Praot eujt Lind

15/04/2024

Het is warmer, dus gezelliger in ons Lind.

Een hele goedemorgen beste bezoekers, omdat KNMI een weerwaarschuwing voor vandaag heeft afgeroepen, wilde ik even kijken of dat klopt voor deze regio. Want meestal zitten de mensen van KNMI met hun hoofd boven de rivieren en minder eronder. Waarschijnlijk is er zoveel water gevallen dat ze er niet meer doorheen kunnen kijken. En op dat punt ben ik het wel met ze eens, water hebben we voldoende te verwerken gehad. En de komende week gaan we weer kletsnat worden, althans als je waagt een voet buiten de deur te zetten.

Ik vertrouw nog steeds op buienradar als het om regen gaat, volgens mijn betrekkelijke ervaring, heb ik daar meestal wel bevestigingen van de werkelijkheid wat betreft regen gezien. Al zitten zij er soms ook naast. Alleen ik denk dat het minder is dan andere Nederlandse weervoorspellers.

Vanmorgen was het een hilarische bezoek van mij bij Buienradar. Op de eerste plaats Lind hoeft weinig angst te hebben voor de waarschuwingen van KNMI. De wind is redelijk stevig maar geen extremen. En de aangekondigde regendreiging tot zelfs 20mm is hier nog geen 2mm. Wat opnieuw bewijst, Lind ligt in een dal, daar is het beter toeven dan in de rest van Nederland. Omdat te onderbouwen, heb ik een screensaver gemaakt van een pagina op buienradar. Wat bewijst dat dankzij onze Aa’s, het hier zelfs beter vertoeven valt dan in Heeze. Ondanks dat Heeze eerst genoemd wordt in onze gemeentelijke naam Heeze-Leende, mogen we vaststellen dat wat het weer betreft Leende nummer 1 is. Dus vandaar de dorpse gezelligheid en vriendelijke mensen, want het is wetenschappelijk bewezen, hoe beter het weer, hoe meer de mens tevreden is.

(Je moet natuurlijk wel het humoristisch element van dit artikel zien en dat heeft niets te maken over rivaliteit binnen de gemeente grenzen. Alleen een feitelijke constatering dat er verschillen zijn te vinden op wetenschappelijk gebied!)(En ik hou wel van een geintje.)

12/02/2024

https://youtu.be/thM2qIy6VeE?si=ThfvPE8iWbh507oH
Deel 1:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024
Altijd leuk als je de video een 'Like' geeft.

Registratie van de Carnavals Optocht 2024 in Blaosdonk (Leende). Georganiseerd door De Lindse Blaos. De opname is gemaakt door Praot Eujt Lind.

12/02/2024

Deel 2:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024

12/02/2024

Deel 3:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024

12/02/2024

Deel 4:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024

12/02/2024

Deel 5:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024

12/02/2024

Deel 6:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024

12/02/2024

Deel 7:
Carnavals Optocht Blaosdonk 2024 in foto's.

05/04/2023

Praot eujt Lind 20 jaar

Allereerste Praot eujt lind op papier in iedere brievenbus van Leende

Het jubileum is dan pas op 1 oktober 2023, maar de voorbereidingen zijn al een stuk eerder begonnen. Drukkerij QF, Camiel van Onna en ik zelf (Wil Engelen) hadden al meerdere projecten samen opgepakt om iets voor de hele Leendse gemeenschap te maken, wat een succes zou kunnen worden. Eerlijk was het de bedoeling dat uiteindelijk drukkerij QF er winst op zou maken. Al wisten we toen we eraan begonnen, dat het moeilijk zou worden er winst uit te halen, om alle kosten te compenseren. Uiteindelijk is er nooit geld meeverdiend. En de kosten kwamen als kostenpost op de drukkerij. Er is nog wel een poging geweest via een abonnement, maar dat was niet mogelijk.



Het eerste logo kon Heeze pijn doen

Het voor traject was best interessant, wij wilde in eerste instantie het Sint-Jobs klokje als logo gebruiken. We wisten wel dat dit voor Heeze niet prettig zou worden, want die zouden het klokje als van hen kunnen claimen. In de jaren 60 waren ze er al zeker van dat het klokje binnen de grenzen van Heeze stond. De Heemkundekring heeft in 1972 er een artikel over gepubliceerd. Alleen had ik wat mee gemaakt begin 1970 waardoor ik een overtuiging had dat het kapel waar het Sint –Jobs kapel stond niet in Heeze heeft gestaan maar binnen de grenzen van onze gemeente Leende. Ongeveer op de helft van de Hans van Breukelenweg aan de rechtse kant. Vlak bij het bosje wat er nog steeds is. Daar heb ik een altaar setje gevonden in de bodem en een vuurpot. De vuurpot had wel de beste tijd gehad, maar was duidelijk een ijzeren pot waar vuur in gemaakt werd voor licht en warmte. Dat hing dan in de kapel. Het altaar setje is ooit door iemand geleend en nooit terugbezorgd. De vuurpot heb ik nog tot enkele jaren geleden gehad. Ik heb deze aan Ellen Siemer gegeven. Zij heeft daarvan een eigen verfkleur voor stof van weten te maken. Hoe dan ook hebben Camiel en ik het klokje niet gebruikt vanwege te weinig tastbaar bewijs en de Heezenaren te vriend te houden (met een knipoog). Uiteindelijk hebben wij toen gekozen voor het nog vrij nieuwe standbeeld dat voor de fusie van onze gemeente is geplaatst door Burgemeester van Sante. Het originele logo dat we in eerste instantie wilde gebruiken, heb ik wel altijd bewaard, deze plaats ik bij de andere foto's.



