ဗူဒီပ တမ္မဒီပတိုင်း မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်း သလ္လာဝတီ ချင်းတွင်းမြစ်အနောက်ဘက် ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ သုနန္ဒရ တောင်သုံးလုံး အောက်တွင် ပရိနိဗ္ဗာန်စံယူမှသာလျှင် နောင်တော်ငယ်နှင့် ထားခဲ့သော ကတိသစ္စာညီတော့မည်ဟု ဝစီဝါစာ သစ္စာအဓိဌာန် ပြုတော်မူ၏။ အရှင်မဟာကဿပ မထေရ်ကြီး၏ သစ္စာအဓိဌာန်ပြုတော်မူသည်ကို သိကြားမင်းသိတော်မူ၍ လူ့ပြည်သို့ ကိုယ်တိုင် ဆင်းတော်မူခဲ့ပြီးမှ ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ သုနန္ဒရ တောင်သုံးလုံးကိုညွှတ်၍ ကျောက်လှိုဏ်ဂူကို ဖန်ဆင်း၏။ တောင်သုံးလုံးအတွင်း၌ ပတ္တမြားလှိုဏ်ဂူသည် အလျားအတောင်(၅၀) အနံအတောင်(၅၀)စတုရန်း ညီမျှစွာ ရှိ၏။ တံခါး(၄)တန်ကိုလည်း တံခါးတစ်ခုနှင့် တစ်ခုကို အတောင်(၅၀)စီကွာခြား၏။ ၎င်းလှိုဏ်ဂူအတွင်း၌ မြ၊ ဖလ်၊ ရွှေ၊ ငွေစသည်တို့ဖြင့် မွမ်းမံခြယ်လယ်အပ်သော မဟာဂန္ဓ ကုဋိတိုက်တော်ကိုလည်း ဖန်ဆင်းထား၏။ ၎င်းတိုက်၏ အလယ်၌ အလျား(၁၆)တောင်၊ အနံ(၈)တောင်၊ အစောက်(၄)တောင် ရှိ သော မြသလွန်တော်ကို ဖန်ဆင်းထားတော်မူ၏။
မဟာဂန္ဓကုဋိတိုက် လေးမျက်နှာ၌ တစ်ဖက်ကို ကျောက်တံခါး ငွေတံခါး ရွှေတံခါး (၃)တန်စီထား ရှိ၏။ တံခါးပေါက် အမြင့်မှာ (၁၆)တောင်၊ အနံ(၈)တောင်စီရှိ၏။ အရှေ့တံခါး(၃)တန်မှာ ဂန္ဓဗ္ဗနတ်မင်း သုံးထောင် စောင့်၏။ တောင်တံခါး(၃)တန်မှာ ဂုမ္ဘာန်နတ်မင်း သုံးထောင်စောင့်၏။ အနောက်တံခါး (၃)တန်မှာ ဂဠုန်မင်း သုံးထောင်စောင့်၏။ မြောက်တံခါး(၃)တန်မှာ ရက္ခဘီလူးမင်း သုံးထောင်စောင့်၏။ အောက်မျက်နှာ၌ ဘုမ္မစိုးနတ်မင်း၊ မဟာပိန္နဲအသူရာနတ်မင်း သုံးထောင်စောင့်၏။ မဟာဂန္ဓ ကုဋိတိုက် အတွင်း၌ သမာဒေဝ နတ်မင်း လေးထောင်စောင့်၏။
အရှင်မဟာကဿပမထေရ်သည် မလ္လာမင်းတို့၏ အင်ကြင်းပန်းဥယျာဉ်၌ မြတ်စွာဘုရားပရိနိဗ္ဗာန် စံယူပြီးနောက် သင်္ဂါယနာတင်၍ အဇာတသတ်မင်းနှင့် ဓာတ်တော်များကို ရှစ်ပြည်ထောင်သော မင်းများ၏ ဌာပနာစေတီတော်၌ ပင့်ဆောင်ယူ၍ စုရုံးပြီး အဇာတသတ်မင်းလက်သို့အပ်၍ ဓာတ်တော်များ ဌာပနာပြုပြီးသော သတ္တဝါလူအများတို့အား တရားရေအေး အမြိုက်ဆေး ကို တိုက်ကျွေးတော်မူသည်။ အရှင်မဟာ ကဿပမထေရ်ကြီးသည် သက်တော်(၁၂၀)၊ ဝါတော်သိက္ခာ(၅၀)ပြည့်တော်မူသောနေ့၌ ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုအံ့သောနေရာ မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်း ချင်းတွင်းမြစ်အနောက် ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ သုနန္ဒရ တောင်သုံးလုံး ရှိရာသို့ ရာဇဂြိုဟ်ပြည်မှ ထွက်လာခဲ့ရာ ကသဲပြည်ကို ကျော်ဖြတ်ပြီး အထက် ချင်းတွင်းမြစ်ကို ရောက်ရှိသည်။ အရှင်မဟာကဿပ မထေရ်ကြီး ကြွလာသည်ကို ယာထွန်နေသော တောင်သူကြီးဦးကောင်းစင်မြင်တွေ့ပြီး ပင့်၍ ဆွမ်းကပ်လှူခဲ့ပါသည်။ ဤနယ်မြေ တစ်လျှောက်တွင် တောင်သူကြီးဦးကောင်းစင်နတ်ရုပ်ကို ကိုးကွယ်ကြပါသည်။ ပထိုးလုံးချောင်းတွင် ခေတ္တနားပြီး ရေချိုး၍ သင်္ကန်း များကို လျှော်လှန်းသောနေရာတွင် သင်္ကန်းချုပ်ရိုးရာ အနားပါတ်နေရာ အစုံအလင်ထင်ရှားစွာပင် အကြောင်းထင်လျှက်ရှိပါသည်။ ချောင်းအတိုင်း ဆန်တက်ပြီး ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရတောင်သို့ ရောက်ပြီးလျှင် တောင်ပေါ်သို့တက်၍ မတ်တပ်ရပ်တော်မူပြီးလျှင် လူနတ်အပေါင်းတို့၏အကျိုးငှာ အဓိဌာန်ပြုတော်မူသည်မှာ ‘သာသနာတော်၌ သက်ဝင်ယုံကြည်သော အမျိုးကောင်းသားသည် ငါးပါးသီလကို စောင့်ထိန်းခြင်း၊ မိဘဆရာသမားတို့အား ရှိခိုးပူဇော်ခြင်း၊ ရတနာသုံးပါး သာသနာတော်စောင့်နတ်တို့ကို ပူဇော်ပသ ခြင်းပြုကာ ယုံကြည်စွာ သုံးစွဲပါက (၉၆)ပါးသောရောဂါတို့ ပျောက်ပါစေသတည်း။’ ဤကဲ့သို့ သတ္တဝါအပေါင်းတို့အား သနားတော် မူသောကြောင့် မေတ္တာတော်ရေတွင်းကိုလည်း အဓိဌာန်ပြု၍ ထားတော်မူခဲ့လေ၏။ ထိုရေတွင်းမှတဖန် တောင်ဘက်သို့ လျှောက်သွားပြီးလျှင် ဣစ္ဆာသယတောင်ခြေရင်း၌ ဆွမ်းဘုန်းပေးပြီး သပိတ်များကို ဆေးကြောသောချောင်းကို သပိတ်ဆေးချောင်း ဟုခေါ်သည်။
အရှင်မဟာကဿပမထေရ်ကြီးသည် နတ်မင်းအပေါင်းတို့ ဖန်ဆင်းထားတော်မူသော မြသလွန်ညောင်စောင်းထက်တွင် မဟာဗောဓိပင်နှင့် ရတနာခုနှစ်ပါး ရွှေပလ္လင်မြတ်၌ ဘုရားဓာတ်တော်မြတ်ကို ရှိခိုးပူဇော်ပြီးမှ သစ္စာအဓိဌာန်ပြုတော်မူလေသည်။
- ဤဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ သုနန္ဒရ၊ ဣစ္ဆာသယငွေတောင်၌ သူတော်ကောင်းအပေါင်းတို့သည် မိမိ၏အသက်ကို မငဲ့ညှာ (၃)နှစ်(၃)ဝါတိတိ သူများအသက်က မစားမသောက်ဘဲ ပါနုပေတံရှောင်ကြဉ်၍ သမထဝိပဿနာကမ္မဌာန်း၊ အသုဘကမ္မဌာန်းကို စီးဖြန်းအား ထုတ်ကျင့်ကြံ၍ အောင်မြင်လျှင် မြတ်စွာဘုရား၏ သရီယဓာတ်တော်နှင့် ငါ၏အလောင်းတော်စစ်ကြီးကို ကိုယ်တိုင်ဝင်၍ ရှိခိုးပူဇော် လှူဒါန်းဆုတောင်းနိုင်ကြပါစေသတည်း။
- သာသနာ(၂၃၅)နှစ်သို့ ရောက်လျှင် သောဏဥတ္တရ ရဟန္တာအရှင်မြတ်သည် သထုံမြို့ကစ၍ မြန်မာပြည်တစ်ဝှမ်းလုံး၌ သာသနာတော်ပြန့်ပါစေသတည်း။
- ကောဇာသက္ကရာဇ် (၁၂၃၃)နှစ် သာသနာတော်(၂၄၁၅)ခုနှစ်သို့ ရောက်လျှင် ရတနာပုံရွှေမြို့တော် မဟာလောက မာရဇိန်စေတီတော်ဒါယကာ ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးလက်ထက်တွင် သံဃာတော်ပေါင်း (၂၄၀၀)ကို ရွေးချယ်စိစစ် နှုတ်တိုက်အာဂုံ ဆောင်လျှက် တပေါင်းတည်း ရွတ်ဖတ်သရဇ္စျယ်ကြပြီးလျှင် ကျောက်ထက်အက္ခရာ ပဉ္စမသင်္ဂါယနာ တင်တော်မူနိုင်ပါစေသတည်း။
- ဘုရားသာသနာ(၂၅၀၀) ကောဇာသက္ကရာဇ်(၁၃၁၈)ခုနှစ်သို့ ရောက်လျှင် သာသနာပြု မင်းကောင်းနှင့် သိကြားနတ်မင်း တို့ လူ့ပြည်ဆင်းပြီးလျှင် သာသနာဆူးညှောင့်ခလုတ်စသည်တို့ကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းပြီးလျှင် (၂၅၀၀)သော သံဃာတော် အပေါင်းတို့နှင့် ကျောက်ထက်အက္ခရာ ဆဌမသင်္ဂါယနာ တင်တော်မူနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။
- ငါပရိနိဗ္ဗာန်စံယူပြီးနောက် အဇာတသတ်မင်းကြီးနှင့် ငါးရာသောရဟန္တာတို့သည် ငါ၏ အလောင်းတော်စစ်ကို ဖူးပြီးမှ ငါ၏ အလောင်းကိုယ်စား ဒုတိယစန္ဒကူးသရက်ခန်းကို ကိုယ်စားတော်တဆူ၊ ဥာဏ်တော်(၁၂)တောင်၊ မြတ်စွာဘုရား၏ ရုပ်ပွားတော် မတ်ရပ်တော် ဥာဏ်တော်(၁၈)တောင်အမြင့်ကို သွန်းထုပြီးမှ ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ ပတ္တမြားတောင်ခြေရင်း၌ လူနတ်အပေါင်းအား ငါ၏ကိုယ်စားတော်စစ်ကို ဥဒိဿရည်စူး၍ ရှိခိုးပူဇော်ကြရန် သွန်းထုကိုးကွယ်ရစ်ကြပါစကုန်သတည်း။
- ငါ၏အလောင်းတော်နှင့် မြတ်စွာဘုရား၏ဓာတ်တော်၊ ရုပ်ပွားတော်တို့ကို ယုံယုံကြည်ကြည်နှင့် အလေးအမြတ်ပြု၍ ရှိခိုး ပူဇော် လှူဒါန်းဆုတောင်း သစ္စာဓိဌာန်ပြု၍ အကုသိုလ်တရားတို့ကိုပယ်၍ သူတော်ကောင်းတို့၏တရားကို ကျင့်ကြံအားထုတ်ခြင်း ပါရမီဆယ်ပါး အပြားသုံးဆယ် သတ္တဝါအပေါင်းတို့၏ အသက်ကို မသတ်ပုတ်မညှင်းမဆဲ မစားမသောက်ဘဲ မေတ္တာပို့လျှက် ရှိခိုး ပူဇော် လှူဒါန်းဆုတောင်းလာသော လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါအပေါင်းတို့သည် အပါယ်လေးပါး၊ ကပ်သုံးပါး၊ ရပ်ပြစ်ရှစ်ပါး၊ ရန်သူမျိုး ငါးပါး၊ တစ်ဆယ့်ခြောက်ပါးသော ဥမ္ပဌဝေါ၊ နှစ်ဆယ့်ငါးပါးသော ဘေး၊ သုံးဆယ့်နှစ်ပါးသော ကံကြမ္မာ၊ ကိုးဆယ့်ခြောက်ဖြာသော အနာရောဂါတို့မှ ကင်းကွာပြီးလျှင် ပိန်းကြာဖက်ပေါ်တွင် ရေမတင်သကဲ့သို့ ကင်းစင်လွင့်ပျောက်ကြကုန်လျှက် မေတ္တယျဘုရား သခင် ပွင့်တော်မူသောအခါ ငါ၏ခန္ဓာရုပ်ကလပ်ကြီးကို တေဇောဓာတ်လောင်ကျွမ်းသော ပွဲတော်ကြီး၌ ကိုယ်တိုင် ဖူးတွေ့ကြ ရသည်ဖြစ်ပါ၍ မိမိတို့ဆုပန်ကြကုန်သော ဆုမြတ်အပေါင်းတို့နှင့် ပြည့်စုံကြသည်ဖြစ်၍ ဘုရား၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ၊ ရဟန္တာဖြစ်ကြ ကုန်လျှက် နိဗ္ဗာန်ရွှေပြည်မြတ်ကို ရောက်ကြပါစေကုန်သတည်း။
- ငါ၏ရွှေမျက်နှာတော်ပေါ်၌ ပန်းဆွဲကဲ့သို့ ဆွဲထားသော မြတ်စွာဘုရား၏ (၃)မျိုး(၃)စားသော သရီယဓာတ်တော်တို့ကို သာသနာတော်တဝက်ကြသောအခါ သိကြား၊ နတ်မင်းတို့နှင့် ဗုဒ္ဓအလောင်း ရဟန်းတော်မြတ်တို့သည် ဤဓာတ်တော်မြတ်ကို သစ္စာအဓိဌာန်ပြု၍ ပင့်ယူတော်မူပြီးမှ သုနန္ဒရ ငွေတောင်ပေါ်၌ ဣစ္ဆာသယ ဝိဏ္ဍာဆုတောင်းပြည့်မြတ်စွာဘုရား စေတီတော်ကြီးကို တည်ထားကိုးကွယ် တော်မူနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။
ဤကဲ့သို့ ဝစီဝါစာ သစ္စာအဓိဌာန်ပြုတော်မူပြီးလျှင် မဟာဗောဓိပင်နှင့် ရတနာ(၇)ပါးဖြင့်ပြီးသော ရွှေပလ္လင်ကို ဦးခေါင်း ပြုတော်မူပြီး စျာန်ဝင်စားတော်မူပြီးလျှင် သိကြားနတ်မင်းတို့ ဖန်ဆင်းထားအပ်သော မြသလွန်ရွှေညောင်စောင်းပေါ်၌ ပရိနိဗ္ဗာန် စံယူတော်မူလေသည်။
အံ့သြဖွယ်အချက်များ
၁။ အရှင်မဟာကဿပ ပရိနိဗ္ဗာန်စံမြန်းသော လှိုဏ်ဂူကြီးသည် ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ သုနန္ဒရတောင်သုံးလုံးကို ညွှတ်ပေါင်းကူးပြီး ဆက်သွယ်၍နေခြင်း။
၂။ ၎င်းလှိုဏ်ဂူတွင် ကျောက်ခက် ကျောက်ပန်းတို့သည် ပန်းချီ၊ ပန်းပုဆရာတို့ ရေးထု၍ ဆွဲထားဘိသကဲ့သို့ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်၍နေခြင်း။
၃။ ဝေဘူလတောင်ထိပ်တွင် လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါအပေါင်းကို (၉၆)ပါးသော ဝေဒနာများ ပျောက်ကင်းစေရန် မေတ္တာတော်ဖြင့် သောက်ချိုး၍ မကုန်နိုင် အမြဲတစေထွက်၍နေသော ရေတွင်း၊ ၎င်းရေတွင်းကို မိန်းမများရေချိုးခဲ့လျှင် မျက်မြင်ဒိဌ ရေခန်း၍သွားခြင်း။
၄။ အရှင်မဟာကဿပစံမြန်းတော်မူသော လှိုဏ်ဂူတော်အတွင်း လူမဝင်နိုင်သော်လည်း အရှင်မဟာကဿပကို ရည်စူး၍ အထက်ဥမင်မှ ရွှေစစ်၊ ငွေစစ်တို့ကို အဓိဌာန်ပြု၍ ခွက်နှင့်ထည့်ပြီး လှူဒါန်းမျှောလိုက်သော် အောက်ဥမင်ဝကို ရောက်လျှင် ရွှေ၊ ငွေများ မပါသော ခွက်သာလျှင်မျောလာခြင်း။
၅။ အရှင်မဟာကဿပစံမြန်းတော်မူသော လှိုဏ်ဂူနေရာတည့်တည့်သို့ တောရိုင်းသတ္တဝါများ ကျော်ဖြတ်၍ မသွားခြင်း။
၆။ အရှင်မဟာကဿပကို စိတ်ကရည်စူး၍ ဘုရားဖူးသွားလာသော နတ်လူအပေါင်းတို့သည် တောတောင်မြိုင် ချောက်တို့ကို အတန်တန်ကျော်ဖြတ်၍ သွားသော်ငြားလည်း တောသား၊ ရန်သူ၊ ဓါးပြ၊ ခိုးသားဟူသော ဘေးအန္တရာယ်မျိုး နှင့် မတွေ့ရခြင်း။
၇။ အရှင်မဟာကဿပကို ဖူးတွေ့ရန် သွားသောအခါ မကောင်းသော အကျင့်အကြံရှိသောသူများကို နတ်များက ထင်ရှားစွာ ပြသခြင်း။
၈။ အရှင်မဟာကဿပကြီး၏ သင်္ကန်းလှန်းသောနေရာ၌ ယခုတိုင် သင်္ကန်းချုပ်ရိုး အနားပါတ်မကျန် ကောင်းမွန်စွာ ထင်လျက်ရှိခြင်း။
၉။ အရှင်မဟာကဿပမထေရ် စံမြန်းတော်မူသော ဝေဘူလ၊ ဝေဘာရ၊ သုနန္ဒရ တောင်တို့၌ သူတော်ကောင်းတို့ လာ၍ တရားကိုအားထုတ်ခဲ့ပါလျှင် နတ်များက သီလ၊ သမာဓိကို စမ်းပြီးလျှင် အကျင့်သိက္ခာနှင့် ပြည့်စုံလျှင် အလောင်းတော်စစ်ကို ဝင်၍ ဖူးနိုင်ရန် ကူညီစောင့်ရှောက်ခြင်း

