வரலாறு அறிவோம்

12/06/2024

பாரதியின் ஞான குரு யாழ்ப்பாணத்து சாமிகள்
(நன்றி: Sinnakuddy Mithu )

தமிழ் சித்தர்கள் பற்றிய அறியும் ஆவல் எப்பொழுதுமே என்னுள் இருந்திருக்கிறது .அவர்கள் விட்டு சென்ற வர்ம கலைகள் ,மருத்துவம் போன்றவை எனக்கு ஆச்சரியமூட்டுவையாகவே இருந்திருக்கிறது

அவர்களது தத்துவங்கள் இக்கால விஞ்ஞான அறிவியலுக்கு உட்படுத்தலாமா இல்லையா என்பவர்களின் கருத்துக்களை ஒரு பக்கம் தள்ளி விட்டு

தமிழ் நாட்டில் இருந்த சித்தர்கள் போல இலங்கையிலும் இருந்திருக்கிறார்களா என்று தேடிய பொழுது பாரதியார் தனது குருவாக நினைத்து பாடிய யாழ்ப்பாணம் வடமராட்சி பகுதியை சேர்ந்த வியாபாரி மூலையை சேர்ந்த யாழப்பாண சுவாமிகள் என்று அழைக்கப்பட்டவர் ஒரு சித்தர் என்று கூறப்படுகிறது

அவர் நடத்தி காட்டிய சித்து விளையாட்டுக்கள் இவை எனக்கூறப்படுகிறது

(இவரது சித்தாடல் உண்மையா பொய்யா என்ற ஆராய்ச்சிக்குள் நான் போக விரும்பவில்லை)

யாழ்ப்பாணத்து சுவாமிகளின் அற்புதங்களும் சித்துக்களும்

1.சுவாமிகள் பொலிகண்டி கடல் நீர்ப்பரப்பில் பல்வேறு இடங்களிலும் நின்று
காட்சி கொடுத்தார்கள்.

2.நாகை நீலலோசனி அம்மன் ஆலய வாசலில் நிஷ்டையின் பின் 41 நாட்கள் வாயூறு
தண்ணீரில் இருந்தார்கள்.

3.தீயிற் காய்ச்சிய இரும்பினை இவரது பாதத்திற் சுட்டபோது சுவாமிகள்
மௌனமாக இருந்தார்கள்.

பொலிசார் சுவாமிகளை அறையில் விட்டுப் பூட்டிவைத்தனர். சிறிது நேரத்தில்4.
அவர் அறையில் இல்லாமல் கடற்கரையோரத்தில் நிஷ்டையில் இருந்தார்கள்

_______________________________________________________________________
சுவாமிகள் சித்தாடலை விரும்பாதவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

------------------------------------------------------------------------

1924 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் “அருளம்பலம் சந்தேக நிவர்த்தி” எனும்
தமது நூலினை புதுவை ஜெகநாதம் அச்சுக்கூடத்தில் பதிப்பித்துள்ளார்.

1926 : இவர் “கற்புநிலை” என்ற தமது நூலை புதவை கலாநிதி அச்சுக்கூடத்தில்
பதிப்பித்துள்ளார்.

1927 : அடுத்து இவர் “அருவாச தேவ ஆரம்”, “சீவதரிசி” எனும் இரு
நூல்களையும் புதுவை கலாநிதி அச்சுக்கூடத்தில் பதிப்பித்துள்ளார்.
இவற்றில் இருந்து 1914 ஆம் ஆண்டிலிருந்து 1927 ஆம் ஆண்டு வரையும்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் புதுவையில் இருந்தார்கள் என்பது தெளிவு.

1928 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் நாகை நீலலோசனி அம்மன் பேரில்
“தோத்திரம்”, “ஊஞ்சல்” எனும் இரு நூல்களையும் ஜனனோபகார அச்சுக்கூடம் -
நாகபட்டணத்தில் பதிப்பித்துள்ளார்.

1929 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் “கற்புநிலைச் சுருக்கம்” எனும் நூலை
ஜனனோபகார அச்சுக்கூடம் - நாகபட்டணத்தில் பதிப்பித்துள்ளார்.

1929 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் நாகபட்டணத்திலிருந்து இலங்கைக்குத்
திரும்பி வந்து வியாபாரிமூலையிலும், வதிரியிலும் தங்கினார்கள்.

1930 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் மீண்டும் நாகபட்டணம் சென்றார்கள்.
வியாபாரிமூலை செல்வந்தரான வெ.க.சிவப்பிரகாசபிள்ளை அவர்கள் நாகபட்டணத்தில்
காணி வாங்கி மடம் கட்டி யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் தங்க வசதி செய்து
கொடுத்தார்கள்.

1931 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் “பழை வேற்பாட்டுடன் படிக்கை” எனும்
நூலினை ஜனனோபகார அச்சுக்கூடம் - நாகபட்டணத்தில் பதிப்பித்தார்.

1935 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளின் “ஆதிபுராணம்” எனும் நூல் காமினி
அச்சுக்கூடம் - கண்டியில் பதிப்பிக்கப்பட்டது.

1939 : யாழ்ப்பாணம் புலொலி மேற்கு திரு.பொ.சபாபதிப்பிள்ளை அவர்கள்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளை நாகபட்டணம் சென்று சந்தித்தார்கள்.
திரு.பொ.சபாபதிப்பிள்ளை அவர்கள் யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளின் உத்தம
சிஷ்யனானார்.

1940 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் “ஆதி நீதி” எனும் நூலை ஜனனோபகார
அச்சுக்கூடம் - நாகபட்டணத்தில் பதிப்பித்தார்.

1942 : நவம்பர் மாதம் யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் முன்குறித்த
வெ.க.சிவப்பிரகாசபிள்ளை அவர்களுடன் கூடக்கொண்டு யாழ்ப்பாணம் வந்து
அல்வாய் வடக்கு திருமகள் வாசம் எனும் அவரது இல்லத்தில் தங்கினார்கள்.

1942 : மார்கழி மாதம் 3 ஆம் திகதி அத்த நட்சத்திரத்தில் யாழ்ப்பாணத்துச்
சுவாமிகள் அவரது முதல் சிஷ்யரான திரு.வெ.க.சிவப்பிரகாசபிள்ளை அவர்கள்
இல்லத்தில் மகா சமாதி அடைந்தார்.

1942 : மார்கழி 5 ஆம் திகதி வியாபாரிமூலை அருள்மிகு ஸ்ரீ பத்திரகாளி சமேத
வீரபத்திரர் ஆலயத்தின் மூன்றாம் வீதியின் ஈசான மூலையில் சமாதி
வைக்கப்பட்டு செப்பனிடப்பட்ட வைரக்கற்களால் திருமந்திரத்தின் படி கோவில்
கட்டப்பட்டது. திரு.ச.கணபதிப்பிள்ளை ஆகிய வேற்சாமியார் 1942 இல் இருந்து
நித்திய பூசைகளைப் பொறுப்பேற்று தமது இறுதிக்காலம் வரை செய்தார்கள்.
தொடர்ந்து நித்திய பூசைகளும், குரு பூசைகளும் நடைபெற்று வருகின்றன.

1943 : நாகபட்டணம் அக்கரைகுள ரோட்டில் ஸ்ரீலஸ்ரீ மௌன சுவாமிகள்
மடாலயத்தில் சித்திரபானு வருஷம் தை மீ.3உ (16.01.43) இல் நடந்தேறிய
குருபூசையன்று ஸ்ரீலஸ்ரீ அருளம்பல சுவாமிகள் பேரில் ஆனந்தக்களிப்பு பாடி
அளிக்கப்பட்டது.