Afscheid pastoor de Vries

Ik weet nog goed dat we in de drukkerij, de kopieermachine de hele dag nergens anders voor konden gebruiken i.v.m. het aankomende nummer van Praot eujt Lind. Het allereerste nummer is gekopieerd, door een dure maar goede kwaliteit kleurenprinter. Dat was kostbaar. Maar wij waren wel enthousiast over het uiteindelijke resultaat. De kleurenfoto's zagen er perfect uit. Dus op het 1e nummer, was de achterzijde in het geheel gereserveerd voor het afscheid van Pastoor de Vries en de 1e ontmoeting met de huidige pastoor Wim van Meijl. Datum 28 september 2003. Het afscheid was groots, zoals pastoor de Vries wel meerdere evenementen wist te vieren. En steeds was ik in de buurt om er verslag van te doen. Toen was ik ook nog redacteur van het Parochieblad wat bij QF gedrukt werd. Ik kan me herinneren dat er nieuwe communiekantjes waren die verkleedpartijtjes kregen op de tafel in de sacristie. Pastoor van Meijl tilde een voor een de kinderen op en konden de priestergewaden aan trekken. De foto's zie ik hier af en toe nog voorbijkomen. Niks te dol voor pastoor de Vries. Zelfs het hondje mocht altijd op tafel liggen langs de openstaande koekjestrommel. Wat niet alle bezoekers hygiënisch vonden en blij mee waren. Als je niet oplette beet het mormel ook nog. Pastoor de Vries, greep dan niet in, want het beestje moet ook een leven hebben.

Ik stelde me de vraag zojuist of pastoor van Meijl die dit jaar dus 20 jaar aan onze parochie is verbonden hetzelfde afscheid zou krijgen of willen net als pastoor de Vries toen heeft gehad. Zijn afscheid was over meerdere dagen. Terwijl pastoor de Vries gestart was in Leende in 1993, precies 10 jaar. Het is dus 30 jaar geleden dat de onlangs overleden pastoor van Loon met pensioen ging als pastoor.



Uitgeven zonder winst

Dit is het mooie van een tijdschrift zoals wij 20 jaar geleden in gedachten hadden. We schrijven geschiedenis. Het zijn aantoonbare bewijzen hoe een periode uit Leende is vastgelegd in foto's en tekst. En dat wij geschiedenis zo bijzonder waardeerde was in meerdere opzichten vaak te zien in gratis huis aan huis geschenken van de drukkerij. Zoals de Leende kalender, deze was al eerder gestart met het publiceren van oude foto's en aankomende data van evenementen. En hier was ook in 1e instantie de bedoeling er financieel wat winst uit te halen. Maar wij besloten dat de Leendse verenigingen om de b***t een grote gift te doen uit de advertentie verkoop. De kosten konden wel worden verhaald op de advertenties, maar winst was er gewoon niet. Alleen al de uren die er zaten om alles te ontwikkelen en te organiseren. We hebben heel wat keren afgevraagd of we wel goed bezig waren als we dag en nacht aan de drukpers hadden gestaan om alles op tijd klaar te hebben.

Buiten deze kalender, die al een artikel alleen waard zou zijn, waren er ook kaarten van Leende gratis huis aan huis bezorgd. In veel van deze producties was Jan van Onna, de vader van Camiel, het creatieve brein en Camiel de uitvoerder van het produceren.



Het 1e nummer van Praot eujt Lind: Jan van Friedjes

Dit was echt een speciaal nummer, omdat alle echte bekende Leendenaren die Leende ophemelden (zonder winst) in woord en beeld een prominente vaste plek kregen. Piet Willems, Jan de Waal en Jan van Laarhoven van Fietsmuseum Fiets Varia. Jan van Friedjes, zoals in het eerste nummer te lezen viel. Van Friedje heb ik nog ergens een interview staan over onder andere de brand in Strohulzenfabriek van Engelen, waar zo'n beetje half Leende door veranderd is.



Jan de Waal

Jan de Waal was gestart met zijn rubriek ‘Linds gepraot’. ‘As ge in Lind wônt en ôk nog Linds kaant praote umdè ge dè in oewen jonge tied geleerd het, stadde d'r nie bij stil hoe schôn ut Linds eigeluk is.’ Dat was de start van zijn rubriek in het 1e nummer. Mooier kunnen we het niet zeggen. In dat nummer nam hij ook de voorpagina in het geheel in zijn bezit waar hij met zijn humor de juist gerenoveerde Dorpstraat in 'Verkeersperikelen’ op de korrel nam. Dat idee kwam eigenlijk door een aantal foto's die ik had gemaakt, waarbij niet echt goed nagedacht was over de versmalling bij de Julianastraat en het kruispunt van de Margrietlaan, zo kort daarop. Jan wilde dat wel even op zijn eigen wijze beschrijven.