26/05/2020

ကျိုက်ပွန် ဘုရား သမိုင်း

ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး သည် ပဲခူးမြို့၏ အနောက်တောင်ဘက် ပဲခူး-ရန်ကုန် ကားလမ်းမကြီး၏ အနောက်ဘက်တွင်တည်ရှိကြီး ဥဿာမြို့သစ် ဧရိယာအတွင်းတွင် ပါ၀င်ပါသည်။”ကျိုက်ပွန်”သည် မွန်ဘာသာ အခေါ်အဝေါ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာဘာသာအားဖြင့် “ကျိုက်”သည် “ဘုရား”ဟုအဓိပ္ပာယ်ရပြီး၊”ပွန်”သည် “လေး”ဖြစ်၍ “ဘုရားလေးဆူ”ဟု ခေါ်တွင်သည်။
ဘုရားလေးဆူ ဆိုသည်မှာ
(၁)ကကုသန္ဓ မြတ်စွာဘုရား (အရှေ့မျက်နှာ)
(၂)ကောဏာဂမန မြတ်စွာဘုရား (တောင်မျက်နှာ)၊
(၃)ကဿဖ မြတ်စွာဘုရား (အနောက်မျက်နှာ)
(၄)ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရား (မြောက်မျက်နှာ) တို့ဖြစ်ကြသည်။
သာသနာ့ဒါယကာ ဓမ္မစေတီမင်းကြီးသည် သာသနာသက္ကရာဇ် ၈၃၇ခုနှစ်,တပို့တွဲလပြည့်ကျော် ၁ ရက်နေ့၌ ဋ္ဌာပနာတိုက်တည်ပြီး၊မြန်မာ သက္ကရာဇ် ၈၃၈ခုနှစ်,ကဆုန်လပြည့်နေ့၌ အနေကဇာတင်၍ ထီးတော်ကို ကိုယ်တော်တိုင် လှူဒါန်းခဲ့သည်။မင်းကြီးသည် သတ္တဝါများအား သနားကြင်နာ ကရုဏာစိတ်ထားသဖြင့် သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည် ရတနာသုံးပါး၌ သက်၀င်ယုံကြည်လျှက် ဆည်းကပ်ကိုးကွယ်စေခြင်းအလို့ငှာ ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာ၌ ပွင့်တော်မူပြီးသော ကကုသန္ဓ မြတ်စွာဘုရား၊ကောဏာဂမန မြတ်စွာဘုရား ၊ကဿပ မြတ်စွာဘုရား ၊ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရား တည်းဟူသော ဘုရားရှင် တို့၏ကိုယ်စား ရုပ်ပွားတော်လေးဆူကို တည်ထားကိုးကွယ်ရန် အကြံဖြစ်တော်မူသဖြင့် သဲကုန်းတန်းအရပ်,ဒါလီစမ်း၏မြောက်ဘက် ကုန်းမြေတစ်ခုတွင် ဥာဏ်တော် အတောင်လေးဆယ်စီရှိသော ရုပ်ပွားတော်ကြီး လေးဆူနှင့်တကွ မဏ္ဍိုင်စေတီတော် အတောင်ရှစ်ဆယ်တို့ကို တည်တော်မူ၏။
ဓမ္မစေတီမင်းကြီးသည် အုတ်၊ပန်းရန်အတတ်၊သစ်ဗိသုကာ အတတ်တို့၌ ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်သောကြောင့် ရုပ်ပွားတော်လေးဆူကို ရုပ်လုံးဖော်ရာတွင် ပခုံးတော်များ၊လက်မောင်းတော်များ၊မေးရိုးတော်များ၊နားရွက်တော်များအတွင်း၌ ကျွန်းဘောင်ကြီးများထည့်သွင်း၍ ရုပ်လုံးဖော်သည်။ ရုပ်ပွားတော်ကြီး လေးဆူ ၏ ကျောမှီရာ မဏ္ဍိုင်တော်အတွင်း အုတ်ချပ်များစီရာတွင်လည်း ရှစ်လက်မ၊လေးလက်မ လေးမြှောင့် အလျားနှစ်ပေခန့်ရှိ ဂဝံကျောက်တုံးများကို နှစ်ပေခြားခန့် အကွက်ကျ အဆင်းလိုက်၊အဆင့်လိုက်ထောင်လျှက် ထည့်သွင်းထားပြီးလျှင် အုတ်များကို ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်။ဘုရားတန်ဆောင်းတော်ကြီးကိုလည်း လှပစွာ တည်ဆောက်တော်မူပြီး တန်ဆောင်းတော်ကြီးမှာ အကျယ် သံတောင်တစ်ရာ၊အမြင့် သံတောင်ခုနစ်ဆယ် ရှိသည်။
မဟာရံတံတိုင်းကြီး အရှေ့အနောက်(၇၀၀)တောင်၊တောင်မြောက်(၇၀၀)၊အတွင်းတံတိုင်း အရှေ့အနောက်(၃၅၀)တောင်၊တောင်မြောက်(၃၅၀)တောင်နှင့်တကွ ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး တည်ဆောက်ခြင်းလုပ်ငန်းအ၀၀ကို လူပေါင်းတစ်သောင်းဖြင့် အမတ်ဒိန်ကို အချုပ်ပြုလုပ်၍ မှူမတ်များနှင့်တကွ မင်းကြီးကိုယ်တော်တိုင် ကြီးကြပ်ပြီးလျှင် (၇)လအတွင်း ဆောင်ရွက်တော်မူလေရာ သက္ကရာဇ်(၈၃၈)ခုနှစ်,ကဆုန်လဆန်း(၁၄)ရက်,စနေနေ့တွင် ပြီးတော်မူသည်။၎င်းကဆုန်လပြည့်နေ့တွင် သံဃာအပေါင်း(၄၀၀)ပင့်၍ အနေကဇာတင်တော်မူပြီးလျှင် မင်းကြီးကိုယ်တော်တိုင် ကျိုက်ပွန်စေတီတော်ကို ထီးတော်တင်လှူ၍ ပွဲလမ်းသဘင် ကြီးစွာ ခံတော်မူသည်။

