Golden Gate Travel in Myanmar

14/07/2020

11/06/2020

30/09/2019

https://baganthar.com/bgbocho/?fbclid=IwAR1tqSN8vHqTmG-cpnXPNYkrUU6g0x_lUT_0Xz33wnVFDasBhvTkPlduQAE

ပုဂံဗိုလ္ခ်ိဳ လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းမွာ နာမည္ႀကီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တာ အားလုံးသိၿပီးသား.....

03/08/2019

13/06/2019

22/05/2019

02/05/2019

28/01/2019

စံကား (စကားရြာ) ဒီနာမည္ကို ၾကားဖူးနား၀ရွိၾကေပမယ့္၊ ဒီေနရာရဲ႕ ပကတိအလွေတြကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ဖူးၾကသူေတြ နည္...

18/01/2019

26/11/2018

ရေသ့ပ်ံဂူအတြင္းမွ၁၇ရာစုေခတ္လက္ရာဆင္းတုေတာ္မ်ား

26/11/2018

ရေသ့ပ်ံဂူ ကရင္ျပည္နယ္

26/11/2018

ရေသ့ပ်ံဂူ

26/11/2018

ရေသ့ပ်ံဂူ ကရင္ျပည္နယ္

26/11/2018

ေကာ့ဂြန္းဂူ ကရင္ျပည္နယ္

26/11/2018

ေကာ့ကြန္းဂူကရင္ျပည္နယ္

26/11/2018

ေကာ့ကြန္းဂူမွေ႐ွ႕ေဟာင္းစဥ့္အုတ္ခြက္မ်ား

26/11/2018

ဘုရင့္ညီဂူ ကရင္ျပည္နယ္

26/11/2018

ဘုရင့္ညီဂူကရင္ျပည္နယ္

21/09/2018

ျမန္မာမွန္လွ်င္ ပုဂံေရာက္ဖူးရပါမည္ မေရာက္ဖူးေသးသူမ်ားအတြက္ ပုဂံရာဇ၀င္သမိုင္းမ်ားႏွင့္ အေနာ္ရထာ-က်န္စစ္သား တို ့အေၾကာင္း ဖတ္နိုင္ေစဖို ့စုစည္းေပးလိုက္ပါတယ္. ျမန္မာလူမ်ိဴး ျမန္မာမာနိုင္ငံေတာ္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုႏွင့္ ပုဂံရာဇ၀င္ေတြကို အေသးစိတ္သိဖို ့ ပံုမ်ားကိုေထာက္၍ ဖတ္ပါ - ေအးေဆးေဆးဖတ္ဖို ့ Shareလုပ္ျပီးသိမ္းထား

Credit - Tin MAung Hlaing

17/05/2018

ပုဂံက်ိန္စာ ႏွင့္ ဘုရားကြ်န္မ်ား
***************************
Credit; >>>
ကြ်န္ဟုဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ လူသားတစ္ေယာက္ကို အေနအစားဆင္းရဲ စြာထားကာ ခြန္အားကုန္ ေခၽြးသံရႊဲရႊဲ ခိုင္းေစၿပီး တိရိစၧာန္တစ္ေကာင္ပမာ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းခံၾကရသည့္အျပင္ အနိမ့္က်အခက္ခဲဆုံး အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ ၾကရသည္ ဟု အေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္ၾက ပါလိမ့္မည္။

ပုဂံေျမေပၚ၌ ဘုရားေစတီေပါင္း မ်ားစြာ တည္ရွိေလရာ အနီးစပ္ဆုံး ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ အရ ကြ်န္္(၃) ရြာအား လႉဒါန္း သည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိေလသျဖင့္ ကြ်န္သည္ မပါမျဖစ္ေသာ လူတန္းစား တစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သစၥာေလးပါး ၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး ၊ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ၊ ကံကံ၏ အက်ိဳး ၊ နိဗၺာန္ ဟူေသာ ေမတၱာအေျခခံ သည့္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ဗုဒၶဘုရားေဟာႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ ခက္ထန္ၾကမ္း တမ္း လွေသာကြ်န္သည္ ဘုရားမ်ားႏွင့္မည္ကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ေနပါသနည္း ဆိုသည္ကား မ်ားစြာစိတ္ဝင္စား ဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္္ျဖစ္ရပါသနည္း။

