Kalopanayiotis Cottage

Home
Cyprus
Kalopanagiotis
Kalopanayiotis Cottage

Απολαύστε τον Καλοπαναγιώτη σε αυτό το γνήσιο και ανακαινισμένο εξοχικό σπίτι με μια υπέροχη θέα των βουνών. Καιρός για βουνό ! Free wifi. Fully equipped.
(6)

Holiday Rental in Kalopanagiotis Village.

26/11/2023

Χριστουγεννιάτικο Χωριό Καλοπαναγιώτης 2023-2024

https://youtu.be/jd2P-ntEpzs ΚΥΠΕ

21/10/2023

Ο 6 νερόμυλοι του Καλοπαναγιώτη

Στον Καλοπαναγιώτη λειτουργούσαν κατά καιρούς έξι νερόμυλοι, από τους οποίους οι πέντε ήταν εντός του χωριού και ο ένας κοντά στα διοικητικά όρια με τη Λεύκα.

Η έρευνα αυτή για τους νερόμυλους έχει γίνει από τους Γιάννη Κυπρή, Κώστα Οικονομίδη και Χρήστο Δημητρακόπουλο και έχει εκδοθεί στο βιβλίο τους “Οι νερόμυλοι της Κύπρου” του 2022 από τις εκδόσεις Εν Τύποις. Φωτογραφίες: Ξένια Παυλίδου και Λούης Κούτας.

Ο μύλος του Κύκκου , στη νότια άκρη του χωριού ο αρχαιότερος από τους πέντε κτίστηκε κατά το τέλος της Βυζαντινής περιόδου ή κατά τις αρχές της Φραγκοκρατίας και ανήκε στο μοναστήρι του Κύκκου , το οποίο τον πούλησε γύρω στο 1937 στον Μαρκαντώνη Μαρκαντωνίδη . Έπαυσε να λειτουργεί το 1953, ενώ το 1997 αγοράστηκε από την κοινότητα Καλοπαναγιώτη. Έχει κηρυχθεί ως Μνημείο Λαϊκής Αρχιτεκτονικής και έτυχε επιδιόρθωσης κατά το 2002-2003 Η κατασκευή που σώζεται σήμερα πρέπει να ήταν μεταγενέστερη, ίσως επί Τουρκοκρατίας, ενώ είναι ευδιάκριτατα υπολείμματα του παλαιότερου μύλου.

Στο αρχείο της μονής Κύκκου επί Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με τη μελέτη Σ.Περδίκη , βρίσκουμε κάποιες αναφορές για τον μύλο αυτό , το 1819 και το 1824. Σε λυτό έγγραφο του Αρχείου αναφέρεται επίσης ότι «ο πρώην μυλωνάς Χατζηγεώργης από τον Μουτουλλά , πικραμένος μάλλον γιατί δεν του ανανέωσε το μοναστήρι την ενοικίαση του μύλου , παρενοχλούσε, εμποδίζοντας την απρόσκοπτη ροή νερού, το αυλάκι του μύλου. Τελικά με γραπτή δήλωσή του στα 1839, η οποία δίδεται στον έξαρχο της μονής , δηλώνει ότι θα τερματίσει τις πιο πάνω παρενοχλήσεις. Ο μύλος του Κύκκου καταγράφεται και στην απογραφή του 1832-1833 με αξία 1200 γρόσια.

Διαβάζουμε για τον μύλο από την ιστοσελίδα του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλοπαναγιώτη για τον μύλο αυτό από την επίσημη ιστοσελίδα του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλοπαναγιώτη:
« Ο Νερόμυλος του Κύκκου έχει κηρυχθεί σε αρχαίο μνημείο και έχει αποκατασταθεί από το Τμήμα Αρχαιοτήτων . Είναι ένα από τα αξιολογότερα μνημεία του Καλοπαναγιώτη και πόλος έλξης πολλών επισκεπτών , βρίσκεται ένα χιλιόμετρο περίπου, νοτιότερα του Μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή σ' ένα καταπράσινο περιβάλλον.

Ακολουθώντας την κυκλική διαδρομή που ξεκινά από την οδό Αγίου Ιωάννη Λαμπαδιστή ή το Ενετικό Γεφύρι, θα φτάσετε στο νερόμυλο που βρίσκεται στο μέσο περίπου της διαδρομής.
Εκεί θα ξεκουραστείτε και θα θυμηθείτε τρόπους ζωής μιας άλλης εποχής, τότε που οι μυλόπετρες ένωναν το τραγούδι τους με τον ήχο του νερού πουκυλούσε στο ποτάμι, πότε άγριο και ορμητικό, πότε ήσυχο και κελαρυστό . Μνημείο επιβλητικό αποτελεί σημαντικό δείγμα της προβιομηχανικής τεχνολογίας στην Κύπρο .

Ο Μύλος του Κύκκου ανήκε στο Μοναστήρι του Κύκκου. Σώζεται ολόκληρο το σύμπλεγμα των κτηρίων που το αποτελούν . Πάνω από την ψηλή καμάρα περνά το αυλάκι που έφερνε το νερό
στον ψηλό πύργο τον « ανάολο » από όπου έπεφτε με δύναμη στο χαμηλότερο σημείο του μύλου σε καμαροσκέπαστο χώρο.

Το σπίτι με τις βαριές μυλόπετρες (γαλλικής κατασκευής), τους άξονες και τους πάγκους, βρίσκεται μπροστά από την αψίδα σε χαμηλότερο επίπεδο. Πάνω από το κλειδί της καμάρας του μύλου στη νότια πλευρά , υπάρχει τετράγωνη ασπρόπετρα με σταυρό, επιγραφή και ανάγλυφο προσωπείο πιθανότατα αποτρεπτικό του κακού. Για χρόνια ο Κώστας Χατζηχαραλάμπους , ο μυλωνάς, έκρυβε την πλάκα μ' ένα χόρτο για να την προστατέψει από τα παιδιά . Δίπλα από το σπίτι με τις μυλόπετρες , προς νότο , βρίσκεται ένα διώροφο σπιτάκι όπου όσοι έρχονταν από μακριά , πέζευαν για να ξεκουραστούν και να ποτίσουν τα μουλάρια και τα γαϊδούρια τους περιμένοντας τη σειρά τους για να αλέσουν το σιτάρι ή το κριθάρι.

Ο Νερόμυλος αυτός για χρόνια εξυπηρετούσε το Μοναστήρι του Κύκκκου, τους κατοίκους του Καλοπαναγιώτη, του Μουτουλλά , του Οίκου , των Γερακιών και άλλων χωριών . Στο τέλος του 19ου, αρχές του 20ού αιώνα το μοναστήρι του Κύκκου ενοικίασε το μύλο σε κάποιον Χατζηνικόλα από τον Μουτουλλά που για τρία χρόνια ήταν κελλάρης στο Μοναστήρι .

Αργότερα πέρασε στον Χατζηχαραλάμπους και στον γιό του Κώστα. Σύμφωνα με μαρτυρία του Κώστα Χατζηχαραλάμπους τον νοίκιαζαν για £5 έως £7 το 1924 και μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έφτασε το ενοίκιο στις £ 32 το χρόνο . Ήταν ένας από τους καλύτερους μύλους της Κύπρου. Άλεθε 18 « κιλά» σιτάρι την ώρα ( 1 “ κιλό” ή 2 αμπούστες ισοδυναμούσαν με 20 οκάδες η 25 κιλά). Για 80 οκάδες σιτάρι πλήρωνες 6 γρόσια . Το μεροκάματο τότε ήταν 4-6 γρόσια .

Γύρω στα 1937 το Μοναστήρι του Κύκκου πούλησε το μύλο με τα γύρω χωράφια προς €700 στον Μαρκαντώνη Μαρκαντωνίδη από τον Καλοπαναγιώτη τον γνωστό Αυστραλέζο που πλήρωνε για 10 συνεχή χρόνια για να ξοφλήσει.