ထို့နောက် ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး ၏ နမူနာပုံစံတော်များကို ရာဟုထောင့် မဟာတံတိုင်းအပြင်၌ စေတီတည်၍ ဋ္ဌာပနာတော်မူလေသည်။ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး ၏ အင်္ဂါထောင့်တွင် ဇင်္ဂဘောခုံနှင့် ပေတစ်ရာခန့်အကွာ၌ ကျိုက်ပွန်ကျောက်စာကို စိုက်ထူခဲ့သည်။
ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး သည် သိကြားမင်းဆက်ကပ်သော ဘုရား(၂၈)ဆူအနက် နံပါတ်(၁၉)မြောက်ဘုရားကြီးဖြစ်ပြီး ဘွဲ့တံဆိပ်တော်မှာ “အဟံဘန္တေ”ဖြစ်ပါသည်။
“အ၊ဟံ၊ဘ၊န္တေ ဘွဲ့တံဆိပ်တော်ရ ကျိုက်ပွန်ဘုရားရှိခိုး ဂါထာ”
အရဟတံ စတုန္နမ္ပိ၊
ဟန္တာနံ ကိလေသာရယော။
ဘဂ၀တံ သဒါ သန္ဒေ၊
တေဇဿိနံ ယသဿီနံ။
ပုညေနာနေန သဗ္ဗမ္ပိ၊
သမိဇ္စျတု ယထိစ္ဆိတံ။
မြန်မာပြန်အနက်
အရဟတံ – ပူဇော်သက္ကာ အထူးကို ခံထိုက်ကုန်ထသော၊ကိလေသာရယော – ကိလေသာဟူသော ရန်သူတို့ကို၊ဟန္တာနံ – ဖျက်ဆီးတတ်ကုန်ထသော၊ဘဂ၀တံ – ဘုန်းတော်ခြောက်ပါးနှင့် ပြည့်စုံကုန်ထသော၊တေဇဿိနံ – တန်ခိုးအရှိန်အဟုန်ကြီးကုန်ထသော၊ယသဿီနံ – အခြံအရံ များကုန်ထသော၊စတုန္နမ္ပိ – ဘုရားလေးဆူတို့အားလည်း၊သဒါ – အခါခပ်သိမ်း၊ဝန္ဒေ – ရှိခိုးပါ၏။
အနေန ပုညေန – ဤသို့ရှိခိုးရသော ကောင်းမှုကြောင့်၊သဗ္ဗိမ္ပိ – အလုံးစုံသောဆုသည်လည်း၊ယထိစ္ဆိတံ – အလိုရှိတိုင်း၊သမိဇ္စျတု – ပြည့်စုံပါစေသတည်း။ ။
ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး အား ခေတ်အဆက်ဆက် ပြုပြင်ထန်းသိမ်းခဲ့ခြင်း
သက္ကရာဇ်(၉၀၄)ခုနှစ်တွင် ကျိုက်ပွန်ရုပ်ပွားတော်မြတ်ကြီး လေးဆူ၏ ရွှေသင်္ကန်းတော်များကို မင်းတရားရွှေထီးက အသစ်ဆက်ကပ် လှူဒါန်းခဲ့သည်။
သက္ကရာဇ်(၉၂၄)ခုနှစ်တွင် ဘုရင့်နောင် မင်းကြီး သည် ကျိုက်ပွန် တန်ဆောင်းတော်ကြီးကို သံမှို၊သံမြှောင်၊သမယ်နတို့ဖြင့် ခိုင်ခံ့စွာပြုပြင်၍ ရွှေပိန်းချပေးတော်မူသည်။သက္ကရာဇ်(၉၂၆)ခုနှစ် သီတင်းကျွတ်လဆန်း(၈)ရက်ထိ (၇)ရက်တိုင်တိုင်လှုပ်သော မြေငလျင်တွင် လဆန်း(၆)ရက်၌ ကျိုက်ပွန် ထိပ်စေတီပြို၍ ရုပ်ပွားတော်ကြီးလေးဆူ အင်္ဂတေကွာသည်ကို ဘုရင့်နောင်မင်းတရားကြီးသည် အမတ် အဘယသင်္ကြန်အား စေလွှတ်၍ ပြုပြင်စေရာ သက္ကရာဇ်(၉၂၆)ခုနှစ်၊နယုန်လပြည့်ကျော် (၂)ရက်နေ့တွင် ပြီးစီး၍ မင်းကြီးကိုယ်တိုင် ထီးသစ်တင်လှူတော်မူလေသည်။
သက္ကရာဇ်(၉၅၂)ခုနှစ် ၊တော်သလင်းလတွင်လှုပ်သော ငလျင်ဒဏ်ကြောင့် ကျိုက်ပွန် စေတီတော်ကြီး မြေခသည်ကို နန္တဘုရင်သည် (၉၅၃)ခုနှစ်၊ဝါဆိုလတွင် ထီးအသစ်တင်လှူခဲ့သည်။
သက္ကရာဇ်(၉၆၂)ခုနှစ်၊တန်ခူးလတွင် ဟံသာ၀တီကိုတိုက်ခိုက်သော ရခိုင်တပ်သားများက ကျိုက်ပွန်တန်ဆောင်းကြီးကို မီးရှို့ဖျက်ဆီးပြီးလျှင် ဘုရင့်နောင် မင်းကြီးလက်ထက်က တန်ဆောင်းတော်ကြီးကို ပိုမိုခိုင်ခံ့အောင် ပြုလုပ်ခဲ့သော သံမှို၊သံမြှောင်၊ မယ်နတို့ကို ကောက်၍ ရခိုင်သို့သယ်ကြသည်။ထိုအချိန်မှစ၍ ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး လေးဆူ မှာ တန်ဆောင်းတော်ကင်းမဲ့၍ နေပူမိုးခခံနေရသည်မှာ ယခုတိုင်အောင်ပင်ဖြစ်သည်။ ယင်းကိုသက္ကရာဇ်(၉၆၃)ခုနှစ်တွင် နိဗ္ဗာန်ကလိုင်သိမ်ကျောင်း ဆရာတော်ဘုရားကြီး ဦးစီး၍ တပည့် ဒါယကာ၊ဒါယိကာမများက အင်္ဂတေအသစ်ဆက်ကပ်၍ ထိပ်စေတီကိုလည်း ထီးအသစ်တင်လှူခဲ့သည်။
သက္ကရာ ဇ်(၁၀၅၈)ခုနှစ်၊တပေါင်းလဆန်း(၆)ရက်၊တနင်္လာနေ့တွင်လှုပ်သော ငလျင်ဒဏ်ကြောင့် ကျိက်ပွန်စေတီပြိုသည်ကို ဘုရားအလုပ်အကျွေးများက ဘုရားမြေဆီ ကြေးငွေဖြင့် စေတီအသစ်တင်၍ ထီးတော်တင်လှူခဲ့ကြသည်။
သက္ကရာဇ် (၁၂၁၄)ခုနှစ်တွင် အင်္ဂလိပ် တို့က ပဲခူး ကို သိမ်းပိုက်သောနှစ်တွင် ဘုရား အလုပ်အကျွေး တို့က ကျိုက်ပွန်ဘုရားကြီးအား ပစ်ခွာထွက်ပြေးကြလေသည်။သက္ကရာဇ်(၁၂၄၀)ပြည့်နှစ်တွင် ငလျင် လှုပ်ခါသောကြောင့် ထိပ်စေတီ ခေါင်းလောင်းပုံအထိ ပြိုကျပျက်ဆီးခဲ့သည်။ ရုပ်ပွားတော်ကြီးလေးဆူမှာလည်း အချို့မှာ ခေါင်းတော်ပဲ့၊အချို့မှာ လက်မောင်းတော်ပြုတ်၊အချို့မှာ ပခုံးတော်ပဲ့ ဖြစ်ရရှာလေသည်။ပြုပြင်သူကင်းမဲ့၍ တန်ခိုးရောင်ရှိန် ညှိုးမှိန် တိမ်မြှပ်လုလုဖြင့် ဆင်းရဲပင်ပန်းကြီးစွာ တောအုံချုံကြားတွင် စံနေတော်မူရရှာသည်။
သက္ကရာဇ်(၁၂၉၂)ခုနှစ်(ခရစ်သက္ကရာဇ် ၁၉၃၀)၊ကဆုန်လတွင်လှုပ်ခဲ့သော ပဲခူးငလျင်ကြီးကြောင့် ကျိုက်ပွန်ရုပ်ပွားတော်ဆင်းတုကြီးများ ကျိုးပဲ့ပျက်ဆီးခဲ့ကြပြန်သည်။ထိပ်စေတီမှာလည်း ဖိနပ်တော်အထိ ပြိုကျပျက်စီးခဲ့သည်။
သက္ကရာဇ် (၁၂၉၂)ခုနှစ်(ခရစ်သက္ကရာဇ် ၁၉၃၁)တွင် အရှေ့မျက်နှာ ရုပ်ပွားတော်ကြီးကို မြေစာရင်းအဖွဲ့မှလည်းကောင်း၊တောင်မျက်နှာ ရုပ်ပွားတော်ကြီးကို ပဲခူမြို့အုပ်မင်း ဦးဘတိုး မိသားစုကလည်းကောင်း၊အနောက်မျက်နှာ ရုပ်ပွားတော်ကြီးကို စေတနာရှင်တို့ ထည့်၀င်ငွေတို့ဖြင့်လည်းကောင်း၊မြောက်မျက်နှာ ရုပ်ပွားတော်ကြီးကို ၀န်ထောက်ဦးဘိုးသစ် မိသားစုက လည်းကောင်း ပြန်လည်ပြုပြင်ခဲ့ကြသည်။
၁၉၄၅ခုနှစ်၊မြန်မာသက္ကရာဇ်(၁၃၀၇)ခုနှစ်တွင် ဂျပန် စစ်တပ်ကို တိုက်ထုတ်သောဗြိတိသျှစစ်တပ်ကြီး၏ တပ်ခွဲတစ်ခုဖြစ်သည့် အမှတ်(၈၇)အိန္ဒိယစစ်တပ်သည် ဂျပန် စစ်သားအကြွင်းအကျန်များကို သုတ်သင်ရန်ဆိုပြီး၊ကျိုက်ပွန်ဘုရားအတွင်းသို့၀င်ရောက်ကာ အနောက်ဘက် ကဿပ ဘုရား ရုပ်ပွားတော်မြတ်ကြီး ၏ဋ္ဌာပနာလိုချင်၍ ရင်၀ကိုဖောက်ဖျက်ကြသည်။ကျိုက်ပွန်မင်းကျောင်းဆရာတော်နှင့် အဖွဲ့မှပုဂ္ဂိုလ်များက မဟာမိတ်တပ်ထိန်းများသို့ တိုင်းကြားသဖြင့် ဆက်လက်အဖျက်မခံခဲ့ရသော်လည်း အနောက်ဘက်ရုပ်ပွားတော်မှာ အထက်ပိုင်းမှ ပြိုကျပျက်ဆီးသွားလေတော့သည်။
ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီးပြီးသောအခါ စစ်အတွင်းက ကြေးစား စစ်သား များ ဖျက်ဆီးသွားသော ရုပ်ပွားတော်ကြီး အတွက် အင်္ဂလိပ်အစိုးရကပေးသော လျော်ကြေးငွေနှင့် မြေစာရင်းအဖွဲ့ပိုင်ငွေတို့ဖြင့် အုတ်မဏ္ဍိုင် တံကဲကြီးကို တည်ဆောက်ခဲ့သည်။စစ်ကြီးပြီး၍ ရုပ်ပွားတော်ကြီးကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ရန် အင်အားတတ်နိုင်ခြင်း မရှိသေးပါ။
၁၉၇၄ခုနှစ်၊မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၃၅ခုနှစ်၊တပေါင်းလတွင် ကလေး၀ဆရာတော်ဦးစီးသော စေတနာရှင်တစ်စုသည် ကျိုက်ပွန်ရုပ်ပွားတော်ကြီးများ ကျောမှီရာ မဏ္ဍိုင်ထိပ်ပေါ်တွင် စေတီငယ်တစ်ဆူ လာရောက်တည်ကြသည်။ ၁၃၃၆ခုနှစ်၊တန်ခူးလဆုတ်(၁၀)ရက်၊မြန်မာနှစ်ဆန်းတစ်ရက်
(၁ ဧပြီ ၁၉၇၄) နေ့တွင် ထိုစေတီငယ်ပြိုကျ၍ အနောက်ဘက်အုတ်မဏ္ဍိုင်တံကဲကြီး ပြိုကျ ပျက်ဆီးခဲ့သည်။
၁၉၅၇ခုနှစ်တွင် ကျိုက်ပွန် ဘုရားကြီး ၏နှစ်(၅၀၀)ပြည့် ဗုဒ္ဓပူဇနိယပွဲတော်တွင် အနောက်ဘက် ကဿဖရုပ်ပွားတော်ကြီးအား ပန္နက်ရိုက် အုတ်မြစ်ချခဲ့ပြီး ဘုရားကြီး အား ဆက်လက်တည်ခဲ့ရာ ၁၃၄၇ခုနှစ်၊ပထမဝါဆိုလပြည့်နေ့ (၂-၇-၁၉၈၅)တွင် ပြီးမြောက်ခဲ့၍ ဗုဒ္ဓဘိသေက အနေကဇာတင်ပွဲ အခမ်းအနားကို ကျင်းပနိုင်ခဲ့လေသည်။ ။

ref:
photos credit:
(DG)

