Matthew & Linda's Reispagina (2024)

15/10/2019

Hæ,

Helaas zijn we alweer toe gekomen aan ons laatste verslag van deze reis. Het was een iets kortere reis dan wij gewend zijn de afgelopen jaren, maar zeker één die erg hoog bij ons op het lijstje stond. De dagen zijn weer voorbij gevlogen en wat hebben we veel mooie dingen gezien. Voordat we echt gaan terugblikken op de reis hebben jullie nog twee reisdagen van ons tegoed.

Onze nacht in Hveragerdi verliep erg stormachtig en dat was een voorbode voor de volgende dag. We werden gewerkt door harde windstoten en stortregen. Gelukkig zaten we nog warm en droog en genoten dan ook nog van een heerlijk ontbijtje, met warme broodjes uit de oven. We probeerde het zo lang mogelijk te rekken om uit de checken. Onder het mom, wat nu valt kan straks niet meer vallen. Om 11:15 moesten we dan toch echt het appartement verlaten en maakte we ons op voor de drukst bezochte route in IJsland, een weg waar de tourbussen heer en meester zijn. We reden vandaag de beroemde “Golden Circle”. Helaas moesten we door het weer al één activiteit schrappen. Er was vanuit het dorp een wandeling te maken langs een warm water rivier en aan het einde van de wandeling kon je daar in de rivier baden. Die bewaren we voor de volgende keer. We gingen dus maar op zoek naar stop nummer twee, de Kerid krater. Na ongeveer 20 minuten rijden draaide we hier de parkeerplaats op en begonnen al onze twijfels te krijgen. Niet alleen moest je hier toegang betalen, ook was het nog steeds hondenweer hier. Er was op dat moment net buslading met Chinezen afgeleverd en die zag je op zijn zachts gezegd een klein beetje worstelen met de weersomstandigheden. Aangezien wij een soortgelijke krater in het noorden ook al gezien hadden, besloten we om deze maar aan ons voorbij te laten gaan. We gingen dus snel door naar onze volgende stop. Een kwartiertje later kwamen we aan in Skáholt. Dit dorp is historisch gezien een belangrijke plek in IJsland. Vanaf de 11e tot aan de 18e eeuw was dit het belangrijkste sociale, culturele en religieuze centrum van het land. Nadat het land zich van Katholiek naar Protestants bekeerde verloor het zijn belangrijke functie en werd hier ook de laatste katholieke bisschop van het land geëxecuteerd. Het dorp bestaat heden ten dagen alleen nog maar uit een paar huizen, wat archeologische opgravingen en een grote kerk. We kwamen natuurlijk om de kerk te bekijken. Toen we aan kwamen rijden waren wij de enige bezoekers en besloten eerst in het restaurant een warm drankje te halen en hier even uit de storm te ontsnappen. Na het opwarmertje gingen wij richting de kerk die speciaal voor ons werd open gedaan, want hij was nog op slot. Er kwamen op dat moment nog meerdere auto’s aanrijden en al snel werden we door meerdere toeristen vergezeld in de kerk en tevens een heus koor. Dit koor trakteerde ons nog op wat zang, dat prachtig klonk door de akoestiek van de kerk. De kerk zelf was ook een erg mooie verschijning vanaf de binnenkant. Na dit bezoek bezochten we nog kort de archeologische opgravingen, waarop we weer de auto in stapte. Onze volgende stop was de Faxafoss waterval een vrij brede en lage waterval waar het water in verschillende lagen naar beneden viel om vervolgens de bocht om in de rivier verder te stromen. Bij deze waterval stond ook een restaurant waar we ondanks dat het droog was, weer even de storm ontvluchte en hier gingen lunchen. We genoten van een fish and chips en een drankje om vervolgens onze golden circle route weer te vervolgen. Hierna reden we door naar de Gullfoss waterval. Dit is de krachtigste waterval van IJsland en zelfs krachtiger dan de Niagara watervallen. Het was op de parkeerplaats goed te merken dat dit een van de topattracties was binnen de Golden Circle. Ondanks dat de resten van orkaan Lorenzo over ons heen trokken, was de parkeerplaats afgeladen vol en krioelde het bij de souvenir shop en het restaurant van de mensen. Ook op het pad naar de waterval toe moest je de mensen ontwijken. Ondanks dat het een prachtige waterval was besloten we hier niet lang te blijven, wegens de mensenmassa’s en het weer. Na een korte stop besloten we dan ook onze laatste stop van de dag naar morgen te verplaatsen en hiervandaan in één keer door te rijden naar onze accommodatie voor de nacht. Voor de een na laatste dag hadden wij een schattig houten cottage met privé hot tub op een heuvel bij een boerderij geboekt. Hier besloten we eerst maar eens even een paar uurtjes te relaxen. De hot tub stond bijna te koken dus gingen we eerst maar eten, zodat we na het eten het bad in konden. In het restaurant namen we allen een simpel gerechtje, in de vorm van een burger en een salade. We werden in het restaurant weer eens geconfronteerd met de prachtige eet gewoontes en gebruiken van onze buren uit het verre oosten. Het was om misselijk van te worden. De beste jongen zat op zijn gemak uitgebreid te boeren, te smakken en soort kokhals geluiden te maken tijdens het eten. Ondanks dat ongeveer iedereen om ons heen, inclusief het personeel in een scheur lag, stond het huilen je nader dan het lachen. Het was op zijn minst erg onsmakelijk te noemen. De gastvrouw was erg vriendelijke en geïnteresseerd en wilden maar wat graag van alles over de boerderij en de omgeving vertellen. Nadat we ook nog een gratis nagerechtje aangeboden kregen in de vorm van een chocolade taart, was het feest compleet. Al keken ik en Sander nog wel even watertand, toen de familie zelf ging eten. Er kwamen heerlijke stukken vers gegrild lamsvlees naar binnen zetten. Ondanks dat we al hadden gegeten, hadden we zo aan willen schuiven. Na nog even met de gastvrouw gepraat te hebben gingen we weer terug naar de cottage, waar Joyce nog op de bank zat. Ze had het diner even overgeslagen in verband met wat zwangerschapsperikelen. Niet lang hierna genoten we allemaal van onze laatste avond hot tubben in IJsland. Zoals elke avond sloeg de vermoeidheid al snel toe en besloten we na een tijdje in het bad, dat het tijd was om de ogen te gaan sluiten. Er kwam namelijk nog één spannende dag aan!

