Czarna Bieszczadzka

29/01/2024

Dobre warunki pogodowe pozwoliły dziś cieszyć się takimi zdjęciami satelitarnymi z okolic Gminy Czarna. Pięknie odznacza się częściowo pokryte lodem Jezioro Solińskie . Podoba Wam się? ;)

12/08/2022

Zdjęcie Lotnicze z 1981 roku. Czarna Górna, Czarna Dolna. Dla porównania zdjęcie lotnicze bliżej aktualne. Dużo się zmieniło? :)

08/02/2022

Miejscowości Polana z lotu ptaka, a raczej z pokładu samolotu. Dwa zdjęcia lotnicze z sierpnia i września 1981 roku. Nie są to zwykłe fotografie , a obrazy, które po przetworzeniu umożliwiały tworzenie i aktualizację np. map topograficznych dla wojska. Cdn... ;)

29/11/2021

BYSTRE. Miejscowość położona we wschodniej części gminy Czarna w bezpośredniej bliskości granicy z Ukrainą. Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy potoku Bystry, który przepływa przez wioskę i charakteryzuje się wartkim nurtem. Początkowo Bystre było częścią Michniowca. Wyodrębnienie miejscowości nastąpiło pod koniec XVI w. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1607 roku. Osada założona została na prawie wołoskim i była częścią królewskich dóbr stołowych podległych Ekonomii Samborskiej, która dzieliła się na krainy. Bystre należało do krainy lipeckiej. Pod zaborem Austro-węgierskim wioska podlegała zarządowi w Łomnej, następnie okupant odsprzedał część dóbr ziemskich kolejno księciu de Artois de Bordeaux hr. Chambort, Robertowi ks. Parmy, następnie S. hr. Wiszniewskiemu. W drugiej połowie XIX w. i w okresie międzywojennym Bystre należało do powiatu Stary Sambor. W 1951 roku z powodu regulacji granicy pomiędzy Polską a Związkiem Radzieckim dawni mieszkańcy Bystrego zostali wysiedleni w głąb Ukrainy w rejon Doniecka oraz do obwodu mikołajewskiego do wioski Żowtniewo. Miejscowość ponownie zasiedlono kierując tu 23 rodziny z Krystynopola, Nowego Dworu i Zabuża w ramach akcji H - T. Ponieważ granica państwowa w rejonie Magury Łomniańskiej wytyczona została w sposób sztuczny, po stronie polskiej znalazła się część terenu wsi Mszaniec, południową część tego obszaru zwanego Zawadką włączono w granice wsi Bystre.
Główna zabudowa wioski rozciągała się wzdłuż potoku Bystry. W 1921 r. wieś liczyła 92 domy , zaś w 1951 r. 94 domy. 90% zabudowań w tym okresie było kryte strzechą. Ludność wsi wg spisów powszechnych liczyła w 1910 r. - 521, w 1921 r. - 469, zaś w 1931 r. - 561 mieszkańców.
Kultura i religia. Pierwsza świątynia obrządku wschodniego powstała w miejscowości Bystre pod koniec XVI w., wzmiankowana była po raz pierwszy w 1607 r. Kolejną zbudowano w 1681 r. i przetrwała ona do końca XIX w. Obecna świątynię - Cerkiew p.w. św. Michała Archanioła wybudowano w latach 1901-1902 na miejscu poprzedniej wg projektu inspirowanego wzorcami huculskimi.
Obok cerkwi znajduje się niewielki cmentarz przy cerkiewny oraz cmentarz wiejski z XIX w. W wiosce powstawało wiele obiektów małej architektury m. in. krzyże przydrożne zlokalizowane w okolicy cerkwi oraz w północnej części wioski. Kaplica kultowa była zlokalizowana na wysokim brzegu potoku Mszanka przy drodze do wsi Mszaniec. Zbudowana z kamienia w 1880 r. Przetrwała do końca lat pięćdziesiątych. Obecnie widoczne są ślady fundamentów.
Przed I wojną światową powstała w Bystrem jednoklasowa szkoła ludowa. Naukę prowadzono w wynajętym budynku. W 1925 r. tutejsza społeczność wybudowała nowy budynek szkolny, który stał w środkowej części wsi, ok. 200 m na wschód od cmentarza. Był drewniany, kryty dachówką i posiadał jedną klasę i mieszkanie dla nauczyciela. Do 1956 r. odbywała się w nim nauka. Później budynek został rozebrany.
Rolnictwo i Przemysł. Wioska od początku istnienia miała charakter rolny.W centralnej części wsi od XVI istniał folwark i dwór będący siedzibą tutejszych kniaziów. W latach 40 stych XX wieku we wsi istniał kołchoz in. F. Dzierżyńskiego. Na przestrzeni wieków we wsi odnotowano 3 młyny wodne z których jeden zasilał tartak wodny. W XIX w. w Bystrem wydobywano na niewielką skalę wosk ziemny ( na południe od cerkwii). Bystre odnotowane było dość wcześnie jako miejsce z licznymi wyciekami ropy. W 1930 r. rozpoczęła tutaj wiercenia firma “Pollon”. W tym czasie produkcja dzienna wynosiła ok. 300 kg ropy z głębokości 515 m. W 1935 r. poszukiwania prowadziła tu spółka “Bystre”. W sumie w latach 1934 - 1939 odwiercono w Bystrem 7 otworów z czego 2 były negatywne. Łącznie produkcja kopalni od początków jej istnienia jest szacowana na ok. 1300 t. Szyby znajdowały się w centralnej części wsi, ok. 400 m na północ od cerkwi, po obu stronach potoku Bystry. W 1998 r. kopalnia została zlikwidowana. Opracowano na podstawie:
STUDIUM HISTORYCZNE
ZAŁĄCZNIK DO STUDIUM
UWARUNKOWAŃ i KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY CZARNA

