Gisteren bleek dat ook een aantal andere huizen van ons lotissement wateroverlast hadden gehad. Bij Valène, onze buurvrouw, dito. De oudere dame naast ons werd gelukkig gevrijwaard van nattigheid, maar de buren onder ons hadden veertig centimeter water in hun souterrain gehad. De brandweer begreep niet waarom de pomp er niet voor zorgde dat het water zakte, later bleek dat ze tevens het lege huis ernaast leeg pompten. Ze hebben schade, onze buren. Wasmachine, droger, fitness-apparatuur. En ook overal rondom Nevers was het dagelijks leven flink ontwricht. Paden en wegen beschadigd of weg gespoeld, huizen onder water en heel veel wegafsluitingen. Bij ons viel het mee, flink gebezemd om al dat water naar buiten te krijgen, en nu moet het drogen. 'S middags wilde ik even naar de bijen om te kijken of daar geen ongelukken gebeurd waren, maar stuitte op een ander probleem: mijn auto startte niet. Hij pakte de smart key niet, er knipperden allerlei lichtjes, en hij reageerde niet meer op de sleutel. Bij het doormeten bleek de accu zo goed als leeg te zijn. We denken dat de nattigheid een contact heeft geactiveerd waardoor de accu leeg liep. Terwijl de accu aan de lader hing reed mijn lief richting bijen, om te checken of alles goed was. Dat was het, er werd druk gewerkt, en verdedigd, al na een minuut had hij een steek in zijn hals te pakken. De weersomstandigheden zorgden, begrijpelijk, bij de dames voor enige irritatie. Terwijl mijn lief de camper verder voorbereidde maakte ik de balans op van de honingbakken en -ramen. En voorzag de laatste kaders van was. Vandaag, zodra het even droog is, krijgen de kasten die nog geen honingbak hebben een bak met lege wasramen erop, zodat ze kunnen profiteren van het mooie weer dat eraan komt en tevens meer ruimte hebben nu het warm gaat worden. Het is een snelle klus: voerbakken verwijderen, deksel eraf, honingbak erop en sluiten, maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat de dames me niet echt met open armen gaan ontvangen. De auto,
Gisteren zou het, na wekenlang nat en koud, eindelijk beter weer worden. Maar de dikke bewolking liet zich niet gemakkelijk verdrijven. De temperatuur kwam niet verder dan vijftien graden. Pas na vier uur 's middags liet het zonnetje zich zien en warmde het op tot achttien graden. Bij de Acacia's wierpen we een snelle blik in de twee nieuwste kasten, die jonge koninginnen zouden moeten bevatten. Veel bijen, maar alles leeg. Het broed uitgelopen, nog geen koningin aan de leg, en "au sec". Zo goed als geen honing in de cellen. Het is triest, zonder bijvoeren redden de bijen het niet dit voorjaar. Vandaag maar weer een rondje siroop. De drie grote volken, die een honingzolder hebben, hebben geluk. Zij hebben in die ene week dat het mooi weer was een voorraadje opgeslagen. We weten ook niet of de twee jonge koninginnen al op bruidsvlucht zijn geweest. Het enige venster dat ze daarvoor hadden was wellicht op het moment dat ze nog net niet geslachtsrijp en vliegklaar waren. Vanaf nu hebben we tot vrijdag een paar mooie dagen met temperaturen boven de twintig graden en zon. Een kleine inhaalslag? De bijen reageerden in ieder geval uitgelaten op de terugkeer van het zonnetje, voor alle kasten was het een drukte van jewelste. Veel Darren en jonge bijen voor de kasten en de haalbijen schoten de kast in en uit. Ze kwamen terug met pootjes vol met witte pollen van de wilde Ligusters die nu bloeien. Verder is het wachten op de Lindes. De eerste bloemetjes beginnen uit te lopen. Wat een ongelooflijk moeilijk voorjaar voor de bijen....
(Met excuses voor het einde van het filmpje mijn pas gewassen handschoenen en het scherm van mijn telefoon werkten niet samen...)
