Τα Λιμενάρια είναι μια όμορφη κωμόπολη στα νοτιοδυτικά του νησιού κι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη κωμόπολη της Θάσου, με μοναδική θέα προς το Αιγαίο Πέλαγος, το Άγιο Όρος, που βρίσκεται στα δυτικά του και τη Λήμνο πού 'ναι στα Νότια. Μαζί με τη κοινότητα των Καλυβίων αποτελεί μια κοινότητα.
Τα Λιμενάρια, με το εξαίρετο κλίμα, έχουν γίνει ένας πολύ δημοφιλής προορισμός διακοπών, ο οποίος έχει διατηρ
ήσει πολλά από τις ελληνικές παραδόσεις και τον μοναδικό τοπικό πολιτισμό του. Οι τουρίστες απολαμβάνουν την ευρεία επιλογή από ταβέρνες και εστιατόρια, που σερβίρουν νόστιμη ελληνική κουζίνα μέσα στην κωμόπολη και κατά μήκος της ακτής. Επίσης, υπάρχουν καταπληκτικές καφετέριες, μπαρ, μαγαζιά και πάγκοι με σουβενίρ σχεδόν σε κάθε κατεύθυνση όπου μπορεί κανείς να κάνει βόλτα μέσα στο χωριό και να εκτιμήσει την απλότητα της ζωής που οι ντόπιοι γνωρίζουν και λατρεύουν.
Οι επισκέπτες των Λιμεναρίων έχουν πολλές επιλογές στη διάρκεια των διακοπών, που θα του χαρίσουν ψυχαγωγία κι αξέχαστες στιγμές. Υπάρχουν πολλές παραλίες να επιλέξετε ανάλογα με το πόσο μακριά θέλετε να ταξιδέψετε κατά μήκος της θάλασσας. Ακριβώς στην κωμόπολη, δίπλα στο λιμάνι, υπάρχει μια μικρή και αμμώδης παραλία με κοντινό χώρο στάθμευσης και πολλά εστιατόρια και σαντουϊτσάδικα.
Λίγο πιο δυτικά θα φτάσετε στην πολύ μεγάλη παραλία των Λιμεναρίων που εκτείνεται σε μήκος δύο χιλιομ. περίπου. Κι ακριβώς μετά, είναι η παραλία της Τρυπητής.
Εάν ταξιδεύσετε ανατολικά των Λιμεναρίων, θα βρείτε την παραλία των Μεταλλείων, μια γραφική αμμώδη κι ονειρώδη παραλία με πανέμορφο περιβάλλον, η οποία είναι και το μέρος όπου οι μεταλλωρύχοι άφησαν πολλά σ' εμάς για να εξερευνήσουμε σήμερα. Περίπου 2,5 χιλιόμετρα από τα Λιμενάρια, μπορείτε να βρείτε την παραλία Πευκάρι με τη καταπληκτική αμμουδιά, λίγο πιο πέρα, 4 χιλιόμετρα από τα Λιμενάρια, θ' απολαύσετε τη μεγάλη και αμμώδη παραλία στο Ποτό, κι' ακόμα λίγο παραπέρα στο Ρωσογκρεμό τη γραφική και πανέμορφη Ψιλή Άμμο.
Η ίδια η κωμόπολη έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που στην πραγματικότητα δεν ήταν σπουδαία μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε άρχισε η εκμετάλλευση των γειτονικών μεταλλευμάτων από τη γερμανική εταιρία Speidel μεταξύ του 1905 και 1912. Τα ορυχεία ήταν πλούσια σε αποθέματα καδμίου, ένα κοινό ορυκτό από ψευδάργυρο. Η εκμετάλλευση των ορυχείων συνεχίστηκε το 1925 από τον Vielle Montagne μέχρι το 1930, στη διάρκεια της οποίας ανοικοδομήθηκαν οι εγκαταστάσεις καύσης με νέες περιστροφικές καμίνους.
Το κτίριο με τα γραφεία της εταιρίας μεταλλευμάτων Spiedel ήταν κτισμένο στην κορυφή ενός υψώματος προς την ανατολική πλευρά των Λιμεναρίων. Το κτίριο ονομάζεται «Παλατάκι», βρίσκεται ψηλά, βλέπει ολόκληρη την κωμόπολη κι είναι πόλος έλξης για κάθε επισκέπτη. Κάτω από το Παλατάκι, υπάρχει ένα παλιό ορυχείο που σήμερα μπορείτε να επισκεφτείτε. Επίσης στις αποθήκες των μεταλλίων που βρίσκονται δίπλα στο Παλατάκι στην κορυφή του λόφου ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει ποικιλία μουσικών και θεατρικών εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα κατά τους θερινούς μήνες. Εκεί κοντά υπάρχει ένα λαογραφικό μουσείο με πολλά να δείτε.