မည္သူက မည္သည့္နည္းျဖင့္ ခိုင္းေစကာ ဘုရားေက်ာင္း ကန္မ်ား ႏွင့္ မည္သို႔မည္ပုံ ဆက္စပ္ ေနပါသနည္း။ ၎တို႔တြင္ လူသားအခြင့္ ေရး မည္သို႔ ရွိၾကသနည္း စသည္တို႔အား ေက်ာက္စာမ်ားကို မွီ၍ ခန္႔မွန္းတင္ျပ လိုက္ပါသည္။

ကြ်န္ဟူေသာေဝါဟာရ

– ကြ်န္သည္ မြန္ဘာသာတြင္ (ကေလာန္)မွ၎ ၊ ျမန္မာ ဘာသာတြင္ (ကႅဝန္)သို႔ (က်ဝန္)ဟူေသာ စကားတို႔ မွ ၎ ေရြ႕လ်ားဆင္းသက္လာဟန္ တူပါသည္။ မြန္ဘာသာအရ (ကေလာန္) သည္ အလုပ္အကိုင္ဟု အနက္ရ သျဖင့္ လုပ္ရ ကိုင္ရ သူဟု ယူဆရသည္။ အလုပ္ၾကမ္း ေအာက္ေျခသိမ္းကို (ကေလာန္ တေမာက္) ဟု ေခၚသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္္ျဖစ္ရပါသနည္း။

ကြ်န္္ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းတရားမ်ား

ဓမၼသတ္က်မ္းအရ ကြ်န္္(၉)မ်ိဳးမွ (၁၂) မ်ိဳးထိရွိသည္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ဆိုရလၽွင္
– ေႂကြးမဆပ္ႏိူင္၍ ကြ်န္္ျဖစ္သည္။
– စစ္သုံ႔ပန္းေၾကာင့္ကြ်န္္ျဖစ္သည္။
– ေဘးဥပါဒ္ ၊ ေသဒဏ္မွကယ္ခံရ၍ ကြ်န္္ျဖစ္သည္။

– ဘဝကိုဒူးေထာက္၍ ကြ်န္္ျဖစ္သည္။
– အေပါင္ခံ၍ ကြ်န္္ျဖစ္သည္။
– ေငြျဖင့္ဝယ္ယူခံရ၍ ကြ်န္္ျဖစ္သည္။
– မိလာဖလာေၾကာင့္ ကြ်န္္ျဖစ္သည္။

– ေဆြမ်ိဳးထဲမွဆင္းရဲသျဖင့္ကြ်န္္ျဖစ္ရသည္။
– ခိုးမႈေၾကာင့္တရားႏိူင္၍ ကြ်န္္ျဖစ္ရသည္
– ႏႈတ္လြန္မႈေၾကာင့္ ကြ်န္္ျဖစ္ရသည္။
– အမႈျဖစ္၍တရားရႈံးကာ ကြ်န္္ျဖစ္ရသည္။

– ထမင္းေကၽြးေသာေၾကာင့္ ကြ်န္္ခံသည္။ (ယေန႔ေခတ္ ဝင္ေငြနည္းပါးစြာရေသာ အလုပ္ကို ထမင္းစားကြ်န္္ခံ အလုပ္ဟု ေျပာဆိုခိုင္းႏိူင္းသည္။)
ပုဂံကြ်န္္ကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ပုဂၢလိကကြ်န္္ႏွင့္ ဘုရားကြ်န္္ဟူ၍ခြဲျခားလိုပါသည္။

ပုဂၢလိကကြ်န္္မ်ားအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာရလၽွင္

ကြ်န္္သည္ အေခၽြအရံ ၊ အေဆာင္အေယာင္သေဘာ ျဖစ္သျဖင့္ ကြ်န္္မ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကား သခင္၏ ဂုဏ္ျဒပ္ႀကီးမားမႈကို ျဖစ္ေစသည္။ ဘုရင္သည္ ကြ်န္္အမ်ားဆုံး ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။ သခင္၏ လယ္ယာ စီးပြားေရး စသည္ တို႔ကို လုပ္ကိုင္ေပးရသည္။

ပုဂံေခတ္၌ ပုဂၢလိကကြ်န္မ်ားကို ဝယ္ယူရာတြင္ –

ကြ်န္တစ္ဦးလၽွင္ ေငြ ၃၅ က်ပ္
ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္လဲလွယ္လၽွင္ – ၃၀ ေယာက္
ဆင္တစ္ေကာင္ႏွင့္လဲလွယ္လၽွင္ – ၆၆ ေယာက္
ႏႈန္းျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္ျပဳလုပ္သည္။