Op onze laatste volle dag in IJsland waren we er weer vroeg bij. We moesten namelijk eerst nog even één stop van gister inhalen. Na het ontbijt dat bij onze cottage was afgeleverd gingen we snel de auto in om naar Geysir te rijden. Dit zijn een verzameling geisers en heet water poelen, waarvan de één wat frequenter water spuwt dan de ander. Het grootste exemplaar de Geysir werkt nog maar heel sporadisch en kan zo maar twintig jaar niks doen. De kans dat die dus ging spuwen was erg klein. De reden dat we geisers, geisers noemen komt door deze inactieve grote geiser, genaamd Geysir. Je kan het waarschijnlijk zelf er wel al uithalen, maar in alle talen is het IJslandse woord Geysir verbasterd naar een lokaal word. Bij ons dus een geiser. Gelukkig voor ons is er wel één hele actieve geiser in het gebied, de Strokkur. Deze barst elke vier tot tien minuten uit, dus hebben we hier een aantal keer bij de uitbarstingen gestaan, om het uitgebreid te filmen, te fotograferen en ervan te genieten. Toen we wegliepen werden we nog eens getrakteerd op drie uitbarstingen kort na elkaar, om ons nog even een mooi afscheid te geven. Hierna was het dan toch echt tijd voor ons laatste hoogtepunt van de reis. Het lag op zo’n veertig minuten rijden van Geysir. En lag in Thingvellir national park. Een historisch gezien erg belangrijke plek voor de IJslanders. Dit was de plek waar de Vikingen van IJsland voor het eerst samen kwamen en hier het eerste en langstlopende (en nog steeds lopend) democratisch parlement vormde. Hier werden eens per jaar vergaderingen gehouden over regels, straffen en gebruiken. Dit werd gebruikt totdat de Denen kwamen en het parlement naar Reykjavik verplaatste. Maar nog steeds is het een belangrijke plek voor IJsland waar verschillende ceremoniële tradities en feesten gehouden worden. Wij kwamen alleen voor iets anders. Dit stukje aarde ligt precies op de grens tussen de Amerikaans tektonische plaat en de Euraziatische tektonische plaat. Het mooie is dat deze platen hier met het blote oog te zien zijn. Wanneer je de ene kant op kijkt zie je de ene plaat boven je uit steken en wanneer je de andere kant op kijkt, zie je de andere tektonische plaat boven je uit torenen. Precies daar tussen ligt de Silfra kloof. De kloof ligt onder water en is daarom vanaf boven niet heel goed te bewonderen, ondanks dat het water in de kloof het meest heldere water op aarde is met een zicht onderwater van 100 meter en waarschijnlijk nog verder. Alleen dit kunnen onze ogen niet waarnemen. Maar ze hebben er hier wat op gevonden om de kloof wel goed te kunnen bekijken. Je kunt namelijk in het water van zo’n 2°C duiken en snorkelen. Nu hoor ik u denken, sporen jullie wel. Lekker zwemmen in water van twee graden. We geven jullie geen ongelijk, wij denken hetzelfde. Wij kozen voor de optie snorkelen. Gelukkig voor ons was er een drysuit optie, waardoor je het wel een beetje koud kan krijgen, maar wel kurkdroog blijft in je pak. Het enige wat nat werd waren je handen, je hoofd en voornamelijk je gezicht. Na een uitgebreide briefing en het aandoen van de drysuit, gingen we op weg naar de kloof. We hadden hier en daar wat vertraging door een Duits meisje die te laat was en ongeveer 120 vragen had, maar dat mocht de pret (nog niet) drukken. Al snel kwamen met onze Poolse gids Pjotr aan bij de kloof. Hier kregen we onze flippers en maskers aangemeten en zo mochten Sander en ik onze eerste stappen in het ijskoude water maken, waarop we ons naar voren moesten laten vallen met ons gezicht het water in. Wat was het godsgruwelijk koud, je gezicht schreeuwde in alles, ga het water uit. De kou trok alle spieren in je gezicht samen en je voelde prikkelingen/steken totdat na een minuut of vijf je gezicht gevoelloos werd door de kou. Snel hierna volgde Linda ook dapper het water in. Helaas bleef Joyce achter, aangezien die niet mocht participeren door de zwangerschap. Eenmaal met het gezicht in het water vergat je de kou bijna en ging er een prachtige heldere wereld voor je open. We hadden kraakhelder zicht tot aan de bodem en je kon zo ver de diepte in kijken als dat het oog reikte. Ondanks dat er geen vissen of ander leven onder water was, was het een uitzicht van jewelste. Je zwom door een kloof heen, ongelofelijk prachtig. Toen we doorzwommen, kwam we door ondiepe stukken, diepen kloven heen en keken we door andere kloven en scheuren de diepte in. Onderweg kwamen nog het enige leven tegen dat in deze kloof onderwater leeft, twee type algen. Na een tocht die je voornamelijk door de stroming meevoerde kwamen we in een soort lagune terecht waar we nog even mochten rondzwemmen. Hier kwam ook even de zon door en dit gaf een nog prachtiger effect op het water en de ondergrond. Helaas was het alweer tijd om het water te verlaten en ging ik op weg richting het platform, om eruit te klimmen. Linda was er al uit en Sander ging er net voor mij uit. Toen ik aan de b***t was kreeg ik de vraag of ik de Viking behandeling wilde. Uiteraard stonden er drie van af de kant te joelen dat ik die wel moest ondergaan. Zo gezegd zo gedaan. Om deed mijn flippers af en mijn snorkelspullen en ging op het randje van het platform staan. Ik werd gesommeerd eraf te springen en hierop duwde onze gids mij even kopje onder het ijskoude water in, mijn god wat was dat koud. Op film zijn mijn emoties van kou goed te zien, het schijnt erg grappig te zijn. Eenmaal op de kant kwam ik erachter waarom Sander deze behandeling niet ondergaan was. Sander zijn drysuit was namelijk niet droog gebleven. Zijn nekafsluiting was niet goed afgesloten, waardoor Sander van top tot teen zeiknat geworden was onder zijn pak. Hij had het dus al koud genoeg zei hij. Uiteraard moesten we op de kant nog even wachten op onze Duitse vriendin die wederom lekker d’r tijd nam en ons en voornamelijk Sander liet wachten en op zijn zenuwen werkte. Sander kwam superlatieven te kort om het meisje te benoemen en toe te wensen. Eenmaal terug op de parkeerplaats konden we ons uit het pak hijsen en kregen we nog een heerlijke warme chocomel aangeboden. Hierop liepen we heerlijk wam weer terug naar de parkeerplaats, althans iedereen behalve Sander. Die liep er enigszins verkleumd bij. Gelukkig voor hem kregen we nog een lift naar de parkeerplaats terug door het snorkelbedrijf. Sander had nog wat droge kleren apart gelegd voor de zekerheid, maar echt warm werd hij pas weer in de avond. Na dit prachtige en enigszins koude avontuur gingen we op weg naar onze allerlaatste accommodatie van de reis. Het was nog een uurtje rijden naar ons hotel naast het vliegveld naast het stad Keflavik. Hier genoten we (vooral Sander) van een heerlijke warme do**he, waarna we nog even de auto instapte om in Keflavik nog een laatste avondmaal te nuttigen. Hierna begaven we ons weer terug naar het hotel, waar de meiden al snel dr bedje in doken. Ik en Sander doken nog even de hotelbar in, zij claimde namelijk het goedkoopste bier van IJsland te verkopen. Dat konden we op de laatste avond natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Na een drietal biertjes besloten ook wij af te taaien en kropen onder de wol voor een paar uurtjes slaap.

