🌟 Ontdek de Romeinse Ruïnes van Piantarella op Corsica! 🌟
Heb je ooit gehoord van de prachtige Romeinse Ruïnes van Piantarella, vlakbij Bonifacio in het zuiden van Corsica? Deze verborgen schat biedt een fascinerende kijk in het leven van de Romeinen, met indrukwekkende villa’s, schitterende mozaïeken en eeuwenoude thermale baden. 🌿✨
De villa zelf is een prachtig voorbeeld van Romeinse architectuur. Gelegen op een strategische plek dicht bij de kust, diende het als residentie voor een welvarende Romeinse familie. De villa heeft meerdere kamers en binnenplaatsen, versierd met complexe mozaïeken die geometrische patronen en mythologische scènes weergeven. Daarnaast beschikte de villa over luxe thermale baden, die verwarmd werden via een ingenieus hypocaust systeem.
👉 Zie de prachtige drone video van Milan Duchenne die over deze historische plek vliegt. Bekijk het nu en laat je meevoeren naar het verleden! 🎥🛸
We zijn benieuwd naar jouw verhalen! Laat in de reacties achter welke mooie plekken van Romeinse ruïnes jij nog meer kent?
Wie weet inspireer je anderen om deze historische parels ook te bezoeken! 💬🌍
#RomeinseRuïnes #Piantarella #Corsica #Geschiedenis #Archeologie #Reizen
🔽 Deel dit bericht met je vrienden en laten we samen de schoonheid van ons verleden ontdekken! 🔽
Leonardo da Vinci, een veelzijdig genie!
Leonardo was geboren op 15 april 1452 in Vinci, een stad in de buurt van Florence, Italië. Zijn talenten strekten zich uit over verschillende disciplines, waaronder schilderkunst, beeldhouwkunst, architectuur, wetenschap, wiskunde, techniek, anatomie, geologie, astronomie, botanie, en nog veel meer.
Op jonge leeftijd toonde Da Vinci een opmerkelijk artistiek talent. Hij werd al snel een leerling van de gerenommeerde Florentijnse schilder Verrocchio, waar hij zijn vaardigheden verder ontwikkelde. Zijn vroege werken, zoals de "Doop van Christus" (1472-1475), onthullen zijn talent voor detail en compositie.
Da Vinci werd niet alleen erkend om zijn artistieke genie, maar ook om zijn wetenschappelijke nieuwsgierigheid en innovaties. Hij bestudeerde anatomie door dissectie van menselijke kadavers, wat resulteerde in gedetailleerde tekeningen van het menselijk lichaam die eeuwenlang toonaangevend waren. Zijn technische uitvindingen omvatten ontwerpen voor vliegmachines, oorlogswapens, water- en luchtvaarttechnologieën, en stadsplanning.
De Mona Lisa, geschilderd tussen 1503 en 1506, is een van Da Vinci's meest iconische werken, beroemd om haar mysterieuze glimlach en baanbrekende sfumato-techniek. Het Laatste Avondmaal, een muurschildering in het klooster van Santa Maria delle Grazie in Milaan, is een ander meesterwerk dat nog steeds bewonderd wordt vanwege zijn expressieve kracht en compositie.
Leonardo da Vinci stierf op 2 mei 1519 in Amboise, Frankrijk, maar zijn nalatenschap leeft voort als een bron van inspiratie voor kunstenaars, wetenschappers en denkers over de hele wereld.
#renaissance #aeternareizen
Lorenzo de'Medici: aanjager van de Renaissance
Lorenzo de' Medici, geboren op 1 januari 1449 in Florence, was een invloedrijke figuur tijdens de Italiaanse Renaissance. Als lid van de prominente Medici-familie regeerde hij effectief over Florence vanaf 1469. Lorenzo, ook bekend als Lorenzo il Magnifico, was niet alleen een bekwaam politicus, maar ook een belangrijke beschermheer van kunst en cultuur.
Hij ondersteunde en promootte vele grote kunstenaars en intellectuelen van zijn tijd, zoals Michelangelo, Botticelli en Leonardo da Vinci, waardoor Florence het culturele epicentrum van de Renaissance werd.