ဝယ္ယူၿပီးလၽွင္ ဝန္ခံခ်က္သေဘာတူညီမႈ ရယူကာ တံဆိပ္ႏွိပ္ျခင္း၊ ေက်ာက္စာေရးထိုးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ကာ ဝယ္ယူသူမွ စားပြဲေသာက္ပြဲ လုပ္ေပးရသည္။ ကြ်န္ပိုင္ရွင္သည္ ကြ်န္တို႔၏ စားဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရး အစအဆုံး တာဝန္ယူထားသျဖင့္ ကြ်န္္တို႔၏ဘဝေနာင္ေရး စိတ္ ေအး ရသည္။ မိသားစုႏွင့္ ေနထိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ရဟန္း၊သာမေဏ၊ သီလရွင္ ဘဝ ခံယူခြင့္ရွိၾကသည္။ သခင္ေသဆုံးလၽွင္ လယ္ယာမ်ား လႊဲေျပာင္းေပးသည္။ ကြ်န္တန္ဖိုး ေပးေလ်ာ္ႏုိင္လၽွင္ ကြ်န္အျဖစ္မွလြတ္ေျမာက္ကာ သခင္စီးပြားေရး မေကာင္းလၽွင္ ကြ်န္္မ်ားကို လႊတ္လပ္ခြင့္ ေပးသည္။

ပုဂံေခတ္တြင္ လူတန္းစား ခြဲျခားခံရသူမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ၎တို႔မွာ –

၁။ ဖုန္းေတာင္းယာစကာ
၂။ သူဖုန္းစား
၃။ ကယ္ပါ (ကယ္ပါယူပါေအာ္ကာ ေတာင္းခံသူ)
၄။ သူေတာင္းစား

၅။ ကြ်န္သီးေတာ္
၆။ သင္ခ်ီ (ကပၸိယ)
၇။ သင္လြင္ (သင္ခ်ီ၏လက္ေထာက္ျဖစ္ဟန္)
၈။ သုဘရာဇာ(မသာအရာတြင္ဘုရင္)

၉။ ဖက္ခြက္စား (ပလႅင္ေပၚရွိထမင္းက်န္စားသူ)
၁၀။ ဒြန္စ႑ား (မသာထင္းႏွင့္ မသာမီးရႈိ႔သူ)
၁၁။ စ႑ာလ (စႏၵာယဆြဲသူ)
၁၂။ ခြာသာ (ခဝါသည္)

၁၃။ပန္းမႈိက္က်ဳံး (အညစ္အေၾကးသြန္ရသူ)
၁၄။ ေသြးမစြန္း
ဟူ၍ရွိခဲ့သည္။

ဤလူအမ်ိဳးအစား ၁၄ မ်ိဳးအနက္ ဘုရားကြ်န္္သည္ မည္သည့္အမ်ိဳးအစား တြင္ပါဝင္ပါသနည္း ?

ဘုရားကြ်န္ဆိုသည္မွာ

အဆိုပါလူတန္းစား(၁၄)မ်ိဳးအနက္မွ ကြ်န္္သီးေတာ္သည္ ဘုရားကြ်န္ျဖစ္ၿပီး အထက္ေဖာ္ျပပါကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ေသာ ကြ်န္မ်ိဳး မဟုတ္သလို ဂုဏ္ငယ္ သည္၊ ယုတ္ညံ့သည္ဟုလည္း မယူဆသင့္ပါ။ ဘုရားကြ်န္တြင္ မုဆိုးဖို ၊ မုဆိုးမ မ်ား အမ်ားဆုံးေတြ႕ရသည္။ ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ငတုတ္ဖုတ္ ဟု ေရးထိုးရာတြင္ ဖုတ္သည္ မုဆိုးဖိုလ္ကိုဆိုလိုကာ ၊ ကၼယ္ ဟူေသာစကားအရ ကၼယ္သည္ မုဆိုးမကို ဆိုလိုသည္။ ျမန္မာစကားတြင္ ကံမဲ့သူ ဟု အနက္ ျပန္သည္။ ကံမဲ့သူ ခိုကိုးရာမဲ့သူတို႔ ေက်ာင္းအရိပ္ကို ခိုလႈံသူ ျဖစ္ေလသည္။