Mapy z 1852, koniec XIX w. i 1939 opracowania własne. Mapa z naniesionymi nazwami własnymi :1. wg państwowego zasobu, 2. wg. map i danych archiwalnych. Widać spore różnice w nazwach ,które wskazują na konieczność wykonania ostatecznej kwerendy i usystematyzowania.

15/11/2021

Walory przyrodnicze i krajobrazowe Gminy Czarna na jednej mapie. 100% terenu gminy podlega różnym formom ochrony przyrody i krajobrazu.

30/10/2021

Ostatnie kolory jesieni. Satelita sentinel2 - 28 października 2021 r.

24/06/2021

NVDI - Znormalizowany różnicowy wskaźnik wegetacji. NVDI odpowiada za określanie stopnia rozwoju roślinności na danym terenie. Wartości jakie przyjmuje mieszczą się w zakresie -1 do 1. Wartości ujemne ( kolor czerwony) zwykle odpowiadają wodzie, wartości dodatnie określają tereny zurbanizowane (biały kolor) oraz szatę roślinną (kolor zielony). Wskaźnik umożliwia określenie kondycji roślinności z dużą precyzją. Na drugim zobrazowaniu zaprezentowana została barwna mozaika, na której oznaczono granicę Gminy Czarna oraz dla porównania (mocno zurbanizowany) fragment Ukrainy .

30/05/2021

26.05.2021, Gmina Czarna. Obraz stworzony wykorzystując informacje Europejskiej Agencji Kosmicznej, a dokładniej dane z satelity Sentinel- 2a.