Ondanks politieke onrust in Italië wist Lorenzo Florence te stabiliseren en diplomatieke relaties te onderhouden met Europese machten. Hij bevorderde een tijdperk van intellectuele en culturele bloei, maar zijn heerschappij werd ook geplaagd door externe bedreigingen, met name van rivaliserende Italiaanse steden en de opkomst van de Franse koning Karel VIII.
Lorenzo's dood in 1492 markeerde het einde van een tijdperk. Zijn nalatenschap als politicus, beschermheer en bevorderaar van de Renaissance blijft echter voortleven.
#renaissance #aeternareizen #florence
Belangrijke figuren uit de Renaissance: Paus Julius II
Paus Julius II, geboren als Giuliano della Rovere in 1443 in Albissola, Italië, werd een van de meest invloedrijke pausen van de Renaissance. Hij besteeg de pauselijke troon in 1503 en regeerde tot aan zijn dood in 1513. Zijn pontificaat werd gekenmerkt door politieke intriges, militaire campagnes en zijn passie voor kunst en architectuur.
Julius II stond bekend als de "oorlogspaus" vanwege zijn actieve betrokkenheid bij militaire conflicten, waaronder de Italiaanse Oorlogen, waarin hij vocht om de politieke macht en territoriale controle te behouden voor de Kerkelijke Staat. Ondanks zijn militaire activiteiten, was Julius II ook een belangrijke mecenas van kunst en architectuur. Hij gaf opdracht tot de bouw van de nieuwe Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad, waarvoor hij kunstenaars als Michelangelo en Raphael aanstelde.
Michelangelo's beroemde fresco's in de Sixtijnse Kapel werden ook voltooid onder het patronaat van paus Julius II. Zijn passie voor kunst en zijn ambitie om het pausdom te verheerlijken, leidden tot enkele van de meest opmerkelijke artistieke prestaties van de Renaissance.
Ondanks zijn macht en invloed, was Julius II ook een omstreden figuur vanwege zijn vaak autoritaire en gewelddadige methoden. Zijn pontificaat was doordrenkt van politieke intriges en conflicten, zowel binnen als buiten de Kerk. Desalniettemin wordt hij herinnerd als een paus die een diepgaande invloed heeft gehad op zowel de religieuze als de artistieke geschiedenis van de Renaissance, en wiens nalatenschap voortleeft in de prachtige kunstwerken die hij heeft laten creëren.
#aeternareizen #renaissance
Hoe begon de Renaissance in Rome?
Meer weten? Check deze reel!
#Rome #Renaissance #Aeternareizen #Duurzaamreizen #treinreizen
Waarom begon de Renaissance in Florence?
Meer weten? Kijk de reel!
#aeternareizen #florence #rome #duurzaamreizen #renaissance
Wat is nu eigenlijk de 'Renaissance' ?
Erfgoedspecialist en Oudheidwetenschapper Bram Hofman vertelt je er alles over in deze reel.
De Renaissance, een term afgeleid van het Franse "wedergeboorte" en het Italiaanse "rinascita", zoals gebruikt door de schilder, architect en humanist Giorgio Vasari verwijzend naar een heropleving van de klassieke oudheid en bloei van de kunsten en wetenschap, dat begon in in het midden van de 14e eeuw met figuren als Giotto en Dante.
Hoewel deze periode het meest bekend is als dé Renaissance, hebben historici andere oplevingen van kunst en letteren geïdentificeerd, zoals de Karolingische Renaissance of de Renaissance van de Twaalfde Eeuw.
De traditionele opvatting van de Renaissance als een tijd van artistieke en wetenschappelijke bloei werd in de negentiende eeuw nog veel ruimer genomen door kunsthistoricus Jacob Burckhardt. In zijn werk "Die Kultur der Renaissance in Italien" beschreef hij de Italiaanse Renaissance als een breuk met de middeleeuwen en het begin van een nieuwe era.