Piet willems

Piet Willems was in die tijd al verdwenen bij het Eindhovens Dagblad en kon wel wat tijd besteden aan Praot eujt Lind. Dus veel nieuwtjes en verhalen over het verleden van ons dierbaar dorp. In dit eerste nummer had hij ook een artikel over een straat in slechte staat. Zijn eigen Eikenlaan, waar een behoorlijk g*t in zat. Een citaat: ‘Een inwoner van Leende informeerde op Koninginnedag met een nette brief hoe diep de verzakkingen in het wegdek moesten zijn/worden voordat de gemeente in actie wilde komen.’ Rara, wie was de man? Hij nagelde door de conclusies de Gemeente Heeze-Leende aan het kruis, in dit artikel. Over de fusie van Heeze-leende schrijft Piet: ‘...per 1 januari 1997, ontstaan door een onvrijwillige fusie van de gemeente. ….Wie terugblikt op de bijna afgelopen zeven jaren kan voor Heeze-Leende slechts tot de slotsom komen dat er niet zo heel veel goeds tot stand is gekomen...’ Dat het artikel de titel ‘Onvrede’ heeft zal niemand verbazen.



Hans Netten

Oud-burgemeester Hans Netten, had in dit nummer ook een artikel over zijn werk voor het Lilianefonds. Twee hele pagina's, met vier foto's gemaakt tijdens zijn werkbezoek aan de Filipijnen. Mede mogelijk gemaakt door o.a. de Leendenaren die een bijdrage hadden gedaan bij zijn afscheid als burgemeester. Uiteindelijk heeft hij met dit bedrag 100 projecten met kinderen kunnen aanpakken (samen me het Lilianefonds) in Manilla. Een mooi project van onze oud Burgervader.



Roel Winters

Roel Winters was ook van de partij in zijn artikel 'Van vlechtheg tot boomkikker’. Waarin eeuwen oude geschiedenis onze natuur weer wordt omgetoverd tot een natuurlijk paradijs met inheemse soorten leven.



Bep (Bertha) (Engelen) (van Gestel) van Engelen

Mijn moeder Bep (Bertha) van Engelen (meisjesnaam) van rooie Jos, had ook een rubriek in 'Lind Recept’. De naam Bertha vond ze helemaal niks, Bep was veel beter. Maar niemand in het dorp wist dan wie dat was, dus we plaagde haar er wel eens mee. Ze was getrouwd met Wim Engelen, stoffeerder bij Jan Belien en van de Plas. Hij stierf op 52-jarige leeftijd. Ze trouwde daarna met Kees van Gestel, die ze ook overleefde. Haar eerste inzending ging over ‘hachee’ maken. Als oudste dochter van Jos en Maria van Engelen Glaudemans, stond ze veel in de keuken. En leerde ze ‘Lindse’ gerechten te bereiden. Omdat de familie van Engelen wat meer te besteden hadden, kwamen er soms bourgondische gerechten op tafel. Daar kon ze mooi over vertellen. In de oorlog moest ze als tiener, met leer uit de leerlooierij van Engelen met de fiets naar boeren in Sterksel, om de lappen leer te ruilen tegen vlees. Hooguit 14 jaar oud. Met schrik in haar benen, kwam ze dan weer teruggefietst, in de hoop niet aangehouden te worden door de Duitsers die haar tas wilde controleren. Het ging altijd goed, op één keer na. Toen is ze echt aangehouden, echter toen de soldaten zagen dat ze nog zo jong was mocht ze door fietsen zonder controle. Dat was ook de theorie van haar vader voordat ze de trip ging maken, kinderen laten ze met rust. Ik weet niet of ze daarna nog vaker die rit heeft gemaakt. Vergeten te vragen. Maar denk van wel. Het was als volwassene te gevaarlijk dit soort zaken uit te voeren.

Mijn moeder heeft na dit nummer, nog diverse keren een Linds Recept geschreven. Zoals 'Hazenpeper en haar heerlijke peperkoek’ welke ik nog om de twee weken vier stuks zelf maak, voor mij en mijn dochters.



Conclusie na 20 jaar

Jan van Laarhoven, Piet Willems, Jan de Waal en mijn moeder zijn inmiddels overleden, Jan de Waal was de laatste. Zonder deze mensen was het zeker moeilijk geweest een blad als Praot eujt Lind was te maken. En dat ik er nog steeds, zij het digitaal, ermee bezig ben. En als we de geschiedenis terugkijken zijn deze eerste drie Jan Piet Jan enorm belangrijk geweest voor het gezicht van Leende, zij hebben cultuur, kunst, humor en nieuws heel hun leven met alle Leendenaren gedeeld. En daar ben ik hen nog steeds erkentelijk voor. Ere wie ere toekomt. En ik wil ook QF, al bestaat deze allang niet meer, danken voor de wilskracht de gehele bevolking van Leende met elkaar verbonden te houden.