1961 : திரு.அ.ந.கந்தசாமி என்பார் ஸ்ரீலங்கா ஆகஸ்ட் இதழில் “ஞானம்
வளர்த்த புதவை” எனும் கட்டுரையில் பாரதி கூறும் யாழ்ப்பாணத்து சுவாமிகள்
யார்? என்னும் வினாவினை எழுப்பினாரே தவிர யார் என எவரையும்
இனங்காணவில்லை.

1962 : யாழ்ப்பாணத்து சுவாமிகளது அன்பரான திரு.பொ.சபாபதிப்பிள்ளை அவர்கள்
ஸ்ரீலங்கா 04.1962 இல் எழுதிய கட்டுரையில் யாழப்பாணத்து சுவாமிகளே
அருளம்பல சுவாமிகள் எனக் கூறியிருந்தார்கள்.

1963 : 07.05.1963 இல் இலங்கை முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் “அருளம்பல
சுவாமிகளே பாரதியாராற் போற்றப்பட்ட யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமி” எனக் கொண்டு
எடுக்கப்பட்ட விழாவில் சமாதி ஆலயத் தருகில்” பாரதியின் ஞானகுரு
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் நினைவாக இலங்கை முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம்
நிறுவியது எனும் வாசகம் பொறித்த நடுகல் நாட்டினர். இவ் விழாவினை
முன்னிட்டு அன்றைய தினகரன் பத்திரிகையில் பேராசிரியர்கள் கைலாசபதி,
சிவத்தம்பி போன்றோரின் கட்டுரைகளும், யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள்
புதுவையில் வெளியிட்ட “காற்றை நிறுத்தக் காணுவன் விடையை” எனும்
துண்டுப்பிரசுரமும் வெளியிடப்பட்டன.
09.05.1963 இல் ஈழநாடு தனது பத்திரிகை ஆசிரியர் தலையங்கத்தில்
“பாரதியாரின் ஞானகுரு யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளே” என செய்தி
வெளியிட்டிருந்தது. 15.05.1963 இல் வெளியான ஆத்ம ஜோதி மாத சஞ்சிகையின்
அட்டையில் அருளம்பல சுவாமிகளின் படம் பிரசுரிக்கப்பட்டு “பாரதியின்
ஞானகுருவான யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள்” என வெளிவந்தது. ஆதன் ஆசிரியரான
க.இராமச்சந்திரன் அவர்கள் அருளம்பல சுவாமிகளே யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள்
எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

1979 : திரு.பொ.சபாபதிப்பிள்ளை அவர்கள் “புற்றளைக்கரசே” என்னும் அவரது
நூலில் அருளம்பல சுவாமிகள் மீது பாடிய மூன்று பாடற் தொகுதிகளை
வெளியிட்டுள்ளார். யாழ்ப்பாணம் மெய்கண்டார் ஆதீன முதல்வர் ஸ்ரீமத்
ஞானப்பிரகாச தம்பிரான் சுவாமிகள் யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் ஆலயச்
சூழல்களில் கவரப்பட்டு பஜனையும் வேதாந்த வகுப்புக்களும் தமது இறுதி
பரியந்தம் வரை நடாத்தி வந்தார்கள்.
1981 : திரு.சி.மு.தம்பிராசா அவர்கள் “பாரதி வர்ணித்த ஜகத்தினிலோர்
உவமையில்லா யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமி அருளம்பல சுவாமிகளே” என 22.11.1981
இல் வீரகேசரியில் அருளம்பல சுவாமிகள் குருபூசையை முன்னிட்டு எழுதி
வெளியிட்டுள்ளார். திரு.சி.நா.சொக்கநாத பிள்ளை அவர்கள் சிவஞானப்பிரகாச
சபைக்கூடாக யாழ்ப்பாணம் மேலைப்புலொலி சைவப்பிரகாச வித்தியாலயத்தில்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளது நூற்றாண்டு விழாவினைக் கொண்டாடினார்கள்.

1982 : திரு.ஆ.சபாரத்தினம் அவர்கள் 31.01.1982 இல் தினகரன் வாரமஞ்சரியில்
‘தமிழ்க் கவிதை வரலாற்றில் பாரதிக்கு முன்னும் பின்னும்’ என்னும்
கட்டுரையில் யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் அருளம்பல சுவாமிகளே எனக்
குறிப்பிட்டிருந்தார்.

1982 : திரு.க.அம்பிகைபாகன் அவர்கள் 07.02.1982 இல் வீரகேசரியில் ‘பாரதி
பாடிய யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமியே அருளம்பல சுவாமிகள்’ என யாழ்ப்பாணத்துச்
சுவாமிகள் நிஷ்டையில் இருந்து எழுந்தவுடன் எடுத்த படத்துடன்
வெளியிட்டிருந்தார்.

1990 : இந்து கலைக்களஞ்சியத்தில் திரு.பொ.பூலோகசிங்கம் அவர்கள் பாரதி
போற்றிய யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் வியாபாரிமூலையைச் சேர்ந்த அருளம்பல
சுவாமிகளே என ஆதாரங்கள் நிலைநாட்டியுள்ளார்.

1992 : வியாபாரிமூலையில் டாக்டர் மு.க.முருகானந்தன் அவர்கள் தலைமையில்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் சபை அமைக்கப்பட்டு கலாநிதி நா.ஞானகுமாரன்
(சிரேஷ்ட விரிவுரையாளர், மெய்யியற்றுறை, யாழ்ப்பாணப்பல்கலைக்கழகம்.)
அவர்கள் ‘பாரதி போற்றிய யாழப்பாணத்துச் சுவாமிகள்’ வியாபாரிமூலை, அல்வாய்
வடக்கு அருளம்பல சுவாமிகளே என தகுந்த ஆதாரங்களுடன் “பாரதி போற்றிய
அருளம்பல சுவாமிகள்” எனும் ஆய்வு நூலினை வெளியிட்டுள்ளார்கள்.

1998 : 06.09.1998 இல் ஸ்ரீ இராமகிருஷ்ணமிசன் இலங்கை கிளையின் தலைவர்
சுவாமி ஆத்மகணானந்தா அவர்கள் தலைமையில் ஸ்ரீ இராமகிருஷ்ணமிசன்
சுவாமிகளும் யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் ஆலயத்திற்கு வருகைதந்தனர்.

2000 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளான சி.வே.அருளம்பலசுவாமிகள் அருளிச்செய்த
“மண் விண் வினாவிடை” எனும் நூல் பேராசிரியர் நா.ஞானக்குமாரன் அவர்களால்
பதிப்பிக்கப்பட்டு யாழ்ப்பாணம் இந்து சமயப்பேரவையால் வெளியிடப்பட்டது.

2001 : யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் சபை (அல்வாய் வடக்கு, சி.வே.அருளம்பல
சுவாமிகள், வதிரி, வியாபாரிமூலை) இலங்கை இந்து சமய, இந்து கலாச்சார
அலுவல்கள் திணைக்களத்தினால் 18.12.2001 இல் HA/4/J/197 ஆம் இலக்கத்தில்
பதிவு செய்யப்பட்டது.

2003 : திரு.C.S.முருகேசன் எழுதிய பாரதி கண்ட சித்தர்கள் என்னும்
நூலிலும் புதுச்சேரிச் சித்தர்கள் என்னும் நூலிலும் ஸ்ரீ கதிரவேலுச்
சுவாமிகளே பாரதியார் போற்றிய யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் என நிறுவ போதிய
சான்றுகள் காணப்படவில்லை.