Al snel ging de wekker weer af om 05:30 en om 06:00 stonden we buiten. Nog één keer de auto inladen, nog één keer een ritje maken. Dit keer wel een hele korte. Binnen tien minuten stonden we bij het autoverhuurbedrijf en leverde onze trouwe Suzuki Vitara in en liepen naar het vliegveld. Hier kwamen van de ene lange wacht rij in de andere terecht. Als u denkt dat het op Schiphol niet gestroomlijnd is, kom dan eens hier kijken. Eigenlijk is het vliegveld te klein voor het aantal passagiers dat ze moeten verwerken. Nadat we eindelijk de rijen van de bagagedrop en veiligheid check door waren, namen we nog een snel ontbijtje en maakte wij onze laatse IJslandse kronen op en gingen op weg naar de gate om te embarkeren. Nu zat de reis er echt op en waren we op weg naar huis.

We hebben ontzettend genoten van deze reis en IJsland. Het is een prachtig land, waarin alleen het doorheenrijden al een feestje is. We zijn van de open zee tot aan lavavelden en kraters geweest, van gletsjers tot lavatunnels onder de grond. Het is een bar en ruig landschap dat IJsland ook zijn schoonheid geeft. De IJslander is vriendelijk en gastvrij en wilt je maar wat graag alles vertellen en laten zien over het land dat hen zo trots maakt. Ze zijn met erg weinig en je moet je best doen om er één tegen te komen. Maar een trots en dapper volk is het wel. We hebben genoten van de prachtige accommodaties met hot tubs en uitzonderlijke uitzichten. We hebben genoten van alle extremen in het land. Kou, ijs, warmte, storm, groen en onherbergzaam gebied. Ook hier willen we zeker nog eens terug komen om ook de rest van het land te gaan ontdekken. We kunnen het iedereen aanraden om hier lekker een auto te huren en rond te gaan rijden, ook wanneer je niet erg actief bent ingesteld. Vanuit je auto is er al veel te zien en te doen. Het enige wat wij niet zullen gaan missen aan IJsland zijn de hoge prijzen van eigenlijk alles. Nederland is er goedkoop bij. Wij hopen dat jullie ook weer een beetje hebben kunnen meegenieten en hopen jullie weer snel te kunnen voorzien van een nieuwe reis vol met geluksmomenten. We gaan weer terug naar huis met prachtige herinneringen, die een levenlang meegaan. Voor nu tot snel en bedankt dat jullie weer de tijd genomen hebben om met ons mee te lezen en of te kijken.

Kvedjur,

Matthew & Linda
(Sander & Joyce)

06/10/2019

Hæ,

We hebben nog drie volle dagen te gaan voordat we de dag erop in alle vroegte vertrekken uit dit prachtige land. Gelukkig komen er nog een aantal hoogtepunten aan met de absolute klapper op de laatste volle dag, maar daar later meer over.