25/05/2020

11/10/2017

ေရႊစည္းခုံ ဘုရားသမိုင္း
_________________

*** တန္ခိုးမွာေရႊစည္းခံု - ေရႊစည္းခံုဘုရားသမိုင္း ***

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္ဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနဖူးမွာတည္ရွိၿပီးေတာ့ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕မွ အေနာက္ေတာင္ဘက္ မိုင္၀က္ခန္႔ကြာေ၀းပါတယ္။ ေပ (၇၅၀) ေက်ာ္ခန္႔ ရွည္လ်ားတဲ့ မဟာရံတံတိုင္းနဲ႔ ဥာဏ္ေတာ္ေပ (၁၆၀)၊ ဖိနပ္ေတာ္ အက်ယ္ေပ (၁၆၀) ရွိကာ၊ ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းျဖင့္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းၿပီး အံဘြယ္ထူးျခားခ်က္မ်ားစြာရွိပါတယ္။

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္သည္ အေနာ္ရထာမင္းနွင့္ က်န္စစ္သားမင္းတုိ႔၏ ေကာင္းမႈေတာ္ျဖစ္သည္ဟု ရာဇ၀င္တြင္လာသည္။ အေနာ္ရထာမင္းသည္ သေရေခတၱရာမွ ေစတီကိုဖ်က္ၿပီး နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ဓါတ္ကို ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ပင့္ေဆာင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္တဲ့အခါမွာ နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ကို ဆင္ျဖဴထက္တင္ၿပီး ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူလိုတဲ့ အရပ္မွာဆင္ျဖဴ၀ပ္ေစေသာဟု အဓိ႒ာန္ၿပီးလႊတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဆင္ျဖဴ၀ပ္ရာ သဲစည္းခံုမွာ ေစတီတည္ၿပီး နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ဓါတ္ကို ဌာပနာခဲ့ပါတယ္။ ထိုမွတဖန္ သီဟို႒္မွပင့္ေဆာင္လာေသာ စြယ္ေတာ္ပြားကိုလည္း ဌာပနာခဲ့ပါတယ္။

အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္မွာ ပစၥယာသံုးဆင့္အထိပဲၿပီးစီးခဲ့ၿပီး က်န္စစ္သားမင္းက ဆက္လက္တည္ခဲ့ရပါတယ္။ တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ေက်ာက္အုတ္တို႔ကို ပုဂံအေရွ႕ဘက္ ေျခာက္မိုင္အကြာမွာရွိတဲ့ တုရင္ေတာင္မွ ေစတီအေရာက္ လူအမ်ားတန္းစီၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္ (၁၀၄၄) ခုနွစ္နွင့္ က်န္စစ္သားမင္းလက္ထက္ (၁၁၁၃) ခုနွစ္အတြင္း ေရႊစည္းခံုေစတီကိုတည္ေဆာက္ၿပီးစီးခဲ့သည္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ေရႊစည္းခံုေစတီဟာ ေျမစိုက္ေစတီျဖစ္ၿပီး ပစၥယာသံုးဆင့္ရွိပါတယ္။ ပစၥယာ အဆင့္ဆင့္မွာ စဥ့္စိမ္းသုတ္ရုပ္ၾကြအုတ္ခ်ပ္မ်ားရွိၿပီး ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ကို သရုပ္ေဖာ္ထားပါတယ္။ တဖန္ ပစၥယာအဆင့္ဆင့္မွာလည္း ေထာင့္ေစတီမ်ား စိုက္ထားၿပီးနတ္ေလွကားမ်ား တပ္ဆင္ထားပါတယ္။ တတိယပစၥယာအထက္မွာေတာ့ ရွစ္ေထာင့္ၾကာ၀န္း၊ က်ဥ္၀န္း၊ ေခါင္းေလာင္းပံု၊ ရင္ဖြဲ႕ခါးပတ္၊ သပိတ္ေမွာက္၊ ထို႔ေနာက္ ေဖာင္းရစ္၊ ၾကာေမွာက္၊ ရြဲ၊ ၾကာလန္၊ ပဥၥေလာဟာခ်ရားသီး၊ ထီးေတာ္စတဲ့ တန္ဆင္မ်ားဆင္ယင္ခဲ့ပါတယ္။

ေရႊစည္းခံုေစတီဟာ အတြင္းအံ့ကိုးပါး၊ အျပင္အံ့ကိုးပါးနွင့္ ျပည့္စံုတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

အတြင္းအံ့ဘြယ္ကိုးပါး

(၁) ထီးေတာ္အလြန္ႀကီးမားေသာ္လည္း သံႀကိဳးမဆိုင္းရျခင္း။
(၂) ေစတီရဲ႕အရိပ္ဟာ မည္သည့္အခ်ိန္မွ တံတိုင္းအျပင္ဘက္သို႔ မက်ေရာက္ျခင္း။
(၃) ေစတီ၏ထိပ္မွ ေရႊစကၠဴပစ္ခ်လွ်င္ တံတိုင္းအျပင္ဘက္သို႔မေရာက္ျခင္း။
(၄) ေစတီ၏ မဟာတံတိုင္းအတြင္း လူမည္မွ်မ်ားမ်ား ျပည့္က်ပ္မေနျခင္း။
(၅) တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ပြဲေတာ္တြင္ ပထမသပိတ္ေတာ္တြင္ မည္သူမွ်ဆြမ္းဦးမတင္နိုင္ျခင္း။
(၆) အေ၀းကၾကည့္လွ်င္ ကုန္း၊ အတြင္းမွၾကည့္လွ်င္ က်င္းသဖြယ္ထင္ရျခင္း။
(၇) ေစတီ၏ တဖက္မွတီးေသာ စည္သံကို အျခားတစ္ဖက္မွ မၾကားရျခင္း။
(၈) မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းေသာ္လည္း ေစတီရင္ျပင္တြင္ ေရမတင္က်န္ျခင္း။
(၉) ေစတီေတာ္၏ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ရွိ ခေရပင္သည္ ၁၂ရာသီပြင့္ျခင္း။

အျပင္အံ့ဘြယ္ကိုးပါး

(၁) ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းစပ္ေရစီးအတြင္း စြယ္ေတာ္တင္လာသည့္ ဆင္ျဖဴေတာ္၀ပ္သည့္ေနရာ ေသာင္ျဖစ္လာျခင္း။
(၂) ထိုသဲေသာင္တို႔သည္ ေက်ာက္ျဖစ္လာျခင္း။
(၃) ဧရာ၀တီျမစ္ေရသည္ ေစတီေတာ္ကို ဦးခုိက္ရစ္၀ဲစီးဆင္းျခင္း။
(၄) မဟာရံတံတိုင္းသည္ ရွစ္ပယ္ (၁၄.၁၆) ဧက က်ယ္၀န္းျခင္း။
(၅) ေစတီတည္ရာတြင္ တုရင္ေတာင္မွ ေက်ာက္္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ရျခင္း။
(၆) ေက်ာက္သယ္ယူသူမ်ားအရိပ္ရရန္ မန္က်ည္းပင္မ်ား ခ်က္ျခင္းေပါက္ျခင္း။
(၇) ေက်ာက္သည္အၿပီး မန္က်ည္းပင္မ်ားေပ်ာက္ျခင္း။
(၈) ေရႊစည္းခံုေစတီ အေရွ႕မ်က္နွာစာ ေလွကားအနီးရွိေရမွန္အတြင္းမွာ ေစတီအရိပ္ထင္ျခင္း။
(၉) ေစတီကို အေ၀းမွၾကည့္ပါက ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္တည္ထားသည္ဟုထင္ရျခင္း။

ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ေရွးမွ ယေန႔တိုင္ အစဥ္အဆက္မွတ္သားခဲ့ၾကသည္မွာ -
တန္ခိုးမွာေရႊစည္းခံု၊ အနုမွာ အာနႏၵာ၊ ထုမွာ ဓမၼရံ၊ အျမင့္မွာ သေဗၺညဳ ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ကုမုျဒာဟိုတယ္ (ပုဂံ)

ေကာင္းက် ဳိးလုိရာဆႏၵျပည့္ဝျကပါေစ

Credit.....
**********

11/10/2017

ေရႊတိဂံုကို ဘယ္သူေတြ တည္သလဲ
သမိုင္းသုေတသန (၁မွ၄ စဆံုး)
***************
နိဒါန္း

ေရႊတိဂံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အယူအဆ ႏွစ္ခုပဲ႐ွိတယ္။
အိႏၵိယ မွာနဲ႔ ျမန္မာမွာ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ႏွစ္ခု။

ဒီႏွစ္ခုမွာ အိႏၵိယမွာ ဆိုတာ အေထာက္အထား မခိုင္လံုလို႔ မွားတယ္။
၁။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဩရိသ ျပည္နယ္က ဆံေတာ္႐ွင္ ေစတီ တစ္ဆူဆူလို႔ သူတို႔ေျပာတဲ့ေနရာက ဘယ္ေစတီလို႔ သူတို႔လမျပႏိုင္သလို အဲဒီေဒသက ကလိဂၤတိုင္း၊ အေသာကမင္းႀကီး ေနာက္ပိုင္းမွ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္တဲ့ေနရာ။
ဗုဒၶေခတ္က ဗုဒၶဘာသာလည္း မျဖစ္ေသး၊ ဗုဒၶေခတ္ သာသနိက ဘာမွမ႐ွိ။
႐ွိတဲ့ အႂကြင္းအက်န္က အေသာကေနာက္ပိုင္း။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒါမွားတယ္။

ေနာက္ အိႏၵိယက ဆရာႀကီးႏွစ္ေယာက္ျပတဲ့ ဘလႅိက ဆိုတဲ့ အုတ္ခဲစာကလည္း အမည္တူ တစ္ခုသာျဖစ္ၿပီး ေရးထားတဲ့ အကၡရာက ဗုဒၶေခတ္ အကၡရာ မဟုတ္ဘူး။
အေသာထက္ေတာင္ ေနာက္က်တဲ့ ဘီစီ ၂ရာစု အကၡရာ။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ့ ဘလႅိက သည္ ဗုဒၶ ေခတ္က ဘလႅိက မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက အိႏၵိယ ဘက္မွာ ကုန္သည္ညီေနာင္ ဆံေတာ္သယ္လာၿပီး ေစတီတည္ေၾကာင္း ဆံေတာ္ႀကိဳေစတီကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ အျခင္းအရာ ဘာမွမ႐ွိသလို စာေပမွတ္တမ္းေတာင္ မ႐ွိဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ဆံေတာ္ႀကိဴေစတီေတြေရာ၊ စာေပမွတ္တမ္းေတြေရာ အကုန္က်န္တယ္။

အိႏၵိယဘက္မွာလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြက ဒါႀကီးက ကုန္သည္ညီေနာင္ ပင့္လာတဲ့ ဆံေတာ္ေတြနဲ႔ တည္တဲ့ ဆံေတာ္႐ွင္ေစတီလို႔ ဘယ္သူမွ အခိုင္အမာ လက္ညိဳးထိုးမျပႏိုင္ဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက ကုန္သည္ညီေနာင္ဟာ ဘယ္ၿမိဳ႕ကဆိုတာ သူတို႔ မေျပာႏိုင္ၾကဘူး။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ေရႊတိဂံုႀကီးကို လက္ညိဳး ထိုးျပႏိုင္တယ္။
ကြမ္းျခံကုန္းကေန ေကာ့မႉး တြံေတးေရႊဆံေတာ္ အထိ ဆံေတာ္ႀကိဳ ေစတီေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပႏိုင္တယ္။

ရန္ကုန္ဘက္ကမ္းမွာလဲ ေရႊတိဂံုေစတီနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား၊ ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရား၊ အလံျပဘုရား၊ ဆူးေလ ဘုရားစတဲ့ ဆက္စပ္ ဘုရားသမိုင္းေတြ ႐ွိေနတယ္။

အနိႈင္းမဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ဆံေတာ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ႐ွိတဲ့ အခင္းအက်င္းႀကီး ႐ွိေနတယ္။

အေထာက္အထားအရလည္း ဗုဒၶေခတ္ အေထာက္အထား အထိ ေတြ႔ေနရတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုန္သည္ညီေနာင္သည္ ျမန္မာျပည္သား၊ ေရႊတိဂံု ဘုရားႀကီးသည္ ကုန္သည္ညီေနာင္ ပင့္လာတဲ့ ဆံေတာ္ေတြနဲ႔ တည္ထားတဲ့ ဆံေတာ္႐ွင္ေစတီလို႔ အေထာက္အထား သဲလြန္စ ဆက္စပ္ဘုရားသမိုင္းေတြအရ လက္ခံတယ္။

၂။ ကုန္သည္ညီေနာင္ နဲ႔ သူတို႔ပင့္လာတဲ့ ဆံေတာ္႐ွင္ေစတီ (ေရႊတိဂံု) ဘုရားႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ အဲဒီေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္းဟာ မြန္ေဒသလား၊ ပ်ဴ ျမန္မာေဒသလား အေထာက္အထားကို ၾကည့္ဖို႔လိုတယ္။

အေထာက္အထားေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ အေနာ္ရထာမတိုင္မီေခတ္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းႀကီးဟာ ပ်ဴ ျမန္မာေဒသ။