2004 : வியாபாரிமூலை யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் சமாதி ஆலயம்
புதுப்பிக்கப்பட்டு சுவாமி அருளானந்தா அவர்கள் தலைமையில் 25.11.2004 இல்
குடமுழுக்கு செய்யப்பட்டது. அன்று சுவாமி அருளானந்தா எமுதிய
“யாழ்ப்பாணத்து மௌன குருவின் சரித சுருக்கம் - மீண்டும் அருள்தர வந்தேன்”
என்னும் நூலும் வெளியிடப்பட்டது. திரு.பொ.சபாபதிப்பிள்ளை அவர்கள்
குலத்தோன்றல்களான டாக்டர் சதானந்தன், திருவாளர்கள் சி.முத்துக்கிருஷ்ணன்,
சா.நவரத்தினராசா போன்றவர்கள் சமாதி ஆலயப் புனருத்தாரணப் பணிக்கு
பொருளுதவி புரிந்ததோடு நித்திய பூசைகளையும் பொறுப்பேற்றுள்ளனர்.

2006 : கலாநிதி க.குணராசா அவர்கள் “பாரதியின் ஞானகுரு யாழ்ப்பாணத்து
ஆறுமுக சுவாமி” என ஒரு நூலினை 2006 இல் வெளியிட்டார்கள். இந்நூலிற்கு
ஆதாரங்கள் எதுவும் முன்வைக்கப் படாமையினால் அது ஒரு புனைகதை
எனக்கருதப்படுகிறது.

2006 - 2007 : திரு.க.சந்திர மௌலீஸ்வரன் தினக்குரல் நாளாந்தப்
பத்திரிகையில் (17,24,31.12.2006 : 07.01.2007) “பாரதியார் போற்றும்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமி யார்?” என ஆராய்ந்துள்ளார். ஆனால் இவரும்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகளின் முழுமையான தகவல்களையும் வழங்கவில்லை.

2007 : பேராசிரியர் நா.ஞானக்குமாரன் அவர்கள் “பாரதி போற்றிய
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமி யார்?” எனும் கட்டுரை எழுதி அதில்
யாழ்ப்பாணத்துச் சுவாமிகள் சி.வே.அருளம்பல சுவாமிகளே என ஆதாரங்கள் காட்டி
தொண்டமானாறு செல்வச்சந்நிதியான் ஆச்சிரம வெளியீடான 2007 ஐப்பசி,
கார்த்திகை ஞானச்சுடர் மலரில் வெளியிட்டுள்ளார்கள்

நன்றி--தொகுப்பு : திரு.சி.மு.தம்பிராசா M.A

14/05/2024

பத்தினி கண்ணக்கிக்கு விழாக்காலம் -1
ஆரையம்பதி கண்ணகி சடங்கு

நம் தமிழ் வழிப்பட்ட தமிழ் மந்திர முறைமையிலான சடங்கு முறைமைகளில் மாற்றமின்றி தொடரும் ஆரையம்பதி கண்ணகி வருடாந்த சடங்கு.
இலங்கை முழுவதும் தமிழ் சிங்கள மக்கள் மத்தியில் மண்ணின் மரபு சார் நம்பிக்கை வழியிலான வழிபாட்டு தொடர்ச்சியில் பத்தினி அம்மனாகவும்,கண்ணகி அம்மனாகவும் மக்கள் வாழ்வோடு நெருக்கமான பிணைப்புக் கொண்டதாக உள்ளமையை வரலாற்றின் நீட்சியில் அறிய முடிகிறது

இந்த வரலாற்றுத் தொடர்ச்சியில் ஆரையம்பதி கண்ணகி அம்மன் சடங்கும் தனித்துவமான பண்பாட்டு மரபுகள் கொண்டதாக உள்ளமையையும் அவற்றின் மானிடவியல் கூறுகளையும் நம்பிக்கை வழியிலான சடங்கு முறைகளையும் ஆவணப் படுத்தி நூலாக வெளிக் கொணர்ந்துள்ளனர்.

கிழக்கின் பூசாரி(கட்டாடியார்) முறைமையை காலம் காலமாக தொடரும் நடை முறைகளயும் தொடர்ந்து பேணி வருகின்ற இடமாகவும் ஆரையம்பதி கண்ணகி வழிபாடு அமைகிறது.

சமஸ்கிருத மயமாக்கல் என்கிற மாயைக்குள் சென்று ஆரிய பண்பாட்டுக்குள் கரையாமல் பூசாரி பரம்பரையினரே தமிழ் மந்திரம் சொல்லி குடமுழுக்கு கண்ட தமிழ் நிலத்து கோயிலாக ஆரையம்பதி கண்ணகி அம்மன் கோயில் விளங்குகின்றது.
வருடம் தோறும் ஊர் முழுவதும் ஒருங்கிணைந்து கண்ணகிக்கு பெருவிழாக் காண்கின்றனர்.

"வைகாசித் திங்கள் வருவேன்" என்ற கண்ணகி குளிர்த்தி சொல்லும் நம்பிக்கையின் வழி ஏழு நாள் சடங்கும் குளிர்த்தி பாடலும் ஊரை நிறைத்திருக்க ஒரு பண்பாட்டுப் பெருவிழா நடைபெறுவதைக் காணலாம்.

via Balasingam Sugumar

25/04/2024

எட்டு நாள் கொண்டாட்டம்
ஆரையம்பதியில்

ஆரம்பம் - 15.05.2024

16/04/2024

ஆரையம்பதி கண்ணகையம்மன் சடங்கு பெருவிழா 2024
#ஆரையூர்க்கண்ணகை

27/06/2023

திருப்புகழ் கிடைத்த கதை..

இன்று நாம் போற்றிப்புகழும் திருப்புகழ் நமக்குக் கிடைக்கக் காரணமாக அமைந்த 24 நான்கு வருட உழைப்பை நாம் அறிவோமா ? அதற்கு யார் காரணம் என்பதை வரலாறு அறியுமா ?

அருணகிரிநாதர் கி.பி. 15 ஆம் நூற்றாண்டில் திருவண்ணாமலையில் பிறந்து வாழ்ந்தவர்அவர் அவர் முருகக் கடவுள் மீது இயற்றிய ஒரு பக்தி நூல் திருப்புகழ் ஆகும். திருப்புகழில் 1307 இசைப்பாடல்கள் உள்ளன., அதாவது கிடைத்துள்ளன. இன்னமும் கிடைக்காதது பல நூறு ஆகும். இவற்றுள் 1088க்கும் மேற்பட்ட சந்த வேறுபாடுகள் உள்ளன என்று கணித்திருக்கிறார்கள்.திருப்புகழிலுள்ள இசைத்தாளங்கள் இசைநூல்களிலடங்காத தனித்தன்மை பெற்றவை.

கைத்தல நிறைகனி அப்பமொ டவல்பொரி
கப்பிய கரிமுகன் ...... அடிபேணிக்
கற்றிடும் அடியவர் புத்தியில் உறைபவ
கற்பகம் எனவினை .....என்றுதான் திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் அவர்கள் தனது அனைத்து சொற்ப்பொழிவுகளைத் தொடங்குவார் .அவர் மூலமே அடியேனுக்கும் திருப்புகழ் அறிமுகம் ஆனது .

அத்தகைய திருப்புகழ் நமக்குக் கிடைக்கத் தனிப்பட்ட ஒரு அரசு அலுவலரின் தன்னலமற்ற தொண்டினாலும், ஆர்வத்தாலுமே காரணமாக அமைந்தது. அந்த போற்றுதலுக்குரிய அறிஞர் வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளை ஆவார் .