09/04/2021

Michniowiec. Wieś położona we wschodniej części Gminy Czarna. Nazwa miejscowości wywodzi się od rodu pierwszych właścicieli – Michniowskich, herbu Sas. Według dokumentacji historycznej datę pierwotnej lokacji można ustalić na 1508 rok. Po pierwszym rozbiorze Polski Michniowiec wszedł w skład dóbr poległych rządowi austrowęgierskiemu, a później został sprzedany austriackiemu możnemu de Artois de Bordeaux hr . Kolejnymi właścicielami wioski byli Robert ks. Parmy, następnie “Towarzystwo dla Przemysłu Drzewnego” w Krakowie i R. Kmenta. W XIX majątek posiadali bracia Rand, następnie J. Eisler. Do początku wojny Michniowiec był uważany za wioskę zamożną, przywiązaną do tradycji. W 1951 roku z powodu regulacji granicy pomiędzy Polską a Związkiem Radzieckim dawni mieszkańcy Michniowca zostali wysiedleni w głąb Ukrainy w rejon Doniecka i do obwodu mikołajewskiego. W ich miejsce teren zasiedlono obywatelami z Krystynopola, Nowego Dworu i Zabuża (w ramach akcji “H - T”).
Lata 30. XX wieku były dla Michniowca szczytowym okresem rozwoju. W tym okresie wieś zamieszkiwało blisko 1100 mieszkańców zasiedlających 187 domostwa. Zaledwie 45 gospodarstw posiadało więcej niż jeden budynek. Większość ludności zamieszkiwała domostwa, gdzie pod jednym dachem znajdowała się izba mieszkalna, komora, sień, stajnia i stodoła. Budynki pierwotnie lokowane były w dolinie potoku Michniowiec, na stokach Ostrego, a największy przysiółek – Michniowczyk znajdował się w okolicy dzisiejszej granicy polsko – ukraińskiej. Większe skupiska domów znajdowały się na polanie Hryniów w rejonie karczmy na grzbiecie Ostrego, oraz w miejscu zwanym Zruby.
Wraz za rozwojem wsi powstało wiele charakterystycznych obiektów małej architektury. Były to między innymi krzyże przydrożne o charakterystycznym dla tych terenów wyglądzie. Do dziś przetrwało kilkanaście obiektów tego typu. Ważnym punktem Michniowca jest Cerkiew p. w. Narodzenia Matki Bożej. Pierwotny budynek powstał w XVI w. Obecna zbudowana została w roku 1863 na miejscu wcześniejszej. Dzwonnica znajduje się na wschód od cerkwi. Obiekt oprócz standardowej funkcji służył jako kostnica dla samobójców. Nieopodal cerkwi znajduje się również XVI wieczny cmentarz. We wiosce istniała również plebania grekokatolicka. Pierwsza powstała na początku XVI w. Ostatnią wybudowano na miejscu poprzedniej w 1908 r. Budynek ten po 1956 r. adaptowano na dom mieszkalny.
Jak w każdej większej wiosce również w Michniowcu mieścił się folwark oraz wójtostwo (siedziba kniaziów) . Pierwotnie folwark należał do rodu osadźców – Michniowskich. Najbardziej prawdopodobna lokalizacją wójtostwa są okolice istniejącego do dziś budynku po szkole podstawowej. W okresie władzy sowieckiej założono tu kołchoz im. Dzierżyńskiego, do którego należało 5 budynków mieszkalnych i 4 stodoły.
W południowo – wschodniej części Michniowca występowały naturalne wycieki ropy naftowej. W XIX w. rozpoczęła się próbna eksploatacja, a w międzywojniu powstała spółka naftowa, która eksploatowała dwa szyby o nazwach : “Korol Danyło” 1 i 2. Szyby znajdowały się nad potokiem Serednie (prawy dopływ Mszanki), który stanowił granicę pomiędzy wsiami Michniowiec i Lipie. Według przekazów ustnych we wsi istniała odkrywkowa kopalnia tzw. wosku ziemnego (ozokerytu) . Do dziś nieopodal drogi w kierunku Bystrego przetrwało prymitywne wyrobisko. W długiej historii Michniowca zachowały się informacje o 3 młynach wodnych. Najstarsza wzmianka o młynie pochodzi z roku 1569, a ostatni młyn mimo starań mieszkańców został rozebrany pod koniec lat 50. XX w.
Szkoła podstawowa w Michniowcu powstała w 1881 roku. Obecny budynek powstał przed I Wojną Światową, był później powiększany. W okresie władzy radzieckiej na cele szkolne przejęto również plebanię greckokatolicką. W ramach ciekawostki warto dodać, że w okresie 1951 - 1956 w obydwu budynkach szkoły stacjonował oddział W*P. Po likwidacji strażnicy obiekt ponownie przekazano na cele oświatowe.
/Opracowane na podstawie Studium Historycznego M.Augustyna oraz map topograficznych / Nazwy własne przedstawione na mapach naniesiono na podstawie opisów oraz opracowań mapowych stąd mogą pojawić się nieścisłości w określonej lokalizacji - zachęcam do kontaktu gdyby ktoś wychwycił błędy.