Latere historici zoals Johan Huizinga en Peter Burke betwistten deze visie echter en stelden dat de overgang van de middeleeuwen naar de Renaissance eerder een geleidelijk proces was dan een abrupte verandering.
Deze kritiek heeft geleid tot een heroverweging van de term "Renaissance".
Met ons mee op reis naar de Renaissance in Florence of Rome?
https://www.aeternareizen.nl/9-daagse-groepsreis-florence
https://www.aeternareizen.nl/9-daagse-renaissance-groepsr#florence
#aeternareizen #renaissance #rome #florence
Vechten, het antieke Fectio, was één van de oudste forten aan de Romeinse limes.
De precieze stichtingsdatum is niet bekend, maar naar schatting is Fectio (vlakbij Utrecht) rond het begin van onze jaartelling opgericht.
De ligging van het fort suggereert een offensieve rol, omdat het strategisch gepositioneerd was om de Rijnvloot via de Vecht naar het Flevo-meer, de Waddenzee en de Noord-Duitse Laagvlakte te leiden.
Historische gegevens wijzen uit dat deze route werd gebruikt tijdens verschillende
Romeinse campagnes naar Germania in de vroege 1e eeuw.
Tegen het einde van de 1e eeuw veranderde de loop van de Rijn, wat de functie van het fort als steunpunt voor de vloot bemoeilijkte.
Na te zijn verwoest tijdens de Bataafse Opstand (69/70), werd Fectio herbouwd als basis voor een cavalerie-eenheid. Onder keizer Antoninius Pius (138-161) werd het fort vervolgens herbouwd in tufsteen. Net als de meeste andere forten langs de limes werd Fectio uiteindelijk verlaten rond 275.
Archeologische vondsten tonen aan dat Fectio tussen 270 en 275 in brand is gestoken voordat de Romeinen het verlieten. De overblijfselen van het fort werden later gebruikt bij de bouw van de eerste kerken in Utrecht.
In 723 schonk de Frankische hofmeier Karel Martel onder andere Fectio en het nabijgelegen voormalige Romeinse fort Traiectum aan het monasterium in Utrecht.
In Vechten zijn diverse interessante vondsten gedaan, waaronder de overblijfselen van een wijnkan van keizer Caligula, wat sterk bewijs vormt voor zijn aanwezigheid in Fectio. Deze vermeende ontmoeting moet hebben plaatsgevonden in het jaar 40, toen Caligula een bezoek bracht aan de Noordzeekust.
Daarnaast wijzen enkele opmerkelijke ruiterhelmen op de aanwezigheid van een cavalerie-eenheid. In 2016 werden de contouren van het laatst gebouwde fort opnieuw zichtbaar gemaakt in het landschap door middel van een kunstwerk, waarin teksten, afbeeldingen en artefacten uit de Romeinse tijd zijn verwerkt.
Sinds 2021 is het f
Vechten, het antieke Fectio, was één van de oudste forten aan de Romeinse limes.
De precieze stichtingsdatum is niet bekend, maar naar schatting is Fectio (vlakbij Utrecht) rond het begin van onze jaartelling opgericht.
De ligging van het fort suggereert een offensieve rol, omdat het strategisch gepositioneerd was om de Rijnvloot via de Vecht naar het Flevo-meer, de Waddenzee en de Noord-Duitse Laagvlakte te leiden.
Historische gegevens wijzen uit dat deze route werd gebruikt tijdens verschillende
Romeinse campagnes naar Germania in de vroege 1e eeuw. Tegen het einde van de 1e eeuw veranderde de loop van de Rijn, wat de functie van het fort als steunpunt voor de vloot bemoeilijkte.
Na te zijn verwoest tijdens de Bataafse Opstand (69/70), werd Fectio herbouwd als basis voor een cavalerie-eenheid. Onder keizer Antoninius Pius (138-161) werd het fort vervolgens herbouwd in tufsteen. Net als de meeste andere forten langs de limes werd Fectio uiteindelijk verlaten rond 275.
