Alexandra Deskata-Ξεναγός/Tour Guide

Alexandra Deskata-Ξεναγός/Tour Guide Ξεναγός, Αρχαιολόγος/Licensed Tour Guide, Archaeologist

27/01/2025

Η Ένωση του Ποσειδώνα και της Δήμητρας και η Γέννηση της Δέσποινας.

Στην Ελληνική μυθολογία, η σχέση του Ποσειδώνα, θεού της θάλασσας, και της Δήμητρας, θεάς της γεωργίας και της γονιμότητας της γης, είναι γεμάτη από συμβολισμούς που συνδέουν τη φύση, την αναγέννηση και τον κύκλο της ζωής. Αυτή η ένωση, αν και λιγότερο γνωστή σε σχέση με άλλες μυθολογικές ιστορίες, γέννησε μια ιδιαίτερη θεότητα, τη Δέσποινα, της οποίας ο ρόλος είναι βαθιά ριζωμένος στις μυστηριακές παραδόσεις της αρχαίας Ελλάδας.

Η Ιστορία της Ένωσης.

Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Ποσειδώνας, γοητευμένος από την ομορφιά της Δήμητρας, την καταδίωξε. Εκείνη, για να ξεφύγει από την επιμονή του, μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε ανάμεσα στα κοπάδια των αλόγων. Ο Ποσειδώνας, όμως, μεταμορφώθηκε σε άλογο και την βρήκε. Από την ένωση αυτή γεννήθηκαν δύο παιδιά: η Δέσποινα και το αθάνατο άλογο Αρίων.

Η ιστορία αυτή απεικονίζει την ένωση των στοιχείων της γης και του νερού, δύο πρωταρχικών δυνάμεων της φύσης, που παράγουν ζωή και ανανέωση.

Η Δέσποινα και ο Ρόλος της.

Η Δέσποινα, της οποίας το όνομα σημαίνει «Κυρία» ή «Άρχουσα», θεωρείται μια από τις πιο μυστηριακές θεότητες της αρχαιότητας. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τη μητέρα της, Δήμητρα, και την Περσεφόνη, την αδελφή της, στους κύκλους της γεωργίας και της γονιμότητας. Η λατρεία της επικεντρωνόταν κυρίως στην Αρκαδία, όπου υπήρχαν ιερά αφιερωμένα σε αυτήν.

Η Δέσποινα συνδέεται με τα Ελευσίνια και Αρκαδικά Μυστήρια, τελετές που τιμούσαν τον κύκλο της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης. Ενώ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τη φύση της λατρείας της, οι παραδόσεις την παρουσιάζουν ως θεότητα που σχετίζεται με τη γονιμότητα και τη μυστική γνώση του κόσμου.

Συμβολισμοί και Μήνυμα.

Η ιστορία της Δέσποινας ενσωματώνει την αρμονία και την αλληλεξάρτηση ανάμεσα στα στοιχεία της φύσης. Ο Ποσειδώνας, ως θεός του νερού, και η Δήμητρα, ως θεά της γης, συμβολίζουν τη συνεργασία που απαιτείται για τη ζωή. Η γέννηση της Δέσποινας υπογραμμίζει τη σημασία της ισορροπίας ανάμεσα στις δυνάμεις του κόσμου και την αέναη αναγέννηση της φύσης.

Αν και η Δέσποινα δεν απέκτησε την ίδια φήμη με άλλες θεότητες, η παρουσία της στη μυθολογία λειτουργεί ως υπενθύμιση της δύναμης της φύσης και της ανάγκης να τιμάμε τα μυστήρια της ζωής. Μέσα από την ιστορία της, βλέπουμε πώς οι αρχαίοι Έλληνες συνδύαζαν τις φυσικές δυνάμεις με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, δημιουργώντας πλούσιους συμβολισμούς που διατηρούν τη σημασία τους μέχρι σήμερα.

-------------------

The Union of Poseidon and Demeter and the Birth of Despoina

In Greek mythology, the relationship between Poseidon, the god of the sea, and Demeter, the goddess of agriculture and fertility of the earth, is rich in symbolism that connects nature, renewal, and the cycle of life. This union, though less well-known compared to other mythological tales, gave rise to a unique deity, Despoina, whose role is deeply rooted in the mystical traditions of ancient Greece.