28/03/2021

Gmina Czarna ma jedną z mniejszych gęstości zaludnienia w Polsce. Przy liczbie mieszkańców 2400 gęstość zaludnienia wynosi zaledwie 13 osób / km2 . Dla porównania Średnia gęstości zaludnienia Polski to około 120 osób/km2, a największe zaludnienie notuje Śląsk – 370 osób/ km2 .
Naturalną konsekwencją stopnia urbanizacji jest rozmieszczenie i koncentracja zabudowań. Na terenie gminy znajduje się około 2000 budynków trwale związanych z gruntem o łącznej powierzchni 22,6 ha. W związku z tym powierzchnia budynków stanowi zaledwie 0,1 % całkowitej powierzchni gminy. W ramach ciekawostki można dodać, że długość ścian wszystkich budynków zsumowana daje ponad 83 km ! Dla porównania długość granic gminy to 89 km.

04/03/2021

Przebieg szlaków komunikacyjnych na terenie gminy Czarna od wieków był determinowany ukształtowaniem terenu i rozmieszczeniem przestrzennym skupisk ludzkich. Jak widać na załączonych grafikach lokalizacja głównych dróg w ciągu ostatnich 150 lat nie uległa dużym zmianom. W drugiej połowie XIX wieku łączna długość dróg wynosiła około 290 km z czego 77 km to szlaki komunikacyjne między miejscowościami, a około 213 km to drogi gospodarcze. Warto zaznaczyć, że drogi łączące wioski były głównie gruntowe, tylko fragmentarycznie utwardzane piaskowcem. Pod koniec XIX wieku wprowadzono w Polsce pierwsze nawierzchnie klinkierowe lub granatowe . Wraz ze wzrostem liczby ludności z czasem rosła liczba dróg. W 1939 r. na obszarze gminy było około 347 km dróg, z czego 101 km to trasy między miejscowościami i aż 246 km dróg gospodarczych. W XX wieku pojawiły się na tym terenie fragmentarycznie drogi utwardzone kostką granitową np \ odcinek Czarna - Rabe. W dalszym ciągu znacząca większość dróg była nieutwardzona. Obecnie na terenie gminy znajduje się około 335 km dróg ( 64 km drogi główne w blisko 100% utwardzone, 269 km drogi gospodarcze). Spadek długości dróg głównych wynika ze znacznego zmniejszenia liczby wiosek na terenie gminy Czarna względem okresu przedwojennego. Z drugiej strony odnotowano wzrost długości i poprawę jakości dróg gospodarczych - znaczny ich odsetek został utwardzony. Wynika to głównie z intensywnej rozbudowy sieci dróg leśnych przez Lasy Państwowe prowadzonej od lat 60-tych i 70-tych do dzisiaj.