Το 1953 ο τελευταίος νερόμυλος του Καλοπαναγιώτη ο «Μύλος του Κύκκου» σταμάτησε να λειτουργεί.

Σημ.: Οι περισσότερες πληροφορίες λήφθηκαν από συνέντευξη του Κλείτου Ιωαννίδη με τον Κώστα Χατζηχαραλάμπους.

Ο μύλος του Μαυρουδή, βρίσκεται μέσα στο χωριό (37/14 24V05 τεμ. 567) , του οποίου δεν σώζονται οποιαδήποτε ερείπια. Ο Μαυρουδής , ασκούσε επίσης το επάγγελμα του ψωμά, ενώ άλλες πληροφορίες τον φέρουν να είχε και ελαιοτριβείο. Πάντως στα τοπογραφικά του κτηματολογίου αναφέρεται ως νερόμυλος.

Ο μύλος του Χατζηχάμπου .Βρισκόταν στην ανατολική όχθη του ποταμού , απέναντι από το χωριό , στην τοποθεσία «Χατζηπαύλου » ( 37/ I4 24V04 τεμ . 452) . Λειτουργούσε μέχρι το 1950, οπότε μέρος του παρασύρθηκε από τον υπερχειλίσαντα ποταμό κατά την πρωτοφανή πλημμύρα στις 21/06/1950.

Ο μύλος του Χατζή ή του Σάββα. Ήταν κτισμένος βορειότερα του μύλου του Χατζηχάμπου στη δυτική όχθη του ποταμού (37/ I4 24V06 τεμ. 308), απέναντι από το χωριό Οίκος. Διέκοψε τη λειτουργία του πριν από το 1950.

Ο μύλος του Άη Μάμα βρισκόταν πλησίον των διοικητικών συνόρων του Καλοπαναγιώτη με τη Λεύκα, στην τοποθεσία Ακολιού όπου υπήρχε μικρός οικισμός (28/34 Ε2 τεμ . 121 ), Λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του 1920 και καταγράφεται από τον Kitchener.

Στα νότια του Καλοπαναγιώτη, κοντά στη θέση που υπάρχει σήμερα το φράγμα του Καλοπαναγιώτη, υπήρχε οικισμός με το όνομα Κάτω Μύλος (37/14 10WI τεμ. 90), δίπλα από το γεφύρι που διασταυρώνει τον ποταμό της Μαραθάσας. Ο οικισμός αυτός δεν υπάρχει σήμερα και αναφέρεται ότι οι κάτοικοί του μεταφέρθηκαν στο χωριό Οίκος. Το όνομα όμως παραπέμπει σε ύπαρξη μύλου εκεί, αν και δεν σώζονται οποιαδήποτε ερείπια.

Στην καταγραφή των Οθωμανών το 1572, σημειώνεται ένας νερόμυλος στον Τρουλλινό (παλιός οικισμός που καταστράφηκε), αξίας 900 άσπρων, και ένας στον Καλοπαναγιώτη , αξίας 200 άσπρων. Δεν έχουμε πληροφορίες για ύπαρξη στον Τρουλλινό νερόμυλου τόσης μεγάλης αξίας (ήταν ανάλογη με την απόδοσή του και τον χρόνο λειτουργίας του) , δεν αποκλείεται όμως να πρόκειται μικρός για αυτόν του Κύκκου που είναι ο πιο κοντινός στον Τρουλλινό , όπως είδαμε πιο πάνω , κτίστηκε πάνω σε ερείπια παλαιότερου μύλου .

Σήμερα σώζονται τα τοπωνύμια « Τρουλλινός » (37/19) και « Αργάκιν του Τρουλλινού » (37/18 ) . Σε ότι αφορά τον νερόμυλο στον Καλοπαναγιώτη, μάλλον πρόκειται για τον μύλο του Άη Γιάννη που πρέπει να ήταν ο πιο παλιός .

Στην απογραφή του 1832/33 , πέραν των νερόμυλων του Κύκκου και του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή , καταγράφηκε στον Καλοπαναγιώτη και ένας «χειμωνιάτικος μύλος αξίας 350 γροσιών ο οποίος ανήκε στις κόρες του παπά Φυλακτή».

Γιάννη Κυπρής, Κώστας Οικονομίδης, Χρήστος Δημητρακόπουλος
Βιβλίο “Οι νερόμυλοι της Κύπρου”
Έτος έκδοσης: 2022
Εκδόσεις Εν Τύποις.

Φωτογραφίες: Ξένια Παυλίδου και Λούης Κούτας.

Όλα τα δικαιώματα παραμένουν με τους συγγραφείς των κειμένων και τους φωτογράφους των εικόνων.

04/12/2022

Οινοποιείο Λαμπαδιστής

Στο τέλος του άρθρου στοιχεία επικοινωνίας Οινοποιείου.

Ο Καλοπαναγιώτης ήταν πάντα ένα χωριό συνδεδεμένο με αμπέλια και σταφύλια. Τα σταφύλια καταναλώνονταν ως φρούτα καθώς και τα παράγωγα τους όπως ο σουσούκκος ο παλούζες, σταφίδες, κρασί και ζιβανία.

Συνήθως τα περισσότερα σπίτια διέθεταν το δικό τους πατητήρι για παραγωγή μούστου από τα σταφύλια το οποίο είναι η πρώτη ύλη για όλα τα παράγωγα.

Ο Καλοπαναγιώτης επιτέλους απόκτησε το δικό του οινοποιείο. Ένα κομψοτέχνημα που σχεδιάστηκε από το γραφείο Αρχιτεκτόνων Ηρακλή Παπαχρίστου. Είναι 4700 τετραγωνικά μέτρα καταπληκτικής αρχιτεκτονικής και δίκαια βραβευμένο με το Α’ Αξιόλογο Αρχιτεκτονικό Έργο στα Κρατικά προγράμματα Αρχιτεκτονικής 2022.

Με κόστος 7 εκατομμυρίων ευρώ, το οινοποιείο Λαμπαδιστής ταιριάζει απόλυτα στη φύση που το περιβάλλει σε ένα εκπληκτικό επίτευγμα μοντέρνου σχεδιασμού και αρμονίας με τη φύση.

Είναι ένα μεγάλο αρχιτεκτόνημα χτισμένο στη νότια πλευρά του βουνού με θέα το χωριό.

Ο αρχιτέκτονας έδωσε στο οινοποιείο μια μοντέρνα όψη τριών «κυλίνδρων» σκυροδέματος πάνω στα οποία αιωρείται το κτίριο.

Αυτοί οι 3 κύλινδροι ερμηνεύτηκαν ως οι τρεις φάσεις της παραγωγής κρασιού, οινοποίησης, παλαίωσης και φύλαξης του κρασιού.

Το εσωτερικό είναι ένα πολύ πιο ζεστό και πιο περίπλοκο γεγονός από τον εξωσκελετό. Η τεράστια οροφή, που ορίζεται από ισχυρές γεωμετρίες που περιστρέφονται γύρω από τα τρία βασικά τύμπανα (όπου στεγάζονται τα στάδια της παραγωγής κρασιού) σε ανακυκλωμένη ξυλεία, είναι από την τεράστια δασική πυρκαγιά που έπληξε το νησί μας πριν από αρκετά χρόνια.

Το περίτεχνο αλλά απλό κιγκλίδωμα και το σκίαστρο προέρχονται από την λιθοδομή που χρησιμοποιείται παραδοσιακά στο χωριό. Οι σφήνες πλακιδίων που χρησιμοποιούνται ανάμεσα στις πέτρες από γρανίτη έχουν μια ανοιχτή γεωμετρία που επιτρέπει την ανάπτυξη ενός σχεδίου πλέξης που τοποθετείται μέσα σε ένα ανοιχτό μεταλλικό πλαίσιο.

Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν ευθυγραμμιστεί, κατά μήκος ενός γραμμικού μονοπατιού που οδηγεί από την πλαγιά του βουνού στην ίδια την καρδιά της διαδικασίας. Ένας ανοιχτός χώρος στενεύει σε μια γέφυρα που κρέμεται πάνω από ένα μεγάλο κενό, πριν στρίψει απότομα για να βρεθεί μέσα στο κτίριο.