திருப்புகழ் நமக்குக்கிடைக்கவும் சுவையான ஒரு காரணமும் உள்ளது . அவர் குறித்து ஒரு கட்டுரையை தமிழ் இந்து 9/8/14 அன்று வெளியிட்டிருந்தது .அதை இப்போது பார்ப்போம்

வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளை 1871-ம் ஆண்டு மஞ்சக்குப்பம் வழக்காடு மன்றத்தில் மாவட்ட முன்சீப்பாகப் பணிபுரிந்த காலம் அது. சிதம்பரம் நடராஜர் கோயில் சம்பந்தமான வழக்கு நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது. இந்த வழக்கில் சாட்சிக் கூண்டில் நின்ற தீட்சிதர்கள் தங்களுடைய வாதத்தில் கோவில் உரிமை தீட்சிதர்களாகிய எங்களுக்கே என்று பொருள் தரக் கூடிய திருப்புகழ் பாடலை மேற்கோள் காட்டி வாதாடினர். அப்பாடலின் வரி;

“தாது மலர் முடியிலே வேத நன்முறை

வாளுவமே தினம் வேல்வி யாலிலில்

புனை மூவயீர வேட்டியர் மிகவே புகனை புரிகோவே

(கடவுளே வேத முறைகளில் கண்டிப்பாக இருந்தபடி பல்வேறு தியாகங்கள் செய்த மூவாயிரவர் என்ற பெருமை பெற்ற அந்தணர்களால் தினமும் துதிக்கப்படுபவரே நீங்கள்)

தீட்சிதர்கள் கூறிய வாசகத்தைக் கேட்டவுடன் வ.த. சுப்பிரமணிய பிள்ளை அவர்களுக்கு அக்கணமே பொறி தட்டியது. அருணகிரி நாதர் பாடிய பதினாறாயிரம் பாடல்களில் ஒரு ஆயிரம் பாடல்களையாவது சேகரித்து அச்சிட்டு வெளியிட வேண்டும் என்று திட்டமிட்டார்.

தலங்கள் தோறும் சென்று செல்லேறிப் போன பல வழுக்கள் பொதிந்திருந்த திருப்புகழ் ஓலைச்சுவடிகள் பலவற்றைச் சேகரித்து, ஒத்துப்பார்த்து, பாட பேதங்களைக் கண்ணுற்று வெவ்வேறு சுவடிகளில் காணும் வித்தியாசங்களைப் பண்டிதர்களைக் கொண்டு திருத்தி அச்சிட்டுப் புத்தக வடிவில் யாவரும் எளிதில் பெறுமாறு செய்த ஏந்தல் வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளை.

அரசாங்கப் பணிகளுக்கிடையில் தமக்குத் தெரிந்த பல நண்பர்களிடம் தொடர்பு கொண்டுத் திருப்புகழ் ஏட்டுச் சுவடிகளைத் தேடத் தொடங்கினார். ஆங்காங்கு அவை கிடைக்கத் தொடங்கின. 1876-ம் ஆண்டு ஆறுமுக நாவலர் எழுதிய சைவ வினா-விடையில் திருப்புகழின் ஆறு பாடல்கள் இருந்தன. 1878-ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் 28-ம் தேதி அன்று காஞ்சிபுரம் புத்தேரி தெரு அண்ணாமலை பிள்ளை என்பவரிடமிருந்து 750 பாடல்கள் கொண்ட ஏட்டுச்சுவடிகள் கிடைத்தன. அதே வருடம் பின்னத்தூர் சீனிவாச பிள்ளையிடம் 450 பாடல்களும், பின்னர் அவரிடமே 150 பாடல்களும் கிடைத்தன. 20.03.1881-ல் கருங்குழி ஆறுமுக ஐயர் என்ற வீர சைவரிடமிருந்து 900 பாடல்கள் திருப்புகழ்ச் சுவடிகள் கிடைத்தன. 1903-ம் ஆண்டு திருமாகறல் என்ற ஊரில் 780 பாடல்கள் கிடைத்தன.

உ.வே.சாமிநாதையர் தமிழகமெங்கும் தமிழ் இலக்கிய ஏட்டுச் சுவடிகளைத் தேடிக் கொண்டிருந்த காலம் அது. வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளையவர்கள், உ.வே.சாவிடம் தொடர்பு கொண்டு திருப்புகழ் சுவடிகளைக் கண்டால் தெரிவிக்குமாறு வேண்டிக் கொண்டார். இதை உ.வே.சா, தனது ‘என் சரித்திரம்’ நூலில் பதிவுசெய்துள்ளார்.

ஓலைச்சுவடிகளின் குறைகளைக் களைந்து சீர் செய்வதற்கு மஞ்சக்குப்பம் பள்ளி ஆசிரியர் சிவசிதம்பர முதலியார், சேலம் சரவணப்பிள்ளை, ஆனந்த ராம ஐயர் போன்றவர்கள் ஆற்றிய பங்கு பெரிது.

திருப்புகழ் முதல் பதிப்பை 05.06.1891 அன்று சிவசிதம்பர முதலியார் செப்பம் செய்து சீர்திருத்தி வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளை அவர்களிடம் ஒப்படைத்து விட்டார். 9.04.1895-ம் ஆண்டு திருத்தம் செய்யப்பட்ட திருப்புகழ் பாடல்களை அச்சிற்குப் பதிப்பிக்கக் கொடுத்தார். திருப்புகழ் கட்டம் செய்யப்பட்டு அழகிய வடிவில் அச்சில் பதிப்பித்து முதன்முதலாக புத்தக வடிவில் பிள்ளையவர்கள் அப்போது பணிசெய்து கொண்டிருந்த திருத்துறைப்பூண்டிக்கு அனுப்பப்பட்டது. புத்தக வடிவில் திருப்புகழைக் கண்ட பிள்ளையவர்கள் பேரானந்தம் அடைந்தார். அதே சமயம் ஓலைச்சுவடியிலிருந்து பெயர்த்து எழுதிச் செப்பம் செய்து தந்த சிவ சிதம்பர முதலியார் அச்சு வடிவத் திருப்புகழ் புத்தகத்தைக் காணாமலேயே இறந்துபோய் விட்டார்.

வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளை அவர்கள் திருப்புகழைப் புத்தக வடிவில் கண்ட அன்று தனது டைரிக்குறிப்பில் 09.04.1895-ம் ஆண்டு இவ்வாறாகக் குறிப்பிடுகிறார். கடந்த 24 வருடங்களுக்கு முன்பாக ஆரம்பிக்கப்பட்ட திருப்புகழ் பதிப்பு வேலை முடிய இவ்வளவு காலம் சென்றுள்ளது. இப்போதும் பாதி அளவே முடிந்துள்ளது என்று கவலையுடன் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

1909-ம் ஆண்டு சில திருத்தங்களுடன் இரண்டாம் பதிப்பு வெளிவந்தது. அதே ஆண்டு ஏப்ரல்-16-ம் தேதி இரவில் படுக்கைக்குச் சென்றவர் நள்ளிரவில் உயிர்துறந்துவிட்டார். வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளையின் புதல்வர்கள் வ.சு.செங்கல்வராய பிள்ளை மற்றும் வ.சு.சண்முகம் பிள்ளையும்புதிய பாடல்களை இணைத்து திருப்புகழினைத் தொடர்ந்து வெளியிடலாயினர்.

வ.த.சுப்பிரமணிய பிள்ளையின் விருப்பப்படி அவருடைய சமாதி, திருத்தணி கோவிலை நோக்கியபடி அமைக்கப்பட்டுள்ளது.