14/02/2021

Rabe. Wieś położona w północnej części gminy Czarna. Nazwa wsi bierze swój początek od potoku Rabe, z języka ukraińskiego "riabyj" - rudy, pstry (kolor wody). Kolor wody prawdopodobnie wynikał z zawartości ropy naftowej, której złoża występowały w paśmie Żuków. Proces zasiedlania doliny potoku Rabe rozpoczął się w roku 1420, kiedy to król Władysław Jagiełło nadał rycerzowi Iwanowi Właszynowi pustkę Hoszów w Ziemi Przemyskiej.
Jako pierwszą wydzielono z Hoszowa miejscowość Rabe wzmiankowaną po raz pierwszy w roku 1540. Założono ją na prawie wołoskim. Pierwszymi właścicielami wsi byli Hoszowscy, następnie w XVI w. rodzina Tarłów. Szczyt rozwoju wioski przypadał na lata przedwojenne. W 1931 roku wieś zamieszkiwało około 600 osadników , wieś liczyła wtedy 84 domostwa. Przy granicy Zadwórzem znajdował się dwór (pierwszy powstał w XVI w. patrz zdjęcie). Po przeciwnej stronie drogi istniał jeden z dwóch folwarków dworskich oraz młyn wodny. Do dzisiejszych czasów dzięki staraniom mieszkańców we wsi przetrwała Cerkiew greckokatolicka p.w. św. Mikołaja z 1861 roku oraz cmentarz przy cerkiewny. Istniały dwie lokalizacje plebanii przy cerkiewnych. Pierwsza spłonęła w wyniku najazdu Tatarów w 1672 roku odbudowana przetrwała do 1861 roku. Druga plebania została rozebrana w latach 70 tych XX w. Wartym odnotowania jest także fakt, że we wsi w okresie międzywojennym istniała Czytelnia “Prośwyty” z amatorskim kółkiem teatralnym. W połowie XIX w. funkcjonowała na plebanii szkoła parafialna, a w 1932 roku powstała szkoła powszechna - budynek przetrwał do dziś. W granicach miejscowości Rabe, w paśmie Żuków powstawało kilka próbnych odwiertów w poszukiwaniu ropy naftowej. Wydobycie na większą skalę nigdy się nie rozwinęło. W ramach ciekawostki warto dodać, że w 1769 r. na terenie wsi Rabe w rejonie przysiółka Prysłup przy granicy z Żłobkiem rozegrała się końcowa faza bitwy pod Hoszowem pomiędzy konfederatami barskimi a Rosjanami. Tu właśnie został śmiertelnie ranny dowódca polskiego oddziału Franciszek Pułaski. Opracowano z wykorzystaniem STUDIUM /ZAŁĄCZNIK DO STUDIUM
UWARUNKOWAŃ i KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY CZARNA Maciej Augustyn/
/Fragmenty map katastralnych austro węgierskich z 1852 r./

06/02/2021

Jednostki pomocnicze gminy tzw. sołectwa. Często utożsamiane z obrębami ewidencyjnymi . Na terenie gminy Czarna znajduje się 7 sołectw i aż 17 obrębów ewidencyjnych. Skąd ta spora rozbieżność w ilości? Genezą tego stanu rzeczy jest trudna przeszłość tych terenów. Wiele wiosek systematycznie wyludnianych w wyniku II Wojny Światowej i powojennych wysiedleń całkowicie przestało istnieć, a jedyne co pozostało na mapach to właśnie obręby ewidencyjne. By zachować pewien ład dokumentacyjny te nieistniejące bądź bardzo słabo zaludnione ( Paniszczów, Serednie Małe) sołectwa (obręby) przypisywano do najbliższych dużych miejscowości.
Powierzchnia obrębów ewidencyjnych dla terenu gminy Czarna przedstawia się następująco: Polana (21,2 km2), Tworylne (20,2 km2), Czarna Dolna (19,3 km2), Czarna Górna (18,7 km 2), Paniszczów (18,2 km2), Michniowiec (15,2 km2), Bystre (10,9 km2), Olchowiec (10,8 km2), Lipie (9,7 km2), Serednie Małe (8,3 km2), Rabe (6,3 km2), Sokołowa Wola (6,2 km 2), Rosochate (6,1 km2), Chrewt (4,9 km2), Żłobek (4,6 km2), Wydrne (2,7 km2), Rosolin (1,5km2) . W ramach ciekawostki warto dodać, że na chwilę dodania posta w Polsce mamy blisko 54 tysiące obrębów ewidencyjnych.

31/01/2021

Lesistość na terenie gminy Czarna zmieniała się znacznie na przestrzeni wieków. Wynikało to głównie z działalności człowieka. W drugiej połowie XIX wieku lesistość gminy wynosiła 35,6% co oznacza, że lasy zajmowały około 66km2 terenu gminy. Po ponad półwieczu powierzchnia lasów zmalała do 48 km2 (lesistość 26%). Oznacza to , że okres dwudziestolecia międzywojennego był dla tych terenów okresem największej antropopresji. Intensywny rozwój miejscowości, powiększanie areałów zajętych przez grunty orne i łąki kosztem lasów. Wtedy również najwięcej ludzi zamieszkiwało tereny dzisiejszej gminy Czarna. Dziś lesistość wynosi 69.8% co oznacza że od II Wojny Światowej powierzchnia lasów zwiększyła się ponad 2,5 raza! Przyczyną takiego wzrostu jest znaczne zmniejszenie gęstości zaludnienia gminy spowodowane między innymi powojennymi wysiedleniami oraz migracjami ekonomicznymi ludności. Zmniejszyło się również znaczenie rolnictwa, które przybrało bardziej rozproszoną strukturę. W miejscach nieużytków systematycznie pojawiał się las. Warta odnotowania jest również systematyczna odbudowa drzewostanów prowadzona przez Lasy Państwowe.