တဖုသ ဘလႅိက တို႔ေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို မြန္ေတြ မေရာက္ေသးဘူး။
ေျပာရရင္ သမိုင္းပညာက လက္ခံတဲ့ ဗုဒၶေခတ္ ဘီစီ၆ရာစု၊ အေသာကေခတ္ ဘီစီ၃ရာစု မြန္သမိုင္းဆိုတာ လံုးဝမ႐ွိေသးဘူး။

လုပ္ျကံထါးတဲ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္ေတြ၊ ပံုျပင္ေတြပဲ ႐ွိတယ္။
အံ့ဩစရာေကာင္းတာ အဲဒီလုပ္ၾကံထားတဲ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္ ေတြ ပံုျပင္ေတြဟာ ကိုလိုနီေခတ္မွ ႐ုပ္လံုးႂကြ ပံုေဖၚထားတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ကိုလိုနီေခတ္ကလအဂၤလိပ္ေတြဟာ သူတို႔ ကိုလိုနီယႏၱယားႀကီးလည္ပတ္ေရးအတြက္ ေသဆိုေသ ႐ွင္ဆို႐ွင္ အႂကြင္းမဲ့တပည့္ အျဖစ္ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မြန္ကိုေမြးၿပီး သမိုင္းအတုေတြေရးေပး ဇာတ္နာတာေတြ ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္ေတြ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။

ေရႊတိဂံုဘုရားကို ဘယ္သူတည္သလဲ သိခ်င္ရင္ သမိုင္းပညာအရ ေရႊတိဂံုဘုရားတည္႐ွိရာ ေဒသႀကီးတစ္ဝိုက္ ဘာအေထာက္အထားေတြ ႐ွိသလဲ ႐ွာေဖြရတယ္။

ပံုျပင္ေတြ ေျပာလို႔ မရဘူး။

မြန္အေထာက္အထားေတြ ထြက္လာရင္ မြန္ေပါ့။
မြန္အေထာက္အထား မထြက္ပဲ ပ်ဴျမန္မာ အေထာက္အထားေတြ ထြက္လာရင္ အေထာက္အထားအရ ပ်ဴျမန္မာလို႔ပဲ ေျပာရမယ္။

သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီးက စာဖတ္တယ္။
စာဖတ္ေတာ့ ကုန္သည္ညီေနာင္ ေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ မြန္မ႐ွိဘူးဆိုတာ သိတယ္။

ပ်ဴ အေထာက္အထားေတြ ထြက္မွန္း ဆရာေတာ္ႀကီးသိတယ္။
ပ်ဴဟာ ဗမာ ဆိုတာလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးသိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုန္သည္ညီေနာင္ကို ဗမာလို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေျပာတာ။

ဒီေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားကို ပ်ဴဗမာတို႔ တည္သည္ ေပါ့ဗ်ာ။
တဖုႆ
ဘလႅိကတို႔သည္ ပ်ဴဗမာမ်ား ျဖစ္သည္ဆိုတာ အေထာက္အထားနဲ႔ ေရးပါမယ္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ေရႊတိဂံုတဖုသ ဘလႅိကတို႔ ေဒသမွ ထြက္႐ွိသည့္ ပ်ဴ ျမန္မာ အေထာက္အထားမ်ားကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။

ေရႊတိဂံုကို ဘယ္သူေတြ တည္သလဲ သမိုင္းသုေတသန (၂)
***************
ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ဘယ္ၿမိဳ႕ကလဲ
***************
တဖုသ္သနဲ႔ ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ အိႏၵိယဘက္က ဆိုတာ ဘာအေထာက္အထားမွ မခိုင္လံု မွားယြင္းေနတာမို႔ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘယ္အရပ္ေဒသကလဲဆိုတာ ပိဋကတ္ေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဘုရားသမိုင္း ေ႐ွးမွတ္တမ္းမ်ားမွာ ပါတာကို ဦးစြာေဖၚျပၿပီး ယင္းေဒသမွာ ဘာလူမ်ိဳးဓေလ့၊ ဘာယဥ္ေက်းမႈေတြ ထြန္းကားခဲ့သလဲဆိုတဲ့ အေထာက္အထားအထားမ်ားကို တင္ျပပါ့မယ္။
(ဒီေနရာမွာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ႀကိဳတင္ေျပာလို႔ရတာက ယင္းေဒသမွာ အေနာ္ရထာမတိုင္မီေခတ္၊ ဘီစီေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြဟာ ပ်ဴ ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့အေထာက္အထာက္အထားသာ ထြက္႐ွိၿပီ ေ႐ွးေဟာင္း မြန္အေထာက္အထား ဘာတစ္ခုမွ မ႐ွိပါ။)

သဂၤါယနာတင္ ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္သံုးပံုလာ ဝိနည္း မဟာဝါ ပါဠိေတာ္မွာ
"တဖုႆ
ဘလႅိကာ ေဒြ ဝါဏိဇၨာ ဥကၠလာတံ ပေဒသံ.......... " လို႔ ပါ႐ွိတာေၾကာင့္ တည့္ ဘာသာျပန္ရရင္ေတာ့ ဥကၠလာပတိုင္းက ကုန္သြယ္လာတဲ့ ကုန္သည္ညီေနာင္ႏွစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ဟာ ဥကၠလာပ တိုင္းသားေတြပါ။

ပါဠိအမည္နဲ႔ တိုင္းေတြဟာ အိႏၵိယထဲမွာတင္မက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အမည္တူေတြ ႐ွိပါတယ္။
အထက္အညာမွာဆိုရင္ သုနာပရႏၱတိုင္း၊ တမၸဒီပ တိုင္း၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာဆို သုဝဏၰဘူမိတိုင္း၊ ဥကၠလာပတိုင္း စသျဖင့္ ေပါ့။

ပါဠိေတာ္က ဥကၠလာပတိုင္းလို႔ ေျပာတာကို အဲဒီ့ တိုင္းရဲ႕ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ၿမိဳ႕ ဆိုတာကို အ႒ကထာက ဖြင့္ဆို႐ွင္းျပထားတယ္။

ဧက အဂုၤတၱိဳရ္ ဧတဒဂၢဝဂ္ အဖြင့္ အ႒ကထာမွာ (ဥကၠလာပတိုင္းႀကီးထဲက) အသိတဥၨန ၿမိဳ႕လို႔ ဆိုတယ္။ (အံ၊ ၁၊ ႒၊ ၂၉၄၊ ၅။)

ေထရာ အ႒ကထာ မွာ (ဥကၠလာပတိုင္းႀကီးထဲက) ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕ လို႔ ဖြင့္ဆို ႐ွင္းျပထားတယ္။
(ေထရာဂါထာ အ႒ကထာ ၁၊ ၅၉)

ဒါေတြက ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာမ်ားက ညႊန္ျပတဲ့ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ရဲ႕ ေနရာ။

အဲဒီေနရာဟာ ယခုေခတ္ ဘယ္ေနရာလဲ။
ဒါကို စာေပမွတ္တမ္းျဖစ္တဲ့ ဘုရားေစတီပုထိုးမ်ားရဲ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားက ဘယ္လိုဆိုသလဲ ၾကည့္ရေအာင္။

၁။ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕၊ ေရႊလွံေတာင္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ အရိယာဝံသ အာဒိစၥရံသီရဲ႕ ေရႊတိဂံုသမိုင္း မူေဟာင္းနဲ႔ မူသစ္က်ယ္ စာအုပ္မွာ

- သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ (ယခုေရႊတိဂံု ေစတီ႐ွိသည့္ကုန္း) ကို ၿမိဳ႕ေလးၿမိဳ႕ ေခ်ာင္း ေလးေခ်ာင္းတို႔က ပတ္လည္ ဝန္းရံေနတယ္။

အဲဒါကေတာ့
က။ ေရႊတိဂံုရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္ ရမၼာဝတီၿမိဳ႕၊ ဒီတို႔သရက္ေခ်ာင္း
ခ။ အေနာက္အရပ္ အသိတဥၨနၿမိဳ႕၊ အသိစႏၵနေခ်ာင္း
ဂ။ ေတာင္အရပ္ ဓညဝတီ (ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕) ဗုဇြန္ဒီေခ်ာင္း
(ဓညဝတီဆိုတာ ရခိုင္မွ ဓညဝတီမဟုတ္ပါ။ တြံေတးေရႊဆံေတာ္ သမိုင္းအရ ေပါကၡရဝတီ၏ အမည္ကြဲ တစ္ခုသာ)
ဃ။ ေျမာက္အရပ္ကား ဥကၠလာပၿမိဳ႕၊ သုဝဏၰနဒီေခ်ာင္း (ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းဟု ယူဆ)

၂။ ပုဇြန္ေတာင္ ဘုရားျဖဴေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱ နရိႏၵာဘိဝံသရဲ႕ ဆံေတာ္႐ွင္က်ိဳက္ကမာစိန္ ဘုရားသမိုင္းစာအုပ္မွာ ဝန္ႀကီးပေဒသရာဇာ ရဲ႕ စာအရ ေရႊတိဂံုဘုရား ဝန္းက်င္မွာ

က။ အေ႐ွ႕အရပ္ ဓမၼပူရၿမိဳ႕
ခ။ အေနာက္အရပ္ ဝိဇယာပူရၿမိဳ႕
ဂ။ ေတာင္အရပ္ ဓညပူရၿမိဳ႕ (ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕)
ဃ။ ေျမာက္အရပ္ ဥကၠလာပၿမိဳ႕

၃။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကြၽန္ဘဝေရာက္ၿပီးမွ ေရးတဲ့ ဦးေရႊေနာ္က သူ႔ရဲ႕ မြန္ရာဇဝင္၊ ေစတီေတာ္ သမိုင္းေပါင္းခ်ဳပ္မွာ ေ႐ွးျမန္မာစာေဟာင္း မြန္စာေဟာင္းေတြက အညီအၫြတ္ေရးတာကို သူထုတ္ယူ ေဖၚျပတာျဖစ္လို႔ ဝန္ခံထားတဲ့ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ၿမိဳ႕ေတြ ျမစ္ေတြကေတာ့

က။ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္က အသိတဥၥနၿမိဳ႕၊ အသိတဥၥန ျမစ္
ခ။ အေနာက္အရပ္က ရမၼာနာဂရၿမိဳ႕၊ ရမၼာနာဂရၿမိဳ႕၊
ဂ။ ေတာင္အရပ္က ေပါကၡကဝတီ ၿမိဳ႕၊ ေပါကၡကဝတီ ျမစ္
ဃ။ ေျမာက္အရပ္က တရိဟကုမၻ (ႀတိကုမၺ) (ဥကၠလာပ) ၿမိဳ႕၊ တရိဟကုမၻ ျမစ္

တို႔ ဝန္းရံလ်က္ ႐ွိပါတယ္တဲ့။

အဲဒီစာအုပ္ကို ျပဳစုသူရဲ႕ ယူဆခ်က္က
က။ အေ႐ွ႕ အရပ္က အသိတဥၨန ဆိုတာ သံလ်င္ၿမိဳ႕၊ ေဒါပံုျမစ္
ခ။ အေနာက္အရပ္က ရမၼာနာဂရ သည္ ဝါးတစ္ရာၿမိဳ႕၊ ဝါးတစ္ရာျမစ္
ဂ။ ေတာင္အရပ္က ေပါကၡကဝတီ သည္ ကြမ္းေဒး (တြံေတး)ၿမိဳ႕၊ ကြမ္းေဒျမစ္
ဃ။ ေျမာက္အရပ္က တရိဟကုမၻ ၿမိဳ႕သည္ ေသာင္းလင္းၿမိဳ႕၊ ငမိုးရိပ္ျမစ္
လို႔ ယူဆ ထားပါတယ္။

ဒီမူကြဲေတြကို တိုက္ဆိုင္လိုက္ရင္ ေရႊတိဂံု ဘုရားရဲ႕ အေ႐ွ႕ အရပ္နဲ႔ အေနာက္အရပ္က ၿမိဳ႕ေတြသာ ကြဲပါးေပမယ့္ ေတာင္အရပ္ ေပါကၡကဝတီ ၿမိဳ႕နဲ႔ ေျမာက္အရပ္ ဥကၠလာပ ၿမိဳ႕ ဆိုတာေတြဟာ ညီၫြတ္လ်က္ ႐ွိပါတယ္။

ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ အသိတဥၨန မွလား ေပါကၡရဝတီ မွလား
*************
၁။ ကုန္သည္ ညီေနာင္ကို ဧက အဂုၤတၱိဳရ္ ဧတဒဂၢဝဂ္ အဖြင့္ အ႒ကထာက အသိတဥၨန ၿမိဳ႕လို႔ ဆိုတယ္။

ဘုရားသမိုင္း ေ႐ွးမွတ္တမ္းေတြအရ အသိတဥၨန သည္ အခ်ိဳ႕မွတ္တမ္းေတြမွာပါၿပီး အခ်ိဳ႕မွာမပါ။
ပါတဲ့ ေနရာကလဲ မတူညီျဖစ္ေနပါတယ္။

ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕၊ ေရႊလွံေတာင္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ရဲ႕ စာမွာ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေနာက္အရပ္ မွာလို႔ ေဖၚျပထားတယ္။
(ယခုေခတ္ ဝါးတစ္ရာ ၿမိဳ႕ကုန္းရြာ တစ္ဝိုက္။)