Μαζί με την ανάπτυξη της εξορυκτικής βιομηχανίας χρειάστηκε να ικανοποιηθούν και οι οικιακές ανάγκες των εργατών. Ο πληθυσμός της περιοχής αυξήθηκε κατά κόρον στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου λόγω κάποιων παραγόντων. Ένας ήταν η μετακίνηση των κατοίκων του ορεινού χωριού του Κάστρου στα Λιμενάρια για εργασία, εγκαταλείποντας το χωριό που είχε γίνει τόσο απομακρυσμένο από τον υπόλοιπο κόσμο.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για την αύξηση του πληθυσμού ήταν η ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που ορίστηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης. Πολλοί Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να έρθουν στην Ελλάδα κατέληξαν μ'ένα καράβι στο λιμάνι των Λιμεναρίων. Οι πρόσφυγες που ήρθαν εδώ έφεραν μαζί τους τη κουλτούρα τους, διαφορετικές ιδέες, τη δημιουργικότητα και νέα πνοή στη κοινότητα. Οι περισσότεροι πρόσφυγες μετακινήθηκαν στο μέρος που τώρα λέγεται Καλύβια και έκτισαν εκεί τις καλύβες τους. Έτσι πήρε η περιοχή τ' όνομά της.This lovely village is located on the island's south-west coast and forms a community together with the neighbouring settlement of Kalivia. Limenaria is in an area which has one of the mildest climates on the island, and it has become a very popular destination for holidaymakers. It has retained its unique local culture and many Greek traditions. Visitors can enjoy a wide choice of tavernas and restaurant, serving local Greek dishes, and many of these restaurants are located adjacent to the sea, all along the coastline of the town. There are also to be found numerous cafés, bars, shops and kiosks all providing a very wide range of necessities and souvenirs. All of the facilities are within walking distance, and it is a very pleasant environment to walk around, and absorb the simplicity of this way of life which hasn't changed for many, many years. There is however plenty to do in the town. There are beautiful beaches up and down the entire stretch of its coastline, and even within the town itself there is a sandy beach. One barely has to walk far from the beach for a snack or a meal in the adjacent restaurants and sandwich shops. A little west of Limenaria, there is a very long beach, about 2 km in length, which slopes gently into the sea. Immediately afterwards there is the beautiful and renowned Trypiti Beach. If you travel to the east of Limenaria you will immdiately find Metalia Beach, an enchanting and picturesque stretch of sand and pebbles in a fabulously beautiful location. Also, in this area one can explore the remains of the mines if one wishes to acquaint oneself with the history of the area. About 2 1/2 kilometres further along the coastal road, one can find Pefkari Beach, named after the pine trees which surround it, with its absolutely beautiful sandy and pebbly beach. A little way beyond this as well, there is the village of Potos, only about 4 kms from Limenaria. It is very much an environment for young and energetic people, providing an exciting and vibrant atmosphere for a fun night out as well as a beautiful sandy beach. Further still, and the road is so good it will be no difficulty for anybody to explore either by car, bus, motorcycle or bike, one can find Rossogremos Beach (carved into the pink rock) the fabulous wide and sandy beach which every visitor to the island must spend some time at, and after that the deservedly renowned beach of Psili Ammos - “fine sand”. As you can see, Limenaria should not be overlooked when visiting Thassos. It has so much to offer plus endless possibilities for fun and entertainment in the surrounding areas. Limenaria has a very interesting history, although it only really began at the start of the 20th century when the mining of the minerals in the area was commenced by the German company Speidel. This mining began in 1905 and continued up until 1912. The local mines were rich in reserves of cadmium and zinc. After the war, mining recommenced from 1925 onwards, by an Italian company known as Vielle Montagne, right up to 1930, and they installed new machinery to extract the minerals, building mining engines with combustion mechanisms and chimneys, the remains of which can still be seen today. The head office of the Spiedel Mineral Company was built right on top of the prominent cliff on the east of Limenaria. It dominates the town, and is certainly worth a visit. It is called the Palataki, the little palace, and beneath it, there is an old mine that can also be explored. Nearby there is a Folklore Museum with many local finds and offering a variety of musical and theatrical events in the summer. As the mining industry here grew, it provided a good income and a good quality of life for the workers. The population of this area grew rapidly and peaked during the early 20th century for several reasons. Firstly, residents of the mountain village of Kastro, where there had been little well-paid work, and which had been somewhat distant from the modernisation of other towns on the island, came to Limenaria to work in these local industries. At the same time, the Treaty of Lausanne led to the exchange of populations between Greece and Turkey. Many Greek refugees from Asia Minor who had been forced to abandon their houses in Turkey, so came back to Greece by ship and landed in the harbour of Limenaria. These refugees brought with them their culture, their different ideas, different ideologies and gave new life to this thriving community. Many of them settled in the area just north of Limenaria and built their modest homes there. This settlement became known as Kalivia, which means 'the village of huts'.