Na onze heerlijke avond in een vakantiehuis aan het meer de Lagarfljot met privé hot tub met uitzicht over het noorderlicht, werden we ’s ochtends heerlijk rustig wakker. We hadden vandaag geen haast om de auto in te stappen, aangezien er eigenlijk niks op de planning stond qua stops. We moesten ons namelijk van Noord naar Zuid gaan verplaatsen via het oosten. Tenzij het papegaaiduikers seizoen is, dan zijn hier weinig hoogtepunten te beleven in oost-IJsland. Als je meer tijd hebt dan wij nu hebben kan je er nog voor kiezen om de hooglanden in te gaan en daar alpinistische activiteiten te ondernemen. Dat is voor ons deze vakantie in ieder geval niet weg gelegd. Door karren dus maar vandaag. Onze etappe moest ons vandaag van ons beginpunt in Egilsstadir in het noordoosten naar net iets na Höfn in het zuidoosten brengen, middels een route van 278 kilometer. Ondanks het gebrek aan stops, bleek de rit alleen alweer een lust voor het oog. Ondanks dat het weer wat minder was dan de afgelopen dagen, met zo nu en dan een regenbui . Maakte dit de rit niet minder mooi. We reden door immense fjorden, langs hoge bergpieken en uitgestrekte zwarte zandstranden. Voor de lunch stopte we langs de ruige kust en aten hier onze sandwiches op met uitzicht op de rotsen, het strand en de drie schapen die ons kwamen begroeten. Als snel waren we weer op weg richting Höfn. Onderweg kwamen we nog een aantal paarden tegen van het prachtige IJslandse ras. Aangezien we hier nog geen foto’s van hadden, moest natuurlijk maar even gebeuren. Het zijn niet de grootste paarden, maar het is één bonk spier. Ze hebben een prachtige dikke vacht en grote manen om de kou te kunnen doorstaan. We hebben hier ook nog even flink hard gelachen om een van de paarden. Het dier trok zulke rare be**en dat hij zo in animal crackers had kunnen zitten. Niet veel later arriveerde we in Höfn, een dorpje van zo’n 2100 inwoners. We wilden hier eerst even rondlopen, maar besloten mede door het weer dat het bezoek beperkt bleef bij een supermarktstop en een rondritje met de auto door het dorp. Hier kwamen we er ook achter dat hier barweinig te beleven en te zien was. Al snel reden we door naar onze eindbestemming van vandaag, het Brunnholl Country Guesthouse. We verbleven wederom weer op het terrein van een boerderij. Als we eerlijk zijn, dan zijn dit ook de leukste accommodaties in IJsland, samen met de cottages. Wij snappen überhaupt niet dat mensen nog in dure hotels zitten, wanneer er zoveel leukere en of mooiere alternatieven. Aangezien we vandaag vrij vroeg bij onze accommodatie voor de nacht waren, hadden we mooi eens de tijd om wat te relaxen op de kamer. Een leuk bijkomend voordeel hierbij was dat we ook via radio Rijnmond naar Feyenoord konden luisteren. Na de met 2-0 gewonnen wedstrijd tegen Porto, begaven we ons naar het restaurant, waar we genoten van een simpele maaltijd in de vorm van een hamburger en patat. Hierna besloten we lekker op tijd naar bed te gaan, aangezien er morgen een heel druk programma op de planning staat.