The Story of the Union

Mythology tells that Poseidon, captivated by Demeter's beauty, pursued her. To escape his persistence, she transformed into a mare and hid among the herds of horses. However, Poseidon transformed into a stallion and found her. From this union, two offspring were born: Despoina and the immortal horse Arion.

This story represents the union of earth and water, two primal forces of nature that generate life and renewal.

Despoina and Her Role

Despoina, whose name means "Mistress" or "Lady," is considered one of the most enigmatic deities of antiquity. She was closely associated with her mother, Demeter, and her sister, Persephone, within the cycles of agriculture and fertility. Her worship was particularly prominent in Arcadia, where sanctuaries were dedicated to her.

Despoina is connected to the Eleusinian and Arcadian Mysteries, rituals that honored the cycles of life, death, and rebirth. Although little is known about the specifics of her worship, traditions depict her as a goddess linked to fertility and the secret knowledge of the world.

Symbolism and Message

The story of Despoina embodies harmony and interdependence between the elements of nature. Poseidon, as the god of water, and Demeter, as the goddess of the earth, symbolize the cooperation required for life. The birth of Despoina emphasizes the importance of balance between the forces of the world and the perpetual renewal of nature.

Though Despoina did not achieve the same fame as other deities, her presence in mythology serves as a reminder of the power of nature and the need to honor the mysteries of life. Through her story, we see how the ancient Greeks intertwined natural forces with their religious beliefs, creating rich symbolism that remains meaningful to this day.

https://www.facebook.com/share/p/14oMWS75BmZ/
22/01/2025

https://www.facebook.com/share/p/14oMWS75BmZ/

Ο αρχαιότερος παλαιολιθικός οικισμός του Αιγαίου βρίσκεται στα Ροδαφνίδια.
Στα Ροδαφνίδια, έναν ελαιώνα δυτικά του Λισβορίου, βρίσκεται η αρχαιότερη αρχαιολογική θέση της Λέσβου και του Αιγαίου.
Εδώ οι μαρτυρίες για την ανθρώπινη δραστηριότητα χρονολογούνται πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια και εξής. Η θέση αυτή της Κατώτερης Παλαιολιθικής εποχής αποτελεί αντικείμενο συστηματικής έρευνας και εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο Κρήτης σε συνεργασία με άλλα ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, υπό τη διεύθυνση της Καθηγήτριας Νένας Γαλανίδου. Η έρευνα από το 2012 έως σήμερα έχει συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη συλλογή εργαλείων που ανήκουν στον πανάρχαιο Αχελαίο πολιτισμό (1.700.000 – 200.000 χρόνια) σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Μεσόγειο.
Η ανασκαφή ρίχνει φως σε μιαν άγνωστη πτυχή της πρώιμης προϊστορίας του νησιού και του Αιγαίου, καθώς αποκαλύπτει την πρώτη μεγάλη Αχελαία θέση του Ελλαδικού χώρου, δήλωσε η κα Γαλανίδου. Τα ευρήματά της συνδέουν την πρώιμη αρχαιολογία της Ελλάδας με την παγκόσμια έρευνα για την καταγωγή και εξέλιξη του ανθρώπου και την πορεία του από την Αφρική προς την Ευρώπη και αντίστροφα, πρόσθεσε.
Η θέση της ανασκαφής εκτείνεται σε χαμηλό λόφο, που ορίζεται από δύο ρέματα τα οποία εκβάλλουν στον κόλπο της Καλλονής. Απέδωσε πολυάριθμα ευρήματα, στην πλειονότητά τους λίθινα εργαλεία –χειροπελέκεις και κοπείς της Αχελαίας πολιτισμικής φάσης– που χρονολογούνται στη Μέση Πλειστόκαινη Εποχή (780.000-125.000 χρόνια πριν από το παρόν) ίσως και παλαιότερα, κατέληξε.
(ΠΗΓΗ : aigaioreport.gr)

02/01/2025
01/01/2025

Λίγα χιλιόμετρα από το χωριό Βαθύρρευμα Τρικάλων βρίσκεται ένα σπήλαιο που λέγεται πως είναι άσχημο μέρος, ανίερο. Μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα υπήρχε εκεί κοντά οικισμός που τον έλεγαν Λαμπηδόνα μιας και οι κάτοικοί του γνώριζαν πώς να βρίσκουν το ομώνυμο θρυλικό φυτό με τις μαγικές ιδιότητες.

