08/11/2021
Հայկական նորագույն ԽԱՉԱՊԱՏՈՒՄ:
Ասում են Խաչը Լույս է' չեմ ժխտում:
Բայց դե, մեր առօրյայում խաչը' խաչ է և, այն եկեղեցում է, գերեզմանատանը, կամ էլ պարանոցին: Բայց կա նաև "խաչ քաշի դրա վրա" թևավոր խոսքը, որն իր բոլոր տարբերակներով, վատ իմաստ է արտահայտում:
ԵՒ, հիմա Հայաստանում, մի ձևական խաչացավ կա, որ արագորեն աճում է ու զարգանում: Մարդիկ խաչեր են տնկում ("խաչ են քաշում") սարերի ու ժայռերի վրա, բակերում ու շենքերի վրա:
Մեր քրիստոնեական պատմության ընթացքում Խաչը՝ խաչքարերի տեսքով իր ուրույն տեղն է ունեցել և խստագույնս կիրառվել է ըստ նշանակության: Իսկ այս նորաթուխ երևույթը, որը երկաթյա սնամեջ խաչերով ծածկել է ամբողջ Հայաստանը, իրոք երկիրը վերածել է մի հսկա գերեցմանոցի: Դրանք ճարտարապետական արժեք չեն ներկայացնում ու ոչ էլ արվեստի գործեր են (մի քանիսը նկատի չունեմ): Այդ խաչերը դարձել են սրա-նրա պարծենալու առարկա: Համայնքներն ու գյուղերը, կամ որոշ "լավ տղեք" համառորեն մրցում են, թե ու՞մ սարի խաչը ավելի " շքեղ" կլինի. - հլը, նայի ախպեր, բա որ գիշե՞րը տենաս...
Ո՞վ կարող է ասել, թե սրա նպատակը որն է:
Հասկանում եմ, երբ այն տեղադրում են սահմանամերձ վայրերում, կամ օտարադավ միջավայրում, օրինակ Ստեփանակերտի մեծ խաչը: Դա, իմաստավորված է: Բայց Հայաստանի կենտրոնում, հայկական գյուղերում ու սարերում խաչերը շարելու իմաստը ո՞րն է, ու՞մ եք ի՛նչ ապացուցում: Դա մի տարօրինակ պճնամոլություն է և կարծում եմ, նրանում հոգևոր ոչինչ չկա։ Թե՞ եկեղեցիներն են քիչ, Աստծուն փառք, ամեն ճաշակի ու քմահաճույքի, վայելեք ինչքան ուզում եք:
Ավելին, բնությունը փչացնելով, էլեկտրասյուներ տնկելով լույս եք քաշում: Չէ, վերջերս արդեն արևային մարտկոցներ են տեղադրում, որը գովելի փաստ է։ Բայց մտավախություն կա, որ վաղն էլ խաչի կողքին "օբյեկտ" կդնեն: Ազնիվ ու հավատացյալ մարդկանցից ներողություն եմ խնդրում, բայց նման նախանշաններ նկատել եմ:
Ժողովուրդ, եկեք մեր երկրի "խաչապատումը" դադարեցնենք և ավելի կարևոր հարցեր լուծենք, ավելի անհրաժեշտ կառույցներ շինենք, փորձենք ճիշտ ձևով գեղեցկացնել Հայրենիքը և, վերջապես մաքրենք մեր մեջ կուտակված դարավոր "կեղտը":