ပုဂံေခတ္၌ ထမင္း တစ္နပ္စား ရရန္ သိပ္မခက္ခဲလွပါ။ပုဂံဘုရားေက်ာင္း ဒကာတို႔သည္ ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္ရာတြင္ ေရရွည္ ရပ္တည္ေရး အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား အလုပ္ေကြ်းျပဳ ရန္ ဘုရားပ်က္စီး ယိုယြင္းမႈ ထိန္းသိမ္း၍ ဘုရားေဝယ်ာဝိစၥ ျပဳလုပ္ေပး ႏိူင္ရန္ ၊ လိုအပ္ေသာ ဝင္ေငြႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကိစၥ ၊ ဘုရားကြ်န္မ်ား စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လယ္ယာ မ်ားပါ တစ္ပါတည္း ထည့္ဝင္ လႉဒါန္းသျဖင့္ ေက်ာင္း၌ အမႈရသူျဖစ္ေစ ၊ အမႈမရသူျဖစ္ေစ အတန္တန္ဆင္ျခင္ ၍ စားေစဟု ေက်ာက္စာ၌ ေရးထိုးသျဖင့္ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး လွႏိူင္သည္။ ကိုယ္လႉေသာဘုရားအား မလႉႏိူင္သူတို႔ ၾကည့္ရႈကာ ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလည္းဝ သေဘာမ်ိဳး အျခားတစ္ ဖက္တြင္ လည္း ခိုကိုးရာမဲ့သူတို႔၏ အနာဂတ္ စိတ္ေအး ရေစကာ ၎တို႔အား ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ေပး ေသာ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေစသည္။

ဘုရားကြ်န္္သည္ ဘုရားေဝယ်ာ ဝိစၥ လုပ္ရန္ ၊ ဘုရားဆြမ္းေတာ္၊ ေရခ်မ္းတင္၊ ပန္းလႉရန္ သာမက ပိဋကတ္ ေတာ္မ်ား မပ်က္စီးမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရသည္။ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ အမႈထမ္းရသျဖင့္ ျမတ္ရကြ်န္္ေခၚျပန္ သည္။ ပုဂံဘုရားမ်ားမွ ကြ်န္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေက်ာက္စာ အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ႏႈတ္ၾကည့္မည္ဆိုလၽွင္ ကြ်န္လႉ ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ တဏွာကြ်န္၊ တဏွာေတာတြင္ ရွိေနသမၽွ နိဗၺာန္သို႔ရုန္း မထြက္ႏိူင္ ၊ ထိုတဏွာကြ်န္္ဘဝမွ ေတာ္လွန္၍ တူေသာအက်ိဳး ရလိုျခင္းငွာ ကြ်န္လႉျခင္း ျဖစ္သည္။ သာသနာသစ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားခါစ ၾကည္ညိဳ သဒၵါပြားၾကလြန္းၿပီး သူတစ္ပါးအား ကြ်န္အျဖစ္ လႉဒါန္း ျခင္းထက္ မိမိကိုယ္ တိုင္ႏွင့္ သားမယားကိုပါ ကြ်န္္အျဖစ္ လႉဒါန္းရျခင္းကို ျမတ္သည္ဟု ယုံၾကည္ ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘုရားကြ်န္တို႔သည္ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ ေနရဖန္မ်ားလာၿပီး အဆင္ေျပသျဖင့္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္ၾကရသည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕လာ ၾကသည္။ မာနမရွိ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားနားေထာင္ဖန္မ်ားလာကာ စိတ္ဓာတ္ ေပ်ာ့လာၾက သည္။ အလႉရွင္တို႔ လယ္ယာမ်ားကို လႉဒါန္းျခင္းကို ရဟန္းေတာ္ မ်ားက စီမံခန္႔ခြဲ ရသည္။ မင္းေျပာင္းမင္းလႊဲ ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ဘုရင္မ်ားက ကြ်န္သီးေတာ္ မ်ား မကယ္ႏိူင္ ရဟန္းမ်ား အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ လယ္ယာမ်ား လက္လႊတ္ ရခ်ိန္တြင္ ဘုရားကြ်န္္မ်ားလည္း ရရာ အလုပ္လုပ္ ရေလသည္။ အလုပ္လုပ္လိုသူ မ်ားသည္ အမ်ားသူငွာ မလုပ္လိုေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္လာၾကသည္။ အစြယ္က်ိဳးေသာေႁမြ ၊ ေျခက်ိဳး ေသာႏြား ဒြန္းစ႑ား ဆိုသည့္အတိုင္း ေလာင္းရိပ္ မိထားသူတို႔မွာမူ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ရင္း ဘဝကို ဒူးေထာက္ ၾကသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ လူတန္းစားခြဲျခား ခံရသည့္ ဖုန္းေတာင္းယာစကာ ၊ သူေတာင္းစား ၊ ကယ္ပါ အစရွိေသာ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ လူတန္းစား ခြဲျခားခံရသူ ေအာက္ဆုံးလႊာ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္သြား ၾကကုန္ေလေတာ့သည္။ မသမာသူတို႔က ကြ်န္္မ်ား ထြက္ေျပးမည္စိုးသျဖင့္ မေတာင္းစားလ်င္ ႏူသည္ဟု ေျခာက္လန္႔ ထားေသာ စကားကို တကယ္ထင္မွတ္ ၾကၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။ ၎၏ အက်ိဳးဆက္ ကား သူေတာင္းစားမ်ိဳးရိုးအျဖစ္သာ ယေန႔ခ်ိန္ထိ က်န္ေန ေလေတာ့သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ မည္သည့္ ပုဂံေက်ာက္စာကမၽွ ဘုရားကြ်န္္မ်ားကို က်ိန္စာ တိုက္ထားသည္ကို မေတြ႕ရပါ။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၀၉ ခုႏွစ္ ၊ ျပာသို လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမၼတ စဝ္ေရႊသိုက္က ဘုရားကြ်န္္ ေက်ာင္းကြ်န္္ ဒြန္းစ႑ား တို႔ကို ဤသို႔ေၾကညာခဲ့သည္။