Πηγή : archdaily. com και architecture. org. cy

Φωτογραφίες: Hufton+Crow

Τηλέφωνο επικοινωνίας Οινοποιείου Λαμπαδιστή: 22008500

27/03/2022

Μέσα από τα μάτια ενός Ελλαδίτη: Καλοπαναγιώτης: Η Αράχωβα της Κύπρου
Παναγιώτης Σαββίδης travel .gr

Ταξιδέψαμε στην Κύπρο και στις πλαγιές του Τροόδους, για να γνωρίσουμε ένα χωριό που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του

Σχεδόν 1.45’ διαρκεί η πτήση προς Λάρνακα, από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» των Αθηνών, και άλλη τόση ώρα χρειάζεται για να ανηφορίσουμε οδικώς στις βόρειες πλαγιές της οροσειράς του Τροόδους για να φτάσουμε στον γραφικό Καλοπαναγιώτη. Ένα μικρό χωριό, που τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε κορυφαίο ορεινό προορισμό στην Κύπρο. Ναι εκτός από το κλασικό τρίπτυχο : ήλιος, θάλασσα, παραλίες, το νησί διαθέτει πανέμορφους εναλλακτικούς προορισμούς, για μοναδικές στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης αλλά και δραστηριότητες στην πλούσια φύση.

Ο Καλοπαναγιώτης είναι από τα χωριά εκείνα που κατάφεραν -κυριολεκτικά- να ξαναγεννηθούν από την «τέφρα» τους, λόγω της αγάπης και του πάθους κάποιων ανθρώπων του, να κρατήσουν ζωντανό τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Η εικόνα παρακμής και εγκατάλειψης που επικρατούσε πριν το 2000 στο χωριό, δεν θυμίζει σε τίποτα τη σημερινή όψη του, που παραπέμπει σε πολυτελές ορεινό θέρετρο, πετυχαίνοντας να «δέσει» αρμονικά την παράδοση με τις σημερινές ανέσεις και ευκολίες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που το αποκαλούν μάλιστα και «Αράχωβα» της Κύπρου.

Η αναβίωση και η μεταμόρφωση του Καλοπαναγιώτη τα τελευταία 20 χρόνια, οφείλεται στην αγάπη, στο πάθος και στην διορατικότητα του δραστήριου επιχειρηματία Γιαννάκη Παπαδούρη, γέννημα θρέμμα του χωριού, που αν έζησε, εργάστηκε και απέκτησε περιουσία στο Ντουμπάι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, δεν λησμόνησε την ιδιαίτερη πατρίδα του. Επέστρεψε το 2001 ως κοινοτάρχης στον Καλοπαναγιώτη, χρηματοδότησε δεκάδες μελέτες, εξασφαλίζοντας στη συνέχεια από κρατικούς και ευρωπαϊκούς πόρους περισσότερα από 10 εκ. ευρώ, που άλλαξαν άρδην την εικόνα στο χωριό. Ακολούθησαν ιδιωτικές επενδύσεις, όπως το πεντάστερο συγκρότημα «Casale Panayiotis» από τον ίδιο, και πολλά μικρά ξενοδοχεία και ξενώνες, καθώς εστιατόρια και καφέ, που έχουν καταστήσει τον χωριό κορυφαίο ορεινό προορισμό. Τα όσα πέτυχε ο Καλοπαναγιώτης, αποτελεί κλασικό παράδειγμα στην Κύπρο για την εφαρμογή ανάλογων ολοκληρωμένων προγραμμάτων και σε άλλα ορεινά χωριά του νησιού.

Ομολογώ πως αυτή η αναβίωση του γραφικού χωριού, μας κίνησε το ενδιαφέρον να ταξιδέψουμς έως εκεί, να περπατήσουμε στα στενά δρομάκια του και να γνωρίσουμε το μικρό χωριό και τους φιλόξενους ανθρώπους του. Αν σε αυτό προσθέσουμε πως γύρω από το χωριό εκτείνεται ένα από τα μεγαλύτερα οργανωμένα δίκτυα πεζοπορικών και ποδηλατικών διαδρομών στο Τρόοδος, δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη για μία σύντομη απόδραση στην Κύπρο που και στην «καρδιά» του χειμώνα παραμένει πανέμορφη.

Ο Καλοπαναγιώτης βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές της οροσειράς του Τροόδους, στην απαρχή της κοιλάδας της Μαραθάσας που φημίζεται για τα αμπέλια και το κρασί της, καθώς και για τα βυζαντινά μοναστήρια που περιλαμβάνονται στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Ο πληθυσμός αριθμεί λιγότερους από 300 κατοίκους και απέχει 72 χλμ (1 ω 14 λεπτ.) από την Λευκωσία και 63 χλμ (1 ω 22 λεπτ.) από την Λεμεσό.

Το χωριό οφείλει την ονομασία του στον πρώτο κάτοικό του, ονόματι Παναγιώτης που έκτισε ένα σπίτι κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, που τιμάται ιδιαίτερα στην περιοχή. Οι Φράγκοι αποκαλούσαν το χωριό «Casale Panayiotis» (το σπίτι του Παναγιώτη) που στη συνέχεια έγινε «Καζαλοπαναγιώτης» για να καταλήξει στο σημερινό Καλαπαναγιώτης.

Η πρώτη όψη πραγματικά μας εντυπωσίασε, με την πανοραμική θέα και τις γειτονιές του χωριού να μοιάζουν «γαντζωμένες» στην απότομη πλαγιά της κοιλάδας της Μαραθάσας, στο βάθος της οποίας ρέει ο ποταμός Σέτραχος. Στα νερά του οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας βάπτισαν Χριστιανό τον Άγιο Ηρακλείδιο που πρωτοστάτησε στη συνέχεια στην εξάπλωση και εδραίωση του Χριστιανισμού στο νησί.

Οι γειτονιές με τα ισόγεια και διώροφα σπίτια, κτισμένα με την χαρακτηριστική παραδοσιακή αρχιτεκτονική των ορεινών περιοχών της Κύπρου, επικοινωνούν μεταξύ τους με λιθόστρωτες κλίμακες και στενά καλντερίμια. Τα δύο επίπεδα του χωριού, επικοινωνούν με έναν υπερσύγχρονο ανελκυστήρα με γυάλινο θάλαμο, μοναδικός του είδους στην Κύπρο, από τον οποίον η θέα προς την απέναντι πλευρά προκαλεί αίσθηση. Τα τελευταία χρόνια, πολλές από τις παλιές κατοικίες, έχουν μετατραπεί σε μπουτίκ ξενοδοχεία και αγροτουριστικά καταλύματα, προσφέροντας στους επισκέπτες ζεστή φιλοξενία σε χαλαρούς ρυθμούς, ενώ οι γραφικές ταβέρνες ικανοποιούν κάθε γευστική απαίτηση.

Περπατώντας στα σοκάκια και στις γειτονιές του χωριού, που ανακαινίστηκαν εκ βάθρων τα τελευταία χρόνια με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση και στο ύφος του οικισμού, θαρρείς πως ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο και σε μια εποχή που έχει περάσει. Δεν είναι τυχαίο, πως ο Καλοπαναγιώτης βραβεύτηκε το 2011 ως «Ευρωπαϊκός Προορισμός Αριστείας».

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι ντόπιοι και ξένοι επιλέγουν το χωριό για ξεκούραση, αλλά και ως αφετηρία για χειμερινά σπορ στο κοντινό χιονοδρομικό κέντρο του Τροόδους, απέχει 19 χλμ (32 λεπτ.) ή για εναλλακτικές δραστηριότητες στην πλούσια φύση, όπως πεζοπορία, ποδηλασία σε οργανωμένες διαδρομές ή βόλτες με τετράτροχες μηχανές στους δασικούς δρόμους και όχι μόνο.