Dassen, er zijn er veel hier. Alleen al in het bos rondom de bijenstal weet ik twee dassenburchten te vinden. En ze zijn groot. De enorme gaten beslaan een hele heuvel. Het resultaat van een uitgestrekt gangenstelsel diep onder de grond. Het zijn nachtdieren, overdag zie je ze niet, pas tegen de schemering komen ze naar buiten. Maar verse sporen verraden hun aanwezigheid. Vers uitgegraven aarde en stenen die naar buiten zijn gewerkt. Stenen voorzien van klauwsporen. Nestmateriaal dat in de lente wordt opgeruimd. En gat met uitwerpselen erin. En rondom de grote burcht heel veel paadjes. Ik probeer altijd zachtjes te lopen. Wil de slapende dassen niet wakker maken door de trillingen die ik met mijn grote laarzen veroorzaak. Ik vind ze leuk, deze ietwat lompe, grote, zwart-witte beesten. Helaas heeft het departement Nièvre besloten de jacht op dassen weer vrij te geven. Er zijn er teveel. Tijdens de dassenjacht worden honden de gaten in gejaagd om de dassen naar buiten te drijven. Soms kost de hond dat zijn leven. Maar nog vaker is het de das die verliest. Of ze worden met rookbommen uit hun holen gedreven. Ik vind het onbegrijpelijk en gruwelijk. Ja, ze graven enorme burchten en ondermijnen daarmee de grond. Maar zolang dat in een afgelegen bos is....
Een klein volk in een aflegger die we pas maakten. Alleen jonge bijen, dus nog geen haalsters. Dus bijvoeren. Zodra ze signaleren dat er siroop is bijgevuld komen ze die ophalen, en stoppen de siroop in de cellen rondom het broed.
De rust van de bijenstal. Vogels en gezoem. Verder niets....
Hard gaat het niet door het natte voorjaar. Maar toch zijn er een aantal volken die gestaag hun raten vullen. Honing!
Ruimte of niet, de bijen bouwen gewoon door....
Volle bak dus verhuizen naar een grotere woning....
De introductie van een nieuwe koningin, bevrucht of onbevrucht, in een bijenvolk is niet altijd even vanzelfsprekend. Je zou zeggen dat een moerloos volk, dat geen vers broed meer heeft om zelf moerdoppen te maken om een nieuwe koningin te kweken, en dus hopeloos moerloos is waardoor de kolonie ten onder gaat, blij is met de komst van een nieuwe bijenmoeder. Helaas is de praktijk anders. Het risico dat de nieuwe koningin direct ingebald en gedood wordt is heel groot. Deze introductie van een bevruchte koningin ging wel goed. Nadat het invoerkooitje op de kaders werd gelegd reageerden de bijen enthousiast. Dus lieten we de dame uit haar kooitje. Aan het begin van het filmpje hoor je haar tuten, ze drukt dan haar lijfje tegen de ondergrond en trilt met een bepaalde frequentie als een signaal voor de werksters en je ziet hoe er direct bijen om haar heen lopen die haar likken en begroeten. Een goed teken.....
Voor de liefhebbers: de drukte rondom de kast na een inspectie van een groot en onrustig volk. Hier kun je goed zien hoe er gestertseld wordt op de vliegplank. De bijen wapperen met hun kontjes in de lucht met hun vleugels om de feromonen van de kast te verspreiden en zo iedereen weer naar binnen te leiden....
Het temperament van de verschillende bijenkasten verschilt nogal. Er zijn volken die gewoon rustig door gaan tijdens een inspectie, en niet tot nauwelijks opvliegen. En er zijn bijenvolken zoals dit volk. Dat al in alarmstand gaat als je alleen al de bijenstal in loopt. Zodra je deze kast opent vliegen de bijen massaal op. Beroken of niet, het maakt niet uit. Na een inspectie zit een groot gedeelte van de bijen op en naast de kast. Er wordt druk gestertseld op de vliegplank om alle biien weer naar binnen te lokken. En het duurt even voordat alles weer binnen is en de rust is hersteld....
De kast die voor straf thuis moest blijven en niet mee mocht naar het Acaciabos. Ze hangen er met de benen uit en we moeten absoluut een divisie maken. Uiteraard waren er een paar bijen het niet eens met het filmen dicht bij de kast. Hoor hoe één van hen boos om me heen zoemt en regelmatig tegen mijn kap tikt om me te imponeren. Zodra ik de bijenstal betreed zijn er een stuk of wat van dit soort bijen bezig me weg te jagen. Niet erg, ik ben goed beschermd, maar het is wel irritant. Een splitsing en het eventueel vervangen van de koningin moet ze gaan kalmeren....
