Polska Kronika Filmowa z roku 1945 i 1946 - o Powstaniu Warszawskim.
50 LAT TEMU ZMARŁA MIECZYSŁAWA ĆWIKLIŃSKA
Ćwikła, Pani Miecia - różnie ją nazywali jej wielbiciele.
Wspaniała aktorka pamiętana dziś z ról w filmach przedwojennych.
Tu - wybrane fragmenty tylko dwóch filmów (wystarczy, by docenić jej talent).
100 lat temu urodził się Wiesław Michnikowski - z urodzenia, duszą i ciałem WARSZAWIAK.
Kto może niech dziś zapali światełko na Starych Powązkach (kwatera 68-1-27/28).
LECZENIE RAN...
Udostępniam świetny wykład dr hab. Anny Marek (zamieszczony na stronie WUM) na temat "Leczenia ran w Powstaniu Warszawskim".
O Warszawie zaczyna się od ok. 12 minuty.
LECZENIE RAN - bardzo aktualne...
MOJE OSTATNIE ODKRYCIE - WARSZAWA W FILMIE...
przedwojennym z 1929 r., uznawanym za jeden z najlepszych filmów polskich epoki kina "niemego". Reżyserowal Henryk Szaro.
"Mocny człowiek" był uznawany za "zaginiony" (w czasie wojny), ale przed 30 laty odnaleziono jedną z kopii w ... Belgii.
Początkowe 42 sekundy filmu to kilka obrazów ówczesnej Warszawy.
1 MAJA
JAK DAWNIEJ ŚWIĘTOWALIŚMY 1 MAJA...
Kolejna podróż sentymentalna - to było w roku 1971.
Spotkamy tu wielu "Znajomych",
Zenon Wiktorczyk jako minister Władek Złotnicki
ZENON WIKTORCZYK - URODZIŁ SIĘ 100 LAT TEMU
wybitny radiowiec związany z Programem 1 Polskiego Radia.
Urodził się w Stanisławowie 17 lipca 1918 roku..
Brał udział w kampanii wrześniowej.
Był oficerem Armii Krajowej.
Brał udział w Powstaniu Warszawskim jako dowódca kompanii w Batalionie Bełt (Śródmieście - teren operacyjny batalionu obejmował: Al. Jerozolimskie - Poznańską - Lwowską - Nowowiejską - Suchą - Wawelską – Raszyńską).
Więzień w obozach jenieckich w Łambinowicach, Sandbostel i Lubece.
W 1949 roku wrócił do Warszawy i związał się z Polskim Radiem.
Był założycielem warszawskiego Teatru Buffo i Kabaretu „Szpak”.
Znany jest przede wszystkim jako współtwórca i gospodarz audycji radiowej "Podwieczorek przy mikrofonie", którą prowadził przez trzydzieści jeden lat (1958-1989).
Zagrał tylko w jednym filmie, ale jego rola stała się KULTOWĄ!!! W "Misiu" Stanisława Barei zagrał ministra Władka Złotnickiego.
Któż nie pamięta słów: "Wszystkie Ryśki to..."
Kapelusz pana Anatola
Za niespełna 4 godziny minie
100 ROCZNICA URODZIN HELENY MAKOWSKIEJ-FIJEWSKIEJ,
z domu Modrzyńskiej,
(siostry Urszuli Modrzyńskiej – Jagienki z "Krzyżaków”).
Była aktorką i śpiewaczką operową.
Zagrała m.in. w serii komedii Jana Rybkowskiego o przygodach pana Anatola, gdzie wcielała się w postać Maniuśki, żony Anatola (Anatola grał Tadeusz Fijewski, jej drugi mąż).
W Warszawie grała m.in. w Teatrze Nowym przekształconym w 1954 r. w Operetkę (przy ul. Puławskiej 37). W latach 1968–1974 była aktorką Teatru Polskiego.
Została pochowana - wraz z Tadeuszem Fijewskim - w Alei Zasłużonych na Starych Powązkach.
5 maja 1939 r.
TO WYDARZYŁO SIĘ 79 LAT TEMU
Przemówienie ministra Józefa Becka w Sejmie RP - 5 maja 1939 r.
Warszawa 48
WARTO OBEJRZEĆ - "WARSZAWA 48"
10-minutowy film dokumentalny nakręcony 70 lat temu.
Film propagandowy Stołecznego Funduszu Odbudowy Stolicy zrealizowany został przez operatora Tadeusza Romana (który w styczniu obchodził 89. urodziny), ze zdjęciami Karola Szczecińskiego.
Propaganda, owszem, ale przydałaby się taka dziś przy "dyskusjach" o wojennych reparacjach.
WARSZAWSKIE LEGENDY W FILMIE
„Warszawska syrena” to film, którego bohaterami są zakochani w sobie Wars i Sawa. Przeszkody, które stają na drodze ich uczucia zostają usunięte dzięki pomocy mieszkającej w Wiśle Syreny.