22/01/2021

LIDAR – lotniczy skaning laserowy, który umożliwia stworzenie takich ciekawych grafik. Dokładność wysokościowa punktów waha się między 10 – 20 cm w pionie. Gęstość rozmieszczenia punktów pomiarowych 4-6 pkt/m2 dla terenu naszej gminy. Oznacza to, że teren naszej gminy został „zbombardowany” laserem 1 107 720 000 razy! Ponad miliard punktów pomiarowych . Jest to możliwe dzięki ogromnej częstotliwości wystrzeliwania wiązek lasera – kilkadziesiąt do kilku set tysięcy na sekundę.
Pierwsze zobrazowanie robocze przedstawia proces pobierania klastrów - surowych danych w formie zdjęć, kwadratów – widać doskonale ogromną precyzję pomiarów. Drugi obraz to wynik analiz .

18/01/2021

16/01/2021

Rozkład i kształt sieci rzecznej na terenie gminy Czarna determinowany jest urozmaiconą budową geologiczną. Cechą charakterystyczną tej części Bieszczadów jest równoległy układ pasm górskich Otrytu, Ostrego, Żukowa zbudowanych z warstw fliszu karpackiego. Elementem grzbietotwórczym są bardziej odporne na wietrzenie kompleksy skalne z przewagą piaskowców, obniżenia zaś powstały w miejscach występowania mniej odpornych na erozję łupków. W miocenie, w wyniku ruchów tektonicznych orogenezy alpejskiej otwory fliszowe zostały dodatkowo sfałdowane, odkute od podłoża i przesunięte w postaci płaszczowin ku północy.
Teren Gminy znajduje się w obrębie zlewni morza Bałtyckiego (142,58 km2 – 77.1% obszaru gminy) oraz zlewni morza Czarnego (42,26 km 2 – 22,9 % terenu gminy).
Do zlewni morza Bałtyckiego wliczają się głównie 3 większe cieki wodne: Potok Czarny, Potok Głuchy, San. Praktycznie całe zlewisko potoku Czarnego znajduje się na terenie gminy - 71.48 km2 ( zlewisko pokrywa 38,6 % terenu gminy). Potok Czarny ma długość 25.1 km (517,8 km - ze wszystkimi dopływami) co czyni go najdłuższym ciekiem wodnym gminy. Średni roczny przepływ wodny wynosi 1.14 m3/s. Powierzchnia zlewiska potoku Głuchego na terenie gminy Czarna to 17 km 2 (9,2 % powierzchni gminy) co stanowi 40,3 % całego zlewiska. Sieć dopływów tego potoku wynosi 98,3 km. Bezpośrednie zlewisko Sanu to 52,24 km2 (28.3% terenu gminy). Długość wszystkich dopływów wynosi 334,5km. Warto wspomnieć również o zbiorniku Solińskim , którego niewielki fragment (1.86 km2 – 1% terenu gminy) znajduje się na terenie gminy w okolicy miejscowości Chrewt i Olchowiec.
Zlewisko morza Czarnego to dwa rejony. Dolina miejscowości Rabe - 6,35 km2 (3,4 % powierzchni gminy) oraz dolina potoku Mszanka – powierzchnia 35,91 km2 (19,5 % pow. gminy). Długości dopływów obydwu rejonów wynoszą kolejno: 63,1 km i 266,8 km.
Na stokach górskich wypływają liczne źródła zasilające potoki. Liczba źródeł waha się od kilku do kilkudziesięciu na km 2, ich wydajność jest mocno zróżnicowana, lecz z reguły nie przekracza 1 litra/ s.