Στη Λαμπηδόνα είχαν το εξής έθιμο για τη νύχτα της αλλαγής του έτους: μόλις έδυε ο τελευταίος ήλιος του χρόνου, ένας απ’ το χωριό (άγνωστο πώς τον διάλεγαν) γινόταν ο παλιός χρόνος: τυλιγμένος με κατάμαυρο μανδύα, φορτωμένος με έναν τριμμένο σάκο, ανέβαινε σ’ έναν καλοθρεμμένο γάιδαρο στρωμένο με πένθιμο ξεθωριασμένο κέντημα και πήγαινε ως τη σπηλιά όπου και κρυβόταν.

Λίγο αργότερα ξεκινούσε όλο το χωριό πομπή μέχρι την είσοδο της σπηλιάς, έξω από την οποία στρατοπέδευαν και άναβαν τρανή φωτιά για να ξορκίσουν τα δόντια του ψύχους. Κατόπιν οι νέοι έμπαιναν στο σπήλαιο, που τότε ήταν πολύ διαφορετικό, γεμάτο περάσματα που άλλαζαν σχήμα και προορισμό από τη μια χρονιά στην άλλη. Εκεί, μέσα στη γη, έψαχναν τον συντοπίτη τους φωτίζοντας τα σκοτάδια με φρεσκοκομμένες λαμπηδόνες· τα φύλλα των φυτών, όμοια με γλώσσες, πάφλαζαν απόκοσμα μέσα στις στοές.

Στο μεταξύ ο κρυμμένος είχε αλλάξει, πετώντας τον μανδύα και το ξεθωριασμένο κέντημα του γαϊδάρου, βάζοντας τις καινούριες φορεσιές που ως τότε είχε στον σάκο: ακριβοθώρητη κάπα αυτός, με τρίκωχη σκούφια και μυτερές αλααφροπάτητες μπότες· τριπλοκεντημένο κιλίμι ο γάιδαρος, απ’ το οποίο κρέμονταν 12 κρόσσια, ένα για κάθε μήνα. Ήταν πια ο νέος χρόνος με το ακούραστο υποζύγιό του και περίμενε τους συγχωριανούς να τον βρουν. Και αν σε αυτή του την αναμονή, νόμιζε κάποιες φορές πως άκουγε ψιθύρους και παγωμένες ανάσες μέσα από τα σπλάχνα της γης, δεν έδινε σημασία.

Τον έβρισκαν εν τέλει, και τον οδηγούσαν με το φως από τις λαμπηδόνες. Και πώς τύχαινε κάθε φορά, ο νέος χρόνος έβγαινε απ’ τη σπηλιά καβάλα στο περήφανο γαϊδούρι ακριβώς τα μεσάνυχτα, στην αλλαγή του έτους. Άστραφταν κατακόκκινες οι νέες φορεσιές από τις φλόγες της μεγάλης πυράς. Ο νέος χρόνος είχε έρθει στο χωριό κι αυτό μπορούσε να προχωρήσει τα ημερολόγιο μια θέση παραπέρα.

Η Λαμπηδόνα χάθηκε την πρωτοχρονιά του 1901, άνθρωποι και σπίτια εξαφανίστηκαν, ούτε ίσκιος δεν έμεινε. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη, αλλά ένας από τους τρελούς της περιοχής που ακόμη γυρνάει από πλατεία σε πλατεία, τραγουδάει πως το 1901 οι χωριανοί δεν βρήκαν στη σπηλιά τον νέο χρόνο, αλλά κάτι άλλο, ντυμένο με φλόγες και κόκαλα, με απύθμενες τρύπες αντί για μάτια και στόμα. Τη σπηλιά την έκανε λημέρι του. Κι όσο για το χωριό, δίχως καινούριο έτος, έμεινε για πάντα εκτός χρόνου, ξεγράφτηκε από τον κόσμο των ημερολογίων και από τους χάρτες μας.