Film powstał w 1956 r. Współscenarzystą filmu był Stanisław Dygat, a współreżyserem Stanisław Bareja. Muzykę skomponowaną przez Kazimierza Serockiego wykonała Orkiestra Symfoniczna ze Stalinogrodu (tak wówczas nazywały się Katowice).
A w obsadzie m.in.: Hanna Zembrzuska, Igor Śmiałowski, Hanna Skarżanka, Wiesław Michnikowski, Lech Ordon, Bronisław Pawlik, Mieczysław Kalenik, Jan Kobuszewski.
WARSZAWSCY MISTRZOWIE I ICH ARCYDZIEŁA
KAROL KURPIŃSKI - "TE DEUM"
Urodził się w 1785 r. we Włoszakowicach (Wielkopolska).
Zamieszkał w Warszawie w 1810 roku. Dzięki rekomendacji Józefa Elsnera i warszawskiego śpiewaka Jana Nepomucena Szczurowskiego został przyjęty na stanowisko dyrygenta orkiestry Teatru Narodowego. Funkcję tę pełnił przez 30 lat.
Zadebiutował jako kompozytor 4 grudnia 1810 r. kantatą ku czci Napoleona. W maju 1811 roku została wystawiona jego pierwsza opera "Dwie chatki".
W 1815 roku został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Był wziętym dyrygentem - prowadził m.in. prawykonanie Koncertu fortepianowego f-moll Fryderyka Chopina.
W 1820 roku. zaczął wydawać pierwsze polskie czasopismo muzyczne "Tygodnik Muzyczny".
Podczas Powstania Listopadowego wystawiał opery o tematyce patriotycznej. Skomponował wtedy osiem pieśni powstańczych - w tym "Warszawiankę". Jego pozycja była tak silna, że po powstaniu pozostał na swoim stanowisku dyrektora sceny operowej. W związku z zamknięciem przez Rosjan konserwatorium, zorganizował przy Teatrze Wielkim trzyletnią Szkołę Śpiewu.
Zmarł w 1857 r. w kamienicy przy ulicy Żelaznej 91, co upamiętnia tablica wmurowana w 1957 r. na znajdującej się obecnie w tym miejscu kamienicy Władysława Jabłońskiego.
Pochowany został na Starych Powązkach (kwatera 158).
W roku 1829 trzej kompozytorzy: Józef Elsner, Karol Soliva i Karol Kurpiński otrzymali rozkaz skomponowania trzech dzieł dla uświetnienia koronacji cara Mikołaja I na króla Polski. Wybór utworu odbył się w drodze losowania. Kurpiński wylosował "Te Deum" ("Ciebie Boga wysławiamy"). Z ciężkim sercem przyszło tworzyć utwór z takiej okazji, ale... nie można było odmówić. W rezultacie powstało monumentalne dzieło na głosy solowe, chór i orkiestrę.
WARSZAWSCY MISTRZOWIE I ICH ARCYDZIEŁA
ZYGMUNT NOSKOWSKI - "STEP"
Noskowski urodził się i zmarł w Warszawie (żył wlatach 1846-1909).
Pochowany został na Starych Powązkach w kw. 16.
Był kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem. Jego talent muzyczny odkrył Ignacy Feliks Dobrzyński, a pierwszym mistrzem stał się Stanisław Moniuszko.
Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie grę na skrzypcach u Apolinarego Kątskiego oraz kontrapunkt u Stanisława Moniuszki - studia ukończył z drugą nagrodą.
Grał w orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie.
Był krytykiem muzycznym „Kurjera Warszawskiego”.
10 XI 1875 r. urządził w sali Resursy Obywatelskiej koncert kompozytorski (I Symfonia, uwertura Morskie Oko).
Jako dyrektor Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego odbudowywał w Warszawie życie muzyczne (hamowane przez cały wiek XIX wskutek restrykcji władz carskich), starał się o utworzenie w Warszawie stałej orkiestry symfonicznej i organizował cotygodniowe koncerty kameralne.
Od roku 1886 prowadził klasę kompozycji w Instytucie Muzycznym w Warszawie.
Poemat symfoniczny „Step” (1896) jest najbardziej znanym utworem Noskowskiego.
Kompozytor poprzedził utwór inwokacją:
„Stepie wspaniały, pieśnią cię witam. Pośród twoich niezmierzonych przestrzeni słychać było i szum skrzydeł, i dźwięk kopyt konnicy, rozbrzmiewała fujarka pastusza i tęskna pieśń kozacza, której towarzyszyły teorbany i bębenki, rozlegały się okrzyki wojenne i zgrzyt ścierających się szabel. Walki i zapasy olbrzymie skończyły się, wojownicy w grobie legli. Ty jeden tylko, wielki stepie, pozostałeś wiecznie piękny i spokojny!...”