De volgende ochtend begon al vroeg en zoals verwacht was het een grauwe dag. We mogen zeker niet klagen met het weer. Van te voren hadden ervoor getekend als het maar in ieder geval droog zou zijn elke dag. Ondanks het grauwe uitzicht, was het wel een van de mooiste grauwe uitzichten die ik ooit gehad heb. We keken vanuit onze hotelkamer uit over een vlakte die begon met een boerderij en weilanden, gevolgd door een weg en daarachter nog meer weilanden, om vervolgens uit te kijken op enorme een gletsjertong van de grootste gletsjer van Europa (qua volume), de Vatnajökull. De ijskap kan een dikte bereiken van 1000 meter. Een best indrukwekkend uitzicht dus. Na het vroege ontbijt waren we al snel weer buiten, waar we nog even begroet werden door de boerderij hond. Al snel waren we op weg naar de eerste stop van de dag. Dit was een van die gletsjertongen van de Vatnajökull, genaamd de Jökulsarlon. Onderweg naar de eerste stop zagen we langs de weg ineens een van de weinig bucketlist wildlife van IJsland staan, een kudde wilde rendieren. We schoten hier dus even de weg af om deze prachtige kudde te bekijken. Niet lang hierna waren we alweer op weg naar Jökulsarlon. We merkten hier al gelijk dat het zuiden van IJsland een stuk drukker is met toeristen en locals. Jökulsarlon is het bekendste en grootste gletsjermeer in IJsland en met zo’n 250 meter diepte ook het diepste meer van het land. Het gene wat dit meer zo mooi maakt is dat er altijd grote ijsschotsen in drijven die afgebrokkeld zijn van de gletsjer, dit geeft het meer met weer of geen weer een sprookjesachtig uiterlijk. Ook zwommen er schattige zeehondjes door de ijsschotsen heen, waar zij aan het jagen waren op vis. Helaas is ook hier het massatoerisme toegeslagen en viert de commercie hoogtij, in de vorm van busladingen vol toeristen die in amfibische voertuigen het meer op en af gaan. Dit doet wel een beetje af aan de schoonheid van het gebied. Desalniettemin een prachtige verschijning. Onze volgende stop lag aan de overkant en heet Diamond Beach. Op dit gitzwarte strand spoelen ijsschotsen aan die met eb de zee in gespoeld worden en met vloed op de stranden aanspoelen en daar vervolgens achter blijven. Dit geeft een zeer surreëel beeld van glinsterende ijsschotsen die afsteken op het zwarte zand. Na ook hier wat foto’s gemaakt te hebben en uiteraard het ijs goed bestudeerd hebben begon het wat te regenen en besloten we terug te gaan naar de auto. Hierna reden we door richting de Fjallsarlon, wederom een gletsjertong van de Vatnajökull. Gelukkig was het hier iets rustiger, alleen hadden we door een inkomende bui wat minder zicht erop. Wederom ging het regenen en besloten we richting onze volgende stop te rijden. We waren nog geen 10 seconden weg en het zicht begon op te klaren en de bergen en de gletsjers werden ineens een stuk meer zichtbaar. Op dat moment gaf Sander een gil om een weggetje in te slaan, die eigenlijk niet op de planning stond, maar er kwam zo een prachtige gletsjertong voorbij, dat we wel even moesten gaan kijken. Het mooiste was…. er stonden maar twee auto’s geparkeerd op de kleine parkeerplaats. Aangezien het droog was en het zicht goed was besloten we snel de auto uit te springen en te kijken hoe dichtbij we bij de gletsjer konden komen. We bleken bij de Kvíárjökull te staan. Het bijzondere aan deze tong is, dat er voor IJslandse begrippen een vrij hoge eindmorene ligt, bijna honderd meter hoog. We wandelde een heel stuk richting de gletsjer en al snel liepen wij tussen de ijsschotsen. Helaas hadden we niet zoveel tijd, anders hadden we echt op de gletsjer konden komen. Wat een gave onverwachte stop was dit en heerlijke rustig. Het begon wederom te regenen en dit keer vrij hard. Onderweg terug naar de auto regende we dan ook compleet verzopen, maar het was het waard geweest. Onze volgende stop zou eigenlijk de waterval svartifoss zijn, maar doordat de bovenste parkeerplaats afgesloten was werd de hike er naar toe te lang, helaas hadden we daar vandaag niet de tijd voor. We besloten er hier dan maar even een lunch en toiletstop van te maken. Enige wat wel jammer was is dat we feitelijk voor niets toegang tot het nationale park hier hadden betaald, aangezien we de hike toch niet gingen ondernemen. Na de bammetjes gingen we richting een stop waar de dames al drie dagen over aan het zeuren waren. De “wereldberoemde” Fjadrargljufur canyon. Ook wel bekend als de Bieber Canyon. Justin Bieber heeft hier een clip opgenomen. Dit zorgde voor zo’n toestroom van toeristen dat de kloof zelfs een tijd afgesloten is geweest in het voorjaar. Wat een Canadees zangertje al niet kan veroorzaken. Gelukkig voor ons was de kloof open en konden we als echte Beliebers in de voetsporen van Justin treden. We snapte goed, waarom deze kloof als opnamelocatie gebruikt was. Het was een prachtige kloof waar een riviertje doorheen kronkelde met kraakhelder water omgeven door kliffen en groene gras/mosvelden op de toppen. Aan het einde van de kloof bulderde er een prachtige waterval naar beneden. Alle drie de uitzichtpunten gaven een prachtig uitzicht over de kloof. Na deze prachtige wandeling, wisselde ik en Sander van plek en reden we richting het strand van Kirkjufjara. Een gitzwart strand met een prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan. Onderweg stopte we nog in het gehucht Vik om te tanken en het kerkje te fotograferen die prijkt op de cover van de Lonely Planet Iceland. Niet lang hierna kwamen we aan bij het strand, waar een nogal straffe wind stond. Dit is nog enigszins zwak uitgedrukt. Er was een storm op komst en dit was aan alles te merken. Je waaide bijna uit je thermo-ondergoed, er beukte golven van meters hoog op de kust en de regen voelde aan als hagel. Dit leverderde een spectaculair beeld op de oceaan op, waanzinnig. Enig nadeel was wel, dat ik hier geen zand kon pakken om mee naar huis te nemen. Iets dat Linda en ik overal vandaan meenemen. Na dit winderige stopje reden we terug richting de hoofdweg over een dijkje dat het strand en de oceaan van een binnenwater scheidt. Hier riep ik abrupt om de wagen te stoppen, want hier kon ik wel zand pakken. Enig nadeel was, dat het hier nog harder waaide. Zonder te overdrijven voelde was dit verreweg de ergste wind die ik ooit had meegemaakt. Ik moest met alle macht proberen de deur voorzichtig open te maken en onderweg naar het zand, alle zeilen bij zetten om maar te blijven staan. Eenmaal terug bij de auto moest ik het trucje met de deur nog eens doen. Opendoen ging nog, maar met dichtdoen bleek ik al mijn kracht te moeten verzamelen om hem dicht te krijgen. Na dit met veel moeite gelukt was konden we IJslands zand op zak weer door. Onze volgende stop van Skogafoss, een pracht van een waterval. Met zo’n 60 meter hoogte en 25 meter breedte toch een flinke jongen. De waterval laat zich goed fotograferen, aangezien je er veilig heel dichtbij kan komen. We maakten dan ook goed gebruik van dit moment om met zijn alle wat foto’s te maken. Sander en ik liepen nog een stuk dichter naar de waterval, maar werden gelijk gestraft met een dot nevel van de waterval. Na deze mooie stop gingen we richting onze laatste stop van de dag. Onderweg hierna naar toe kwamen we langs de beruchte Eyjafjallajökull vulkaan. Dit is de vulkaan die in 2010 verantwoordelijk was voor het dagenlang lam leggen van het vliegverkeer in Europa door de aswolk die zich over Europa had verspreid. Niet lang hierna kwamen we uit bij de laatste stop, wederom een waterval. Maar niet zomaar één, namelijk de Seljalandsfoss. Er zullen dan niet direct belletjes gaan rinkelen bij u, maar dit was wel een van onze moetjes deze vakantie. Dit is namelijk een waterval waar je achterlangs kan lopen en daadwerkelijk achter de waterval kan staan bijna onderaan. Een erg bijzondere beleving. Dit leverde dan ook mooie plaatjes op. Hierna moesten we nog een klein uurtje rijden naar onze accommodatie voor vannacht. We hadden een prachtig appartement in Hveragerdi, uiteraard met hot tub. Na een boodschappen stop kwamen we moe maar voldaan aan bij het appartement en zat de etappe van zo’n 400 kilometer erop. Na het eten doken ik en Sander nog even met een biertje de hot tub in en de meiden relaxte nog wat in het appartement en doken hierna onder de wol. Ik en Sander werden later nog vergezeld door een koppel uit Litouwen die op huwelijksreis waren. Hier raakten wij mee aan de praat en als snel wat het weer veels te laat. Ook begon de wind weer erg toe te nemen, een voorbode voor morgen. Niet lang erna besloten wij ons ook gewonnen te geven en kropen na deze drukke dag ook lekker onder de warme wol.

Jullie hebben nog één verslag van ons tegoed, maar die zullen we pas plaatsen wanneer we weer thuis zijn. We wachten namelijk nog op wat foto’s van een hele gave activiteit, die wij op de laatste dag gedaan hebben.