De oude uitgaven geven een waarheidsgetrouw beeld van een tijdperk in geschreven en beeldend werk. Als je de bladen nu zou lezen, snap je hoe belangrijk dit werk is. Schrijven, fotograferen en filmen leggen de geschiedenis vast. Onze kinderen toen, ontdekken nu onze ervaringen van toen als volwassene. En sturen hopelijk aan tot hetzelfde, leven en vastleggen nu, is geschiedenis voor ons nageslacht. Voor mij moet geschiedenis feitelijk zijn, geen giswerk. Vastleggen is feitelijk weergeven van geb***tenissen. Iedere tekst, foto of film die een registratie vastlegt is geschiedenis. Het stemt mij blij dat ik daar een rol in speel zoals jullie allemaal.

Ik kreeg vorige week een vraag waarom ik weer wat fanatieker ben op Praot eujt Lind. Een van mijn buren is op dit moment niet thuis door de gevolgen van Corona die niet verdwijnen. Ze is nu in het buitenland om te revalideren en te hopen weer wat gezond te worden. Op deze manier kan ik wat bijdragen aan haar genezing.

En voor mij is het therapeutisch, want daardoor kan ik wat emoties een plaats geven nu ik na het overlijden van Ine (mijn vrouw) weer op mezelf ben. Het schrijven en verdiepen in de geschiedenis begint weer te leven.



Nog een paar opmerkingen

Het eerste nummer en wie weet ook andere nummers wil ik als pdf-bestand gaan maken en voor liefhebbers beschikbaar stellen. Deze wil ik als foto's ook op deze pagina plaatsen, maar dat zal niet alles in één keer zijn.



Wie de site Praot eujt Lind heeft willen bezoeken, zal gezien hebben dat er niets meer te vinden is. Feit is dat deze vorm van website voor mij te complex is geworden. Ik verkies liever een blogvorm, waar film, foto's en tekst afwisselen. WordPress is voor Praot het meest geschikt. Alleen ik zoek iemand die de opzet wil maken voor ons. Het onderhouden en blog schrijven gaat me wel lukken. Wie heeft de tijd en wil dat doen? Financieel valt er weinig te halen, want alles wat ik doe ik 100% gratis. Dus liefde en dank je wel is er wel, wie weet nog een Linds aandenken als presentje.



Voor Praot eujt Lind, Wil Engelen

30/03/2023

Tijd voor een nieuwe column

Peas of me

De wereld verbeteren willen we allemaal en iedereen op een manier zoals het jezelf uitkomt. Sommige mensen gaan nog wat verder en zetten hun hele leven als doel te werken naar een betere wereld, zonder op de eerste plaats aan zichzelf te denken, maar voor al het leven op aarde. Is dat een onhaalbaar doel? Waarschijnlijk wel iets te groot, maar de inzet en ontwikkelingen zijn wel altijd nummer één in het leven van Chantal Engelen. Ze is de dochter van John Engelen, van De oude “Meent” en nu “de Schammert”. Alhoewel ze niet in Leende geboren is, heeft ze wel in Leende gewoond. En John heeft natuurlijk met het verdwenen “Hotel de Schammert” een erg lange relatie, net als mijn zus Marie-José. De moeder van Chantal is ook geen vreemde voor de ouderen onder ons, dat is Marjo Franken, van de voormalige bakker en “cafetaria ’t Pleintje” (nu). Bakker Franken zat samen in het oude pand van v.d. Plas, wat onlangs is afgebroken. Hij is gestopt als bakker en heeft het pand verkocht aan v.d. Plas, die het pand heeft vergroot zoals de meeste van ons het konden.

Chantal Engelen
Terug naar Chantal, de liefde voor het eten en alles wat daarmee samenhangt is haar grote passie. Nou moet je niet denken als een eter, die zich het liefst helemaal vol propt, maar het proces en het produceren van voedsel op een gezonde en natuurlijke manier, zonder schadelijke stoffen die de natuur kunnen schaden.
Na haar studie in Wageningen, heeft ze o.a. bij La Place en Dr. Oetker gewerkt. Ruim 10 jaar heeft ze daarna gewerkt als mede initiatiefnemer bij Kromkommer voor gelijke rechten voor al het groente en fruit. De verspilling van groente en fruit ging haar aan het hart, als iets niet voldoet aan de normen van de markt, wordt het weggegooid. Het moet allemaal perfect zijn. Kromkommer heeft de voedselverspilling op de agenda gezet van consumenten, bedrijven en beleidsmakers. Zo zijn er heel wat acties in het land geweest en kwam er o.a. soepproducten van anders weggegooide groenten.
Maar Chantal kan niet stilzitten en niets doen. Ze wil graag bezig blijven om haar doelen te benaderen. Zij ziet de uitdagingen voor iedereen op de wereld, waaraan gewerkt moet worden. Ze wil niets weten van doemscenario’s waar de media vol van staan. Ze wil juist kijken wat we wel kunnen doen, hoe dat is ook voor haar een zoektocht, waarmee ze verder wil werken in de toekomst. Van de grote stad, waar ze woonde en werkte, miste ze de stilte van de natuur, en het huisje, boompje en beestje was niet haar ding.