Wody podziemne i źródła stanowią podstawę zaopatrzenia lokalnej ludności w wodę. Wody znajdują się w tzw. Paleogeńskim poziomie wodonośnym charakterystycznym dla utworów fliszowych. Użytkową, tudzież wodonośną warstwę stanowią spękane, grubo i średnio ławicowe piaskowce z wkładkami łupków ilasto – marglistych zalegających na głębokościach 40 – 80 m. Wydajność danego źródła zależna jest od poziomu spękania stref piaskowca. Średnia wydajność źródeł głębinowych wynosi 2 - 5 m3/h. Najwyższą wydajność 14m3/h osiągnęło źródło w miejscowości Lipie.
Na terenie Gminy Czarna udokumentowano również występowanie wód mineralnych towarzyszących złożom ropy naftowej. Wyróżnia się 3 typy wód mineralnych. Wody z przewagą jonów wodorowęglanowych zalegające na głębokości 130 m. Wody wodorowęglanowe z domieszką jonów chlorkowych . Trzeci typ to wody wodorowęglanowo – chlorkowe z domieszką jodu. W odwiercie nr 5 kopalni „Czarna” udokumentowano 0.15% wodę wodorowęglanowo –sodową, fluorową, siarczkową o właściwościach leczniczych. Pierwszy odwiert wykonany przed wojną został pogłębiony w latach 1953, 1958 i osiągnął wydajność 0.125 m3/h przy głębokości odwiertu 244, 8m.
CIEKAWOSTKI
Gmina Czarna ma powierzchnię 184,84 km2. Obwód po granicach gminy to 89,4 km. Rozciągłość południkowa 21,5 km i równoleżnikowa - 17 km. Łączna długość całej sieci rzecznej to 1280,5 km. Na terenie gminy istnieje 116 sztucznych zbiorników wodnych o łącznej powierzchni 8,4 ha i długości lini brzegowej 11,2 km. Zakładając średnią głębokość na 1m można szacować, że w sposób sztuczny zmagazynowana została woda o łącznej objętości 83 529 m3 . Przyjmując średni przepływ na potoku Czarnym na 0.3m3/s można przyjąć, że zmagazynowana w stawach woda mogła by zasilać największy potok gminy przez 3 doby i 5 godzin.
Oszacowanie ogólnego odpływu wód z terenu gminy jest dość problematyczne z uwagi na bardzo różnorodną budowę geologiczną terenu i mały zbiór dostępnych danych. Analizę przeprowadzono w okresie najstabilniejszej pogody w zasadzie bez opadów na przestrzeni 1,5 miesiąca. Punkt kulminacyjny pomiarów przypadł na dni między 1, a 15 października 2019 r. Wykorzystane dane ze stacji pomiarowych na potokach Czarnym, Solince, Wetlince dały podobne wyniki w kwestii zależności: powierzchnia zlewni / przepływ wód. W związku z powyższym można było przyjąć w przybliżeniu, że zlewisko potoku Czarnego generuje przepływ wody na poziomie 0,36m2/s (stan na 15.10.2019 r.), a cała gmina w rzeczonym , stosunkowo suchym przedziale czasowym generuje około 0,6m3/s (2160m3/h) czyli 600l/s wody. Przy ujściu Sanu do Wisły średni przepływ wynosił 40m3/s stąd można wnioskować, że 0,9% wody największej rzeki Podkarpacia pochodzi z potoku Czarnego . Przy ujściu Wisły do morza Bałtyckiego będzie to 0.09%. By to zobrazować wato posłużyć się przykładem. Na 1000 l wody w Wiśle przy ujściu do Bałtyku 0,9 l to woda z Potoku Czarnego. Zlewiska Morza Czarnego na terenie gminy generują 0,13m3/s odpływu wód co stanowi zaledwie 0.035% wody uchodzącej z rzeką Dniestr do morza Czarnego. Na terenie gminy znajduje się zaledwie 0,06 % (42,26 km2) całkowitego zlewiska Dniestru.

13/01/2021

13/01/2021