Engelyokakılçok

23/02/2021

21/02/2021

Engeller aşılmak içindir 🥰🥰🤲

17/02/2021

NE GÜZEL ÖĞRETMENSİN SEN
“Üzmüşler çocuğu, diğer çocuklar. "Senin baban çöpçü, sen de p*s kokuyorsun” demişler. Vicdan duygusu tam gelişmemiştir okul öncesi çocuklarında. Zaman zaman böyle acımasız olabilirler. Kırmışlar yavrucağın kalbini.
Konuştum babayla. Çok üzüldü, çocuğunun üzülmesine. Dağ gibi adam gözyaşlarını ilk kez ayırdı gözlerinden belki de. “Üzülmek yetmez dedim, bir planım var. Dahil olur musun?” Kabul etti seve seve.
“Pis ülke” oyunu oynattım çocuklara bir gün. Türetilmiş (uydurma) bir oyun. Ne bulduysak attık yerlere. Bu arada “kötü koku spreyi” sıktık sınıfa, çocuklar görmeden tabi. Birazdan sınıf dayanılmaz bir kokuya karıştı. Dedim niye böyle oldu? Dediler öğretmenim çöplerden, p*slikten. Durun dedim, bakın kapıya, biri gelecek, kurtaracak bizi bu p*slikten, kokudan, büyüleniyor sanki. Bak bak bitiremiyorlar. 1.90 boy. Heybetli mi heybetli çöpçümüz.
Başlıyor hemen temizliğe. Bende pencereleri açıyorum hemen. Temiz hava nüfuz edince etkisini kaybediyor kötü koku spreyi. Yardımcı öğretmenimiz de yasemin kokulu oda spreyini sıkıyor birkaç fıs. Çocukların gözü bizi görmüyor zaten. Ama içlerine doluyor mis gibi çiçek kokusu.
Sonra yarım ay düzeninde oturuyoruz çöpçünün karşısına. Konuşuyor prova ettiğimiz gibi. “Çöpçüyüm ben” diyor. “Siz sabahları uyurken daha, ya da gece yarısı mahallenizin çöplerini topluyorum. Arkadaşlarım da var. Onlar da topluyor. Çöpler toplanmasa sokaklardan, her yer bugün sınıfınızın koktuğu gibi kokar. Çöpçülük zordur çocuklar. Çok zor iştir.” Anlatıyor uzatmadan. Kısa, öz, keskin. Anlattıkça daha da büyüyor adam.
Nasıl dinliyorlar anlatamam. Gözlerini hiç ayırmadan. Hele oğlu. Gurur duyuyor babasıyla ve her sözünde hayran oluyor ona. O bakışa ömür verilir inanın bana.
Sonra fotoğraf çektiriyoruz hepimiz kahramanımızla. Alkışlarla ve aşkla uğurluyoruz çöpçümüzü. Bir baba, bir oğul. Tedavi edilmiş iki yürek. İşimiz bu. Yüreğe dokunmak. Hanımlar, beyler! Bir çocuğun alın teriyle para kazanan babasının mesleğinden utanmasına dayanamam. Dayanırsam, öğretmen olamam.
Ertesi sabah soruyor birkaç veli. “Bizim çocuk akşamdan beri büyüyünce çöpçü olacağım diyor. Siz ne öğretiyorsunuz bu çocuklara Allah aşkına?”
Gülümseyerek cevap veriyorum, “İnsan olmayı öğretiyoruz.”

"profesyoneller ve iz bırakanlar"

09/02/2021

Hastalıklar sevgisizlikten,
Şifâ ise sevgiden gelir...💙

09/02/2021

Mutlaka izlemelisin !!
Kimseyi sadece görünüşüne göre yargılama ..

09/02/2021

Yıllar önce İNSANMIŞIZ

1963 yılının bir sonbahar günü… Varan Turizm'in o zaman Ankara'da bulunan Küçük Tiyatro’nun hemen bitişiğindeki terminalinden İstanbul otobüsü hareket etmek üzere. Terminalde bir hareketlilik var.