ဦးေရႊေနာ္ ရဲ႕စာမွာ အသိတဥၨန ၿမိဳ႕ကို ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕ဘက္ ယခုေခတ္ သံလ်င္ၿမိဳ႕။

အေ႐ွ႕အေနာက္ ကြဲျပားေနပါတယ္။

ေျမျပင္ကြင္းဆင္းေလ့လာတဲ့ အခါ ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္ သံလ်င္ပါဒၿမိဳ႕ေဟာင္း မွာေရာ အေနာက္အရပ္ ဝါးတစ္ရာ ၿမိဳ႕ကုန္းရြာ တစ္ဝိုက္မွာေရာ ကုန္သည္ညီေနာင္ ဆံေတာ္ပင့္လာတဲ့ သဲလြန္စ၊ ဆံေတာိႀကိဳေစတီမ်ားကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ဘုရားသမိုင္း မေတြ႔ရပါဘူး။

(ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္တာက သံလ်င္က ပါဒပ်ဴ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကလည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ေခတ္ၿပိဳင္အေထာက္အထား မ်ားစြာနဲ႔ ပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။
ပါဒပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း အေၾကာင္းကို ေနာက္မွ သီးသန္႔ ေရးသားပါဦးမယ္။)

၂။ ဒုတိယ အခ်က္ ေထရာဂါထာ အ႒ကထာကေျပာတဲ့ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕မွ ဆိုတာကေတာ့ ဘုရားသမိုင္း မွတ္တမ္းေဟာင္း အေစာင္ေစာင္တို႔နဲ႔ ညီၫြတ္ပါတယ္။

ကြမ္းျခံကုန္း၊ ေကာ့မႉး မွသည္ တြံေတးေရႊဆံေတာ္ အထိ ဆံေတာ္ႀကိဳ ေစတီမ်ား၊ ဆက္စပ္ ဘုရားသမိုင္းမ်ားစြာ ႐ွိေနပါတယ္။

တြံေတးေရႊဆံေတာ္ ဘုရားသမိုင္းအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယင္းေဒသမွ ေဒသခံတို႔ ရင္ထဲတြင္စြဲေနသည့္ သမိုင္း Myth မ်ားအရလည္း တဖုႆ
ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္ ႏွင့္ ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕သည္ ယေန႔တြံေတးနယ္ထဲမွာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္တယ္။

မြန္၊ ျမန္မာ ပညာ႐ွင္အမ်ားလည္း သေဘာတူလက္ခံထားပါတယ္။

တြံေတးၿမိဳ႕၊ ေစ်းႀကီးကုန္းရပ္ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္း (လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ တပည့္အရင္း၊ တြံေတးၿမိဳ႕ သုဓမၼာဂိုဏ္းႀကီး၏ ဂိုဏ္းေထာက္ဆရာေတာ္) လယ္တီဦးပေညာဘာသရဲ႕ တြံေတးေရႊဆံေတာ္ ေစတီႀကီးသမိုင္း အဖြင့္နိဒါန္း ပါ အခ်က္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖၚျပခ်င္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ရဲ႕ ေတာင္စူးစူးမွာ မ႐ွိပဲ အေနာက္ေတာင္ဘက္မွာ ႐ွိေၾကာင္း၊ ယခုေခတ္ တြံေတး၊ ေကာ့မႉး၊ ကြမ္းျခံကုန္း အာလံုးကို ျခံဳ၍ ေပါကၡရဝတီနယ္၊ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္၏ ေတာင္ဘက္ဟု ျခံဳ၍ေခၚေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ကုန္းေတာ္၏ ေတာင္ႏွင့္ အေနာက္ဆက္စပ္သည့္ ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေပါကၡရဝတီ ကို ဓညဝတီ ဟုလည္းေၾကာင္း၊ နန္းေတာ္ကုန္း၊ သုဝဏၰသူေဌးႀကီး၏ သူေဌးကုန္း၊ ခပင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းတို႔ ယခုတိုင္႐ွိေၾကာင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။

အခ်ိဳ႕ဆရာမ်ားက အသိတဥၨန၊ ေပါကၡရဝတီ၊ ဥကၠလာပ တို႔ကို တစ္ၿမိဳ႕တည္းလုိ႔ ယူဆၾကတာလည္း ႐ွိေပမယ့္ သီးျခား တစ္ၿမိဳ႕စီသာ ျဖစ္ေၾကာင္း အျခားမွတ္တမ္း၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ား တည္႐ွိေနမႈက တစ္ၿမိဳ႕စီျဖစ္ေၾကာင္း ျပသေနၾကပါတယ္။

ဘုရားသမိုင္း၊ စာေပမွတ္တမ္းမ်ားအရ ဗုဒၶေခတ္ ေရႊတိဂံု ေစတီတည္မယ့္ သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ ႀကီးရဲ႕ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ၿမိဳ႕ေဟာင္း ေလးခု အနည္းဆံုး႐ွိမယ္။

ကုန္းေတာ္ရဲ႕ ပတ္လည္က ၿမိဳ႕ေဟာင္းေတြကို ႐ွာရင္ အနည္းဆံုး ကုန္းေတာ္ရဲ႕ မိုင္ ၃၀ ပတ္လည္မွာ ႐ွာသင့္ပါတယ္။

လက္႐ွိေတြ႔႐ွိၿပီးသေလာက္ ေျပာရရင္ ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္က ၿမိဳ႕ေဟာင္းဟာ သံလ်င္က ပါဒၿမိဳ႕ေဟာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေျမာက္အရပ္မွာလည္း ဥကၠလာပ ၿမိဳ႕ေဟာင္းလို႔ ယူဆစရာ ၿမိဳ႕ေဟာင္း ႏွစ္ခု ေတြ႔ထားပါတယ္။

အေနာက္အရပ္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေဟာင္း က်ေနာ္ မေတြ႔ေသးပါ။

ေတာင္အရပ္ကေတာ့ တြံေတးေတာႀကီးတန္းက ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္သည္ညီေနာင္ တို႔ဟာ တြံေတးေပါကၡရဝတီမွ ျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားသေဘာတူ လက္ခံၾကတာမို႔ ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္းနဲ႔ ေပါကၡရဝတီ နယ္မွ ရ႐ွိတဲ့ အေထာက္အထားမ်ားကို ဆက္လက္ေဖၚျပပါမယ္။

ေရႊတိဂံုကို ဘယ္သူေတြ တည္သလဲ
သမိုင္း သုေတသန (၃)
***********
ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ၿမိဳ႕ဟာ ယေန႔ေခတ္ တြံေတးၿမိဳ႕နယ္ ေတာႀကီးတန္းမွ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕ေဟာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း မြန္၊ ျမန္မာ ပညာရွင္အမ်ား ညီညြတ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ယေန႔ေခတ္ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ႀကီး တည္ရွိရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာ ဥကၠလာပ၊ အသိတဥၥန၊ ေပါကၡရဝတီ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားဆိုရင္ ဘုရားသမိုင္းအရ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔သာ ေျဖရမွာပါ။

ေရႊတိဂံု ဘုရားသမိုင္းကို အက်ဥ္းမွ် ၾကည့္ပါ။
ကုန္သည္ညီေနာင္ဟာ မဇၥ်ိမေဒသကို ေလွသေဘၤာႀကီးမ်ားနဲ႔ သြားမယ္။
ကမ္းကပ္ေတာ့မွ လွည္းနဲ႔ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို တင္ၿပီး ကုန္သြယ္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ လွည္းကုန္းသည္လို႔ ေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ ဆံေတာ္ပင့္ၿပီးျပန္လာတဲ့အခါ ယေန႔ေခတ္ကြမ္းၿခံကုန္း ေနရာမွာ သေဘၤာကပ္မယ္။
ယင္းေနမွ ဆံေတာ္ကို ပင့္လာၿပီး ကြမ္းၿခံကုန္း၊ ေကာ့မွဴး၊ တြံေတး ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕အထိ ခရီးဆက္မယ္။

ဆံေတာ္ သယ္လာၿပီး ရပ္နား အပူေဇာ္ခံသည့္ေနရာမွာ ဆံေတာ္ႀကိဳေစတီမ်ား တည္ထားခဲ့တာ ယေန႔ထက္တိုင္ ဆံေတာ္ႀကိဳေစတီမ်ား ရွိေနပါေသးတယ္။
ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ ဆံေတာ္ေတြကို ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕ဦးမွာ ေစတီတည္ကိုးကြယ္တယ္။
ဒါကို ဥကၠလာပမင္းႀကီး ၾကားေတာ့ ဆံေတာ္ေတြကို ေတာင္းေတာ့ ေပါကၡရဝတီသားေတြက ဆံေတာ္မ်ားကို သေဘၤာနဲ႔ လာပို႔တယ္။
ဥကၠလာပမင္းႀကီးက ဗိုလ္ေျခတစ္ေထာင္နဲ႔ ႀကဳိတဲ့ ေနရာမွာ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ဘုရားတည္တယ္။
ဆံေတာ္ေတြကို ပင့္လာေတာ့ ယေန႔ေခတ္ ပုဇြန္ေတာင္ ေရေက်ာ္အရပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆံေတာ္ပင့္တဲ့ ဆင္က ဆက္မသြားပဲ ဝပ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ ဆံေတာ္ေတြရွိေနေသးလားဆို ဆံေတာ္ထည့္တဲ့ ေရႊက်ဳတ္အဖံုးကို ဖြင့္ၾကည့္တဲ့ ေနရာမ်ာ ေရႊဖံုးဖြင့္ဘုရား၊ ေရႊဘုန္းပြင့္ ဘုရားတည္တယ္။

ဆံေတာ္ေတြကို ဘယ္ေနရမွာ ေစတီတည္ရမယ္မွန္း မသိလုိ႔ နတ္မင္းႀကီးေလးပါး စုေဝးတိုင္ပင္တဲ့ကုန္းမွာ စုေဝးကုန္း၊ ေနာင္ ဆူးေလကုန္း ျဖစ္လာတဲ့ ယခုဆူးေလ ဘုရားတည္တယ္။

နတ္မင္းႀကီးေလးပါး စည္းေဝးၿပီးမွ ႀတိဂုမၺ ေခၚ သိဂုၤတရကုန္းေတာ္ ေနရာကို သိၿပီး ယင္းေနရာမွာ ေရြတိဂံုဘုရားကို တည္တယ္။

ဒီဘုရားသမိုင္းကို ၾကည့္ရင္၊ ဗိုလ္တစ္ေထာင္၊ ေရႊဖံုးပြင့္၊ ဆူးေလ စတဲ့အမည္ေတြအားလံုးဟာ မြန္အမည္ မဟုတ္။
ျမန္မာအမည္ေတြသာ ျဖစ္တယ္။

ဆက္စပ္ ဘုရားသမိုင္းမွာပါတဲ့ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္း၊ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္း စတာေတြဟာလည္း မြန္အမည္ေတြ မဟုတ္ဘူး။
ယေန႔တိုင္ က်န္ေနတဲ့ ျမန္မာအမည္ေတြဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။

ဒီေတာ့ ကုန္သည္ညီေနာင္ရဲ႕ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕ဆိုတာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေဒသခံေတြရင္ထဲမွာ စြဲေနတဲ့ သမိုင္း Myth ေတြပါ။

ဗသႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္း ေဒသက ေဒသခံေတြဟာ ဒီၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကို ဗိသႏိုးၿမိဳ႕ႀကီးဆိုတာ သိၾကတယ္။
ဘယ္ေနရာဟာ နန္းေတာ္ကုန္း၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဗိသႏိုးဘုရင္မ က်ိန္စာဆိုခဲ့တဲ့ ဘယ္လို ေပပင္ေတြရွိတာ စသျဖင့္ သိၾကတယ္။

သေရေခတၱရာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးမွာလဲ ဒီလိုပါပဲ။
ေဒသခံေတြဟာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကို သေရေခတၱရာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီး အျဖစ္သိၾကတယ္။
ဘယ္ေနရာနန္းေတာ္ကုန္း၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ေဘာေဘာႀကီးဘုရား၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ဘုရားႀကီး၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ဘုရားမာ၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ဘယ္ေစတီဆိုတာ စာမတတ္တဲ့သူေတာင္ သိၾကတယ္။

အဲဒီလိုပဲ တြံေတး ေပါကၡရဝတီသားေတြဟာ ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္ေနရာက က်ံဳးေဟာင္း၊ ဘယ္ေနရာက နန္းေတာ္ကုန္း၊ ဘယ္ေနရာက အပင္က ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီးစားလို႔ ဒြတၱဘတ္သီး သီးတဲ့ အပင္ စသျဖင့္ သမိုင္းေတြ ေရာယွက္ပါဝင္ေနတဲ့ သမိုင္း Myth ႀကီးသူတို႔ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတယ္။

