21/10/2024
Gisteren was het eindelijk zover. Na 4 maanden trainen liepen wij de marathon van Amsterdam. En alsof een marathon op zich niet bijzonder genoeg is, was het voor ons zoveel meer. Wij sloten een donkere periode van verslaving, alcohol en drugs af om een ander leven in te luiden waarin gezondheid, activiteit en sport centraal staat.
Dankbaar ben ik dat ik mijn kind weer terug heb, hem mag begeleiden op zijn levenspad en wij samen deze passie delen. De tocht op zich had alle facetten van het leven in zich en was daarom ook een mooie metafoor voor onze afgelopen 2 jaar. Afzien, pijn, vertrouwen, geloven in jezelf, loslaten, doorgaan: om uiteindelijk samen de euforie van het finishen te ervaren.
Dank voor alle lieve berichten die wij hebben gehad zowel voor als na de marathon. En in het bijzonder Lina die ons een slaapplek en een heerlijk koolhydraatrijk ontbijt bood en de familie: Maiko , Hennie en Ieke zonder FB, die ons bij de finish verraste.
Een trotse en gelukkige moeder
Hieronder deel ik graag het verhaal van Patrick:
Gisteren heb ik samen met mijn moeder de Amsterdamse Marathon gelopen. Dit was mijn allereerste hardloopwedstrijd, en ik had nooit gedacht dat het zo’n bijzondere ervaring zou zijn. Acht maanden geleden kon ik nog geen kilometer hardlopen. Ik zat vast in een leven vol verslavingen en slechte gewoontes. Ik was verloren. Maar nu, 8 maanden later, heb ik de finish bereikt in 4 uur en 32 minuten, en mijn moeder in 4 uur en 59 minuten - op 57 jarige leeftijd! Wat een ongelofelijke prestatie, voor ons allebei.
Het afgelopen jaar heeft mijn leven compleet veranderd. Ik heb afscheid genomen van mijn oude leven, van alles wat me tegenhield, en stap voor stap ben ik mezelf opnieuw gaan opbouwen. De weg hiernaartoe was niet makkelijk, maar door vol te houden en keer op keer door te zetten, heb ik mijn gezondheid en mijn geest hervonden. Dit is iets wat ik zelf heb gedaan, op eigen kracht, en ik ben daar ontzettend trots op.
De marathon voelde als de afsluiting van een donker hoofdstuk, en het begin van een nieuw leven. Terwijl ik die laatste kilometers liep, voelde ik bijna de tranen opkomen - de steun van het publiek, het besef van hoe ver ik gekomen ben, en het idee dat dit pas het begin is van iets veel groters.
Het is ongelofelijk om te bedenken hoeveel er in 8 maanden kan veranderen. Ik kijk terug met trots en dankbaarheid, maar vooral met een gevoel van vrijheid. Vrij van wat me tegenhield, klaar voor alles wat de toekomst brengt.