Kvedjur,

Matthew & Linda
(Sander & Joyce)

03/10/2019

Hæ,

We zijn inmiddels al weer toegekomen aan ons tweede verslag. Het is alweer dag vier van de reis. We ontwaakte vandaag erg rustig in Akureyri. Voor het ontbijt had Sander al de ijskoude (lees: -4 ⁰C) IJslandse ochtend getrotseerd om ons van heerlijke broodjes van de lokale bakkerij te voorzien bij het ontbijt. Na dit heerlijke ontbijt moesten we alweer uitchecken en besloten nog een rondje door het kleine centrum van Akureyri te lopen. Hier bezochten we de mooie kerk boven op een heuvel die mooi uitzicht gaf over het fjord en de stad. Ook kochten wij alvast wat souvenirs hier, aangezien we hier 15% korting kregen in de shop onder het appartement. We blijven toch Hollanders. We liepen nog even langs het water door de haven en ook maakten we nog even een foto bij een stoplicht. Aangezien alle rode stoplichten in deze stad de vorm hebben van een hartje, was dit wel een fotomomentje waard. Hierna vervolgde we onze weg terug naar de auto om onze weg door IJsland weer verder te vervolgen. Vandaag stond er voor de rest niet heel veel meer op de planning. We hadden eigenlijk maar één stop tussen Akureyri en de eindbestemming van vandaag, Husavik. Nadat we weer even ingeslagen hadden met boodschappen reden we via een prachtige weg om het fjord en door de bergen richting de enige stop van vandaag. Hoe kan het ook anders, het was een waterval. Deze keer de waterval Godafoss, oftewel de waterval van de Goden. Deze waterval heet zo omdat op deze plek is besloten dat Ijsland Christelijk werd en hier werden de beelden van de Noorse goden de waterval ingegooid. De waterval was weer een plaatje voor het oog en deed ons heel erg denken aan de Niagara watervallen in Canada, alleen dan een heel stuk kleiner, lager en minder druk bezocht (gelukkig). Nadat we de waterval van links, rechts, boven en onder bekeken hadden vervolgde we onze weg naar Husavik. Na wederom een mooie rit kwamen we hier halverwege de middag aan bij ons prachtige appartement, het was perfect. Husavik is een vissersdorpje van zo’n 2200 inwoners. De reden dat dit dorp bij veel toeristen op de planning staat is, omdat dit ook wel de walvisspot hoofdstad van IJsland word genoemd. Dit is nou toevallig ook de reden waarom wij hier zijn, maar daar morgen meer over. Toen we een beetje geïnstalleerd waren in het appartement besloten we om even een rondje door het dorp te lopen en ergens een bakje koffie te gaan scoren. Dat rondje bleek nog kleiner dan verwacht, want eigenlijk alle ”hoogtepunten” zaten in een straat rondom de haven. Wel staat er een prachtige houten kerk. Volgens IJslanders zelf de mooiste houten kerk in het land. Al snel belanden in de bakkerij annex koffiezaak en genoten van een heerlijk warm drankje met een gebakje. Over het weer hadden wij weer niks te klagen, het was wederom een stralende dag. Natuurlijk merk je dat je nu in Noord-IJsland zit. In Reykjavik hadden we nog een dag met 17 graden, nu is het overdag zo’n vier graden. Zolang de zon schijnt en of het droog is, hoor je ons niet klagen. Na onze koffiebreak gingen we terug naar het appartement waar iedereen in chill mode schoot en hingen we wat op de bank en aan de eettafel. We aten vandaag lekker in het appartement dus we hoefde er niet meer uit. Sander toverde een tweegangen-backpack menu op tafel en al snel was deze ook weer op. Voor de rest van de avond waren we eigenlijk niet meer vooruit te branden en genoten weer van ons heerlijke appartement.