15/12/2024
https://www.facebook.com/share/p/18HB5XQMzC/
01/12/2024

https://www.facebook.com/share/p/18HB5XQMzC/

Το σαλέπι, η σκόνη δηλαδή που βγαίνει από τους αποξηραμένους κονδύλους διαφόρων ειδών της οικογένειας των ορχεΐδων, καθώς και το ζεστό αφέψημα που παρασκευάζεται από αυτό, όταν η σκόνη βράζεται με ζάχαρη ή μέλι και αρωματίζεται με πιπερόριζα ή κανέλα, αποτέλεσε για χρόνια το δυναμωτικό της χώρας τόσο για τους ξενύχτηδες όσο και για τους πρωινούς ανθρώπους του μεροκάματου.
Ο σαλεπιτζής, με την ποδιά του, τα πολύπλοκα και καλογυαλισμένα μπρούτζινα σκεύη, που συνήθιζε να κουβαλά στον ώμο κρεμασμένα από μια ξύλινη σανίδα, αποτελεί μια γραφική και συνηθισμένη εικόνα της παλιάς Πόλης. Πολύ νωρίς το πρωί φορτωμένος γύρναγε στα σοκακια και φώναζε "Σαααλεεπ σουγιου καϊνιόοοορ". Περιτριγυρισμένος σχεδόν πάντα από παρέες, ψήνοντας το ρόφημα σε εύθυμο κλίμα, κρατούσε το ενδιαφέρον των πελατών ανοίγοντας πάντα κάποιο θέμα είτε με αστεία, είτε με κάποιο νέο που είχε μάθει.

https://www.facebook.com/share/19kzpcFzHg/
01/12/2024

https://www.facebook.com/share/19kzpcFzHg/

Οι κόρες του χειμώνα υφαίνουν τον χιονιά

Λένε πως από τα τέλη του Σεπτέμβρη οι τρεις σκυθρωπές κόρες του χειμώνα, οι Παγωμάρες, γυρνάνε σε όλη την Θεσσαλία και συλλέγουν υλικά για το εργόχειρό τους: πρωινή πάχνη από τα παμπρίζ αυτοκινήτων που σκουριάζουν μαζί με τους νεκρούς ιδιοκτήτες τους στις άκρες χωραφιών, κρυσταλλωμένους ιστούς από χαντάκια γεμάτα σήψη, παγερές δροσοσταλίδες από πηγές που ο πολιτισμός δεν έχει αγγίξει, τις τελευταίες ανάσες οδοιπόρων που δεν άντεξαν το νυχτερινό ψύχος, φεγγαρογέννητους ίσκιους σκιάχτρων που δεν απωθούν μονάχα πουλιά, χλωμές σταγόνες από το αίμα του πεθαμένου καλοκαιριού, σάρκες από σύννεφα τόσο πυκνά που χλευάζουν τον ήλιο, νύχια από χέρια χαμένα σε καθρέφτες, την αντανάκλαση των άστρων σε λεκάνες γεμάτες μαύρο νερό.

Με το που μπαίνει ο Νοέμβριος, οι Παγωμάρες αρχίζουν να σκαρώνουν με όλα αυτά τα πράγματα ένα πελώριο υφαντό που όλο και παίρνει να ανεβαίνει, να υψώνεται σαν αχανής καπνός προς το στερέωμα. Μόλις τελειώσουν το έργο τους, την τελευταία νύχτα του φθινοπώρου, πιάνει η κάθε Παγωμάρα από μια άκρη του πελώριου εργόχειρου και πετάει σε μια βουνοκορφή για να τη δέσει: η μια στην Καράβα πάνω στα Άγραφα, η δεύτερη στο Πήλιο και η τρίτη γαντζώνει τη δικιά της άκρη στην κορυφή του Ολύμπου. Κι όταν ολόκληρη η Θεσσαλία έχει καλυφθεί με την ξεπαγιασμένη αυτή αυλαία, τότε εισέρχεται στα μέρη μας ο πατέρας τους, ο χειμώνας, με κάπα την αδιαπέραστη καταχνιά και τον βαρύ χιονιά για όπλο του.

Address

Larissa
Lárisa
[email protected]

Telephone

+306945977062

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Alexandra Deskata-Ξεναγός/Tour Guide posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Alexandra Deskata-Ξεναγός/Tour Guide:

Share

Category