” ျမန္မာ သမၼတႏိူင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လႊတ္လပ္ေသာ တိုင္းျပည္ျဖစ္ သည္ႏွင့္အညီ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ႏွိပ္စက္ျခင္း၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေၾကာက္ရြံ႕ ရျခင္း မွစ၍ မေကာင္းေသာအေလ့ဆိုးမ်ားကို လုံးဝပယ္ဖ်က္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ရည္ရြယ္ သည္။ သူေတာင္းစား ၊ ဘုရားကြ်န္္ ၊ ေက်ာင္းကြ်န္္ ၊ သင္ခ်ိ စသည္တို႔ကို ယေန႔မွစ၍ ေရွးမင္းတို႔အာဏာကို ကၽြႏ္ုပ္ပယ္၍ ထိုသူတို႔၏ သေဘာ အတိုင္း လုပ္လိုေသာ အလုပ္မ်ိဳးစုံကို လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကေစ ဟူ၍ ကၽြႏ္ုပ္ အမိန္႔ခ်သည္။ ဤျပည္ေထာင္စု ႏိူင္ငံေတာ္ အတြင္း ရွိရွိသမၽွေသာ ႏိူင္ငံသားမ်ားသည္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ပါရွိသည့္ အတိုင္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အခြင့္အေရး တူညီၾကေစ။”
-ဟု မင္းမိန္႔ျဖင့္ ပယ္ဖ်က္ ေပးခဲ့သည္။

အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ အားလုံး လူသားမ်ား သာျဖစ္ၾက ပါသည္။ သူ၊ ငါ၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ ၊ အယုတ္၊ အျမတ္ဟူသည္က အတိတ္ကံ အေၾကာင္းတရား၏ အက်ိဳးေပးျခင္း၍ ပဉာတ္ သက္သက္သာ ျဖစ္ၿပီး ရုပ္ႏွင့္နာမ္ သာလၽွင္ တကယ္ရွိပါသည္။ ဘုရားကြ်န္္၊ ကယ္ပါ အစရွိေသာ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ရသည့္ မ်ိဳးရိုးတို႔ကို နိမ့္က်ေသာ လူတန္းစား ၊ အေနထိုင္ညစ္ပတ္၍ မေပါင္း မသတီ ဟု ခြဲျခားဆက္ဆံ ေနရုံျဖင့္ ၎တို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားကြ်န္မ်ား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ရန္ မလြယ္ လွေသာ္လည္း ၎တို႔၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေပးကာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေက်ာင္းမ်ား၊ လူငယ္ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္း မ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ ျပဳျပင္ရန္ကား ျဖစ္ႏိုင္​ပါသည္။