Archeologische vondsten tonen aan dat Fectio tussen 270 en 275 in brand is gestoken voordat de Romeinen het verlieten. De overblijfselen van het fort werden later gebruikt bij de bouw van de eerste kerken in Utrecht. In 723 schonk de Frankische hofmeier Karel Martel onder andere Fectio en het nabijgelegen voormalige Romeinse fort Traiectum aan het monasterium in Utrecht.
In Vechten zijn diverse interessante vondsten gedaan, waaronder de overblijfselen van een wijnkan van keizer Caligula, wat sterk bewijs vormt voor zijn aanwezigheid in Fectio. Deze vermeende ontmoeting moet hebben plaatsgevonden in het jaar 40, toen Caligula een bezoek bracht aan de Noordzeekust.
Daarnaast wijzen enkele opmerkelijke ruiterhelmen op de aanwezigheid van een cavalerie-eenheid. In 2016 werden de contouren van het laatst gebouwde fort opnieuw zichtbaar gemaakt in het landschap door middel van een kunstwerk, waarin teksten, afbeeldingen en artefacten uit de Romeinse tijd zijn verwerkt.
Sinds 2021 is het fort
Romeinse Tempels in Elst
In de eerste helft van de eerste eeuw na Christus bouwden de Romeinen in Elst een
gloednieuwe tempel voor de Bataven. Deze tempel heeft gestaan tot ongeveer het jaar 100, waarna hij werd vervangen door een veel groter exemplaar. Met afmetingen van 31 bij 23 meter was het een van de grootste tempels ten noorden van de Alpen. Het was een typisch Gallo-Romeinse tempel, met een hoog, centraal heiligdom (cella) en een omringende zuilengang.
De tempel was gewijd aan de hoofdgod van de Bataven, Hercules Magusanus, waarbij de Bataafse god Magusanus door de Romeinen gelijk werd gesteld aan Hercules. Voor de bouw werden Romeinse legionairs van het Tiende Legioen uit Nijmegen ingezet. Tufsteen werd gehaald uit de Eifel, terwijl soldaten kalksteen uit groeven in de buurt van Metz bikten.
De fundering rustte op honderden eikenhouten palen. In de derde eeuw raakte de tempel in onbruik en de ruïnes waren nog zichtbaar tot in de achtste eeuw. Op dezelfde locatie verscheen later een Merovingisch zaalkerkje, dat uiteindelijk uitgroeide tot de huidige kerk.
De resten van de tempels werden min of meer bij toeval ontdekt na de noodlottige
bombardementen van de kerk tijdens Operatie Market Garden in 1944. Naast de tempel zijn ook andere Romeinse gebouwen gevonden in Elst, zoals recentelijk een hypocaustum halverwege de Dorpsstraat, wat wijst op de aanwezigheid van een badgebouw of een verwarmd woonhuis.
De opmerkelijke tempelresten zijn nu te bezichtigen via het Kerkmuseum. Bovendien zijn in de omgeving van Elst resten van een Romeinse weg ontdekt, waarbij op de vindplaats een markering is aangebracht in de vorm van Romeinse soldaten.
Gebruikte bronnen:
- https://www.spannendegeschiedenis.nl/locatie/elst-gallo-romeinse-tempel/
- https://www.romeinen.nl/weten/nederland-in-de-romeinse-tijd/gelderland-in-de-
romeinse-tijd/elst
- https://mijngelderland.nl/inhoud/verhalen/een-romeinse-tempel-in-de-betuwe
Tijdens opgravingen in het westen van Den Haag in de jaren negentig ontdekten archeologen een klein Romeins fort, gebouwd rond het midden van de 2e eeuw, als onderdeel van de kustverdediging.
Bij het fort werden paardengraven gevonden, wat suggereert dat een kleine ruitereenheid aanwezig was, mogelijk afkomstig van het naburige vlootstation Naaldwijk.
Het fort van Ockenburgh bevindt zich nabij een eerder ontdekte Romeinse nederzetting, waardoor het duidelijk werd dat deze twee sites bij elkaar hoorden. De eerdere nederzetting wordt geïnterpreteerd als een vicus, een soort kampdorp dat dankzij geld van de soldaten uitgroeide tot een welvarende handelsplaats, zoals blijkt uit de vondst van luxe aardewerk, mantelspelden en munten.