12/01/2023

தலைப்பை பார்த்தவுடன் மர்ம கதைகளை அறியலாம்  என்ற ஆர்வத்தில் வாசிக்கத் தொடங்கியிருந்தால் உங்களுக்கு ஏமாற்றம.....

23/11/2021

43 வருடங்களுக்கு முன் இதே நாளில் மட்டக்களப்பை சூறையாடிய சூறாவளி
படங்கள் இணைப்பு....

தடங்களை தேடி..... ஈழத் தமிழர்களின் மறைக்கப்பட்ட, மாற்றப்பட்ட தடங்களைத் தேடிய பயணம்

18/09/2021

வன்னிப் பிரதேசத்தில் 'வேலப் பணிக்கன் ஒப்பாரி' எனும் வாய்வழியாக வழங்கி வந்த #பாடல் வடிவத்தை 'வேழம் படுத்த வீராங்கனை' என்னும் நாட்டுக் கூத்து நூலாக மாற்றி, மதங்கொண்ட யானையை அடக்கிப் படுத்த அரியாத்தை என்னும் வீரம் செறிந்த பெண்மணியைப் பற்றி விளக்கும் முழு இரவு நாட்டுக் கூத்தாக எல்லோரையும் பார்க்க வைத்த பெருமை #அரியான் #பொய்கை அவர்களையே சாரும்.
---- ரதிகலா புவனேந்திரன்

தடங்களை தேடி..... ஈழத் தமிழர்களின் மறைக்கப்பட்ட, மாற்றப்பட்ட தடங்களைத் தேடிய பயணம்

18/09/2021

எழுத்தும் பேச்சும் சமூகக் கடமை என்று வாழ்ந்தவர். அக்கடமை அவருள் பேராவலுடன் பிரவாகித்துக்கொண்டே இருந்தது. சாதிசார் உரையாடல்களில் நேர்படப் பேசவும் எழுதவும்தான் சேவியருக்குத் தெரியும்.
#சேவியர் அங்கிள் இனி எம்மோடு இல்லை.
தொலைபேசிக்கு ஓர் இலக்கத்தின் அழைப்பு இனி வராது போயிற்று.
அவருக்கு என் அஞ்சலி.
-- #செல்லத்துரை #சுதர்சன்

தடங்களை தேடி..... ஈழத் தமிழர்களின் மறைக்கப்பட்ட, மாற்றப்பட்ட தடங்களைத் தேடிய பயணம்

04/09/2021

#ஆரையூர்_கண்ணகை_வரலாறும்_வழிபாடும்👉 PDF (மின்னூல்) வடிவில் பெற்றுக்கொள்ள கீழே லிங் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.

"இந்த புத்தகம் உங்களுக்கு பயன்பெறாவிட்டாலும் நீங்கள் இந்த பதிவை பகிர்வதன் மூலம் பலர் பயனடைவார்கள் என நம்புகின்றோம்"

Book Link 01-

https://noolaham.org/wiki/index.php/ஆரையூர்_கண்ணகை_வரலாறும்_வழிபாடும்

#வரலாற்றுத்_தகவல்கள்

24/08/2021

23/08/2021

சிலப்பதிகாரம் என்பது கற்பனைக் கதையல்ல..

சிலப்பதிகாரம் என்பது கற்பனைக் கதையல்ல வரலாற்று நிகழ்வு என்பதனை உலகிற்கு உணர்த்தியவர், தஞ்சாவூர் கரந்தை தமிழ்ச் சங்கத்தின்,கரந்தை புலவர் கல்லூரியில் பேராசிரியராக பணியாற்றிய, மறைந்த மரியாதைக்குரிய ஆய்வறிஞர் பேராசிரியர் சி.கோவிந்தராசனார் அவர்கள்.

சிலப்பதிகாரத்தைத் திறம்பட கற்றவர், சிலப்பதிகாரத்தில் ஊறித் திளைத்தவர். அவரி்ன் மனதில் நீண்ட நாட்களாகவே ஒர் ஆசை,ஏக்கம்,கனவு.சிலப்பதிகாரத்தில் கண்ணகி பயணம் செய்த பாதை வழியாகவே ஒரு பயணம் செய்தால் என்ன என்ற தணியாத தாகம்.எண்ணி துணிந்து இறங்கினார்.

1945 ஆம் ஆண்டு கண்ணகி பயணித்த பாதை வழியாகவே இவரும் நடந்தே சென்றார்.தன் ஊதியத்தைச் செலவிட்டு நடந்தார்.பின் தன் உடமைகள் ஒவ்வொன்றையும் வி்ற்று விற்று காசாக்கிக் கொண்டே 17 ஆண்டுகள் நடந்து முடிவில் சிலப்பதிகாரம் கற்பனைக் கதையல்ல வரலாற்று நிகழ்வு என்பதை உலகிற்கு உணர்த்தினார்.

1945 ம் ஆண்டு மயிலாடுதுறை அருகில் கடற்கரையில் மீனவர்களின் ஒரு சில குடிசைகளுடன் மணற் பரப்பும்,மணல் மேடுகளும்,கள்ளியுடன் காரைச் செடிகளும் செறிந்த புதர்களும்,சவுக்கு தோப்புகளும்,புனங்காடுகளும் சூழ்ந்திருந்த பட்டணம் என்று,அன்று அழைக்கப்பட்ட பகுதியே,பண்டைய புகார் நகரம் இருந்த இடம் என்பதைக் கண்டு பிடித்தார்.கடலடி ஆய்வு செய்து கடற்கோளினால் அளிந்து கடலடியில் மறைந்து நிற்கும் நிலப்பரப்பே,காவேரிப் பூம்பட்டிணம் கண்ணகி பிறந்த இடம் என்பதை உறுதி செய்தார்.

1945 ஆம் ஆண்டு பூம்புகாரில் ஆய்வினைத் தொடங்கிய இவருக்கு,கால் நடையாக ஆராய்ந்து,ஆராய்ந்து, நடந்து,நடந்து,மதுரை வரை செல்வதற்கே பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் தேவைப்பட்டன.

மதுரையில் கோவலனை இழந்த கண்ணகி,சேரநாடு நோக்கிச் சென்ற வழியில்,இளங்கோ அடிகள் தந்த குறிப்புகளின் உதவியுடன் நகரத் தொடங்கினார்.

1945 ஆம் ஆண்டு தொடங்கிய பயணம் 1963 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 17 ஆம் நாள் மலையினுள் மறைந்து கிடந்த கோயிலைக் காணும் அந்த இனிய நிகழ்வில் நெகிழ்ந்துள்ளார்.

கடந்த 2012 டிசம்பரில் குடியரசு தலைவர் பிரணாப் முகர்ஜி தொல்காப்பியர் விருது வழங்கி சிறப்பித்தார்.

கண்ணகி கோட்டத்தைக் கண்டுபிடித்தது எவ்வாறு? என்பது குறித்து தினமணி நாளிதழுக்கு சில வருடங்களுக்கு முன் திரு.கோவிந்தராசனார் அளித்த பேட்டி..