Peas of me
Chantal zocht het in haarzelf en wist haar sterke kanten, verhalen vertellen en anderen inspireren om te zetten in energie voor de toekomst. Nu is Chantal met haar camper op reis langs onze voedselketen. Overnachten bij boeren, bedrijven die werken in onze voedselketen om haar verhaal te delen en mee te werken bij het bedrijf. En te hopen op een verandering van inzichten om de wereld samen beter te maken. Haar reis noemt ze: Peas of me.

Om haar werk betaalbaar te houden heeft ze sponsors nodig, die kunnen bijdragen haar doel te verwezenlijken. Maar ook om je aan te melden als een ‘grouppeas’ zoals Chantal ze noemt. Iedereen die betrokken wil zijn bij voedselveranderaars en die Chantal op haar reis (blog). Hoe meer ‘grouppeas’ er zijn, hoe meer impact we samen maken.
Zelf heb ik een paar YouTube filmpjes gezien, die goed uitleggen wat Chantal precies van plan is. https://www.youtube.com/watch?v=BSx7OUPqzHw
Een ander filmpje, wat ik erg goed vond, is van Food Agri Business https://www.youtube.com/watch?v=BSx7OUPqzHw

Aanmelden als Grouppeas en of sponsor kan je vinden op haar website: https://www.peasofme.com/grouppeas/
Meer volgen over het werk en leven van Chantal:
LinkedIn https://www.linkedin.com/in/chantalengelen/
Instagram https://www.instagram.com/chantal.engelen/

Column: Wil Engelen voor Praot eujt Lind

27/03/2023

't Frans Pastoorke

Ik kan soms ergens helemaal induiken, als ik bepaalde gegevens niet kan vinden. Dus na een zoektocht van ongeveer twee dagen, kan ik wat meer vertellen over 't Frans pastoorke. En heb ik op de valreep een bidprentje kunnen vinden. Dat wilde ik toch nog graag als aanvulling op mijn column toevoegen in een nieuw artikel.

Waarom noemde wij Pastoor J. Cox het Frans pastoorke? Pastoor J.Cox (9 oktober 1903-25 februari 1988), werkte vanaf 1929 als missionaris te Mozambique en Malawi. Daarna is hij tot zijn emiraat pastoor geweest te Lannes-Vieilles in het Bisdom d’ Agen in Frankrijk. Hierna kwam hij als emeritus-pastoor naar Leende, na het overlijden van Hackfoordt, heeft hij een korte tijd in Heerlen gewoond, waar hij ook overleden is.

Een deel van het onderstaande stukje komt van een aalmoezenier, die in dezelfde periode met de geestelijken op trok.

In 1978 werd een mis verzorgd door hem in de kapel van de zusters aan de Hemelrijken in Eindhoven. Cox (pastoor uit Leende) wist de dienst goed in koers te houden, want het waren bijzondere roerige tijden in de kerk. Volgens Cox kwam uit zijn kleine kerkgemeenschap Leende veel priesterroepingen voort, zeven in totaal. Allen uit dezelfde periode. Pastoor Vogels was een pastoor waar Cox veelvuldig mee optrok. Vandaar zijn aanwezigheid in de kapel van de zusters. Pastoor Cox is dus geen familie van juffrouw Hackfoordt, maar was de overbuurvrouw van de geboren pastoor Vogels pastoor in Eindhoven, zoon van oud-burgemeester Vogels en broer van Frans Vogels, gemeenteambtenaar en ook even burgemeester.

26/03/2023

En ja hoor en wordt weer geschreven. Het volgende staat alweer klaar om te lezen. Dat plaats ik over enkele dagen.
De foto's die bij deze column staan zijn gemaakt in de periode voor en in het Torenjaar 1974. (Ik zelfs met lang haar)


Overwinning en nog opstand?

Ik ben maar wat trots op mijn dorpje Leende, al is de officiële naam Heeze-Leende. En wij zijn van een volkje dat ongelofelijk trots is op onze kerktoren, waar vooral de bol op de toren als een God hoog in de lucht straalt. Niks kan gedaan worden om niet ergens onze ‘God’ te aanbidden. Is het niet in foto's of tekeningen, dan is het wel het bestaan van de carnavalsvereniging ‘De Lindse Blaos’. Of het nou zo regent of bloedheet is, de toren kan niks slechts doen, zeker niet bij de oprechte Leendenaar.



De binding met de kerk is oud

Als klein manneke, ging ik vroeger met koster Willem (Scheepers) rond een uur of 6 de deuren openmaken van de kerk. En lag er sneeuw dan gingen we met zijn tweeën de sneeuw bevechten, waar ik nauwelijks iets toevoegde en Willem gewoon aan het zwoegen was. Een prachttijd vond ik dat. Alleen de twee eucharistievieringen 's morgens, was een beetje te veel. We hadden toen nog het Frans pastoorke broer (?) van de kleine juffrouw Hackfoordt van de meisjesschool. De man was gepensioneerd en wilde elke dag een viering doen in het Latijn. Hij had niet de verandering geaccepteerd om de vieringen in het Nederlands te doen. Al waren er nog wel Latijnse gedeelten in de hoogmis. Hij wilde wel een misdienaar die de Latijnse mis kon assisteren. Laat mij nou de enige misdienaar zijn die Latijn had geleerd via kapelaans. Het pastoorke was niet de man van mijn hart, koud, niet vriendelijk, afstandelijk en nooit dankbaar voor mij onafgebroken inzet. Want opdraven kwam ik. Al kwam ik meer voor Willem en zijn vrouw, dan voor de Latijnse mis.