De volgende ochtend moesten we er alweer op tijd uit, na een heerlijke nacht in Husavik. We moesten er op tijd uit, omdat we vandaag een mooie tour gingen doen. We gingen namenlijk walvis spotten. In de baai van Husavik zijn er vele soorten walvissen te vinden, maar de meest voorkomende is de Bultrug walvis. Na het ontbijt begaven we ons richting de haven om daar een warm overal over onze al dikke laag kleding aan te trekken. Aangezien het ijs nog op de plassen lag, was dit geen overbodige luxe wanneer je de open zee op gaat. Al snel voeren we de haven uit op zoek naar walvissen. De vaart gaf in het begin prachtige uitzichten over de Husavik, de baai en het gebergte aan de andere kant van de baai waar verse sneeuw op lag. Het zonnetje op deze zon overgoten morgen was erg welkom op de boot. Na ongeveer ander half uur op de boot ontstond er wat commotie en al snel zagen we nevel van een ademde bultrug. Helaas waren we nog wat ver dus de schipper probeerde ons dichterbij te krijgen. Jammer voor ons is dat een bultrug zo’n vijf keer ademhaalt en dan voor ongeveer 10 minuten weer onderduikt. Het bleef dus even bij nevel kijken. Niet veel later kwam de bultrug weer omhoog en nu waren we al een stuk dichterbij. We konden het prachtige dier al van dichterbij bekijken en zagen hem majestueus onder en boven komen, om vervolgens weer onder te duiken. Maar niet voordat hij nog even zijn staart goed liet zien. Hierna zagen we hem nog een paar keer, voordat het alweer weer tijd was om terug te gaan richting de haven. Helaas hebben we de walvissen niet direct naast de boot kunnen spotten, maar dit was al erg bijzonder. Na onze walvisspot tripjes in Tenerife en Canada kunnen we weer een walvis soort van de lijst afstrepen. Onderweg terug naar de haven werden we nog voorzien van een warme chocomel en een Ijslandse donut, die ongeveer net zo droog was als de Sahara. Helaas was de tocht voor Joyce niet zo’n succes, aangezien die erg zeeziek geworden was. Eenmaal terug in de haven besloten we onszelf even op te warmen in het cafe met wat warme dranken voordat we onze weg weer vervolgde naar onze eindbestemming van vandaag, het meer van Myvatn. Eenmaal in de auto reden we weer over een prachtige weg langs de kust en door fjorden op weg naar onze eerste tussenstop. Om even aan te geven hoe Noordelijk wij zitten op het moment. Niet ver buiten Husavik zie je het eilandje Grimsey liggen. Over dit eilandje loopt de noordpoolcirkel, met zo’n ongeveer 90km afstand is de Noordpool dus erg dichtbij op dit moment. Vandaar ook de frisse temperatuur hier in het Noorden. Nadat we weer wegreden van de kust nam het landschap weer vulkanische normen aan en reden we van het ene lavaveld door het andere. Ook ander verkeer was erg schaars. Onze eerste stop doemde al snel op, de Asbyrgi kloof. Deze kloof komt als het ware uit het niets. Je rijd over een vlakte en ineens is daar de immens hoge kloof in de vorm van een hoef gevuld met een bos en aan het einde een kraakhelder meertje. Volgens de overlevering is de vorm van de kloof afkomstig van het paard van Odin (De Noorse oppergod). Een andere theorie is dat het gewoon geologie is en dit ontstaan is door een terugtrekkende gletsjer. U mag zelf bepalen welke theorie u aannemelijker vind. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats wandelde we door het bos richting het meertje ingesloten die de tientallen meters hoge kliffen van de kloof. Een heel bizar en bijzondere plek. Na hier het meertje vanaf zowel de waterkant als vanuit hoogte bekeken te hebben liepen we weer terug door het bos naar de auto, op weg naar onze laatste tussenstop van vandaag. Onze laatste tussenstop was ongeveer een halfuurtje rijden vanaf Asbyrgi. Natuurlijk betreft die een waterval, om precies te zijn twee op één locatie. Want wat is een dag in IJsland zonder een waterval te bezoeken. De weg ernaar toe was alleen wel een flink avontuur. We reden over een weg die ze nog aan het aanleggen waren en ook nog bezig waren met de werkzaamheden. In Nederland sluiten ze de weg of in ieder geval een gedeelte af, hier niet. We reden dwars door de werkzaamheden heen om bulldozers en CAT wagens heen. Op een gegeven moment leek de weg versperd, maar niks bleek minder waar. Al snel kwam er een bulldozer aan die even een zandberg weg schepte waardoor wij weer onze weg konden vervolgen, erg bizar. Niet lang hierna kwamen we terecht op een geasfalteerde weg. Toen konden we snel meters maken en waren we al snel bij de parkeerplaats voor de watervallen. Als eerste liepen we naar Detifoss. Het was een korte tien minuten wandelen naar de waterval, over weer een bizar landschap. Je kon de waterval al van ver horen, meestal is dat wel een goed teken bij een waterval. Ook de waterdamp was al van ver te zien. Eenmaal aangekomen bij de waterval konden we gelijk zien waarom de herrie en de waterdamp al van ver te horen en te zien was. Hij is 44 meter hoog en ruim 100 meter breed en is qua waterverplaatsing de krachtigste waterval van Europa. Er waren verschillende uitzicht punten en bezochten deze allemaal, om de waterval van alle kanten te kunnen bekijken. Op het hoogste platform leek het wel te regenen door de waterdamp van de waterval. Na deze hele plaatselijke regenbui, besloten we richting de volgende waterval te wandelen, de Selfoss. Qua hoogte is deze waterval niet erg bijzonder, maar 11 meter hoog. Het bijzondere aan deze waterval is de breedte, ruim 340 meter. Het lijkt dan ook alsof de waterval uit een twintigtal watervallen bestaat. Wederom weer een erg bijzonder gezicht. Hierna liepen we terug richting de auto. Toen zaten de stops er weer op voor vandaag en maakten wij ons op voor het laatste uurtje rijden van de dag naar onze accommodatie voor de nacht, in werkelijk waar de middle of nowhere. Onderweg kregen we alvast een voorproefje voor morgen met een rit langs het meer van Myvatn, door een vulkanisch zeer actief gebied. Met de ondergaande zon gaf dit een erg magisch beeld op de omgeving. Iets voordat de avond viel over Noord-IJsland kwamen we aan bij onze guesthouse op een boerderij en werden welkom geheten door de schapen en boerderij honden. Het was weer een vermoeiende dag geweest dus we besloten om maar snel te gaan eten in het restaurant. De keuze was vrij beperkt, maar erg lekker. Er stonden alleen maar gerechten op de kaart die ze van de eigen boerderij haalde of vanuit de haven haalde. We werden getrakteerd op een heerlijk tweegangen menu bestaande uit een tomatensoep en gegrilde lam of kabeljauw. Na het eten besloten de meiden dat het voor hen genoeg was geweest vandaag en kropen na een warme do**he, lekker onder de wol. Ik en Sander namen een heerlijke rum-cola mee en begaven we ons naar de heerlijke warme hot tub en genoten hier van het Noorderlicht en de prachtige sterrenhemel. Na een uurtje besloten we er weer helemaal opgewarmd uit het bad te gaan. Na een do**he besloten we nog even de koude IJslandse nacht te trotseren, om wat foto’s van het noorderlicht en de sterrenhemel te maken. Hierna besloten wij ons ook gewonnen te geven en lekker onder de wol te kruipen. Hiermee kwam dag vijf tot een einde.