Zelfs na de verlating van het fort rond 180 n.Chr. bleef de vicus bestaan, wat suggereert dat er meer forten in de omgeving waren. Het opmerkelijke aspect van de ontdekking was de vondst van drie paardengraven nabij het fort. De graven waren goed bewaard gebleven, wat wijst op zorgvuldige begrafenisrituelen.
Deze paarden, met een aanzienlijk grotere schofthoogte dan inheemse rassen, en waarvan twee waarvan het geslacht kon worden vastgesteld mannelijk waren, suggereren een speciale band met het Romeinse leger. Een van de paarden vertoonde een ernstige vergroeiing aan de ruggenwervel, wat kan wijzen op overmatige belasting, mogelijk veroorzaakt door het dragen van een zware ruiter met volle wapenuitrusting en bepakking.
Het concept van een vicus, afgeleid van het Latijnse woord voor 'een aantal huizen', blijft relevant in de Nederlandse taal, vooral in plaatsaanduidingen, dankzij zijn West-Germaanse equivalent 'wick' of 'wyck', wat 'wijk' betekent.
Gebruikte bronnenhttps://archeologie.denhaag.nl/wp-content/uploads/2022/02/HOP13_Den-Haag-Ockenburgh-Een-fortificatie-als-onderdeel-van-de-Romeinse-kustverdediging-Web.pdf
https://geschiedenisvanzuidholland.nl/zien-en-doen/locaties/ockenburgh-den-haag-romeins-fort-en-buitenplaats/
https:
Door Bram Hofman
In de nasleep van de Friese opstand in 28 n.Chr. laten de Romeinen hun aanwezigheid in Velsen tijdelijk varen. Tacitus suggereert dat de Romeinse overheersing van de noordelijke stammen een abrupt einde kreeg. ‘Vanaf toen’, zo rondt hij het relaas van de opstand af, ‘stonden de Friezen hoog aangeschreven bij de Germanen’. Maar de Romeinen zijn binnen korte tijd alweer terug in Velsen. Rome lijkt de regie hooguit tijdelijk kwijt te zijn geweest. Opmerkelijk is de keuze om Velsen 1 niet te herbouwen, maar grotendeels af te breken voor de bouw van Velsen 2, zo'n 600 meter naar het westen, tegenwoordig de zuidelijke toerit van de Velsertunnel.
De bouw van Velsen 2, rond 39 n.Chr., valt samen met de voorbereidingen voor de Romeinse verovering van Brittannië, geïnitieerd door keizer Caligula tussen 37 en 41 n.Chr. Deze bouwactiviteiten zijn gericht op het huisvesten van grote troepenmachten. Tijdens de jaren 41 en 47 ondernemen de Romeinse generaals Gabinius en Corbulo campagnes in het noorden van Germanië tegen de Chauken, met Velsen 2 als mogelijke uitvalsbasis.
Gabinius Secundus, in 41 n.Chr., behaalt succes tegen de Chauken, maar de situatie is niet blijvend. In 46 n.Chr. voert Gannascus, een voormalige Cananefaat bij de Romeinse hulptroepen, plundertochten uit in Neder-Germanië. Corbulo, nu een belangrijke generaal, onderneemt actie en gebruikt mogelijk Velsen 2 als uitvalsbasis.
In 47 n.Chr. geeft Claudius het bevel om troepen terug te trekken achter de Rijn, wat het einde betekent voor Velsen 2. Het strategische belang van het Oer-IJ is waarschijnlijk ook afgenomen door veranderingen in de monding van de rivier. Hoewel de Romeinen vertrekken, blijft de regio bewoond door Friezen, en het dagelijks leven gaat door alsof er niets is gebeurd. Boerderijen en akkers herrijzen op voormalige fortterreinen. Toch bleven de Friezen beïnvloed door de nabijheid van de Romeinse beschaving. De ontdekking van munten en aardewerk wijst op frequen