Mijn laatste eucharistieviering was de plechtige inwijding van de verbouwde inrichting van de kerk met Mgr. Bluyssen (n.b. in de 16e eeuw waren nogal wat families in Leende met deze naam). Ondanks mijn inzet, kon ik de veranderingen niet echt waarderen. Waar was die mooie communiebank, waar wij onder een wit laken onze handen verstopten en onze kleine tongetjes naar de pastoor uitstaken (leuk hé) om de hostie te ontvangen? Die prachtige preekstoel, waar ik een haat-liefdeverhouding mee had. Liefde voor de antieke preekstoel, maar haat voor de lange preken, die soms tergend langzaam waren, waardoor alles veel langer duurde. Let wel ik was maar een kleine man van 6 toen ik als misdienaar startte. Zelfs de graven die soms oude mensen liet struikelen vanwege de ingesleten sporen van trouwe gelovigen, waren verdwenen. Ondanks de bewoners van de graven de welgestelde uit een lang vervlogen Leende waren, hoorde ze wel bij de kerk. Het vertelde iets over de geschiedenis van de kerk. Voor eeuwig alles verdwenen om te vergeten.

Mijn verleden, is nog te beschrijven vanwege mijn betrokkenheid met onze Leendse trots. En als iemand wat verkeerds vertelde over de kerk, kon ik heftig reageren. Als ik 's morgens uit mijn bed kom en door het kleine raampje boven de trap onze toren zie, word ik weer blij.



't Minpuntje

Wat zou ik doen, vroeg ik mij af, als we onze ‘Goddelijke Toren’ op een vlag zouden printen en die omgekeerd langs alle doorgaande wegen zouden plaatsen? Ik zou mij schamen Leendenaar te zijn. Ik ben echt niet tegen acties, maar als ze aan mijn toren komen, piep ik wel. De toren is nergens schuld van, het schept ons genoegen ernaar te kijken en ons verleden bewust te blijven. Zo is er dus 'die’ Nederlandse vlag, die op zijn kop hangt, het lijkt in Leende nog steeds een boos boerenprotest. Terwijl toch heel Nederland weet hoe de BBB met enorme winst Nederland voor de boeren mag verdedigen. Ik dacht in eerste instantie nog, dat het gewoon overal nog zo was, vlaggen op zijn kop, maar dat is niet zo. Zodra je Leende uitgaat richting Maarheeze en de grens met Maarheeze bereikt zie je de eerste boerderij al met de vlag zoals wij Nederlanders het willen zien rood, wit en blauw onder. Het zou Leende sieren als er dus snel wat actie komt.



Als je de vlag zou zien als onze trotse Leendse toren, zou je het wel laten die op zijn kop te plaatsen. Dan gaat een heel dorp in opstand.

Wil Engelen voor Praot eujt Lind

15/03/2023

21/02/2023

Hier is dan eindelijk de live registratie van de grote Lindsse optocht van afglopen zondag. Georganiseerd door cv. de Lindse Blaos.

20/02/2023

Lindse Blaos Optocht Leende (deel 6 einde)

20/02/2023

Lindse Blaos Optocht Leende (deel 5)

20/02/2023

Lindse Blaos Optocht Leende (deel 4)

20/02/2023

Lindse Blaos Optocht Leende (deel 3)

20/02/2023

Lindse Blaos Optocht Leende (deel 2)

20/02/2023

Lindse Blaos Optocht Leende (deel 1)
De optocht van de Lindse Blaos staat weer op foto en film. Omdat de film nog bewerkt moet worden, nu eerst de foto's. Het zijn er nogal wat. Omdat met een optocht geen eenvoudige klus is qua privacy wil ik bepaalde foto's wel weghalen na een verzoekje.
Facebook heeft de regel om max 80 foto's te plaatsen in een bericht. Wat betekend dat er 6 berichten komen om alle foto's te plaatsen.

24/10/2022

Praot eujt Lind zoekt en werkt aan de film....

De volgers van `Praot eujt Lind` weten dat ik met een film over de geschiedenis en het moment nu wat geschiedenis wordt bezig ben. Door het overlijden van mijn vrouw Ine vorig jaar, heb ik het wat rust genomen, maar werkte wel aan wat voorbereidingen. Enkele bedrijven hebben medewerking beloofd, waar ik met camera wat opnamen ga maken. Deze komen tussen de oudere onderwerpen als ambachten in de film. In het achterhoofd de mens als hoofdpersoon. Dus veel persoonlijke verhalen.