Γύρω από τον Καλοπαναγιώτη έχει αναπτυχθεί ένα ευρύ οργανωμένο δίκτυο μονοπατιών, με διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας και όλες τις αντοχές. Πινακίδες, infokosk και εφαρμογές (NFC) στα κινητά τηλέφωνα ενημερώνουν και καθοδηγούν τους επισκέπτες.

Εκτός από πεζοπορία και ποδηλασία, ιδιαίτερα δημοφιλείς είναι και οι διαδρομές «off-road» με τετράτροχες μοτοσικλέτες, γνωστές και ως «γουρούνες», που νοικιάζονται στο χωριό (Safari Kalopanayiotis /Tηλ. : +357 96 335210).

Εμείς ακολουθήσαμε μέρος του κυκλικού μονοπατιού της Φύσης, ξεκινώντας από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή -μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO- για να γνωρίσουμε τα σημαντικότερα θρησκευτικά και πολιτιστικά μνημεία του χωριού, μέσα από μία εντυπωσιακή διαδρομή στην πλούσια φύση και παράλληλα με τα νερά του ποταμού Σέτραχου.

Παρεκκλήσι της Θεοσκέπαστης : Βρίσκεται ανατολικά του μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή και χρονολογείται τον 12ο αιώνα. Λέγεται «Θεοσκέπαστη» επειδή καλύπτεται από τα κλαδιά ενός τεράστιου πρίνου -700 ετών- που έχει χαρακτηριστεί μνημείο της φύσης και προστατεύεται. Η εικόνα της Παναγίας της Θεοσκέπαστης φυλάσσεται στο παρεκκλήσι του «Ακάθιστου Ύμνου» ύμνου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή.

Μοναστήρι Αγίου Ιωάννου Λαμπαδιστή : Κτισμένο στις όχθες του Σέτραχου ποταμού, ανήκει στους τοιχογραφημένους ναούς του Τροόδος, που έχουν χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Το κτιριακό συγκρότημα ήταν μέρος ενός παλιού μοναστηριού αφιερωμένου στον Άγιο Ιωάννη Λαμπαδίστη, έναν τοπικό Άγιο. Το συγκρότημα περιλαμβάνει τρεις εκκλησίες (Άγιο Ιωάννη Λαμπαδίστη, Άγιο Ηρακλείδιο και ένα λατινικό παρεκκλήσι) και έναν νάρθηκα, τα οποία στεγάζονται κάτω από κοινή στέγη με πλάκες. Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα. Το ξύλινο τέμπλο είναι το αρχαιότερο σωζόμενο στην Κύπρο. Στο καθολικό φυλάσσεται, μέσα σε αργυρεπίχρυση λειψανοθήκη η κάρα του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή.

Εικονοφυλάκιο : Δίπλα στην είσοδο του μοναστηριού, στο παλαιό δημοτικό σχολείο του χωριού, λειτουργεί το Εικονοφυλάκιο. Στους χώρους του φυλάσσονται εκκλησιαστικοί θησαυροί τόσο από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή όσο και από άλλες εκκλησίες της περιοχής. Στις εικόνες που ξεχωρίζουν είναι της Παναγίας της δεξιοκρατούσας (15ους αιώνας) που το κεφάλι της φαίνεται να στρέφεται από οποιοδήποτε σημείο σταθεί ο πιστός.

Ενετικό γεφύρι : Το πετρόκτιστο μονότοξο γεφύρι (16ος αιώνας) ενώνει τις δύο πλευρές του Σέτραχου ποταμού και παλαιότερα ήταν ο μοναδικός τρόπος πρόσβασης από το χωριό προς το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή. Δεσπόζει μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο με πανύψηλα πλατάνια και τρεχούμενα νερά κοντά στο σημείο, μέσα στο ποτάμι, που βαπτίστηκε Χριστιανός ο Άγιος Ηρακλείδιος, πρώτος Επίσκοπος Ταμασού.

Ιαματικές Πηγές : Δίπλα στο ενετικό γεφύρι, αναβλύζουν τα ιαματικά θειούχα νερά του χωριού, που οι θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα που λειτουργούσε στο σημείο Ασκληπιείο που δεχόταν μεγάλο πλήθος ντόπιων και ξένων για ίαση. Στη συνέχεια τα ιαματικά τους μπάνια απολάμβαναν, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί και Φράγκοι άρχοντες. Οι θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων νερών, έχουν κατ’ επανάληψιν διαπιστωθεί από επιστημονικές αναλύσεις.

Νερόμυλος Κύκκου : Λειτουργούσε έως τη δεκαετία του 1950 στις όχθες του ποταμού Σέτραχου, περίπου 1 χλμ νότια του χωριού, και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της δείγμα της προβιομηχανικής τεχνολογίας της Κύπρου. Για δεκαετίες ολόκληρες ο μύλος εξυπηρετούσε το Μοναστήρι του Κύκκου, τους κατοίκους του Καλοπαναγιώτη και άλλων χωριών της περιοχής. Διασώζεται και έχει συντηρηθεί ολόκληρο το συγκρότημα του μύλου.

Μέσα στον Καλοπαναγιώτη, λειτουργεί το μικρό λαογραφικό μουσείο Πακτινέ, που στεγάζει εκθέματα παραδοσιακού χαρακτήρα, που αφορούν στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, οικιακά και προσωπικά αντικείμενα – κειμήλια της οικογένειας που το δημιούργησε και το λειτουργεί με αγάπη (Τηλ. : +357 99 222332). Επίσης το σπίτι που γεννήθηκε (1750) ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Κυρηνείας Λαυρέντιος, που διαμορφώθηκε σε ένα υπερσύγχρονο Πολιτιστικό Κέντρο με μικρό συνεδριακό κέντρο και μουσείο.

Στην φιλόξενη ταβέρνα «Το παλιό σινεμά», ξεχωρίσαμε τα φημισμένα… μακαρόνια στον φούρνο της κυρίας Άντζης, για τα οποία κάνουν … ουρά οι επισκέπτες και σερβίρεται σε πήλινο σκεύος (+357 99130275), ενώ στο γραφικό παραδοσιακό καφενείο «Καφεοίνος» (Τηλ. +357 99789331) , με παρεϊστική ατμόσφαιρα γύρω από το τζάκι, επιλέξαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Λεμονάδα με ροδοπέταλα ή λεβάντα, καθώς και … κανελάδα, που μας εξέπληξαν ευχάριστα.

Στο χωριό λειτουργούν καταστήματα με παραδοσιακά προϊόντα. Επιλέξαμε το μαραθιώτικο μέλι, από μέλισσες που … «βόσκουν» στα δάση του Τροόδους, για το οποίο ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος έγραφε πως «ετρέφοντο οι θεοί της αρχαιότητας» (Παραγωγός : Χρ. Χριστοδούλου / Τηλ. +357 994382547), καθώς και το φημισμένο κυπριακό γλύκισμα «Σουτζούκο», φτιαγμένο από παλουζέ (μουσταλευριά), από το εργαστήριο «Σουτζούκος Μαραθάσας Κ. Ιωάννου» που παράγει το δημοφιλές γλύκισμα με την πατροπαράδοτη τεχνική ( Τηλ. :+357 22952175)

03/03/2022

Aπολαύστε το μονοπάτι της Φύσης στον Καλοπαναγιώτη

Περνώντας μέσα από ιδιόκτητες εκτάσεις με αμπέλια και οπωροφόρα δέντρα, η διαδρομή θα σε οδηγήσει στο νερόμυλο Κύκκου στις όχθες του ποταμού Σέτραχου, ο οποίος παλαιότερα χρησίμευε για την άρδευση των γύρω περιβολιών. Το μονοπάτι συνεχίζει έως τις μεταλλικές πηγές του Καλοπαναγιώτη και την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, η οποία είναι χαρακτηρισμένη από την UNESCO ως μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Το μονοπάτι ακολουθεί τις όχθες του ποταμού Σέτραχου, σκαρφαλώνει στο χωριό Οίκος και επιστρέφει κατηφορίζοντας προς τον ποταμό για να καταλήξει στην πηγή του Φάραγγα.

