30/06/2024
Op de foto zie je een zogenaamde Guardian, de vorm van een hoofd in een klif aan de Zuid-Afrikaanse kust. Het is er een van velen. Natuurlijke vorm, fantasie of enigszins door mensenhand geholpen? Geen idee, wie zal het zeggen. Voor inheemse volkeren was dit een levende entiteit en was de aarde sowieso een levend organisme. En misschien moeten we dit wat algemener stellen: de aarde is een levend organisme en de inheemsen geloofden niet maar wisten iets. Een subtiel verschil. We logeren in een levend universum. Met onze westerse blik kun je vanuit de ecologie de stelling, dat de aarde leeft als biologisch fenomeen, ook best hard maken. Er is veel kennis over hoe soorten met elkaar verweven zijn, samenwerken en hoe alles daardoor kan groeien. Een gezonde natuur is in z’n compleetheid en door de complexiteit zeer weerbaar en afgestemd op dat alles altijd verandert. Het hele systeem heeft elkaar nodig (het gaat dus eerder om samenwerking en onderlinge afhankelijkheid van organismen dan om het licht achterhaalde survival of the fittest van Darwin). Het is dan ook niet zo moeilijk te begrijpen dat, als je de levende natuur tientallen jaren achter elkaar ondermijnt door pesticiden en andere milieudruk, soorten laat verdwijnen, het systeem toch vroeg of laat ‘collapst’ en daarmee wijzelf. Hoe sterk de natuur ook is! Als je continu over langere tijd bakstenen uit een huis sloopt, zal - hoe sterk ook- het huis instorten.
De inheemse volkeren weten en wisten dit ook en leefden dus samen mét de natuur. Ze pakken er wel een andere laag bij, namelijk kennis en bewustzijn over de ziel van landschap, dieren, planten en eigenlijk het hele universum. Ze hadden en hebben andere voelsprieten dan wij. Dit stuit wel eens op weerstand ('o, gaan we zweven?’), die waarschijnlijk is geworteld in een diepe angst voor het onbekende en het ogenschijnlijk oncontroleerbare van een andere, onzichtbare entiteit (het universum en de aarde en… ). We hebben in de late middeleeuwen besloten wetenschap en religie te scheiden. Op zich was daar best wat voor te zeggen. En uiteindelijk hebben we redelijk recent de religie steeds meer uit ons leven gegooid. Ook niet zo vreemd met alle schandalen en zichtbaar geworden manipulatie en machtsmisbruik door de grote instituties. Maar er is wel iets met ‘kind en het badwater’ en zo. Dit soort religie vanuit een systeem is iets wezenlijks anders dan spiritualiteit en bewustzijn. Gelukkig is hier wel een revival gaande. Het is namelijk niet minder dan noodzakelijk om deze wezenlijke weg weer te ‘pakken’ om uit onze existentiële westelijke crises te komen. Het gaat om het leren kennen van de onderliggende laag in het landschap, natuur en aarde en er weer mee samenleven.
Iedereen heeft vermoedelijk wel een ervaring van zich één voelen met het geheel, met een doorkijkje naar iets ruimers dan de dagelijkse waan van de dag. Als we dit zouden snappen en vaker zouden opzoeken, zou niemand nog de behoefte hebben om in Brussel ‘met de vuist op tafel te slaan’ om voor elkaar te krijgen de natuur nog jaren langer dan toegestaan te mogen blijven vervuilen en onder grote druk te zetten. Ik ben benieuwd hoe deze mensen daar zelf in hopelijk helderder staat bijvoorbeeld over tien jaar aan terug zullen denken.... Natuur wordt trouwens nog veel mooier en stralender als je ook deze laag pakt. Je realiseert je dan bijvoorbeeld dat je door een levend universum loopt als je buiten bent. Het mooie is dat je -om bij dat bewustzijn, weten en die spiritualiteit te komen, ook geen betaalde tussenpersoon nodig hebt die voor jou de toegang tot het goddelijke regelt of daar een patent en recht op heeft. Iedereen kan hier direct en persoonlijk contact mee maken. In direct contact met het levend organisme Gaia of aarde dus. Het aardige is dat je dan niet alleen de richting van het geheel, de oneindigheid voelt maar zeker en vooral je eigen plek daarin. Je neemt dan je leven als vanzelf meer in de natuurlijke hand. Dit is ook veel krachtiger en bekrachtigende dan dat iemand dat voor je doet of beheert. Het brengt je bij een diep vertrouwen. Het kan ons als samenleving helpen de stap te nemen van de merkwaardige gedachte van Ownership over de aarde naar afstemming ermee en eerder Guardianship.
Dat brengt ons weer bij de Guardians in Zuid-AFrika, waar het sjamanistische bewustzijn zo aan de oppervlakte ligt en waar het land ongerept en puur is. De naam Guardian werd overigens door Zuid-Afrikaans sjamaan Dean Liprini hieraan gegeven. Ga je van 9-24 november mee om je te doordrenken met de levende aarde en natuur? Let wel even op de kleine lettertjes: je leven kan er na deze reis mogelijk heel anders uitzien. Er zouden zich zomaar veranderingen kunnen aandienen waar je mogelijk al langer naar verlangde…