’’சிலப்பதிகாரத்தை முழுமையாகப் படித்தேன். அதில் எல்லாம் தெளிவாக கூறப்பட்டுள்ளது. சோழ நாட்டின் தலைநகரமான பூம்புகாரில் இருந்து கோவலனும் கண்ணகியும் நடந்து சென்ற பாதையாக அதில் கூறப்பட்டுள்ள இடங்களுக்கெல்லாம் நடந்தே சென்றேன். மதுரையில் கண்ணகி பாண்டிய மன்னனிடம் நீதி கேட்டு அது கிடைக்காததால் நகரை எரித்துவிட்டு தலைவிரி கோலமாய் மேற்கு நோக்கிச் செல்கிறாள். சேர நாட்டின் மலைப் பகுதியான முருகவேல் குன்றத்துக்கு (இன்றைய மங்களதேவி மலை) சென்று அங்கு வானுலகில் இருந்து ரதத்தில் வந்திறங்கிய கோவலனுடன் இணைந்து கண்ணகி விண்ணுலகம் சென்றதாக சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது.

கண்ணகி நடந்து சென்றதாக கூறப்பட்ட பாதை வழியாக நானும் இரவு, பகல் பாராமல் நடந்தேன். மதுரையில் இருந்து 90 மைல் தொலைவில் உள்ள மங்களதேவி மலையை அடைந்தேன். 40 மைல் சுற்றளவில் கண்ணகி கோட்டத்தை தேடி அலைந்தேன். இறுதியில் அந்த கோட்டத்தைக் கண்டுபிடித்தேன்.’’

கண்ணகி கோட்டத்திற்கு அப்படி என்ன சிறப்பு?

’’வானுலகில் இருந்து ரதத்தில் இறங்கி வந்த கோவலனுடன் கண்ணகியும் விண்ணுலகம் சென்றதை நேரில் கண்ட மலைவாழ் மக்கள் அந்த செய்தியை மன்னன் சேரன் செங்குட்டுவனிடம் கூறுகிறார்கள். மன்னனின் மனைவி அந்த இடத்தில் பத்தினித் தெய்வமான கண்ணகிக்கு ஒரு கோயில் கட்ட வேண்டும் என எண்ணுகிறாள். அதன் பின்பு வடபுலத்து அரசர்களை வெற்றி கண்டு இமயமலையில் கல்லெடுத்து அதை கங்கையில் நீராட்டி தலைச்சுமையாக இங்கு கொண்டு வந்து அந்தக் கல்லில் கண்ணகிக்கு சிலை வடித்து முருகவேல் குன்றத்தில் நிறுவி நாள்தோறும் வழிபாடும், விழாக்களும் நடத்தி வந்தான் மன்னன். அத்தகைய சிறப்பு மிக்க கண்ணகி கோட்டம் சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கட்டப்பட்டதாக குறிப்புகள் உள்ளன.’’

அது கண்ணகி கோட்டம்தான் என்பதை எப்படி உறுதி செய்தீர்கள்?

’’மண்டிக்கிடந்த புதருக்குள் சிறிய கோட்டைச் சுவர் போன்ற கல் கட்டடத்திற்குள் கண்ணகி சிலை இருந்தது. அந்த கற்களில் தமிழ் வட்டெழுத்தும், முற்கால பாண்டியர் காலத்து தமிழ் எழுத்துகளும் காணப்பட்டன. அங்கு சிலப்பதிகாரத்தில் கூறப்பட்டுள்ள பழங்கால மலைவாழ் மக்கள் மட்டும் இல்லையே தவிர, எஞ்சிய வன விலங்குகள், இயற்கை காட்சிகள், வேங்கை மரங்கள் என அத்தனை அடையாளங்களும் ஒருங்கே காணப்பட்டன.
மேலும், அங்கிருந்த கண்ணகி சிலை, இமயமலை கல்லில் செதுக்கப்பட்டது என்பதால், அந்த கல்லை ஆய்வுக்கு உட்படுத்தினேன். அது மாதிரியான கல் அருகில் உள்ள மலைகளிலோ அல்லது தமிழ்நாட்டில் உள்ள மலைகளிலோ இல்லை. இறுதியில் இமயமலை கல்லுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்து உறுதி செய்தேன். தலையில் சுமந்து வரும் எடையளவில் இருந்த கல்லில் செதுக்கப்பட்டுள்ளது கண்ணகி சிலை. அந்தச் சிலையைப் பாதுகாக்கும் வகையில் எனது வீட்டில் வைத்திருந்தேன். தகவலை அறிந்த அப்போதைய தமிழக முதல்வர் மு. கருணாநிதி என்னை அழைத்து கண்ணகி சிலையைக் கேட்டார். அவர் கேட்டபடி அரசிடம் ஒப்படைத்து விட்டேன்.

தமிழர்களின் வரலாற்றை செப்பம் செய்ய வேண்டும் என்ற நோக்கில் 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கண்ணகி கோட்டம் கண்டேன். அதற்காக உழைத்தேன். பேர், புகழ், பதவி, பட்டம், விருது வரும் என நினைத்ததில்லை; ஆனால் அதெல்லாம்தான் இப்போது நடக்கிறது.’’

குறிப்பு;அய்யா அவர்கள் விண்ணுலகு அடைந்து விட்டார்கள்.

21/08/2021

யாழ்ப்பாண சமூகத்தின் ஆதிக்க சக்தியாகக் கொள்ளப் படும் வேளாள குழுமத்தின் உருவாக்கம், ஆட்சி மாற்றங்களுக்கு ஏ....