Lente aan de oevers van de Loire....
(Geluid aan!)
Het maken van crèmehoning. Het mengen van de enthoning met de verse honing om het kristallisatieproces te sturen en een crèmegi consistentie te krijgen. Roeren roeren en nog eens roeren. Enorm veel werk, maar het resultaat zo lekker....
De eerste honing stroomt uit de honingslinger. Filtering door de eerste twee zeven om de restjes was eruit te halen....
Wat mij verbaasd is dat veel mensen honing duur vinden. En dat terwijl de kilo-prijzen die imkers hanteren behoorlijk gezakt zijn. Dat moeten ze wel, willen ze nog iets verkopen. Onder de kostprijs. Door concurrentie van industriële supermarkthoning, vaak afkomstig uit het Oostblok of China. Of die een samenvoeging is van honing uit meerdere landen van over heel de wereld, die in grote tanks wordt geïmporteerd. Al dan niet aangevuld met suikersiroop en weet ik veel wat nog meer. Een goedkoop geproduceerd product van inferieure kwaliteit. Die verhit is geweest om zoveel en zo makkelijk mogelijk de honing uit de raten te krijgen. Al dan niet met resten van insecti- of pesticiden omdat in die landen de regelgeving heel anders is. Geen kwaliteit maar kwantiteit, net zoals zoveel levensmiddelen in de grote supermarkten van tegenwoordig. Bewerkte producten. Toevoegingen. Gerommel. Grote hoeveelheden tegen lage prijzen.
Want met eerlijke, ambachtelijke honing, valt er veel minder te verdienen. Een lokale imker mag blij zijn als hij quitte speelt want de aanschaf en vervanging van materialen is duur. En dan hebben we het nog niet eens over de onbetaalde arbeid die erin gaat zitten. Een bijenkast met één honingbak, gemaakt van naald- of cederhout, kost al gauw rond de 130 euro. De verf, bedoelt om de kast te beschermen, is een speciale natuurlijke verf, en daar hangt een prijskaartje aan. De was voor de ramen kost ongeveer 22 euro per kilo, en met een kilo was kun je één broedbak met tien ramen vullen. Maar in de honingbakken moet ook nog was met een gewicht van 5 kilo. De was moet regelmatig vervangen worden in verband met de hygiene van de kast. Beroker, imkersbeitels, een veger, een klem om de raten op te tillen, zijn geen overbodige luxe. Imkerspakken en handschoenen hebben geen lang leven, die vervang je regelmatig en worden vaak gewassen. Varroa-behandelingen, het zijn officieel toegestane medicijnen die door de dierenarts worden verstrekt en duur zijn. En dan z
Een filmpje dat ik gemaakt heb tijdens het scheppen van de zwerm afgelopen zaterdag. Het laat mooi het belangrijkste communicatiemiddel van werksterbijen zien. Op het achterlijf van de bijen die stertselen, waaieren met hun vleugels, zie je tussen de laatste segmenten een wit streepje. Dit is de klier van Nasonov. Deze klier geeft feromonen af, die de bijen dan vervolgens met hun vleugels verder verspreiden. Elk volk heeft zijn eigen feromonen, en dit gedrag is bedoeld om de weg naar de kast of een zwermende koningin aan te geven. Dit gedrag zie je als er veel jonge bijen invliegen voor de kast, tijdens een zwerm of een bruidsvlucht, of om aan te geven waar de koningin zich bevind. Of na het openen of verplaatsen van een bijenkast, om de ingang van de kast te markeren. Het werkt vaak aanstekelijk, als er bijen stertselen sluiten andere bijen zich hierbij aan.....
Wat zei ik gisteren? Dat we er even klaar mee waren? Daar dachten de zwermlustige dames anders over. Het enige, nieuwe volk, dat we nog niet hadden gecontroleerd. Ze hielden ons bezig, gisterenmiddag en er staan nu negen bijenvolken in de bijenstal....
Bije stertselen op de voorkant van de kast om de jonge koningin de weg te wijzen....
In de haast om tijdens de droge momenten naar het Koolzaad te vliegen gebeuren er heuse ongelukken op de vliegplank...