Η μονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή βρίσκεται μέσα στην κοιλάδα της Μαραθάσας. Είναι κτισμένη στην ανατολική όχθη του ποταμού Σέτραχο, απέναντι από το χωριό. Από το 1985 περιλαμβάνεται, μαζί με εννέα άλλες τοιχογραφημένες βυζαντινές εκκλησίες του Τροόδους, στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Σημείο Εκκίνησης: Καλοπαναγιώτης, στο κατηφορικό σημείο του κύριου δρόμου, προς την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή.

Τέρμα: Οίκος

Εκτιμώμενη Διάρκεια: 1.5 ώρες

Βαθμός Δυσκολίας: Κατηγορία 2: Μονοπάτι μέτριου βαθμού δυσκολίας, με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μορφολογίας εδάφους, όπως απότομες υψομετρικές διαφοροποιήσεις (ανήφορα ή/και κατήφορα), πορεία σε στενό ή/και απότομο έδαφος.

Μήκος Διαδρομής: 4 χιλιόμετρα

Πηγή: exodos.com.cy

10/12/2021

Το Χριστουγεννιάτικο Χωριό 2021 είναι γεγονός! Ελάτε στον Καλοπαναγιώτη!

Κάντε κλικ https://kalopanayiotis.com.cy/programma/ για να δείτε όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων.

Μερικές από τις εκδηλώσεις είναι:

Το σπίτι των Χριστουγέννων - Ευχές, γράμμα στον Άη-Βασίλη και προσφορά δώρων
Χριστούγεννα σαν μέλι. Συλλέγοντας μέλι και φτιάχνοντας μελομακάρονα (99438247)
Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές (96621875)
Φτιάχνοντας χριστουγεννιάτικα στολίδια με πηλό
Γνωρίζω το χωριό, με τα πόδια (με την συνοδεία ξεναγού)
Το σπίτι των Χριστουγέννων - Ευχές, γράμμα στον Άη-Βασίλη και προσφορά δώρων
Χριστούγεννα σαν μέλι. Συλλέγοντας μέλι και φτιάχνοντας μελομακάρονα (99438247)
Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές (96621875)
«Καρυοθραύστης» Χριστουγεννιάτικες χορογραφίες
Face painting
«Διαβάζοντας Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες» (διαδραστικό) (22953428)
Χριστούγεννα σαν μέλι. Συλλέγοντας μέλι και φτιάχνοντας μελομακάρονα (99438247)
Πορεία χορωδίας Πολιτιστικού Ομίλου Καλοπαναγιώτη
Παρασκευή ζιβανίας και ζεστού κρασιού (22952175)
Ταχυδακτυλουργός (Καφέ-Οίνος)
Διαγωνισμός ταβλιού (ανδρών και γυναικών) (99068620 ή 99607965)
Κατασκευές Χριστουγέννων για παιδιά (99202268)

08/08/2021

Γιαννάκης Παπαδούρης: Ο άνθρωπος πίσω από το θαύμα στον Καλοπαναγιώτη

Η αγάπη για τον τόπο του στον οποίο αναγιώθηκε είναι η αφετηρία της προσφοράς του. Με μεράκι, όραμα και οργανωμένο πλάνο, συνέδεσε τη θεωρία με την πράξη, θεμελιώνοντας ένα πρότυπο ανάπτυξης σε μια κοινότητα που έσβηνε. Ο Καλοπαναγιώτης έχει μεταμορφωθεί σε έναν ελκυστικό προορισμό, με το παλιό και το νέο να συμβαδίζουν και να δημιουργούν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, που βρίσκει την ισορροπία ανάμεσα στη φιλόξενη αίσθηση ενός σπιτιού και την πολυτέλεια ενός ξενοδοχείου. Ο Γιαννάκης Παπαδούρης, 16 χρόνια στο τιμόνι της κοινότητας, μοιράζεται μαζί μας τη φιλοσοφία του και τις ενέργειές του που έδωσαν νέα δυναμική στο χωριό του, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Πώς θυμάστε τα παιδικά σας χρόνια στον Καλοπαναγιώτη;
Γεννήθηκα το 1945 στον Καλοπαναγιώτη. Οι πρώτες μου αναμνήσεις συνδέονται με τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο πατέρας μου ήταν μέλος της οργάνωσης και οι αντάρτες κατέβαιναν συχνά στο σπίτι μας. Στο φως της λάμπας είχα γνωρίσει τον Μάρκο Δράκο και άλλα στελέχη. Εκείνη την εποχή ο Καλοπαναγιώτης ήταν πολύ δημοφιλής προορισμός. Υπήρχαν ωραία κέντρα και μικρά ξενοδοχεία τα οποία το καλοκαίρι γέμιζαν κυρίως με Αιγύπτιους, όταν ο βασιλιάς Φαρούκ έκανε τις διακοπές του στο «Βερεγγάρια». Επίσης, πολλά σπίτια ενοικιάζονταν για παραθεριστές που έρχονταν για να κάνουν και τα μπάνια τους, αφού ο Καλοπαναγιώτης ήταν η λουτρόπολη της Κύπρου λόγω των θειούχων πηγών του. Ωστόσο, η αποψίλωση του χωριού είχε αρχίσει από τότε. Όταν ήμουν στην πρώτη τάξη του δημοτικού ήμασταν κάπου 150-160 μαθητές και όταν το τελείωσα 106. Σε περίοδο έξι χρόνων χάσαμε το ένα τρίτο του πληθυσμού. Σήμερα δεν έχουμε δημοτικό σχολείο, όχι μόνο στον Καλοπαναγιώτη, αλλά σε ολόκληρη τη Μαραθάσα.

Ως παιδί, ποια επαγγελματική πορεία είχατε στο μυαλό σας;
Δεν είχα ιδέα. Ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι θα πετύχαινα όσα έχω καταφέρει. Ήμουν ο μικρότερος της οικογένειας, και μάλλον ο τυχερός. Η αδελφή μου είχε διοριστεί καθηγήτρια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο όταν εγώ ήμουν στην πρώτη γυμνασίου. Έτσι, με πήρε μαζί της στη Λευκωσία και φοίτησα στο Παγκύπριο. Κάποια στιγμή ήθελα να γίνω δάσκαλος. Ευτυχώς… που γαμπρός μου είναι ο Παναγιώτης ο Περσιάνης, ο οποίος μου είπε: «Εντυπωσιάζεσαι γιατί βλέπεις τους δασκάλους από το θρανίο να σε διδάσκουν; Κάνε κάτι πιο πρακτικό». Πήγα λοιπόν στην Αγγλία -με παρέλαβε ο μεγάλος αδελφός μου- και άρχισα σπουδές στη μηχανική και ακολούθως στον κλάδο των πολιτικών μηχανικών.

Συνεχίσατε τη ζωή σας στην Αγγλία;
Μετά το τέλος των σπουδών μου παντρεύτηκα και έμεινα για λίγο στην Αγγλία. Δούλεψα σε ένα γραφείο πολιτικών μηχανικών, όπου είχα την ευκαιρία να συμμετέχω στον σχεδιασμό μεγάλων έργων. Ένας από τους πελάτες μας τότε ήταν ο Σταύρος Νιάρχος. Κάποια στιγμή λοιπόν πήγα στην Ελλάδα, αφού ήμουν ο μόνος στο γραφείο που μιλούσα ελληνικά, για να επιβλέψω ένα μεγάλο έργο στον Σκαραμαγκά και ύστερα την κατασκευή μιας προβλήτας στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου. Ήταν τεράστια εμπειρία για μένα. Συνάμα, παρατηρούσα τον έξυπνο και οικονομικό τρόπο που γίνονταν τα έργα. Όπως μου έλεγε τότε ο υπεύθυνός μου, «ο πολιτικός μηχανικός είναι ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει μια δουλειά για πέντε δολάρια όταν όλοι την κάνουν με δέκα». Στη συνέχεια, δούλεψα στο Ντουμπάι ως πολιτικός μηχανικός, αρχικά στη Medcon, και ένα χρόνο αργότερα πήγα στην εταιρεία που σήμερα είναι γνωστή ως Wade Adams, μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, στην οποία κατέχω τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου.