15/08/2021

ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஆதித் தமிழன் படைத்த வர்மக்கலை...
ஆதி தமிழன் படைத்த அற்புதக் கலைகளில் ஒன்று இந்தியாவில் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தோன்றிய இக்கலை தமிழ்நாடு, ஈழம், கேரளா, தற்கால ஆந்திராவின் கிழக்கு பகுதிஇல் பரவி இருந்தது. இக்கலை சித்தமருத்துவத்தை துணையாகக் கொண்டு பாண்டிய மன்னர்கள் ஆட்சி காலத்தில் தோற்றுவிக்கப்பட்டது.
இக்கலையை படைத்தவர் சித்தர்களில் சிறந்தவரான அகத்தியர். இது உருவான இடம் பொதிகை மலை (தற்போதைய குற்றால மலை).”தென் பொதிகை நாதன் துணையால் பாடி வைத்தேன் முறை நன்றமே” என்ற கி. மு வில் எழுதப்பட்ட ஒரு ஓலை சுவடிகளின் வரியே இதற்க்கு சாட்சி.
அகத்தியர் கற்பித்த வர்மகலைகளில்
“அகஸ்தியர் வர்ம திறவுகோல்”
“அகஸ்தியர் வர்ம கண்டி”
“அகஸ்தியர் ஊசி முறை வர்மம்”
“அகஸ்தியர் வசி வர்மம்”
“அகஸ்தியர் வர்ம கண்ணாடி”
“அகஸ்தியர் வர்ம வரிசை”
“அகஸ்தியர் மெய் தீண்டா கலை”
ஆகியவை குறிப்பிடத்தக்கவை
” ஜடாவர்மன் பாண்டியன்” என்ற பாண்டிய மன்னன் இக்கலையில் சிறந்து விளங்கினான் பின்னர் பாண்டிய இனம் அழிய தொடங்கியதும் இக்கலையும் அழிய தொடங்கியது. பின்னர் வந்த சோழர்கள் இதை கற்றனர். பின்னர் இந்த கலை இலங்கை, சீனா போன்ற நாடுகளில் பரவ தொடங்கியது.
காஞ்சியில் வாழ்ந்த போதி தர்மர் என்ற துறவி சீனாவில் இக்கலையை பரப்பினார். “Tenjiku Naranokaku” என்ற சீன வாசகத்தை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தால் “The fighting techniques to train the body from India ” என்ற பொருளை தருகின்றது.
இக்கலையானது அனைவருக்கும் கற்றுதரப்படமாட்டாது. இதன் ஆசிரியர் தன் மாணவனை 12 வருடங்கள் அவனுடைய பழக்கவழக்கங்களை அறிந்த பின்னரே கற்று தருவார். இக்கலை மூலம் ஒருவர் தாக்கபட்டால் அதற்கென்று தனியாக உள்ள சிகிச்சை முறையை பயன்படுத்தியே சரிசெய்யமுடியும். “அப்பனே வர்மத்தில் அடி பிடி வெட்டு குத்து கற்று பின் வரிசையுடன் பின் வர்ம இலக்கு செய்யே” என்ற வரிகள் விளக்குகின்றன.
உலகில் வேறெந்த இனத்திடமும் காணப்படாத ஓர் அதிசயக் கலை என்பதை அறியும் போது. செந்தமிழ்ப் பரம்பரையின் ஒவ்வோர் உயிரும் உச்சத்தில் நிற்கிறது. சித்தர் பெருமக்களின் தவத்தால் நமக்குக் கிடைக்கப்பெற்ற இந்த வர்மக் கலை, யுகம் யுகமாக நம் மூதாதையர்கள் ஆய்ந்து ஆய்ந்து கண்டறிந்த உண்மைகளின் தொகுப்பாகும்.
தமிழனுக்குச் சொந்தமான இந்த அரிய கலையின் அற்புதப் பயன்பாடுகள் குறித்துத் தமிழர்களே பெருமளவில் அறியாதிருப்பதுதான் புரியாத புதிராக இருக்கிறது. இன்னொரு புறம், வர்மக்கலை நடைமுறைக்கு ஒவ்வாத பழங்கலை என்றெல்லாம் தமிழ் மக்களே கேலிபேசிக் கொண்டிருப்பது மேலும் வேதனையாக இருக்கிறது. அதன் வெளிபாடே இந்த பதிவாகும்.
நமது வர்ம கலை பரவிய நாடுகளாக வர்மமும் கிரேக்கமும், திராவிடமும் பழங்காலத்தில் கடல்வழித் தொடர்புகளால் நெருக்கமாக இருந்த காலகட்டத்தில் பல தமிழ்ச் சொற்களைக் கிரேக்கம் உள்வாங்கிக் கொண்டது என்பது காலச் சுவடிகளில் காணும் பதிவு. அப்படி கிரேக்கம் உள்வாங்கிக் கொண்ட எத்தனையோ தமிழ்ச் சொற்களில் ஒன்றுதான் “வர்மம்” என்ற சொல் கிரேக்கத்தில் “Pharmos” ஆகி, ஆங்கிலத்தில் “Pharmacy” என்ற மருத்துவச் சொல்லாக வழங்கி வருகிறது.
“வ” என்பதில் இருக்கும் “ஏ” உச்சரிப்பு மேனாட்டு மொழிகளின் புணரியல் இலக்கண (Declension) மரபுகளின்படி “கு” ஓசையைத் தழுவுகின்றது. என்பதற்கு எண்ணற்ற எடுத்துக்காட்டுக்கள் உள்ளன. “Five” என்ற சொல் “Fifty” என மாறும் போதும், “Leave” என்ற நிகழ்காலச் சொல் “Left” என்ற இறந்தகாலச் சொல்லாக மாறும் போதும் “V” ஓசையானது “F” ஓசையாக மாறியிருப்பது காண்க. அவ்வண்ணமே Varma-வும் Pharma ஆயிற்று.
தூரக் கிழக்கு நாடுகளில் “வர்மம்” இதர மொழியினர்க்கு “வர்மம்” என்ற சொல்லை வழங்கிய தமிழ் இனம். வர்மக் கலையையும் வழங்கியிருக்கிறது. “தெற்கன் களரி” என்னும் பெயரால் அறியப்படும் திராவிடர்களின் இந்த வர்மக் கலைதான் சீனம் வரை சென்றது என்பதற்குச் சரித்திர ஆதாரங்கள் உள்ளன (போதி தர்மர்- பின்னர் விளக்கமாக பார்க்கலாம்).
தொலைகிழக்கு நாடுகளில் பௌத்தம் பரவிய வேகத்தில், தமிழனின் வர்மக் கலையும் கூடவே பயணம் சென்று வேறு வேறு வடிவங்களில் வளர்ச்சி கண்டுப் பொலிவடைந்தன என்பதைத் தற்காப்புக் கலைப் பேரறிஞர்களே தயங்காமல் ஒப்புக் கொள்கின்றனர்.
சீனாவில் வேரூன்றியிருக்கும் குங்ஃபூ மட்டுமல்ல, ஏனைய எல்லாத் தூரக்கிழக்கு நாடுகளின் தற்காப்புக்கலைப் பிரிவுகளான ஜூடோ, கராத்தே, தேக்வாண்டோ ஆகியவற்றுக்கும் தாயாக இருப்பது தமிழனின் களரிதான் என்பதற்குச் சரித்திரம் எண்ணற்ற சாட்சியங்கள் வைத்திருக்கின்றது. இந்தச் சாட்சியங்கள் யாவும் மூத்த தமிழ்க்குடியின் புகழை முரசறைந்து நிற்கும் சத்தியங்கள் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை.
வர்ம கலையை அகத்தியர் நான்கு பிரிவுகளாக பிரிக்கிறார் அவை:
தொடு வர்மம்:-
இது பலமாக தாக்க படுவதன் மூலம் ஏற்படுகிறது. இதை எளிதில் குனபடுத்த முடியும்
தட்டு வர்மம்:-
இது ஒரே ஒரு விரலை மட்டும் பயன்படுத்தி தாக்கபடுபவரின் உடலில் வலி ஏற்படாமல் மிக லேசாக தட்டுவதன் மூலம் பாதிப்புகளை ஏற்படுத்துவதாகும். நான் ஏற்கனவே கூறியவாறு இம்முறையில் தாக்கபடுபவரை இதற்க்கு உரிய தனியான சிகிச்சை முறையில் மட்டுமே குணபடுத்த முடியும்
நோக்கு வர்மம்:-
பார்வை ஒரே இடத்தில செலுத்தி விளைவுகளை ஏற்படுத்துவதே நோக்கு வர்மம் ஆகும். இந்த முறை ஆபத்தானது என்று அகத்தியர் குறிப்பிடுகிறார். நோக்கு வர்மம் முறையில் தேர்ச்சி அடைந்தவர்களுக்கு நிகர் உலகில் எவரும் இல்லை என குறிப்பிடுகிறார் .
படு வர்மம் :-
நான்கு வகை வர்மங்களில் அபாயகரமானது இதுவே உடலில் உள்ள வர்ம பகுதிகளில் அடியோ, தாக்குதலோ ஏற்படுத்தினால் அதுவே படு வர்மம் ஆகும். இத்தாக்குதலுக்கு ஆளானவர்கள் உயிரிழக்கும் அபாயம் உள்ளதால் இது மிகவும் ஆபத்தானது என்று அகத்தியர் குறிப்பிடுகிறார்.
ஒரு மனிதன் படுவர்மா புள்ளிகளில் அடிபட்டால் உடனே மயங்கி விழுவான் என்றும் வாயில் நுரை தள்ளி நாக்கு வெளியே தள்ளும் என்றும் அடிபட்ட இடம் குளிர்ச்சியாகும் என்றும் குறிப்பிடுகிறார் எல்லோராலையும் இதை செய்து விடமுடியாது. மிகுந்த பயிற்சி உள்ளவரால் மட்டுமே இது இயலும்.
உடலில் உள்ள முக்கியமான வர்ம புள்ளிகளை பட்டியலிடுகிறார் அவை:
தலை பகுதியில் முக்கியமான 37 வர்ம புள்ளிகளும்
நெஞ்சு பகுதியில் 13 வர்ம புள்ளிகளும்
உடலின் முன் பகுதியில் 15 வர்ம புள்ளிகளும்
முதுகு பகுதியில் 10 வர்ம புள்ளிகளும்
கைகளின் முன் பகுதியில் 9 வர்ம புள்ளிகளும்
கைகளின் பின் பகுதியில் 8 வர்ம புள்ளிகளும்
கால்களின் முன் பகுதியில் 19 வர்ம புள்ளிகளும்
கால்களின் பின் பகுதியில் 13 வர்ம புள்ளிகளும்
கீழ் முதுகு பகுதியில் 8 வர்ம புள்ளிகளும்
இருப்பதாக குறிப்பிட்டிருக்கிறார்…
வர்மத்தின் அதிசயங்கள் தொடர்பாக பார்கின்ற போது
வேறெந்த தற்காப்புக் கலைகளிலோ மருத்துவ உத்திகளிலோ இல்லாத அதிசயங்கள் வர்மத்தில் உண்டு. இங்கே சில உண்மைகளைச் சுருக்கமாகக் கோடிட்டுக் காட்ட விரும்புகிறேன்.
ஒளிவு, பூட்டு, பிரிவு என்னும் மூன்று அடிமுறை உத்திகளும் தமிழனின் வர்மக்கலையில் இருப்பதுபோல் வேறெந்தத் தற்காப்புக் கலையிலும் இல்லை.
வெட்டுக் காயங்ளிலிருந்து பீறிடும் இரத்தத்தை எந்தக் கட்டும் போடாமலேயே வர்ம நரம்புப் பிடியால் கட்டுப்படுத்தி நிறுத்திவிட முடியும்.
ஜன்னி, வாந்தி, ஆகிய நோய்களை எந்தவித மருந்தும் இல்லாமலேயே வர்மக்கலையின் தடவு முறைகளால் உடனடியாகச் சரிசெய்துவிட முடியும்.
ஒற்றைத் தலைவலி என்னும் கொடிய நோயைக் கணைக்காலில் உள்ள வர்ம அடங்கல் கொண்டு நாலைந்து நிமிடங்களில் ஓட்டிவிடலாம்.
நட்போடு கைகுலுக்குவது போலவோ, பாசத்தோடு கட்டியணைப்பது போலவோ நடித்துக் கொண்டு பகையாளியைப் பிணமாகக் கீழே வீழ்த்திவிட வர்மம் அறிந்தவனுக்கு முடியும்.
மயங்கி வீழ்ந்தவனையும், அசைவற்று மரணப்பிடியில் கிடப்பவனையும் வர்மக் கலையின் உயிர்நிலை நாடிகளைப் பயன்படுத்தி உடனே எழுப்பிவிட முடியும்.