14-15 yaşlarında, Çocuğunun elinden tutmuş bir baba, otobüse yaklaşarak kaptan şoföre:"Oğlum Galatasaray Lisesi’ne gidiyor, yatılı okuyacak. Onu yalnız gönderiyorum, İstanbul’da güvenilir bir taksiye bindirip okuluna yollar mısın?” diyip ekliyor: “Valizini de unutmasın."

Kaptanın cevabı "Elbette siz hiç merak etmeyin," oluyor. Endişeli baba, nemli gözlerle, hareket eden otobüsün arkasından el sallıyor.

İki gün sonra baba, telaşlı bakışlar ve heyecanlı adımlarla terminale geliyor. "Oğlumu Taksim'den Galatasaray Lisesi'ne götüren şahsın kim olduğunu öğrenmek istiyorum," diyor.

İstanbul terminalimizi arayıp soruyoruz; fakat ilginçtir ki arkadaşlarımız bize bu şahsın kim olduğunu söylemek istemiyorlar.

Babanın telefon numarasını alıp ona sonucu bildireceğimizi söylediğimizde ise daha fazla dayanamayan baba gözyaşları içinde anlatmaya başlıyor.

"Yahu kardeşim, o kişi kimse, oğlumla beraber idareye gitmiş. Kayıt işlemlerini tek tek tamamlatmış. Bavulunu taşımış, teslim edilen eşyaları almış. Sonra yatakhanede onun çarşafını sermiş, nevresimini takmış, dolabını yerleştirmiş." Baba hıçkırarak anlatmaya devam ediyor.

"Ben ya da annesi gitseydik biz de aynısını yapardık," diyor. Derin bir “oh” çekiyoruz. Oysa ki hiç de alışık olmadığımız bir şikâyet dinleyeceğiz korkusunu yaşıyorduk…

Bu kez daha ısrarlı bir biçimde çocuğu okula götüren şahsın kim olduğunu öğrenmeye çalışıyoruz. Epey uğraştan sonra da hayretle öğreniyoruz kim olduğunu.

Çocuğu Galatasaray Lisesi'ne götüren şahıs Nevzat Hüseyin Pekuysal… Şirketin sahibi.

Yıllar sonra kendisine "Nevzat Bey, bu olayı anımsıyor musunuz?" diye sorduğumuzda, gözleri doluyor ve insanın içine işleyen bakışlarını üzerimizde gezdiriyor.
"O baba bana dünyadaki en değerli şeyini, oğlunu emanet etmiş. Ben bu emaneti başkasına nasıl emanet edebilirdim ki?" diyor.

29/01/2021

Hayatımı 100 Liraya Eskiciye Satmışlar

Adana'da, geçen ay akülü tekerlekli sandalyesi motosikletli üç kişi tarafından çalınan bedensel engelli Murat Karakuş, 'Hırsızlar yakalandı ama sandalyemi satmışlar. Benim hayatım bu kadar ucuz mu? Benim hayatımı 100 liraya eskiciye satmışlar' diye konuştu.

29/01/2021

Antalya'da 6,5 aylık dünyaya gelip, 13 günlükken sol bacağı kesilen 6 yaşındaki kızı Özge’nin yürüyebilmesi için evinin tavanına 150 TL'ye maliyetle kurduğu düzenekle kızına yürümeyi öğreten alüminyum doğrama ustası baba Ali İhsan Yıldırım, bu sefer kızının koşabilmesi için protez parçalarını birleştirip koşma protezi geliştirdi. Protezi kızının bacağına takıp ilk testleri yapan Yıldırım, “Yürümeyi nasıl öğrettiysem, koşmayı da öğreteceğim” dedi.

Yılın babası sen olmalısın🙏🙏💖💖

25/01/2021

“Hayatını değiştirmek mi istiyorsun? Öyleyse doğan güneşi gördüğün her sabahın hayatını değiştirebileceğin bir gün olduğunu unutma…”

25/01/2021

Şanlıurfa'da bulunan Harran Üniversitesi, geliştirdiği çok sayıda yazılımla engelli öğrencilerin eğitimlerine devam edebilmesine olanak sağlıyor.


https://t.co/WdEfF30pRu https://t.co/EkX2QSi8cg

Şanlıurfa'da bulunan Harran Üniversitesi, geliştirdiği çok sayıda yazılımla engelli öğrencilerin eğitimlerine devam edebilmesine olanak sağlıyor.