Πώς πήρατε την απόφαση να διεκδικήσετε τα ηνία του Καλοπαναγιώτη;
Κατ’ αρχάς, είναι τιμή μου που μπορώ και βοηθώ το χωριό μου. Είχα μια πολύ ευχάριστη παιδική ηλικία, αναγιώθηκα σε αυτό τον τόπο, σε μια αγαπημένη οικογένεια. Συνδέθηκα πολύ με αυτό τον τόπο και πάντα ερχόμουν στο χωριό όταν είχα διακοπές. Τη δεκαετία του ’80-‘90 άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο Καλοπαναγιώτης έχει πολλά πλεονεκτήματα που θα τον βοηθούσαν να αναβιώσει. Είναι το μοναστήρι του Ιωάννη του Λαμπαδιστή, τα θειούχα νερά, η γραφικότητα, το φυσικό περιβάλλον. Προτού αναλάβω, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να χρηματοδοτήσω τον φωτισμό στο μοναστήρι του Λαμπαδιστή. Επίσης, θυμάμαι τη συζήτηση που είχα με τον τότε έπαρχο Λευκωσίας, τον Αργύρη Παπαναστασίου, ο οποίος μου είπε: «Αν πράγματι θέλεις να κάνεις όσα έχεις στο μυαλό σου, θα πρέπει να γίνεις κοινοτάρχης, διαφορετικά δεν ανοίγει πόρτα υπουργείου». Έτσι, το 2001 κατήλθα υποψήφιος, εκλέγηκα και άρχισε αυτή η διαδρομή.

Τα πρώτα βήματα
Ποιες ήταν οι πρώτες σας ενέργειες;
Όταν πληροφορήθηκα ότι υπήρχαν κονδύλια για αναπαλαίωση παλιών γειτονιών –η παλιά γειτονιά ήταν εγκαταλειμμένη- πλησίασα έναν συγχωριανό μου αρχιτέκτονα, τον Κωστάκη τον Μαραθεύτη, για να κάνει μια μελέτη προστασίας και αναβίωσης του Καλοπαναγιώτη, την οποία παρουσιάσαμε στον τότε υπουργό Εσωτερικών, τον Ανδρέα τον Παναγιώτου. Θυμάμαι, ευχαρίστησα τον υπουργό που μας δέχθηκε και εκείνος μου είπε: «Αν είχα έξι κοινοτάρχες σαν εσένα, θα έφτιαχνα όλο το Τρόοδος». Είχε πει μάλιστα ότι ο Καλοπαναγιώτης θα μπορούσε να γίνει πιλοτικό χωριό για αναβίωση ορεινής κοινότητας, με στόχο να εφαρμοστεί και αλλού το πρόγραμμα. Επίσης, μερίμνησε ώστε η απόφαση για την αναβάθμιση του Καλοπαναγιώτη, ως πιλοτικού έργου ανάπτυξης ορεινής κοινότητας, να περάσει από το Υπουργικό Συμβούλιο. Η υλοποίηση του προγράμματος άρχισε με τον Ανδρέα Χρίστου. Μάλιστα, ο κ. Χρίστου όταν θα αναλάμβανε τη δημαρχία της Λεμεσού, είπε: «Θα κάνω στη Λεμεσό ό,τι κάνει ο Γιαννάκης ο Παπαδούρης στον Καλοπαναγιώτη».

Δεν συγκρουστήκατε με νοοτροπίες;
Ξεκινήσαμε την προσπάθειά μας το 2002 από το μηδέν. Όταν επέστρεψα στο χωριό και αρχίσαμε να καταγράφουμε τις ετοιμόρροπες κατοικίες, σημειώσαμε 120 ετοιμόρροπες κατοικίες από τις 400. Σήμερα θα βρεις κάπου 15-25 κατοικίες σε κακή κατάσταση. Για να περάσουμε στο χαρτί τις ιδέες που είχα στο μυαλό μου καθόμασταν στο γραφείο ατέλειωτες ώρες. «Μα ποιον εφκάλαμεν κοινοτάρχη, εννά σάσει το χωρκόν σαν κάθεται στο γραφείο;», έλεγαν. Πέρασαν 3-4 χρόνια και δεν είχε γίνει κάποιο ουσιαστικό έργο. Οι συγχωριανοί μου νόμιζαν ότι έκαναν λάθος που με ψήφισαν. Το πρώτο έργο, που ήταν η ανάπλαση του πυρήνα, ξεκίνησε το 2006 και έτσι άρχισε να δημιουργείται μια κινητικότητα, αλλιώς δεν νομίζω να εκλεγόμουν ξανά.

Επιπλέον, έπρεπε να πείσουμε την ΕΕ με σωστό πρόγραμμα, για να πάρουμε τα ανάλογα κονδύλια. Παράλληλα με την παλιά γειτονιά, προωθήσαμε και την αναστήλωση της οικίας του εθνομάρτυρα Λαυρεντίου και άλλα μικρότερα έργα. Από τη δεύτερη θητεία και έπειτα οι συγχωριανοί μου ούτε κόμμα άκουγαν, ούτε τίποτα. Με εξέλεγαν με ένα ποσοστό 70%- 85%. Όταν στις τελευταίες εκλογές σκεφτόμουν να μην είμαι υποψήφιος, μέχρι και από το κόμμα που μου εναντιωνόταν πήρα το μήνυμα: «Κύριε Παπαδούρη, μάθαμε ότι δεν είσαι υποψήφιος και μας στενοχωρεί. Αν αλλάξεις γνώμη, σου υποσχόμαστε ότι δεν θα έχουμε δικό μας υποψήφιο».

Ιδιωτική πρωτοβουλία
Η αφετηρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας
Η ΕΕ χρηματοδοτούσε τότε έργα υποδομής για να βοηθήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Δεν υπήρχε όμως τέτοια κίνηση. Έτσι, αγόρασα τέσσερα ερειπωμένα σπίτια στην παλιά γειτονιά για να δείξω ιδιωτική πρωτοβουλία και πήραμε το κονδύλι για την αναπαλαίωση για να γίνουν αγροτουριστικά. Παράλληλα λειτούργησα γραφείο στο χωριό με δωρεάν υπηρεσίες σε συγχωριανούς που ήθελαν να αναπαλαιώσουν τα σπίτια τους. Το ενδιαφέρον αυξανόταν σταδιακά. Ο κόσμος πήρε το μήνυμα: «Είτε θα άφηναν το σπίτι τους να πέσει, ή θα το έφτιαχναν με την 50% επιδότηση της ΕΕ». Τότε άρχισα ν’ αλλάζω τα πλάνα μου για τις τέσσερις πρώτες κατοικίες, διότι θα χρειάζονταν υποδομές, εστιατόρια, κ.λπ. Το ένα σπίτι το έκανα εστιατόριο, το δεύτερο καφενείο, στο τρίτο αναπτύχθηκε το «Casale Panayiotis» -σαν ιδέα τότε. Με την τροποποίηση έχασα το μεγαλύτερο μέγεθος της επιδότησης, αλλά ήταν ανάγκη να γίνουν οι υποδομές για την επιβίωση του αγροτουρισμού που αναπτυσσόταν στο χωριό. Σταδιακά άρχισε να δημιουργείται ένας πυρήνας ανάπτυξης στον κέντρο του Καλοπαναγιώτη. Οι υποδομές στον Καλοπαναγιώτη μέσω του κράτους – ΕΕ είναι κάπου 10 εκατ. (2,5 εκατ. για τον πυρήνα, 1,7 εκατ. για τις προσβάσεις και τα λιθόστρωτα, 1,7 εκατ. για την οικία Λαυρεντίου και 1,7 εκατ. για τον ανελκυστήρα, και μικρότερα ποσά για τα υπόλοιπα έργα).