Wat de geschiedenis betreft ben ik enkele onderwerpen aan het uitwerken, sommige zijn in beperkte mate bekend bij belangstellenden. Deze onderwerpen ben ik aan het uitkleden tot een uitgebreid verhaal met tekeningen en foto's. Een voorbeeld, de laatste bogenmaker. Omdat dit mijn opa was, heb ik nog een hoop materiaal liggen die hij ooit zelf uitgetekend heeft. Maar het hele proces van boog en pijl maken had hij op enkele A4tjes uitgewerkt, waardoor logica en samenhangende tekeningen soms niet goed uitkwamen. Deze tekeningen heb ik los gemaakt en op een logische wijze aan elkaar verbonden met leesbare tekst. Tijdens deze werkzaamheden kwam ik op zoek naar een paar oude technieken op het wereldwijde web een advertentie op een site tegen van een man die een oude boog wilde verkopen. Op de foto's herkende ik een boog van mijn voorvaderen, niet van mijn opa. Deze verassing stemde me erg blij, daar ik na contact met de eigenaar binnenkort afreis deze boog te bezichtigen en waarschijnlijk mee naar Leende te nemen. De man heeft er een mooi verhaal bij, wat ik probeer bij het onderwerp in de film te verwerken. Enkele illustraties zet ik in dit artikel.



Op deze manier wil ik meerdere verhalen gaan filmen en uitwerken. Daarom ben ik nu op zoek naar mensen met verhalen over vroeger, die betrekking hebben op het dorpse leven in Leende. En dat mogen ook verhalen van een kort verleden zijn. Want ook dat wordt geschiedenis. Illustratief met foto's en film, zou het meest ideaal zijn. Dus als er mensen zijn die materiaal hebben met betrekking op het leven in dit dorp, ben ik erg geïnteresseerd. Ik kom dat materiaal ophalen en eventueel opknappen, waarna je het weer terug krijgt. Wat verhalen betreft, mensen die voor een camera hun verhaal willen vertellen zijn welkom. Even een berichtje naar mij, waarna ik een afspraak maak.



Omdat ik met te veel dingen tegelijk bezig ben, zoek ik wat mensen die wat willen doen. Zo zou ik graag een website up-to-date willen die op naam al bestaat als Praot en Praot eujt Lind. Mensen met als hobby filmen en fotograferen zijn ook welkom. En techneuten die samen met mij films willen bewerken met Adobe Première Pro zijn meer dan welkom. Je kan nu eenmaal niet alles alleen. Als je belangstelling hebt en wat tijd, neem dan contact op met wil ad praot plus nl. Vanwege spam en zo heb ik het e-mail zonder betreffende symbolen beschreven.

Dit geld ook voor mensen die in de filmmateriaal of verhaal kunnen leveren. Ik hoop op reacties.

Namens Praot eujt Lind

Wil Engelen.

Hieronder de film welke ik eerder als voorbeeld heb uitgebracht. De onderstaande illustraties over het ambacht `bogen maken` toont een nieuw bewerkte illustratie. En de andere laat een A4 zien met teveel illustraties, wat verwarrend werkt.

22/10/2022

Maak Leende leefbaarder en natuurlijker
1e Aflevering: Hengelsportvereniging: Het Polderke
(Wil Engelen voor Praot eujt Lind)
Het Polderke is een prachtige vijver met mooie hellingen in een wandelbare natuurgebied, ook al is deze in het prille begin aangelegd. Het onderstaande stuk heb ik geschreven om een problematiek aan te kaarten voor de jeugd en senior leden van de hengelsportvereniging. Zij betalen allemaal netjes hun lidmaatschapsgeld, met in de wetenschap dat ze helemaal niet kunnen vissen, vanwege de ligging van de vijver. Om toch een beetje een introductie te doen, heb ik het vissen als activiteit even in enkele woorden proberen te verduidelijken. Met de wetenschap dat veel mensen deze sport haten vanwege het pijnlijke contact met de angel en de vis. Toch probeer ik het open te breken op een eerlijk verhaal, over mensen die anders denken en anders willen. Wat niet wil zeggen dat ze geen oog hebben voor de natuur. Kijk maar naar het resultaat van wandelaars rondom de vijver.
Vissen is net als handboogschieten een activiteit dat van levensbelang was in de geschiedenis van de mens. Dat een handboog een wapen is dat andere mensen kan doden, kan niemand ontkennen. Maar of dat in een 21e -eeuwse oorlog nog wat kan uitmaken valt te betwijfelen. Ik zie met een hengel geen mens doden. Al zijn er dierenbeschermers die vinden dat een hengel een wapen is, immers een vis heeft ook gevoel. Een vis doden met het vissen met een hengel op zich, dood geen vis. Wel de mens die een bovenmaatse vis mee naar huis kan nemen om het op te eten. In Duitsland is dat per wet verplicht, vang je een bovenmaatse vis, moet je het mee naar huis nemen. Kijk eens op Wikipedia bij ‘Sportvissen’, daar las ik dingen die ik niet eens wist. Er zijn bijvoorbeeld zeven criteria om objectief te kunnen vaststellen of een vis een pijn heeft als het gevangen wordt aan een angel. En ja dat bewijs is er. Toch constateren wij dat er 2 miljoen sportvissers in Nederland zijn, wat bijna 9% van alle inwoners is.

Wat dierenbeschermers vinden dat weet iedereen wel. Je kan echter de vraag stellen, dat als je geen veganist bent een zelf gevangen vis eten diervriendelijker is dan een gevangen vis in grote netten op zeeën en oceanen. Als je het zelf eet, zorg je voor je eigen levensbehoefte. Daar valt nog mee te leven. We kunnen de vraag stellen wat beter voor de natuur is, een vis eten of een koe/varken? En dan weten we het antwoord. Niemand verplicht je en alles is de keuze van één individu die de beslissing neemt.

