03/05/2015
Prachtige mensen een mooie week. In het najaar weer genieten
Eind maart met Samira en een fijne groep vrouwen een week deelgenomen aan de mindfulness week in Marokko. Hieronder een kort verslagje, geschreven toen we net een paar dagen terug waren.
Aandacht
'Hoe is het geweest? Hoe was de vakantie!?', vraagt iedereen. Dan blijft het even stil en verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Dan droom ik even weg en weet ik niet zo goed hoe ik het onder woorden moet brengen. De leus 'je had erbij moeten zijn', is nog nooit zo toepasselijk geweest. Ik zucht, zal ik een poging wagen? Tot nu toe was mijn antwoord: intens, bijzonder. Bij deze woorden zitten mijn waterlanders ineens weer op zeeniveau terwijl ik dacht dat ik het na 3 dagen toch wel een beetje onder controle had. Ach ja, is ook niet erg.
Samen met m**s en vriendinnetje een week naar Marokko geweest. Een retraite noemen ze dat, een weekje met aandacht en liefde voor jezelf, niet oordelen, accepteren en loslaten en met iedere minuut en iedere vezel van mijn lichaam aanwezig in Marokko. Niet met thuis of werk bezig zijn, niet op de klok leven, niet streven naar iets wat ik al zo lang wil, niet al met morgen en gisteren bezig zijn, gewoon niets van dat alles. Uitdagend, soms moeilijk, emotioneel, maar het lukt. En wat er dan gebeurd... Intens, bijzonder.
Yoga in het ochtendgloren, meditatie en stilte wandelingen in de bergen, 's nachts slapen onder de sterrenhemel op een stille berg, genieten van Rachid's heerlijke eten, Mohamed's lieve lach. Klauteren langs watervallen met een kontje van de gidsen, silent disco met Moon rond het zwembad, gieren van het lachen met de groep, dansend met het personeel van het 'hotel', op bezoek in arme Berberdorpjes. Mensen die met 3 schapen, brood en olijven tevreden zijn en met ons hun thee en brood delen. Kleine smoetzige kindjes die verlegen om een hoekje staan te kijken, Kiekeboe is gelukkig universeel want mijn arabisch is niet best. Een traantje wegpinken als we deze mensen bedanken voor hun onvoorwaardelijke gastvrijheid.
Geen telefoon en geen internet, geen nieuws, dat zou iedereen eens een weekje moeten proberen.
De groep dames was fantastisch, net als het personeel van het 'hotel'. Allemaal een plaatsje in mijn hart, dat na deze week weer een stuk groter is geworden.
Een warm gevoel vult mijn hele lijf als we vandaag horen dat het personeel ons mist, omdat we zo gezellig en lief waren. Zoals Mohamed het zou zeggen: 'het was prachtig, alles is prima'.