သုခုမအလင္းတန္းမ်ား

Ref:
– နန္းဓေလ့မွတ္တမ္း (ျမေကတု)
– ပုဂံေခတ္စီးပြားေရးလူမႈေရး (ေဒါက္တာသန္းထြန္း)

01/12/2017

ထီးလိုမင္းလိုဘုရားသမိုင္း

သကၠရာဇ္ ၅၅၀ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေတာ္မူေသာနရပတိစည္သူမင္းႀကီး၌ ေဇယ်သူရ၊ ရာဇသူရ၊ အဂၤါသူပ်ံခ်ီ၊ ေဇယ်သိခၤဟူေသာသားေတာ္ငါးပါးရွိသတည္း။ အခါတစ္ပါးေသာ္ မင္းႀကီး ၏လက္၌ခူနာေပါက္ခဲ့၏။ ေဇယ်သိခၤ၏ မယ္ေတာ္၊ မိဖုရားသည္ မင္းႀကီး၏ ခူနာရွိေသာလက္ကိုအနာမွသက္သာေစရန္ ငံု၍ထားခိုက္ မင္းႀကီးအိပ္ေပ်ာ္၍သြား၏။ ထုိအခါတြင္ အနာမွျပည္သည္ ေပါက္ခဲ့၏။ မိဖုရားသည္ မင္းႀကီးႏိုးမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ျပည္ကိုမ်ဳိခ်လိုက္၏။ မင္းႀကီးႏိုးေတာ္မူေသာအခါ အေၾကာင္းစံုကိုမိဖုရားကေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးလည္းမိဖုရားအားေက်းဇူးတင္လွသျဖင့္ အသင္မိဖုရားအသင္သည္ ငါ့အားအလြန္တရာပင္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေပ၏။ အသင္လိုရာဆုကိုေတာင္းေလ၊ ငါသနားေတာ္မူမည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ မိဖုရားလည္းအရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏ္ုပ္မွာေရႊ၊ ေငြ၊ စိန္ ေက်ာက္ႏွင့္တကြ အေခၽြအရံတုိ႔ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္သျဖင့္ မလိုေတာ့ပါ။ သားေတာ္ ေဇယ် သိခၤကိုသာအိမ္ေတာင္ေစာင့္ပါေစဟုနားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးကလည္းကတိအတုိင္းသားေတာ္ေဇယ်သိခၤအားနန္းေစာင့္ထားေပ၏။ သားေတာ္ႀကီးေလးပါးကိုမူ ၿမိဳ႕စား၊ ရြာစားေပးသနားေတာ္မူ၏၊ မိဖုရားလည္းအခြင့္သာတုိင္းသားေတာ္ေဇယ်သိခၤအားအိမ္ေရွ႕ေပးရန္ ပူဆာ၏။ သို႔ မဟုတ္ ခဏခဏနန္းကိုေတာင္းေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေနာက္၌ (နန္းေတာင္းမ်ားမင္း) ဟုတြင္ေလ ၏။ ေဇယ်သိခၤအားေနာင္ေတာ္ေလးပါးကလည္းခ်စ္ခင္ၾကင္နာၾကေပ၏။ ေဇယ်သိခၤကလည္းေန႔စဥ္ ေနာင္ေတာ္မ်ားထံ ၀တ္ျပဳခစားရန္သြား၏။ ကာလၾကာေသာ္ ေနာင္ေတာ္ေလးပါးက = ညီေမာင္ ညီေမာင္သည္ ေနာင္ေတာ္တုိ႔ထံ ၀တ္ျပဳရန္လာေလာ့ဟုေျပာၾကသျဖင့္ = ေဇယ်သိခၤလည္းေနာင္ေတာ္တုိ႔၏ သေဘာအတုိင္းျပဳေပ၏။
မင္းေလးပါးစုရံုးရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (ရံုး) ဟူေသာအမည္သည္ ၎ - ေနာင္ေတာ္တုိ႔ကိုပူေဇာ္ရာဌာနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (လႊတ္) ဟူေသာအမည္သည္ ၎၊ ထုိကာလမွစ၍ ယခုတုိင္တြင္ သည္ဟုပညာရွိတုိ႔ ေရးသားေျပာဆိုၾက၏။
အခါတစ္ပါးေသာ္ နရပတိစည္သူမင္းႀကီးသည္၊ သားေတာ္ (၅) ပါးတုိ႔ ၀ိုင္း၀န္းေနေစ၍ အလယ္၌ထီးျဖဴတစ္ခုကိုစိုက္ကာလက္ျဖင့္ကိုင္လွ်က္ေျပာဆိုသည္မွာ - ငါလႊတ္လိုက္ေသာထီး ျဖဴသည္ အၾကင္မင္းသားဘက္သို႔ညႊတ္၏။ ထိုမင္းသားသည္ နန္းလ်ာျဖစ္ေစရမည္ က်န္မင္းသားမ်ားကလည္းကူညီေစာင့္ေရွာက္ရမည္ဟုမိိန္႔ေတာ္မူ၏။ မင္းသား (၅) ပါးတုိ႔ ႀကိဳက္ညီၾကသတည္း။ မင္းႀကီးသည္ အၾကင္သူသည္ မင္းျဖစ္ထုိက္၏။ ထုိသူ၏ထံသို႔ ထီးျဖဴညႊတ္ေစသတည္းဟုသစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳကာလက္မွ ထီးျဖဴေတာ္ကိုလႊတ္ေတာ္မူရာေဇယ်သိခၤ၏ဘက္သို႔ ထီးျဖဴညြတ္ သတည္း၊ ေနာင္ေတာ္ေလးပါးလည္းညီေတာ္အားခ်စ္ရင္းစြဲရွိသျဖင့္ ၀မ္းသာအားရျဖစ္ေတာ္မူၾက ကုန္၏။ မင္းႀကီးကလည္းေဇယ်သိခၤအားထီးညြတ္ေစလို၏။ ထီးကလည္းညႊတ္ျပန္၏။ ထိုသို႔ ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ (ထီးလိုမင္းလို) ဟုတြင္သတည္း။ ေဇယ်သိခၤမင္းသားသည္ = နရပတိစည္သူမင္းႀကီးနတ္ရြာစံေသာ္ သကၠရာဇ္ ၅၇၅ ခုတြင္ မင္းအျဖစ္ကိုရ၍ သကၠရာဇ္ ၅၈၆ ခုတြင္ ထီး ျဖဴစိုက္၍ လဲရာအရပ္၌ေကာင္းမႈေတာ္ ထီးလိုမင္းလိုေစတီကိုတည္ေတာ္မူသတည္း။
ထီးလိုမင္းလိုဘုရားဘြဲ႕
နရပတိစည္သူမင္းတစ္ဆူ = သားမူငါးပါးႏွင့္။
ရိမဒ္ျပည္ႀကီးဖြင့္စည္တီးမၿငီးဆယ္အက်င့္။
မင္းျဖစ္ထုိက္စြ ထီးညြတ္ခ ျမြက္ဟဆုပန္ဆင့္။
သားေတာ္မ်ား၀ယ္ ေရွ႕အလယ္ - စိုက္တယ္ထီးျဖဴဖြင့္။
ေဇယ်သိခၤေရွ႕ ထီးျဖဴေတြ႕ = ညႊတ္ေကြ႕အဆင္သင့္။
ထီးကလည္းလိုမင္းလည္းလို = ထီးလိုမင္းလိုဘုရင္။
ထီးညႊတ္ေနရပ္ ဂူထြဋ္ျမတ္ - ေမြဓာတ္စံပါယ္တင့္။
ထီးလိုမင္းလိုဂူဗုဒၶဳိ = ဆည္းခိုမ်ားျဖင္ျဖင့္။
(လမ္းညႊန္) ပုဂံမွ ေညာင္ဦးသို႔အသြားအစိုးရေက်ာက္လမ္း၏ ေတာင္ဘက္ေဘးတြင္ ရွိသည္။ ပုဂံမွ တစ္မုိင္ခုနစ္ဖာလံုအကြာ ျဖစ္သည္။

ဥပါဠိသိမ္
ဥပါဠိမေထရ္ သမုတ္ေသာ (သိမ္) ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဥပါဠိသိမ္ဟုတြင္သည္။ ထိုမေထရ္သည္ နန္းေတာင္းမ်ားမင္းလက္ထက္မွ က်စြာမင္းလက္ထက္ထိမင္းႏွစ္ဆက္မွီေသာဟူ၏။ ထုိဥပါဠိသိမ္ တည္ေနရာအရပ္ကိုယခုအခါ ဥပါဠိေခ်ာက္ဟူ၍ အစဥ္အလာေခၚၾက၏