31/12/2023
Sinds half november staat hier een bank onder de treurwilg in het midden van onze tuin.
Een koesterbank, ter ere van Alexander, onze man en papa. Eentje om het leven te koesteren. Het leven te omarmen, omwarmen. Om te mijmeren bij wat was. Om stilletjes te genieten van wat komt.
Om op te gaan zitten met al wie jij graag ziet.
We laten straks 2023 achter ons. 2023 bracht ons naast heel veel verdriet ook mooie herinneringen hier in onze tuin. We hebben het leven hier gevierd, met grote volle teugen, met al wie wij graag zien en koesteren.
Wij wensen jullie graag, voor het nieuwe jaar, heel gewoon heel veel liefs. Soms is 'gewoon heel veel liefs' gewoon goed genoeg.
Lieve groet,
Ellen