31/07/2021

#பெளத்த_விகாரைக்குள்
#ஒரு_சோழர்கால_இந்துக்_கோயில்


#சிவபூமியின் சுவடுகளைத் தேடி குருநாகல் பிரதேசத்திற்குச் சென்ற போது ஓர் அதிசயத்தைக் கண்டேன்.

அது முற்றிலும் பெளத்த மக்கள் வாழும் ஓர் பிரதேசத்தின் மத்தியில் இருந்த பெளத்த விகாரைக்குள், இலங்கையில் எங்கும் காணக் கிடைக்காத அழகிய வடிவத்துடன் அமைக்கப்பட்டிருந்த ஓர் சோழர்கால இந்துக் கோயில்.

குருநாகலில் இருந்து கிழக்கு நோக்கி ரம்பொடகல என்னுமிடத்திற் குச் செல்லும் வீதியில் ரிதிகம என்னுமிடம் உள்ளது. இங்குள்ள சிறிய மலைப்பாறையின் மீது ரிதிவிஹாரை அமைந்துள்ளது. மலைப்பா றையின் உச்சிப் பகுதிக்குச் சென்றவுடன் அங்கு பெளத்த விகாரை, தூபி போன்றவை காணப்படுகின்றன.

இவற்றின் அருகில் அழகிய இந்துக் கோயில் ஒன்றும் காணப்படுகி றது. கருங்கல்லினால் அழகிய வடிவில் செதுக்கப்பட்டுள்ள எட் டுத் தூண்களுடன் கூடிய, சிறிய மண்டபமொன்றும் அதை அடுத்து கரு வறையும் காணப்படுகிறது. இவை முற்றிலும் திராவிடக் கட்டிடக் கலைப் பாணியில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. கூரையும் கல்லினால் செதுக்கப்பட்டுள்ளது.

பொ.ஆ.11ஆம் நூற்றாண்டில் சோழர் காலத்தில் இக்கோயில் அமை க்கப் பட்டிருக்கலாம் என நம்பப்படுகிறது. இலங்கையில் இன்றும் பேணப்பட்டுள்ள முழுமையாகவே கல்லினால் கட்டப்பட்ட, விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய ஓரிரண்டு கோயில்களில் இதுவும் ஒன்றாகும்.

தற்போது இக்கோயில் “வரக்கா வெலந்து விஹாரை” என அழைக் கப்படுகிறது. இப்பெயர் இக்கோயிலுக்கு வந்ததற்கு விசித்திரமான ஓர் கதையும் கூறப்படுகிறது. இவ்விடத்தில் அனுராதபுர காலத்தில் இந்திரகுப்தன் எனும் பிரதானி பலாப்பழம் விற்பனை செய்தானாம். அதனால் இக்கோயிலுக்கு இப்படி ஒரு பெயர் வந்ததாம்.

எல்லாள மன்னன் காலத்தில் இப்பகுதியில் இந்து சமயம் மேலோங்கிக் காணப் பட்டிருக்கலாம் என நம்பக் கூடியதாக உள்ளது. ஏனெ னில் எல்லாள மன்னனை வென்று, பொ.ஆ.மு. 101-77 வரை இலங் கையை ஆட்சி செய்த துட்டகைமுனு இங்கு ரிதிவிஹாரை எனும் பெளத்த வழிபாட்டுத் தலத்தை அமைத்தான் எனவும், இந்த இடத்தி ற்கு முதன்முதலாக துட்டகைமுனு சென்ற போது 500 பெளத்த பிக்கு களையும், 1500 இந்து பிராமணர்களையும் அழைத்துச் சென்றான் எனவும் இங்குள்ள பழமை வாய்ந்த ஓலைச்சுவடி ஒன்றில் எழுதப் பட்டுள்ளது. பிக்குகளை விட மூன்று மடங்கு அதிகமாக பிராமண ர்கள் இங்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டமை குறிப் பிடத்தக்கது.

இதன்படி ரிதிகம பகுதி பெளத்தர்களை விட இந்துக்களின் செல்வா க்கு மிகுந்த இடமாக இருந்திருக்க வேண்டும் என யூகிக்கக் கூடிய தாக உள்ளது. எல்லாளன் காலத்தில் இப்பகுதி பிராமணர்களின் செல்வாக்கு மேலோங்கியிருந்த இடமாக இருந்திருக்க வேண்டும். அக்கால கட்டத்தில் இங்கு இந்துக் கோயில்கள் அமைக்கப்பட்டிரு க்க வேண்டும் என்பதும் உறுதியாகத் தெரிகிறது. இதன் தொடர்ச்சி யாகவே சோழர் காலத்தில் இங்கு கற்கோயில் கட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும் என நம்ப இடமுண்டு.

என்.கே.எஸ்.திருச்செல்வம்
வரலாற்று ஆய்வாளர்
இலங்கை