Από το Ντουμπάι
Οι επαγγελματικές σας υποχρεώσεις είναι στο εξωτερικό. Πώς μοιράζετε τον χρόνο σας σύμφωνα και με τις υποχρεώσεις ως κοινοτάρχης;
Κάθε μήνα μένω είκοσι μέρες στο Ντουμπάι και δέκα μέρες στον Καλοπαναγιώτη. Δουλεύω για τον Καλοπαναγιώτη και από το Ντουμπάι. Πολλές φορές επικοινωνώ με διευθυντές τμημάτων, την επαρχιακή διοίκηση κ.λπ., ενώ όταν μου τηλεφωνήσει κάποιος συγχωριανός μου, τον εξυπηρετώ σαν να είμαι στο χωριό. Για τα καθημερινά προβλήματα του χωριού, ο αναπληρωτής κοινοτάρχης έχει έναν αναβαθμισμένο ρόλο.

“Όποιος νομίζει ότι κάνω λεφτά στον Καλοπαναγιώτη, σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει από επιχειρήσεις. Ευπόρησα περισσότερο απ’ ό,τι λογάριαζα και επέστρεψα στο χωριό μου να προσφέρω”

Εύλογα κάποιος θα σας ρωτούσε: Έχετε επενδύσει τεράστιο ποσό από την τσέπη σας, χωρίς να έχετε κάποιο όφελος;
Κανένα όφελος. Όποιος νομίζει ότι κάνω λεφτά στον Καλοπαναγιώτη, σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει από επιχειρήσεις. Ευπόρησα περισσότερο απ’ ό,τι λογάριαζα και επέστρεψα στο χωριό μου να προσφέρω. Αρκεί να δείτε την έκταση του πάθους μου σε αριθμούς. Το «Casale» στη μορφή που είναι σήμερα μου έχει στοιχίσει κάπου 8 εκατ. ευρώ, το σπα 6 εκατ. και το οινοποιείο, που είναι το επόμενό μου πρότζεκτ, άλλα 6 εκατ. Η ιδιωτική επένδυση των συγχωριανών μου ανέρχεται περίπου στα 15 εκατ. Να σημειώσω ότι ως ιδιώτης από την ΕΕ παίρνω πολύ χαμηλότερη επιδότηση σε αναλογία της επένδυσης. Για παράδειγμα, η ΕΕ δίνει χορηγία για βασικό σπα, ενώ εγώ κάνω ένα πολύ εξεζητημένο σπα. Από 40% που θα έπαιρνα κανονικά, παίρνω λιγότερα από 20%. Μέχρι στιγμής έχω χρηματοδοτήσει έργα στο χωριό ύψους 10 εκατ. περίπου. Το «Casale» απευθύνεται σε ένα up market πελατών για να μην συναγωνιζόμαστε με τα υπόλοιπα αγροτουριστικά των συγχωριανών μου. Συνεπώς, είναι το μόνο που δεν βγάζει τα έξοδά του, διότι έχει υψηλό επίπεδο παροχών σε σχέση με τις τιμές του. Η κόρη μου προσπαθεί να κάνει ένα στοχευμένο μάρκετινγκ διεθνώς. Ελπίζουμε πως σύντομα το 50% των επισκεπτών θα είναι από το εξωτερικό. Σήμερα, αν έρθει κάποιος να αγοράσει το «Casale» και ζητήσει τα βιβλία για έλεγχο, θα πει «ευχαριστώ, δεν το θέλω». Κάνω λοιπόν την αριθμητική μου, βρίσκω τις σωστές λύσεις, αλλά μέχρι στιγμής τουλάχιστον επιδοτώ το μεράκι μου.

«Δεν ζητάμε χατίρι. Αρκεί να μας επιτρέπουν να καταθέτουμε τα σχέδιά μας για ευρωπαϊκά κονδύλια»
Η ιδέα του Ανδρέα του Παναγιώτου να γίνει ο Καλοπαναγιώτης πιλοτική κοινότητα πρέπει να συνεχιστεί. Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι που να αντέξει στον χρόνο, θα πρέπει να μας αφήσουν να το ολοκληρώσουμε. Δεν ζητάμε χατίρι. Αρκεί να μας επιτρέπουν να καταθέτουμε τα σχέδιά μας για ευρωπαϊκά κονδύλια και να μας αξιολογούν αξιοκρατικά. Κι όταν ολοκληρωθεί αυτό το πρότυπο, να αξιοποιηθεί και από άλλες κοινότητες. Κάποιοι λένε: «Αρκετά για τον Καλοπαναγιώτη». Η ΕΕ όμως λέει ότι η κάθε αίτηση μοριοδοτείται και δίνεται προτεραιότητα σε εκείνον που παίρνει τα περισσότερα μόρια. Αυτό ζητούμε, τίποτε περισσότερο.

Στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας-Κέντρο Πληροφόρησης
Ανάμεσα στις προτεραιότητές μας είναι και η στήριξη των νέων του χωριού που θέλουν να αναπτύξουν μια επιχειρηματική ιδέα. Η ΕΕκαλύπτει το 50% για επιχειρηματικές ιδέες νέων. Προτίθεμαι λοιπόν να καλύψω το υπόλοιπο 50%. Αρκεί ο καθένας που θέλει να αναπτύξει μια ιδέα να έχει οργανωμένο πλάνο και να με πείσει ότι η ιδέα του είναι βιώσιμη. Το ίδρυμα «Γιαννάκης Παπαδούρης» αναλαμβάνει την όλη διαδικασία.

Επίσης, έχω στόχο την οργάνωση Κέντρου Πληροφόρησης για την περιοχή. Το κτήριο είναι ήδη έτοιμο και χρειάζεται εξοπλισμό. Ερχόμενος ο επισκέπτης στον Καλοπαναγιώτη, που είναι το πρώτο χωριό της Μαραθάσας, θα λαμβάνει πληροφόρηση για όλη την περιοχή και τα χωριά που θέλει να επισκεφθεί.

16 χρόνια κοινοτάρχης. Δεν υπήρξαν στιγμές που απογοητευτήκατε;
Δεν απογοητεύτηκα ποτέ, γιατί άρχισα με πολύ χαμηλές προσδοκίες. Όχι μόνο πέτυχα τους αρχικούς στόχους, που ήταν να γίνουν δυο -τρία αγροτουριστικά και ένας ανανεωμένος πυρήνας, αλλά έχει αρχίσει μια σημαντική ανάπτυξη. Οι συγχωριανοί μου με εξέπληξαν ευχάριστα γιατί άρπαξαν την ιδέα, την αξιοποίησαν και νιώθουν ασφάλεια ότι τους στηρίζω με τις υποδομές που δημιουργώ. Πολλοί έχουν επιστρέψει και έχουν αναστηλώσει τα πατρικά τους σπίτια, ενώ αρκετοί νέοι δουλεύουν στο χωριό, συγχωριανοί και από τις γύρω περιοχές.

Το οινοποιείο όπως θα είναι στην τελική του μορφή
Έχετε αναφερθεί στο οινοποιείο, που είναι το επόμενό σας μεγάλο ιδιωτικό πρότζεκτ.
Το οινοποιείο είναι το επόμενο έργο υπό κατασκευή. Η ιδέα αυτή δεν είναι τυχαία. Είναι συνδεδεμένη με τις αναμνήσεις μου. Και οι δύο οι παππούδες μου ήταν κρασέμποροι. Θυμάμαι μικρός που βοηθούσα στη μετάγγιση του κρασιού από ασκί σε ασκί και γέμιζα τις παλάμες μου και έπινα… Οι πλαγιές του χωριού ήταν γεμάτες αμπέλια, σήμερα όμως δεν έμεινε τίποτε. Έχω αγοράσει κάποιες εκτάσεις και έχουμε κάνει τις πρώτες καλλιέργειες με ποικιλίες, όπως ξινιστέρι, σοβινιόν μπλανκ, σιράζ, γιαννούδι και δοκιμάζουμε μια αμερικάνικη ποικιλία, τη ζιφαντέλ.