သမိုင္း Myth ေတြကို အထင္ေသးလို႔ မရပါဘူး။
တစ္ခ်ိန္က ဟိုးမားရဲ႕ အိလိယက္ ကဗ်ာထဲက ထရြိဳင္ၿမိဳ႕ႀကီးကို အလကား ပံုျပင္ထဲက ၿမိဳ႕ႀကီး၊ တကယ္မရွိတဲ့ ဝတၳဳထဲကၿမိဳ႕လို႔ ေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္ ၁၈၇၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ရွလီမန္း (Schliemann) က ထရြိဳင္ၿမိဳ႕ႀကီးကို ရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။

ပံုျပင္ေတြ ဒ႑ာရီေတြပါကြာလို႔ ေျပာၾကတဲ့ ေဒသတစ္ဝိုက္မွာပဲ ရွာေတြ႔ခဲ့တာ။

အခုလည္း တြံေတးေတာႀကီးတန္းမွာ ကုန္သည္ညီေနာင္ရဲ႕ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕ေဟာင္း တကယ္ရွိေနပါတယ္။

ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႔ေဟာင္းကို သြားမယ္ဆိုရင္ ရန္ကုန္က တစ္ဘက္ကမ္း ဒလကိုကူးရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လိႈင္သာယာဘက္က တံတားကိုကူးၿပီး သြားရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တြံေတးနဲ႔ ေကာ့မွဴး ကြမ္းျခံကုန္းဘက္ ကို လမ္းခြဲတဲ့ ကံဘဲ့ရြာကို ေရာက္ပါတယ္။
(ကံဘဲ့ရြာမွာလည္း ေမာင္ဒီဘုရားႀကီးနဲ႔ ေမာင္ဒီၿမိဳ႕ေဟာင္းငယ္ေလး ရွိပါေသးတယ္။)
ယင္း ကံဘဲ့ရြာကေန ၆မိုင္ခန္႔အကြာ တြံေတးေရႊဆံေတာ္ ဘုရားႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္ တစ္မိုင္ခန္႔မွာ ေဒသခံေတြက ေတာႀကီးတန္းလို႔ ေခၚတဲ့ ေတာတန္းထဲမွာ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕ေဟာင္း က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။
(ေကာင္းကင္ ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္ပါ။)

အျပင္ဘက္မွာ အျပင္က်ံဳး၊ အတြင္းဘက္မွာ အတြင္းနန္းၿမိဳ႕ကုန္း က်ံဳး၊ က်ံဳးႏွစ္ထပ္ရွိၿပီး အတြင္း နန္းေတာ္ကုန္းထဲမွာ အေပၚကုန္း၊ ေအာက္ကုန္းဆိုၿပီး ကုန္းႏွစ္ထပ္ရွိပါေသးတယ္။

အျပင္မွာ က်ဳံးေဟာင္းႏွင့္ က်ံဳးႏွစ္ခမ္း အုတ္စီထားသည့္ အုတ္ရိုးမ်ား က်န္ေနပါေသးပါတယ္။
အျပင္ၿမိဳ႕က်ဳံးေဟာင္းရာကို ၾကည့္ရင္ ေလးေထာင့္က်က် မဟုတ္ပဲ ေထာင့္ေတြဟာ လံုးဝန္းၿပီး ခပ္ဝိုင္းဝိုင္း သ႑ာန္ တည္ရွိပါတယ္။

ေကာင္းကင္ဓာတ္ပံုမွာ ေျမာက္ဘက္ က်ံဳးေဟာင္းရာ ထင္ရွား မရွိေတာ့ေပမယ့္ ေျမျပင္ကြင္းဆင္းတဲ့အခါ က်ံဳးေဟာင္း၊ က်ံဳးႏႈတ္ခမ္းကို ပတ္စီထားတဲ့ အုတ္ရိုးတန္းေဟာင္း က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။

ေဒသခံေတြက နန္းေတာ္ကုန္းလို႔ အစဥ္လာ သိမွတ္လာၾကတဲ့ အတြင္းနန္းၿမိဳ႔ကေတာ့ ေကာင္းကင္ ဓာတ္ပံုကၾကည့္ရင္ ငါးေထာင့္ ပဥၥဂံပံု ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။

ပဥၥဂံပံု နန္းၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ ေအာက္ကုန္းကေန အေပၚကုန္းကို တက္ဖို႔ အုတ္လက္ရမ္း၊ ဂဝံေလွကားထစ္၊ တံခါးအုတ္တိုင္ ႏွစ္တုိင္ က်န္ရွိေသးပါတယ္။

ထူးျခားမႈအေနနဲ႔ နန္းေတာ္ကုန္း အေရွ႕ဘက္ က်ံဳးအျပင္ဘက္ကပ္လ်က္မွာ ေဒသခံေတြက ဒြတၱေဘာင္ႀကီး စားသံုးလို႔ ဒြတၱဘတ္သီးလို႔ ေခၚတဲ့ အသီးပင္မ်ား ရွိေနပါတယ္။

ဒြတၱဘတ္သီး ဆိုတဲ့ အမည္ကိုက ေပါကၡရဝတီ တြံေတးနယ္ႀကီးဟာ ပ်ဴေဒသ ပ်ဴနယ္ႀကီးမွန္း သိသာ ထင္ရွားေစပါတယ္။

ဒီအသီးကို မြန္မင္းေတြ အမည္ျဖစ္တဲ့ ဗညားသီး၊ သမိန္သီး၊ ေထာသီး၊ လဂြမ္းသီး၊ စသျဖင့္ မေခၚပါဘူး။
ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီးစားသံုးလို႔ ဒြတၱဘတ္သီးလို႔ ေခၚပါသတဲ့။

ႏွယ္ႏွယ္ရရ အသီးမဟုတ္ပါ။
သေရေခတၱရာေခတ္ ပ်က္သံုးၿပီး ပုဂံေခတ္ မွာေတာင္ ဒြတၱဘတ္သီး မွည့္ခ်ိန္မွာ ေအာက္မွ ပိုက္ကြန္ျဖင့္ ခံၿပီး ဟင္းခြက္သံုးရာ စားေသာက္တဲ့ နရသီဟပေတ့မင္းႀကီးထံ ဆက္သရပါတဲ့။

ဘိုးေတာ္ဘုရား (ဗဒံုမင္း) လက္ထက္ထိလည္း ထီးသံုးနန္းသံုး အသီးျဖစ္ၿပီး အသီးမ်ား အမွည့္လြန္ျခင္း၊ ပုပ္ျခင္း မေရာက္မီ အခ်ိန္မီ ေလွလ်င္နဲ႔ အမရပူရ နန္းေတာ္ကို ဆက္သရပါသတဲ့။
ဘိုးေတာ္ဗဒံုမင္းေခတ္ ဒြတၱဘတ္သီးမ်ားကို အမရပူရအပို႔ ဟသၤာတသူႀကီးက ေလွကိုတားျမစ္လို႔ အခ်ိန္လင့္ၿပီး အသီးအခ်ိဳ႕ ပုပ္ကုန္လို႔ ေရႊစာၾကက္ဥ ေလ်ာ္ေပးရသတဲ့ ဗ်ား။

တြံေတး ေပါကၡရဝတီ နန္းေတာ္ကုန္းကို ဗဟိုျပဳၿပီး ေပါကၡရဝတီနယ္ေျမ တစ္ခုလံုးက ေတြ႔ရွိရတဲ့ အေထာက္အထားမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ေပါကၡရဝတီဟာ ပ်ဴျမန္မာေဒသလား၊ မြန္ေဒသလား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ အေနာ္ရထာမတိုင္မီ မြန္ၿမိဳ႔၊ မြန္ႏိုင္ငံဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းထဲမွာ မရွိေသးပါဘူး။

ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္း အေနနဲ႔ ျပည္မွ ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္း တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တရုတ္ထန္နန္းေတာ္မွတ္တမ္းမွာ ပ်ဴ ႏိုင္ငံရဲ႕ အက်ယ္အဝန္းနယ္နမိတ္ကို ေျမာက္ဘက္ ယူနန္ကေန ေတာင္ဘက္ ပင္လယ္အထိ၊ အေနာက္ဘက္ အိႏိၵယကေန အေရွ႕ဘက္ ကေမာၻဒီးယား ႏိုင္ငံအထိ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးကို ပ်ဴႏိုင္ငံလို႔ သိရွိမွတ္တမ္း တင္ထားၾကပါတယ္။

ပ်ဴႏိုင္ငံနဲ႔ ပင္လယ္နဲ႔ၾကားထဲမွာ မြန္ႏိုင္ငံ၊ ရာမညႏိုင္ငံရွိတယ္လို႔ တရုတ္မွတ္တမ္းမွာ မပါပါဘူး။
မရွိလို႔ မပါတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အတိတ်ာမင္း ေက်ာက္အိုးစာမွာ ပ်ဴႏိုင္ငံရဲ႕ အက်ယ္အဝန္းကို ေတာင္ဘက္မွာ ယေန႔မေလးရွားႏိုင္ငံ တကြာပါအထိ ပိုင္တယ္လို႔ ေရးထိုးထားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္းကမ္းရိုးတန္း တစ္ခုလံုးဟာ ပ်ဴျမန္မာေဒသႀကီးဆိုတာ ေသျခာပါတယ္။

ေပါကၡရဝတီမွ ပ်ဴ အေထာက္အထားမ်ား
***********
ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ ဥကၠလာပတိုင္း၊ ဥကၠလာပၿမိဳ႕ (ဥႆာ တိန္မယ္ၿမိဳ႕)မွ ဥကၠလာပ မင္းႀကီးရဲ႕လက္ေအာက္ခံ ေပါကၡရဝတီသားေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ဟာ ပ်ဴျမန္မာေတြလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေပါကၡရဝတီ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမႀကီးမွာ ပ်ဴအေထာက္အထား ဘာေတြ႔သလဲ ဆိုတဲ့ ေမခြန္းကို မျဖစ္မေနေမးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ကဲ့ ေတြ႔ရတဲ့ ပ်ဴအေထာက္အထားေတြကေတာ့
၁။ ပ်ဴ အကၡရာစဥ့္စာ အုတ္ခဲစာမ်ား
၂။ ပ်ဴလက္ေရးစင္းအုတ္မ်ား
၃။ ပ်ဴပုတီးေစ့၊ ပ်ဴးနားေတာင္းမ်ား
၄။ ပ်ဴေခတ္ ေၾကး၊ ေက်ာက္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ား
၅။ ပ်ဴ အုတ္ခြက္ဘုရားမ်ား
၆။ ပ်ဴ ဒဂၤါးမ်ား
၇။ ပ်ဴ ေစတီ၊ လိုဏ္ဘုရားေဟာင္းမ်ား
၈။ ပ်ဴေခတ္ ေျမေဆးတံမ်ား
၉။ ပ်ဴ အကၡရာ ပ်ဴစာပါ ငွက္ရုပ္အေလးတံုး
၁၀။ ပ်ဴ အကၡရာစဥ့္စာမ်ား
၁၁။ ပ်ဴ အရိုးအိုးမ်ား
ျဖစ္ပါတယ္။
ဓာတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ပံုညႊန္းစာမ်ားကို ဖတ္လိုက္ပါ။
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။

အထက္ပါ အေထာက္အထားမ်ားအရ ေပါကၡရဝတီ ေဒသႀကီးဟာ ပ်ဴေဒသႀကီးလို႔ ျပည္ပတရုတ္ ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းမ်ားက ေျပာတာကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေထာက္ခံေနပါတယ္။

အေထာက္အထားမ်ားအရ ေပါကၡရဝတီေဒသႀကီးဟာ ပ်ဴျမန္မာေဒသႀကီးဆိုတာ ခိုင္မာၿပီးတဲ့ေနာက္
တဖုႆ
ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္ ႏွစ္ဦးဟာ ဥကၠလာပတိုင္း၊ ဥကၠလာပမင္းႀကီးရဲ႕ လက္ေအာက္ခံ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕သားျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶထံမွ ဆံေတာ္ရရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္ ေပါကၡရဝတီမွာ ဗုဒၶေခတ္ အေထာက္အထား ရွိပါသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို မျဖစ္မေန ေျဖရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ယင္း ေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကေတာ့ ေပါကၡရဝတီမွာ ဗုဒၶေခတ္ အေထာက္အထား ရွိပါတယ္။
ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ ဗုဒၶေခတ္မွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျဗဟၼီအကၡရာရဲ႕ သမိုင္းအဓိပၸါယ္ကို သိဖို႔လိုပါတယ္။
ျဗဟၼီအကၡရာဆိုတာ ဗုဒၶေခတ္မွ အေသာကမင္းႀကီး ေခတ္အထိသာ အသံုးျပဳၿပီး အေသာက ေခတ္ေနာက္ပိုင္း ျဗဟၼီအကၡရာကို မူလထြန္းကားရာ အိႏၵိယႀကီးမွာေတာင္ မသံုးေတာ့ပဲ ျဗဟၼီပြား အကၡရာေတြ ကိုသာ ေဒသအသီးသီးက ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ကိုယ္ သံုးၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျဗဟၼီအကၡရာအသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ေခတ္ႀကီးကို မမီရင္ ျဗဟၼီအကၡရာကို သိစရာ တတ္စရာကို မရွိေတာ့ပါဘူး။

ျဗဟၼီအကၡရာကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္သူေတြသံုးသလဲ လို႔ေမးရင္ ပ်ဴျမန္မာေတြ သံုးတယ္လို႔ အျပတ္ေျဖႏိုင္ပါတယ္။

ပ်ဴျမန္မာေတြဟာ ျဗဟၼီ သံုးေၾကာင္း အေထာက္အထားကေတာ့ ဟန္လင္း၊ သေရေခတၱရာ တို႔က ေက်ာက္စာေတြမ်ာ ပ်ဴစာမ်ားႏွင့္အတူ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ားပါ တစ္တန္းစီ ေရးထိုးထားတာ ေတြ႔ရလို႔ပါ။

မြန္မွာ ျဗဟၼီအကၡရာ လံုးဝမေတြ႔ရပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံက အေစာဆံုး မြန္အေထာက္အထားေတြကေတာ့ အေနာ္ရထာေနာက္ပိုင္း က်န္စစ္သားမင္း လက္ထက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေအဒီ ၁၁ရာစုေနာက္ပိုင္း ၁၂ ရာစုမွသာ ေရွးမြန္အေထာက္အထား အနည္းငယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။
အေစာဆံုး ဆိုတဲ့ မြန္အေထာက္အထားက ေအဒီ ၈ရာစုပါ။
ပိုတိက်ေအာင္ ေျပာရရင္ ေအဒီ၈ရာစုထက္ေစာတဲ့ မြန္အကၡရာ မြန္အေရးအသား မရွိပါဘူး။
အဲဒီ ေအဒီ ၈ရာစု မြန္အကၡရာ အေရးအသား ဆိုတာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မရွိပဲ ယေန႔ထိုင္းႏိုင္ငံ ယခင္ ဒြါရာဝတီထဲမွာသာ ရွိပါတယ္။

မြန္ေတြရဲ႕ အေစာဆံုး ယဥ္ေက်းမႈ အေထာက္အထားေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ မရွိပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္းမွာသာ ရွိပါတယ္။

ဒြါရာဝတီ မြန္ယဥ္ေက်းမႈမွာ အရိုးအိုး ဓေလ့၊ ျဗဟၼီအကၡရာ စတာေတြ လံုးဝ မေတြ႔ရပါဘူး။
ဒါကိုၾကည့္ရင္ မြန္ေတြဟာ အကၡရာ စာေပအေရးအသားကို ေအဒီ ၈ရာစုမွ ထိုင္းဖက္မွာ ေနရင္းတတ္ၿပီး ဘီစီေခတ္ ျဗဟၼီအေရးအသားကို လံုးဝ မတတ္ၾကဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
(တတ္ရင္ ဒြါရာဝတီမွာ ျဗဟၼီ ေတြ႔ရမွာေပါ့။ အခုက လံုးဝ မေတြ႔ရတာပါ။ ဒါကိုသိတဲ့ မြန္ဆရာ အမ်ားစုဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ားကို လံုးဝ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ေတြ႔လည္း ထည့္မေျပာၾကဘူး။ ထိန္ခ်န္ၾကတာေပါ့။)

ျမန္မာႏိုင္ အတြင္းမွာ ျဗဟၼီ အကၡရာမ်ားကို ပ်ဴျမန္မာတို႔ သံုးတယ္။
အဲ့ဒီ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ားဟာ ဗုဒၶေခတ္မွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ အကၡရာမ်ားျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶေခတ္ အေထာက္အထားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တဖုႆ
ဘလႅိကတို႔ရဲ႕ ေပါကၡရဝတီနယ္အတြင္းမွာ ဗုဒၶေခတ္က အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ား ေတြ႔ရတာဟာ ယင္းနယ္ႀကီးဟာ ဗုဒၶေခတ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိမီတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။

အဲဒီ့အုတ္ခဲစာေတြ အနက္က ျဗဟၼီ အကၡရာ ယ အကၡရာ ေရးဆြဲထားတဲ့ အုတ္ခဲစာဆိုရင္ ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္း နန္းေတာ္ကုန္းႀကီးက ဆရာဦးဘုန္းတင့္ေက်ာ္ႏွင့္ တြံေတးေဒသခံမ်ား ကြင္းဆင္းေလ့လာစဥ္ ေဒသခံ ကုိသန္းဝင္း ေတြ႔ရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေထာက္အထား အကၡရာ အုတ္ခဲစာမ်ားကို ဓာတ္ပံုမ်ားမွာ ၾကည့္ရႈပါ။
ပံုညႊန္းစာႏွင့္တကြ ေရးေပးထားပါတယ္။

ဘုရားသမိုင္းက ေပါကၡရဝတီမွ တဖုႆႏွင့္ ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ဟာ လင္းလြန္းပင္ေအာက္မွာ သီတင္းသံုးေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ဆံေတာ္မ်ား ရခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။

တဖုႆ
ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ရဲ႕ ေဒသ ေပါကၡရဝတီေဒသႀကီးမွာ ပ်ဴ အေထာက္အထားမ်ား ထြက္ရွိတယ္။
ဗုဒၶေခတ္ အေထာက္အထား ျဗဟၼီ အကၡရာမ်ား ထြက္ရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရႊတိဂံုဘုရားျဖစ္လာမယ့္ ဆံေတာ္မ်ားကို ပင့္လာသူ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ ပ်ဴျမန္မာ မ်ား ျဖစ္တယ္။

ဒါဆို ေနာက္ထပ္ေမးခြန္း တစ္ခုက ေရႊတိဂံုဘုရားတည္ရွိရာ ရန္ကုန္ဘက္ကမ္းမွာေရာ ပ်ဴ အေထာက္အထား ဘာရွိသလဲ။
ဟုတ္ကဲ့။
သိပ္ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ယခု တြံေတးဘက္ကမ္းက ပ်ဴအေထာက္အထားမ်ားကို တင္ျပ အၿပီးမွာ ေနာက္အပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ဘက္ကမ္းမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ပ်ဴ အေထာက္အထားမ်ားကို ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။

ပံုမ်ားကိူ နမူနာမွ် ျပရတာေတာင္ အေတာ္ေလး မ်ားေနပါတယ္။
ပံု ၃၀ သာ တင္လို႔ရပါတယ္။
ဓာတ္ပံု အမ်ားစုဟာ ဆရာဦးဘုန္းတင့္ေက်ာ္ႏွင့္ အဖြဲ႔ ကြင္းဆင္းစဥ္က ပံုမ်ားျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကြင္းဆင္းစဥ္က ပံုမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊတိဂံုကို ဘယ္သူေတြ တည္သလဲ သမိုင္းသုေတသန (၄)
*******
ရန္ကုန္သည္ ပ်ဴျမန္မာေဒသ
********** *
ေရႊတိဂံုဘုရားရဲ႕ ဌာပနာ ဗုဒၶဆံေတာ္မ်ားကို ပင့္လာတဲ့ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ရဲ႕ ေပါကၡရဝတီ ေဒသႀကီးဟာ ပ်ဴျမန္မာေဒသႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ တင္ျပၿပီးပါၿပီ။

ေပါကၡရဝတီဟာ တြံေတးဘက္ျခမ္းမွာ ႐ွိလို႔ ေရႊတိဂံုေစတီႀကီး တည္႐ွိရာ ရန္ကုန္ဘက္ျခမ္းကေရာ အေနာ္ရထာ မတိုင္မီေခတ္ ပ်ဴေဒသလား မြန္ေဒသလားလို႔ ေမးရင္ အေထာက္အထားကိုသာ ၾကည့္ပါ။

အေထာက္အထားမ်ားက ရန္ကုန္ဟာ ပ်ဴျမန္မာေဒသႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပေနၾကပါတယ္။

လူဦးေရးထူထပ္ ေမာ္ဒန္စီးတီးႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ရန္ကုန္မွာ ေ႐ွးေဟာင္း ပ်ဴ အေထာက္အထားေတြ႔ရတယ္ဆိုတာ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ အံဩစရာႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ အမွန္တကယ္ကို ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

၁။ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားမွ ပ်ဴအေထာက္အထားမ်ား

ေရႊတိဂံု ဘုရားသမိုင္း အဆိုအရ ဥကၠလာပမင္းႀကီးဟာ ဆံေတာ္ေတြကို ေတာင္းလုိ႔ သူ႔လက္ေအာက္ခံ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕က ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ဟာ တြံေတးဘက္ျခမ္းကေန ရန္ကုန္ဘက္ျခမ္းကို ဆံေတာ္မ်ားကို ေလွသေဘာၤမ်ားနဲ႔ လာပို႔တယ္။

ဥကၠလာပမင္းႀကီးက ဗိုလ္ေခ်တစ္ေထာင္နဲ႔ ႀကိဳတဲ့ေနရာမွာ တည္တဲ့ဘုရားဟာ ဗမာအမည္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ဘုရားလို႔ အမည္တြင္လာခဲ့တယ္။

ျမန္မာ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၀၅၊ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၂ရက္၊ (8-11-1943) ၊ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးအတြင္း အဂၤလိပ္ စစ္တပ္ေတြဟာ ရန္ကုန္လူေနရပ္ကြက္ေတြကိုပါ ဗံုးက်ဲလို႔ ဗံုးဒဏ္ထိၿပီး ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားႀကီးဟာ အုတ္ပံုႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။

ျပန္လည္ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းေရး အဖြဲ႕ဟာ စစ္ႀကီးၿပီးလို႔ ေကာဇာ ၁၃၀၉ ျပာသိုလဆုတ္ ၉ရက္ (4-1-1948) လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ေန႔မွာပဲ တူးေဖၚရွင္းလင္းေရး စတင္ခဲ့တယ္။

အဲဒီ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ဘုရားဌာပနာတိုက္ထဲက ရတဲ့ ဌာပနာပစၥည္းေတြ အနက္ အေနာ္ရထာထက္ေစာတဲ့ ပစၥည္းမွန္သမွ် ပ်ဴ ပစၥည္းမ်ားကိုသာ ေတြ႔ရွိရတယ္။

သိသာထင္ရွားတဲ့ ပ်ဴျမန္မာ ပစၥည္းေတြကေတာ့ သေရေခတၱရာ ဘုရားႀကီး၊ ဘုရားမာတို႔နဲ႔ ပံုစံတူတဲ့ ေက်ာက္ ဓာတ္ေတာ္က်ဳတ္ႀကီး ကိုေတြ႔ရတယ္။
(ဓာတ္ပံုတြင္ ၾကည့္ပါ။)

(အဲဒီ့ ဓာတ္ေတာ္က်ဳတ္ အဆင့္ဆင့္ထဲမွာ ဆံေတာ္အစစ္ ႏွစ္ဆူလည္း ရွိေနပါတယ္။
ေရႊတိဂံုနဲ႔ ဗုိလ္တစ္ေထာင္ ဘုရားသမိုင္းက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ တိမ္မယ္ပ်ဴ ဥကၠလာပမင္းႀကီး (ဥႆာမင္းႀကီး) လက္ထက္က ေရႊတိဂံုတည္မယ့္ ဆံေတာ္မ်ားကို ဗိုလ္ေခ်တစ္ေထာင္နဲ႔ ႀကိဳတဲ့ ဆံေတာ္ႀကိဳ ေစတီ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ေစတီေနရာမွာပဲ အေသာကမင္းႀကီးေခတ္ သာသနာျပဳ မစ္ရွစ္အဖြဲ႔ထံက ရရွိတဲ့ ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူကို ထပ္မံဌာပနာ တည္တယ္တဲ့။

စစ္ၿပီးေခတ္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ဘုရားျပန္လည္ျပဳျပင္ေရး အဖြဲ႔က ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူကို မွန္ဘီလူးနဲ႔ ေသျခာၾကည့္ရင္ ထင္ထင္ရွားရွားကို ျမင္ရပါသတဲ့။
ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ဘုရားထဲက ဒီဆံေတာ္ႏွစ္ဆူကို ဘုရားသမိုင္းကေျပာတဲ့ အေသာမင္းႀကီးေခတ္ ရတဲ့ ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူျဖစ္ေၾကာင္း ယံုမွားသံသယ မရွိၾကပါနဲ႔လို႔ ဆိုထားပါတယ္။)

ဒါ့ အျပင္ ပ်ဴအုတ္ခြက္ဘုရား သံုးဆူကိုလည္း ေတြ႔ရတယ္။
ယင္းအုတ္ခြက္ဘုရား သံုးဆူဟာ ပ်ဴအုတ္ခြက္ဘုရားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
သံုးဆူအနက္ တစ္ဆူေနာက္ေက်ာမွာ သေရေခတၱရာ ပ်ဴအကၡရာမ်ားနဲ႔ ပါဠိဘာသာကို အသံုးျပဳၿပီး ေယဓမၼာဂါထာကို ေရးထိုးထားပါတယ္။

ယင္း အကၡရာ၊ ယင္းစာမ်ားဟာ မြန္အကၡရ