Een visvereniging moet zich aan de wetten van de samenleving houden en wordt uitgevoerd. En dat wordt met regelmaat herzien door de vele sportvisserij overkoepelingsorganen in heel de wereld, waar inspraak voor dierenrechten normaal is. Ik ben jarenlang zelf lid van het bestuur van Hengelsportvereniging de Venbergen in Valkenswaard geweest en heb echt vanaf een kleine jongen van ongeveer 7 jaar gevist. Soms elke dag vanaf de lente tot ver in de herfst. Ik heb daar gezien hoeveel werk daar door vrijwilligers wordt uitgevoerd in het belang van de vis op zich, het water en de natuur rondom de vijvers. En geloof me daar zitten echte natuur mensen in die er verstand van hebben.

Sinds een jaar of 15 ben ik gestopt met vissen. Met andere redenen dan dat ik niet meer van vissen zou houden. Ik heb gezien en gehoord in veel vergaderingen van allerlei organisaties hoe belangrijk de overkoepelende organen en de hengelsportverenigingen de natuurlijke omgeving van de vis in takt wil houden en daar echt heel veel werk moet verzetten. Er zijn experts in het controleren van het water, dat alles optimaal is voor de vis en al het andere leven rondom het water. En dat bewijst, als er een grote goudkarper wordt gevangen van meer dan één meter, al die jaren kon het leven en groter worden in een sportvisvijver. Op de oudste visvijver van de Venbergen heb ik die zelf een keer gevangen. Het verbaasde me dat deze groter dan een meter was, want die zou dan minimaal een mensenleven zo oud zijn. Het grote geheim van deze sportvijvers van de Venbergen is natuurlijk de Tongelreep. Water moet stromen, als water geen stroming heeft, gaat het waterkwaliteit behoorlijk achteruit en kan waterstanden behoorlijk beïnvloeden. Er zijn regelmatig gesloten perioden bij het Polderke, omdat het waterpeil te laag is of het water niet optimaal is om te bevissen.

Dat brengt mij op een punt dat iedereen weet dat het Polderke totaal verkeerd is geplaatst. Er is geen mogelijkheid om het water op een natuurlijke manier te laten verversen en stromen. Bovendien zijn de leden afhankelijker van de waterkwaliteit en volume dan andere vissers van verenigingen die wel stroming in hun vijvers hebben. Ze betalen echter wel mee aan het verbeteren van dat water maar kunnen er zelf niet vissen of minimaal vissen. En dat betekend dat ze op meerdere plekken gaan vissen dan op de vijver in Leende. Voor de Leendse jeugd is dat minder leuk, daar die dus minder mogelijkheden heeft een hengeltje uit te gooien. Ouders vinden het maar niets als hun kroost ver moeten fietsen met al die hengelsport artikelen op de fiets.

Ik ben voorstander van een nieuwe vijver op een plek die verbinding heeft met de Aa, zodat water ververst wordt en stroomt. Bovendien kan het een opvangbak functie hebben als het water te hoog in de Aa staat. Het zuurstof gehalte in het water wordt daardoor optimaal en dus zal het aalscholvers aantrekken, wat voor de vissers niet echt heel leuk is, maar wel een teken dat het water gezond is. Als er iemand vist, zal de aalscholver niet zo dichtbij komen. Ik denk dat de doorstromende vijvers een natuurlijker habitat kunnen creëren. En dat zag ik ook bij de grote sportvijver van de Venbergen, waar ik een groot aantal planten en bloemen heb gefotografeerd met heel veel verschillende insecten.
Door onze Aa weer te laten meanderen, is het verstandig om een nieuwe vijver voor het Polderke te verwezenlijken. Leenderstrijp is inmiddels een meanderende Aa rijker, in het dorp hier, gaat dat op termijn gebeuren. Dus is het tijd daar aandacht voor te vragen. Ga je aan de slag, neem dan een nieuw idee van een vijver mee. Het kan een mooi stukje nieuw Leendse natuur creëren. Wat dichtbij ons centrum komt te liggen. Dat betekend even wandelen langs dat stukje natuur aantrekkelijker en gezonder wordt. Leende zelf heeft geen parkje waar je even kan wandelen of rustig bij een vijver kan zitten. Dit is de ultieme kans daar aan te werken. En voor de Leendse ouders is het fijn te weten dat er een vijver komt dat dichtbij hun woonplek ligt.

Hoe kunnen we dat financieren? Door energie in Leende te opwekken en de winsten niet naar het buitenland te laten gaan, maar binnen onze dorp. Als we onze energie zelf opwekken, wordt ons leven niet meer bepaald door de grote energie bedrijven, maar door ons zelf. Kan dat dan, ja. Het wordt al uitgevoerd op diverse plaatsen. Maak Leende leefbaarder en natuurlijker.

Foto's tijdens het Forellenvissen gemaakt door Paul van Kessel. De natuurfoto's van de vijver en omgeving: Praot eujt Lind.