Dag zes begon weer prachtig, met een zonovergoten uitzicht werden wij wakker en keken uit over de boerderij en weidse vlakte. Al snel maakte wij ons op voor het ontbijt, waar wij weer getrakteerd werden op een heerlijk ontbijt met verse wafels en andere lekkernijen. Na het ontbijt draaide Sander de auto even om, zodat het raam kon ontdooien in de zon. Het was een koude nacht geweest en dat voelde je nog wel. Niet lang hierna zaten we in de auto op weg naar weer een nieuwe bestemming. Allereerst moesten we eerst weer op de normale weg terecht komen, via de onverharde weg die van de boerderij naar het meer van Myvatn leidt. De weg naar onze eerste stop leiden ons om het meer heen, met prachtige uitzichten over het meer met zijn pseudokraters, vogels en vulkanische activiteiten. Onze eerste stop was Dimmuborgir. Dit zijn lavaformaties, die zich manifesteren in hoge stenen kolommen waar vroeger water en of stoom uit spoot. Trouwe ”Game of Thrones” fans zouden de locatie waarschijnlijk wel herkennen. Hier maakten wij een wandeling van 2,5 kilometer door de velden. Na deze prachtige wandeling door de velden reden we door naar onze tweede stop van de dag. Dit was de Hverfjall krater. De krater kon bereikt worden door een steile klim van 600 meter, die 90 meter omhoog ging. Eenmaal boven hadden wij een prachtig uitzicht over het Myvatn meer en natuurlijk de krater in. Na wat foto’s en het genieten van het uitzicht wandelde we weer terug naar beneden. Vanaf de krater kwamen wij al snel bij onze derde stop terecht. Deze bereikte we via een onverharde weg die zwart/wit zag van de schapen. We kregen zelfs nog een sprintende escorte voor de auto van drie schapen. Niet veel langer kwamen we aan bij de volgende ”Game of Thrones” filmlocatie, de grotten van Grjotagja. Dit zijn twee kleine, lage grotten waar een warm water bron in staat. Helaas mag hier niet in gebadderd worden, maar was wel erg gaaf om te zien. Hierna was het alweer tijd voor een nieuw hoogtepuntje in de reis. We gingen namelijk zwemmen in de geothermische natuurbaden van Myvatn. Iedereen kent de plaatjes wel van de Blue Lagoon in IJsland. Dit is eigenlijk hetzelfde, alleen dan met een tiende van de bezoekers van de Blue Lagoon. Het ligt prachtig hoog gelegen met uitzicht over het meer. Voor het zwemmen, werkte we eerst nog een lunch naar binnen om ons vervolgens onder te dompelen in het heerlijk warme mineraalrijke water met een temperatuur tussen de 36 en 41 graden. We genoten hier van het prachtige uitzicht en de rust die het onze lichamen gaf. Uiteraard moest op deze plek wel even geproost worden met een heerlijk lokaal biertje. Na ongeveer ander half uur in de baden, hielden wij het voor gezien en vervolgde we onze reis. We hadden namelijk nog wel een stukje te gaan, maar eerst nog twee korte stops. Als eerst stopten we nog bij de kokende modder poelen van Hverir. De lucht was hier niet te harden van de zwavel, zoals op zoveel plekken in IJsland. We besloten dan ook om maar kort door het gebied te lopen, maar lang genoeg om alles te zien. Hierna reden we alweer door naar onze laatste stop van de dag, voordat we begonnen aan de 167 kilometer naar onze accommodatie voor vannacht. We reden nog even naar de Viti krater met zijn kratermeer. Deze krater heeft een prachtig helder blauw meer in zijn binnenste en is daardoor erg geliefd bij de camera’s. Na dit bezoekje begonnen we aan onze vele kilometers naar het dorpje/stad Egilsstadir, met zijn 2800 inwoners. De route hier naar toe leiden ons denk ik wel door het minst bevolkte stuk land van onze reis. We zijn ongeveer 140 kilometer geen boederderijen of andere permanente menselijke activiteiten tegen gekomen. Het landschap was kaal en onherbergzaam, maar erg indrukwekkend. Enig teken van civilisatie kwam zo’n twintig kilometer voor de stad, in de vorm van erg afgelegen boerderijen. Na een vlotte rit bereikte we Egilsstadir, en maakten we nog even een snelle tussenstop bij de supermarkt voor het diner en ontbijt voor de komende 24 uur. Na de snelle boodschap was het nog maar een klein stukje rijden naar ons prachtige vakantiehuis dat vanavond en vannacht onze accommodatie zou zijn. Het huis ligt aan het prachtige meer Lagarfljot. Waar wij nog even konden genieten van de ondergaande zon voordat het donker was. Het huis is werkelijk waar fantastisch. Het is van alle gemakken voorzien met als klap op de vuurpijl een prive hot tub op de veranda van het huis. Terwijl er al een begin gemaakt werd met het eten, moest ik helaas nog even de verhuurder bellen om nog wat extra beddengoed en handdoeken te regelen. Ze hadden namelijk alles maar voor twee personen neergezet. Na ons heerlijke tapas menu van twee soorten pizza, gehaktballetjes en stokbrood bekeken we nog even wat foto’s en filmpje van de GoPro, waar wij kostelijk om moesten lachen. Hierna doken we snel de hot tub in, maar laten we op dat moment nou net het Noorderlicht weer zien. We werden weer getrakteerd op een schouwspel van Moeder natuur. Het Noorderlicht danste zelfs nog even in de hemel .Toen het weer wat afzwakte genoten we met een drankje in de hand en een muziekje op de achtergrond van het afzwakkende Noorderlicht, de donkere sterrenhemel met de Melkweg zichtbaar en van de vele vallende sterren. Er zijn rottere locaties om te verblijven in de wereld, kunnen wij jullie vertellen. Na een tijdje heerlijk gebadderd te hebben, besloten we dat het tijd was om lekker naar bed te gaan. Zo kwam er weer een dag ten einde en zat dag 6 er alweer op.

Kvedjur,

Matthew & Linda
(Sander & Joyce)

Address

Website

http://www.facebook.com/reispaginamatthewlinda

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Matthew & Linda's Reispagina posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Videos

The Nevis Swing

The best thing we did so far!! The Worlds largest swing.... 136m boven de grond, 70m vrije val en een boog van 300m, met een snelheid van 150 km per uur....

Matthew & Linda's Reispagina