
14/12/2024
Dziś jeszcze słów kilka o buddyźmie .Jest od bardziej systemem filozoficzno-etycznym w której pojęcie Boga osobowego odgrywa drugorzędne znaczenie, a ostatecznym celem wszystkich buddystów jest osiągnięcie oświecenia i wyzwolenie z kręgu kolejnych wcieleń.
Budda Śakjamuni nie zostawił po sobie żadnych bezpośrednich przekazów. Całą wiedzę przekazał swoim uczniom, którzy po jego śmierci spisali je. Historia buddyzmu opiera się także na przekazie ustnym.
Podczas swego 45-letniego nauczania Budda przemierzał północne Indie. Najpierw przekazywał głównie nauki Therawady, które służyły uwalnianiu się z własnego cierpienia. To na nich opierają się nauczania Wielkiej Drogi, które podkreślają znaczenie mądrości i współczucia, które z kolei pozwalają pomagać nie tylko sobie, ale też innym. Na końcu Budda przekazał nauki Wadżrajany zmierzającej do rozpoznania natury umysłu.
Buddyzm Therawady rozprzestrzenił się w sto lat po Buddzie aż po Iran i Azję Centralna.
W ciągu XI i XII wieku buddyzm Therawady (tzw. buddyzm południowy) zadomowił się w krajach Azji południowo-wschodniej: na Sri Lance, Tajlandii, Birmie, częściowo w Wietnamie, Indonezji, a także w Kambodży, Laosie i na Bali. Natomiast buddyzm Mahajany i Wadżrajany (tzw. buddyzm północny) umocnił się w Centralnej i Wschodniej Azji, czyli w Chinach, Japonii, części Wietnamu, Korei i w Tybecie, a od początku XVI wieku także w Mongolii.
Paradoksalnie, buddyzm zaczął zanikać w kraju swego pochodzenia – w Indiach. Na przełomie I i II tysiąclecia islamscy agresorzy zaczęli podbój Indii. Do roku 1100 buddyzm został całkiem zniszczony w Kaszmirze. Nauczyciele i praktykujący uciekali na Nizinę Środkowoindyjską lub przez góry do Tybetu. 100 lat później muzułmanie opanowali cały kraj. W końcowym okresie buddyzmu w Indiach nauczyciele buddyjscy skoncentrowali się na przenoszeniu nauk do krajów, które się na nie otworzyły. Dzięki temu nauki buddyjskie przetrwały, mimo spustoszenia Indii. Książki palone przez muzułmanów były już przetłumaczone na inne języki i zapoznawano już z nimi odległą ludność Azji.
Podstawowe założenia buddyzmu wyłożone są w Czterech Szlachetnych Prawdach Cztery Szlachetne Prawdy są akceptowane bez zastrzeżeń przez wszystkie tradycje buddyjskie Są to:
Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu „Narodziny są cierpieniem, starzenie się jest cierpieniem, śmierć jest cierpieniem. Smutek, lament, ból, zgryzota i rozpacz są cierpieniem. Towarzystwo nielubianych jest cierpieniem, rozłąka z ukochanymi jest cierpieniem. Niemoc uzyskania tego, co się chce, jest cierpieniem. Pięć skupisk istnienia związanych z przywiązaniem jest cierpieniem.”
Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia – przyczyną cierpienia jest pragnienie
Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Cierpienia – ustanie cierpienia to całkowite zaniknięcie i ustanie, wyrzeczenie się, zaniechanie, wyzwolenie, opuszczenie pragnienia.
Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej do Ustania Cierpienia – drogą do ustania cierpienia jest Szlachetna Ośmioraka Ścieżka – właściwy pogląd, właściwe postanowienie, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwy żywot, właściwe dążenie, właściwe skupienie, właściwa medytacja.
Aby w pełni zrozumieć Cztery Szlachetne Prawdy, Budda zalecał podążać Ośmioraką Ścieżką, na którą składają się:
Właściwy Pogląd – jest to poznanie Czterech Szlachetnych Prawd
Właściwe Postanowienie – to postanowienie wyrzeczenia się złej woli i odstąpienie od wyrządzania wszelkiej krzywdy
Właściwe Słowo – to powstrzymanie się od kłamstwa, od mowy powodującej nieporozumienia między ludźmi („dzielącej” mowy), mowy obelżywej, pustego gadania
Właściwy Czyn – to powstrzymanie się od zabijania, od kradzieży, od nieskromności
Właściwe Zarobkowanie – to powstrzymywanie się od zarobkowania przynoszącego szkodę innym istotom, takiego jak: handel bronią, żywymi istotami, odurzającymi napojami, trucizną, od rybołówstwa, rzeźnictwa, wojskowości, fałszu, zdrady, przepowiadania przyszłości, oszustwa, wykorzystywania itp.
Właściwy Wysiłek – to intencje i wysiłek, które nie pozwalają na powstawanie złych właściwości mentalnych, a pozwalają na powstanie dobrych .
Właściwa Uważność – zachowanie uważności we wszystkim, co się przedsięwzięło
Właściwa Medytacja – dążenie do osiągania stanów, w których znika „ego”
Bodhi (pāli. i sanskr. dosłownie „przebudzenie”) – jest określeniem użytym przez Buddę w celu nazwania swojego własnego wewnętrznego doświadczenia. Słowo bodhi najczęściej jest tłumaczone jako „oświecenie”, „zrozumienie” lub „przebudzenie”, czyli doświadczenie Trzech Cech istnienia . Trzy Cechy istnienia to: nietrwałość , bolesność i brak niezmiennego „ja” . Buddyści wierzą, że – po osiągnięciu stanu bodhi – istota uwalnia się z samsary, czyli nieustannego cyklu narodzin i śmierci; tym samym – przebudzenie oznacza uwolnienie się od cierpienia.
To dość skomplikowane i choć np na Sri Lance wszystkie dzieci uczą się w szkole religii to nie wiem ile z tego rozumieją zwykli prości ludzie i ile są w stanie sobie przyswoić.
To co widzę codziennie to nie jakieś abstrakcyjne rozważania ani nie wyłącznie oddawanie czci wielkiemu nauczycielowi .Oni przychodzą do buddy ze swoimi normalnymi, ludzkimi, codziennymi problemami i wbrew temu co twierdzi znajomy filozof modlą się Wierzą że Budda ich wysłucha i pomoże. Kiedy uratowałam się z bardzo niebezpiecznej sytuacji uznali że Budda mi pomógł bo rano byłam w światyni i otrzymałam błogosławieństwo
To co teraz piszę to tylko moja własna interpretacja Podobnie jak i to przemyślenie. Ponieważ człowiek potrzebuje osobistego kontaktu z Bogiem stąd popularność hinduskich bóstw i modlenie się do Buddy/nauczyciela i świętego nie Boga/ ale i do Wisznu ,Ramy czy Ganeshy .Ja tam uważam że Bóg jest jeden dla wszystkich i wysłuchuje wszystkich tylko jak mówił pewien szpieg"ma w różnych krajach różne pseudonimy operacyjne i legendy maskujące"