Στην οικογένεια υπάρχει ενδιαφέρον για συνέχεια στο έργο σας;
Είναι αξιοσημείωτη η αγάπη που δείχνουν η κόρη και ο γαμπρός μου για το χωριό. Έχουν μάλιστα εκφράσει την επιθυμία τους να εγκατασταθούν στον Καλοπαναγιώτη-μένουν στην Αγγλία- μόλις τα παιδιά τους πάνε για σπουδές. Ο γαμπρός μου, ο οποίος είναι επιτυχημένος γιατρός στην Αγγλία, θέλει να ανοίξει μια κλινική στην περιοχή για δωρεάν υπηρεσίες και συνάμα να ασχολείται με το οινοποιείο, Ενώ η κόρη μου έχει στόχο να αναλάβει το «Casale».

Ποια είναι η άποψή σας για τη συμπλεγματοποίηση κοινοτήτων;
Όταν βοηθούσα για την οργάνωση της αναπτυξιακής Τροόδους είδα τα προβλήματα του Καλοπαναγιώτη σε κάθε ορεινό χωριό. Η κυβέρνηση όμως επέμενε να υπάρχει μια αναπτυξιακή σε κάθε επαρχία. Διαφωνούσα και τους εξηγούσα τη φιλοσοφία μου για την αναπτυξιακή Τροόδους. Η συμπλεγματοποίηση με τη μορφή που επιμένουν τα κόμματα φοβάμαι πως δεν θα πετύχει. Το 2006 είχα αντιληφθεί ότι υπήρχαν κονδύλια για τη διεκπεραίωση στρατηγικών μελετών. Έτσι, προήδρευσα στην επιτροπή που εκπόνησε τη «Στρατηγική Μελέτη Ανάπτυξης Τροόδους». Πρόκειται για μια πολυσέλιδη μελέτη, σύμφωνα με την οποία, πρώτα κάνεις μικρά συμπλέγματα, λ.χ. Καλοπαναγιώτης- Μουτουλλάς- Οίκος. Αφού αναπτυχθούν τα μικρά συμπλέγματα, δημιουργείς ένα μεγαλύτερο σύμπλεγμα. Δυστυχώς, οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις κάνουν συμπλεγματοποίηση με βάση τις επιδιώξεις κομμάτων, γι’ αυτό και βρίσκουν τους κοινοτάρχες απέναντί τους.

Μια συμβουλή στους κοινοτάρχες
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε προέδρους κοινοτήτων, αλλά και σε ιδιώτες, που θέλουν να προσφέρουν στα χωριά τους;
Να κοιτάξουν με ποιες γειτονικές κοινότητες μπορούν να συνεργαστούν για να κάνουν μια συνέργεια ώστε να αναπτύξουν την περιοχή τους. Ο μεγαλύτερος εχθρός της κάθε κοινότητας είναι η ίδια η κοινότητα. Επίσης, χρειάζεται αποτελεσματική διαχείριση των διαθέσιμων πόρων. Από την πλευρά του κράτους, θα ήθελα να αξιοποιήσουν την πείρα μου που απέκτησα, για την ανάπτυξη του Τροόδους. Μακριά από κομματικά στεγανά, γιατί δεν είμαι εντολοδόχος κανενός κόμματος. Οποιαδήποτε κυβέρνηση, οποιοδήποτε κόμμα, να έρθουν να συζητήσουμε πώς μπορούμε να οργανώνουμε το Τρόοδος, και ειδικά τις αποψιλωμένες περιοχές. Ο κόσμος αργά ή γρήγορα θα γυρίσει στα χωριά του. Ελπίζω όμως μέχρι τότε να μην τα βρει έρημα. Οι κρατικές πολιτικές από Ανεξαρτησίας μέχρι σήμερα βοήθησαν να αποψιλωθούν τα χωριά μας. Αν θες να προστατέψεις την ύπαιθρο ελέγχεις την ανάπτυξη, δεν την απαγορεύεις. Στον Καλοπαναγιώτη, σε συνεργασία με τον κόσμο και το εκάστοτε κοινοτικό συμβούλιο, μπορέσαμε να πάμε κόντρα στους καιρούς. Και σύμφωνα με το αποτέλεσμα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το χωριό μας αναβιώνει.

Συνέντευξη στον Χρίστο Λαζανιά, Πολίτης news, 2017
Φωτό: Cyprus Mail

Address

Kosta Loizou 10
Kalopanagiotis
2862

Website

https://www.kalopanagiotiscottage.com/

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Kalopanayiotis Cottage posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Kalopanayiotis Cottage:

Videos

Το ασανσέρ του Καλοπαναγιώτη

Το γεφύρι του Κάτω Μύλου στον Καλοπαναγιώτη το 1926 ή μήπως κάπου αλλού;

Η μαυρόασπρη φωτογραφία είναι του 1926, εποχή που η Κύπρος ήταν κάτω από Αγγλική κατοχή. Άλλαξαν πάρα πολλά από τότε αλλά η Ενετική γέφυρα έμεινε σταθερή μέχρι τις μέρες μας και γιαυτο μας βοηθά να προσδιορίσουμε ποια είναι, ιδιαίτερα όταν αναγράφεται πάνω στην ίδια τη φωτογραφία. Στην περίπτωση αυτή αναφέρεται σε γέφυρα του Καλοπαναγιώτη το 1926. Όπως κοντεύουμε τον Καλοπαναγιώτη από την Φλάσου, δηλαδή από τη πλευρά της Λευκωσίας, περνάμε την πρώτη Ενετική γέφυρα που βρίσκεται στον Ορκόντα, την πιο μικρή από τις τρεις που υπάρχουν στην κοιλάδα της Μαραθάσας. Προχωρώντας πιο ψηλά, βρίσκουμε το δεύτερο κατά σειρά Ενετικό γεφύρι που ενώνει τις όχθες του ποταμού Σέτραχου που διαρρέει την κοιλάδα μεταξύ του Οίκου και Καλοπαναγιώτη. Επί του παρόντος βρίσκεται δίπλα από το σημείο που προμηθεύονται με νερό τα βυτιοφόρα στους πρόποδες του χωριού ακριβώς μετά το φράγμα του Καλοπαναγιώτη. Η ονομασία του γεφυριού είναι Το γεφύρι του Κάτω Μύλου. Περνώντας με τα πόδια πάνω από το γεφύρι θα δείτε μια “κατακόμβη” εντός της γέφυρας, βαθιά κάτω, εις τιμή της Αγίας Βαρβάρας. Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας το γεφύρι διαπλατύνθηκε ώστε να περνούν και αυτοκίνητα, καθώς αποτελούσε το μοναδικό δρόμο για τους κατοίκους των γύρω χωριών για να ταξιδέψουν προς τη Λευκωσία. Πρόσφατα το γεφύρι έχει κηρυχθεί σε αρχαίο μνημείο. Το τρίτο γεφύρι βρίσκεται δίπλα από το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή και τα Ιαματικά νερά. Η φωτογραφία μοιάζει πολύ με τη γέφυρα στο Μοναστήρι αλλά τα φυσικά χαρακτηριστικά (βουνό, δρόμος κλπ) λένε αλλιώς. Μήπως άλλαξε τόσο πολύ στα 90 χρόνια που περάσαν; Η φωτογραφία έχει ως υπογραφή το όνομα Erdal Eryener, Τουρκοκύπριος ο οποίος γεννήθηκε το 1962 στη Λευκωσία με καταγωγή από πατέρα από την Πάφο και μητέρα από το Καζάφανι. Σήμερα ζει στο Τζιάος και είναι μανιώδης συλλέκτης φωτογραφιών έχοντας στην κατοχή του σχεδόν 2000 φωτογραφίες πάνω στις οποίες έχει σφραγίσει το όνομα του. Στην περίπτωση όμως αυτή, φαίνεται να έκανε λάθος γιατί το γεφύρι αυ